"Let's talk about peace over dinner" by Christina Vatsella, catalogue text for "19 mountain peaks and a dinner", 2011
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ....Σ’ΕΝΑ ΓΕΥΜΑ
LET’S TALK ABOUT PEACE…OVER DINNER
PARLONS DE LA PAIX….PENDANT LE DINER
MENU
-----------------------------------
NEST OF POUCHED EGG ON LOBSTER
OLIVE BREAD
White wine, Petris of Kyperounta, Xinisteri
-----------
LOTUS STUFFED PIGEON
Red wine, Maratheftiko, Zambartas
----------
WHITE CHOCOLATE PEAK
-----------
SWEET OLIVES ON CRUSHED LEMONS
---------
OLIVE-LEAF TEA
MOKA [Cypriot/Greek/Turkish/Byzantine]
COMMANDARIA ST. JOHN
Artists notes from the PEACE EVENT Dinner-
an interactive food performance |Let’s talk about peace…over dinner.
The Last Supper took place in the house of Mark the Cousin of Barnabas, both of whom originate from Cyprus. Mark’s mother must have cooked the last supper, a Cypriot woman, and thus dinner was most probably Cypriot cuisine. In the Last Supper, Leonardo Da Vinci made the assumption, knowing that Mark’s mother was Cypriot, that she would have laid a lefkaritiko embroidered tablecloth, from Cyprus Lefkara, similar to the one that still now exists in the Vatican. Similarly I will also place my Last Supper in a Cyprus context.
Saturday 9th April 2011, 8pm.
The Peace Dinner was conceived to capture a group of 19 guests that come together, to share their thoughts and beliefs on Peace, Cyprus and whatever came up during that dinner conversation.
The PEACE EVENT dinner hosted on the 9/4/2011 in Nicosia, Cyprus. 19 guests were invited for dinner to interact, and consume the “bird of the Cyprus democracy”…an excuse to talk about peace and Cyprus and wherever the conversation led them…Cathartic? Dinner by way of exorcism, ancient rite, an interactive participatory artwork that is a hybrid of performance art, installation, and happening employing food and drink as media.
The event: Waiters light the candles, while guests are greeted at Domus entrance/showroom with a small aperitif. When all arrive, then are escorted to the setting. They altogether enter, and discover the setting for the first time.
Water, Olive-bread and white wine for the first course is served prior to the guests’ arrival. Some guests know each other for a very long time, like an old friend reunion... and others are introduced for the first time. Each guest find their name written on the floor with chalk behind their chair. Once the 19 guests are settled in their seating place, the menus are given out. Double-face menu, in English and French...with a Greek heading ...and the hostess explains the simple rules, each course will be approximately 10 minutes each, waiters are instructed to take their plates regardless if they finish or not, and to please speak to each person on both of their sides. Let’s speak about peace...over dinner, wherever that leads us. The guests are asked to be themselves, to forget about the cameras facing them and the (7) hidden microphones in front of them, and to improvise. Above all to enjoy the sharing of this meal and each other’s company. and 1-2-3 action...
Meanwhile, the piece is a well-documented memory; all that has been recorded in a 4-channel video ( 3 camera recording the long dining table en-face and in which most guests either face the camera or are seen side-ways, and camera above moves back-and-forth recording the dinner, real time), as well as over 200 photographs were taken of the event, and the 7 hidden-microphone-recordings have been turned into a script, in the languages that were spoken (Greek, French and English). In other words, the guests were aware that what they will talk about will be recorded and shared with a larger audience ie turned into a script and published in a catalogue.
All the world is a Stage, the physical elements of it have long been consumed and disassembled, but what has been said has stayed forever. Dinner guests were asked to follow a protocol; to begin with talking with the guest on the right during the first course, on their left during the second course…and to eat each course within a specific time range (between 7 and 15 minutes).
The guests were 10 WOMEN and 9 MEN. The guest list comprised of people of
different professions and personalities…as well as different nationalities,
Cypriots, French, half Vietnamese, Italian, Greek, Australian, Danish…and an
Austrian diplomat. All guests knew very well Cyprus, and even the foreigners,
had visited and/or worked here numerous times. The spoken language was to be in
French, German, English and Greek, including the Cypriot dialect.
Note: The German language was not spoken as the Austrian ambassador arrived on the set very late. He would have been seated next to MAN 4, who is very fluent in German.
The seating arrangement was to place personalities that neither complimented each other nor clashed. The guest list in a way was a selection from all areas of the artist’s life. The artist/hostess has 2 central figures on each side, had it been role playing, one would be a “Judas” and the other “Jesus”. This can be read in Audio 4. On either ends of the table sit 2 groups, the one mostly exchanges jokes (Audio 1) and the other group have a discussion on “I do not forget”, the slogan that is described on the plates (Audio 7). Each Audio has its own central discussion, each is unique. For instances, Audio 5 covers a wide range of subjects, from Middle East issues to Moroccan cuisine, to a more intimate discussion on Famagusta and moving on. A late comer ambassador arrives as shooting had already begun, and he is asked to wait for the filming to finish before he joins in…
The setting of the Peace Dinner is intentionally formal, decoration, luxury and refinement contrasted to a stripped away warehouse.
The Table, nine meters long, is not only reminiscent of “The last Supper” but on Cyprus feasts and even the UN conference table.
Long ivory-white table-cloth made out of exquisite linen, napkins folded simply under forks, gleaming candles, silver appointments, formal setting. Exquisite hand-crafter wooden chairs, the same chairs, are also at the presidential palace dining room, designed by Pambos Savvides, the furniture designer on the island, a most historic design figure. Flower arrangements to follow the flag colors. The lighting comes through the window pane from outside, to give added perspective, a mixture of day-light + nightlight. The extra candles to give an extra glow... A formal dress code was given, ladies in black, gentlemen with a dark suit and shirt. The furniture had all been made in this factory, classic, handmade, reflecting an era long gone. Guests served by 4 waiters dressed in formal white wearing white gloves and black-bowties (seen standing behind the table facing the camera).
Serving the Unexpected: Food as a medium. Food as a symbol of peace.
For the first course: A bowl with the handwritten slogan "Den 3exno" Do not forget all around its periphery.. 1st course eggs.
For the second course: Hand painted 19 mountain peaks of the Pentadactylos Mountain Range are depicted on the plates, with each peak written in Greek, its peak height as well as the slogan "Den 3exno" Do not forget, 2nd course squab (ie pigeon/dove).
For the third course- desert: On the plates here, is a handpainted outline of the Pentadactylos Mountain range, with the handwritten name of the mountains in Greek and Turkish in the centre. Served on these plates is the white chocolate peak made from the remnants from the Pentadactylos Mountain Range edible chocolate sculpture, (that was 60x60x1000cm, 2010 in the Bank of Cyprus Culture Centre 2010)…
For the 4th course- desert again: Sweet olives, (as seen in video “Sweet Olives”) served on a bed of crushed lemon sorbet.
Drinks: Serve wines from Cyprus …/ Koumantaria for desert / Turkish or Greek coffee / Tea leaf tea.
Each stage is symbolic to the history of Cyprus, just as pigeon is a universal symbol of peace but also is the Emblem of the Republic of Cyprus is the dove carrying in its beak an olive branch. The dove, is now placed on a plate with sweet-peas. So the main course a whole pigeon , which also is a retro meal (on a retro slogan plate). For some it may even recall a certain taste or feeling from past grandmothers recipe…
and the morning after, Sunday April 10th 2011
Plates stacked, remnants from main dishes of some guests that arrived late, and wine/coffee/coumandaria glasses still on table. Some olive stains on the chair and the floor.
Art-on-line via Facebook:
The thought process of the preparation of a Peace Event dinner has been uploaded on facebook on a daily base, via 3 “Food diary albums” whereby the viewers can be involved.
 |
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Read transcripts of dialogues by clicking on numbers: | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
LET’S TALK ABOUT PEACE
Dinner – April 9, 2011
AUDIO 1.wav
[00.00]
Preparation sounds and voice of Lia Lapithi giving instructions on how microphones work. Camera man prepares to start taping, asks MAN 1 to perform some hand gestures to ensure dolly and camera arm are operating properly, clapper falls.
[00.04]
HOSTESS: What I recommend is if you could possibly speak to the people on your right and the people on your left. So, on the first plate you speak to the people on your right and then the second plate on your left, accordingly
[00.39]
WOMAN 1: Κ- [WOMAN 2], τώρα θυμάμαι που σε είδα την τελευταία φορά...
WOMAN 2: Στης Λίας.
WOMAN 1: Στης Λίας, στις 26... ναι
[00.51]
Lia gives further instructions on duration of courses
WOMAN 2: Does she [Lia] prefer a language?
WOMAN 1: ‘Αν καταλαβαίνουμε όλοι ελληνικά, μπορούμε όλοι να μιλήσουμε ελληνικά... Αν καταλαβαίνουν κάποιοι αγγλικά...
WOMAN 2: Εντάξει, επειδή... [inaudible, possibly referring to the table’s occupants] [01.03]
WOMAN 1: Ναι, αλλά δεν θα μιλούμε... έν’να μιλούμε μεταξύ μας
MAN 1: ... μπορούμε να μιλάμε ελληνικά και σε κάποιες φάσεις να κάνουμε ‘switch’... Εε, η Μ- [WOMAN 3];
WOMAN 2: Ελληνόφωνη.
MAN 1: Μιλάς ελληνικά, εν’έτσι;
WOMAN 3: [inaudible affirmative]
MAN 1: Και ο κύριος δίπλα;
WOMAN 3: Βέβαια... και τούτος, και ο παραδίπλα μιλά ελληνικά
MAN 1: Και ο παραδίπλα ελληνικά... εντάξει είμαστε όλοι ελληνόφωνοι
WOMAN 1: [instructing] Τα μενού εκτός πιάτα. Βαλτά στο πλάι. Πιάσ’το μενού Δ- [MAN 1], και βάλτο στο πλάι.
WOMAN 2: [Mock gasp] χμμμ... Οδηγίες;
WOMAN 1: [smiles] Εντάξει, καθαρά πράγματα
MAN 1: Καθαρά πράγματα... καθαρά… ‘Εν καθαρό.
WOMAN 2: [inaudibly reading something]
MAN 1: [smiling] Λοιπόν...
[01.42]
MAN 1: Ήταν ο Μωυσής, και έπαιζε γκολφ μαζί με έναν γέρο... sorry, ήταν ο Χριστός... Ο Χριστός, ο Μωυσής και ένας...
WOMAN 1: Γέρος.
MAN 1: Γέρος, και έπαιζαν γκολφ.
WOMAN 1: Γκολφ με την γκολφ.
MAN 1: Με την γκολφ. Και...φακκά ο Μωυσής της μπάλας, και πέφτει σε μια λίμνη. Κάνει έτσι ο Μωυσής [gestures] και σηκώνεται το νερό, περπατά ο Μωυσής μέσ΄την λίμνη, πιάνει την μπάλα, βγαίνει έξω, βάζει την, ‘τάνκ’, παίζει την... και μπαίνει μέσ’την τρύπα.
Έρχεται η σειρά του Χριστού, χτυπά της μπάλας, ξαναπέφτει μεσ’το... μεσ'την λίμνη. Πηγαίνει ο Χριστός πάνω από το νερό, βρίσκει την μπάλα, χτυπά την μπάλα και πηγαίνει μεσ’την τρύπα.
Έρχεται η σειρά του γέρου... Χτύπα την μπάλα ο γέρος, πάει πάνω να πέσει μέσα στο νερό, πετάσσεται ένα ψάρι, τρώει το μπαλάκι… Όπως πάει να βουτήξει το ψάρι, περνάει ένας αετός από πάνω, πιάνει το ψάρι, φεύγουν μαζί με το ψάρι. Όπως επέταν, αρχίζει να σπαρταρά το ψάρι, πέφτει που’τζεί πάνω, κάτω - πέφτει πάνω στον έδαφος, σπαρταρά το ψάρι, πέφτει το μπαλάκι έξω, όπως σπαρταρούσε, χτυπά και με τον ούρο του – ‘τούκ’ και πάει και πέφτει μέσ΄την τρύπα! Και γυρίζει ο Χριστός και λαλεί «Άντε ρε μπαμπά, είπαμε να παίξουμε αλλά δεν υπερβάλλεις λίγο;» [Giggles]
WOMAN 2: ‘Στην δική μου την έκδοση στ’αγγλικά, Moses turns to Jesus and says, ‘Are we gonna play golf or are we going to fuck around?’ [laughter]
WOMAN 1: Καλό, πολλά καλό…
[3.24] [plates and cutlery tinkle, dining sounds]
MAN 1: Καλή όρεξη
WOMAN 1: Καλή όρεξη
WOMAN 2: Ναι, it’s very nice...
WOMAN 1: Poached egg...
MAN 1: Νάμπον τούντο το πράγμα δαμέ;
WOMAN 2: Poached egg on lobster
MAN 1: Hmmm...
WOMAN 1: Αστακός
MAN 1: Interesting
WOMAN 1: Ναι, ενδιαφέρουσα γεύση. Ασυνήθιστο πράγμα.
MAN 1: Είναι το ψάρι από το προηγούμενο ανέκδοτο;
WOMAN 1: Ποιο ψάρι; Τι μου λες; Δεν πιάσαμε τες πετσέτες να τες βάλουμε μες τον [inaudible] … [referring to napkins]
[Eating sounds]
[4.04]
WOMAN 1: Δεν κατάλαβα, τι μου είπες πριν;
MAN 1: Το ψάρι από το προηγούμενο ανέκδοτο;
WOMAN 1: Ε, όχι – αφού ήταν αστακός, λέμε…
[Brief silence]
MAN 1: Ah...
WOMAN 1: [laughs]
MAN 1: Καλό
[Eating sounds]
[4.22]
WOMAN 1: Έχει χάζι που ακούμε τούτα τα πιατάκια
[4.30]
MAN 1: Εν μακριά το πιάτο μου
WOMAN 2: [Giggles]
WOMAN 1: Ναι, είναι
MAN 1: Lovely κρασάκι, thank you... ‘Cin-cin!’
WOMAN 1: Στην υγεία σας, καλώς βρεθήκαμε…
[Toasts all around the corner of the table]
[Eating sounds and laughter]
[4.58]
WOMAN 1: Δ- μου, θα βάλω την πετσετούλα μου έτσι διαφορετικά. Θα την βάλω πάνω το φόρεμα μου, διότι έχουν κάτσει πίσω μου και [inaudible] να μην πάθω ατύχημα
MAN 1: Μμμμ…
WOMAN 2: It’s not very often you have to eat with a knife and fork from a bowl. Μόλις τώρα αντιλήφθηκα γιατί δυσκολεύομαι
MAN 1: Δύσκολο
[5.25]
WOMAN 1: Το ανέκδοτο με τα δυο αγοράκια, είπα σας το;
WOMAN 2: No
WOMAN 1: Δυο αγοράκια κατουρούσαν στην τουαλέτα. Τζαι λέει το ένα του άλλου:
«Μα, το πράμα σου, εν’διαφορετικό που το δικό μου. Λείπει μια μικρή πετσούλα…»
«Ναι,» λέει του, «έκαμα περιτομή.»
«Αα,» λαλεί του, «τι σημαίνει τούτο;»
«Σημαίνει ότι έκοψαν μου μια μικρή πετσούλα που ήμουν μωρό.»
«Πόσων μωρό ήσουν;»
«Πρέπει να ήμουν δυο ημερών – έτσι μου είπε η μάμμα μου, τουλάχιστον.»
«Αχ, παναγία μου! Πόνεσες;»
«Πρέπει να πόνεσα, εκάμα να περπατήσω ένα χρόνο.»
WOMAN 2: [laughs] That’s very cute...
[Eating sounds]
MAN 1: Ήταν ο Άγιος Πέτρος στον Παράδεισο, και σε κάποια φάση ήθελε να πάει τουαλέτα. Και φωνάζει του Ιησού και λέει του, «Μπορείς να μου φυλάξεις λίγο την πόρτα ώσπου να πάω και νά’ρθω;»
Τέλος πάντων, φεύγει ο Άγιος Πέτρος και στέκεται ο Χριστός στην είσοδο τζαι ξαφνικά θωρεί έναν γέρο τζ’έρχεται πάνω σ’ένα γάιδαρο μαζί με τα εργαλεία της ξυλουργικής του, αυτά και λοιπά… Λοιπόν, έρχεται προς τον Χριστό…
WOMAN 2: [smiling] I know it
MAN 1: You know it?
WOMAN 2: I’m sorry, keep going...
MAN 1: Λοιπόν, πλησιάζει τον, και λέει του ο Ιησούς: «Ποιος είσαι εσύ;»
Λέει του, «Εγώ είμαι ο Joseph. Το όνομα μου στα αγγλικά είναι Joseph αλλά δεν έμενα ούτε Αγγλία ούτε Αμερική. Είμαι χρόνια στον επάγγελμα της ξυλουργικής.»
Λέει του, «Ναι;» ο Χριστός. Λέει του «Ναι! Αλλά δεν είμαι γνωστός, ο γιος μου είναι πολλά γνωστός…
[Giggling]
MAN 1: «Δεν ήρθε στον κόσμο ‘the natural way’, με τον συνηθισμένο τρόπο, οπόταν είναι… Αλλά όλος ο κόσμος μιλά γι’αυτόν»
Οπόταν γυρίζει ο Χριστός, θωρεί τον καλά, καλά και λέει του «Πάτερα;;;»
Τζαι γυρίζει ο γέρος και λέει του, «Pinocchio!»
[Laughter]
WOMAN 2: Επτά λεπτά ήταν είδη; [referring to end of first course]
MAN 1: χμμμ; Πέρασαν τα επτά λεπτά;
WOMAN 2: Έτσι μου φαίνεται
WOMAN 1: Εν’να κάνουμε ώρα στο επόμενο νομίζω
WOMAN 2: That’s OK: I did all right
MAN 1: It was quite good
WOMAN 2: Έρχομαι από μεγάλη οικογένεια οπού αναγκαστικά έμαθα να τρώω γρήγορα
[8.17]
MAN 1: Ξέρεις γιατί ο Χριστός πρέπει να ήταν Έλληνας;
WOMAN 2: ΟΚ, I know this one... Υπάρχουν τέσσερις λόγοι:
MAN 1: OK
WOMAN 2: Ah, έζησε με τους γονείς του έως τα 30 του. Έπιασε την δουλεία του πατέρα του. Η μάνα του νόμιζε ότι ο γιος ήταν… the son of God
MAN 1: Ο γιος της ήταν θεός
WOMAN 2: And the fourth one... I keep forgetting
MAN 1: Εκείνος νόμιζε ότι η μάνα του ήταν παρθένα
WOMAN 2: Σωστά!
MAN 1: Και γιατί ο Χριστός πρέπει να ήταν μαύρος;
WOMAN 2: OK, no... No, I don’t know that one
MAN 1: Let me rephrase... Πρέπει να το θυμηθώ. Πρώτος λόγος είναι διότι αποκαλούσε ούλλους ‘αδέλφια μου’. Ο δεύτερος είναι διότι δεν είχε μόνιμη δουλεία ποτέ του… Τζαι ο τρίτος…. Εν’ αθυμούμαι...
[Silence]
[9.16]
MAN 1: Δεν θυμούμαι τον τρίτο λόγο… [Loud laughter from another part of the table]
Anyway, ήταν...
WOMAN 1: Εν ενδιαφέρων όμως διότι εv ‘universal’, τελικά
MAN 1: Ναι...
WOMAN 2: I can’t remember any of my jokes, [inaudible]
WOMAN 1: Την κυρία που έκανε την διαθήκη της, ξέρετε το;
WOMAN 2: No...
MAN 1: Όχι…
WOMAN 1: Μια κυρία στο Λονδίνο αποφάσισε να κάνει την διαθήκη της. Πάει, λοιπόν, στον δικηγόρο και λέει του, «Κοίταξε να δεις, να αφήσω την περιουσία μου στις κόρες μου, αλλά έχω δυο requests. Θέλω όταν πεθάνω να με αποτεφρώσετε, και τις στάχτες μου να τα ρίξετε μες στα Harrods.»
MAN 1: ΟΚ…
WOMAN 1: Και ο δικηγόρος λέει «Μα, γιατί;» και λέει, «Για να σιγουρευτώ ότι οι κόρες μου θα με επισκέπτονται τουλάχιστον δυο φόρες την εβδομάδα!»
WOMAN 2: Το μόνο τελευταίο αστείο που άκουσα που ήταν πραγματικά αστείο ήταν: ένας Πορτογάλος, ένας Ιρλανδός, ένας Έλληνας και ένας Γερμανός… είναι κλασσικό… στα αγγλικά... they walk into a bar. Οπότε, it’s like the classic ‘a guy walks into a bar’ joke. So all these guys walk into a bar... and the German pays.
WOMAN 3: [laughs]
[silence] [10.33]
WOMAN 2: I thought it was hilarious!
WOMAN 1: I’m sorry, I missed something...
WOMAN 2: A Portuguese, an Irishman, a Greek and a German walk into a bar...
WOMAN 1: OK...
WOMAN 2: And the German pays
WOMAN 1: [gasps, then smiles] ... How strange
MAN 1: [laughs]
WOMAN 1: For the German to pay...
WOMAN 1 & MAN 1: [laugh]
WOMAN 2: It’s a really recent joke...
[laughter]
WOMAN 1: OK, I have another one for you... Four Catholic ladies...
WOMAN 2: Well, if we’re starting in English, I can go all night!
MAN 1: OK, we can switch
WOMAN 1: Four Catholic ladies are talking... are having tea. One of them says, ‘You know, my son is a priest, when he walks into a room, everyone says, “Father”.’
The other one goes: ‘My son is a bishop and when he walks into a room, everyone says...’
Hmmm... I can’t remember – what do you pronounce a bishop? Your Honour? Your Excellence?
WOMAN 2: Your Holiness?
WOMAN 1: Your Holiness...
Whatever, the third one says ‘My son is a cardinal. Whenever he walks into a room everyone says, “Your ... [inaudible] ...”.’
Whatever... The fourth woman is in silence. ‘Well?’ The others say. ‘Well,’ she says, ‘my son is very good looking. He’s six-foot-two and he’s a male stripper. When he walks into a room, everybody says “Oh my god!”’
[inaudible] [12.22]
WOMAN 1: Συγγνώμη;
WOMAN 2: Have you eaten off the plates before?
WOMAN 1: Yes, I have. They’re professional plates; they’re proper plates
WOMAN 2: Ναι, ναι...
WOMAN 1: They are cooked, they are perfect.
WOMAN 2: Oh no, they’re china?
MAN 1: Αρέσκει μου που γραφεί…
WOMAN 2: What did you get today?
MAN 1: I have Αλονάγρα
WOMAN 2: Εγώ έχω Καντάρα
MAN 1: Είσαι Καντάρα?
WOMAN 2: Ναι, είμαι Καντάρα. It’s like swap cards...
WOMAN 1: I get Orga. You get Alonara
MAN 1: Alonaaa- ... Alonarga...
WOMAN 2: Έχω πάει Όργα
WOMAN 1: ‘Όργκα’
MAN 1: Όργκα [Όργα] Λιβερά…
WOMAN 1: Είναι Όργα αλλά στην Κυπριακή είναι ‘Όργκα’
MAN 1: Με ένα ‘ι’ θα γίνει όργια
WOMAN 1: Ξέρεις ποια έχει σπίτι στην Όργα;
MAN 1: Η Μ-; Όχι… ο Σ-
WOMAN 1: Η Α-. Ξερεις την Α-;
WOMAN 2: Ναι
WOMAN 1: Ah, you know A-
WOMAN 2: Yes
WOMAN 1: Her mother, she bought this...
WOMAN 2: I spent a summer there
WOMAN 1: You have? Lovely...
WOMAN 2: It’s a heartbreaking place to visit. Have you been?
WOMAN 1: I haven’t been to the occupied territory yet
WOMAN 2: Να σας πω την ιστορία;
WOMAN 1: Ναι βέβαια
WOMAN 2: Είναι από τους καλυτέρους μου φίλους
MAN 1: ΟΚ
WOMAN 2: Το εβδομήντα-κάτι… αρχές, αγόρασαν αυτό το σπίτι
WOMAN 1: Η μαμά της
WOMAN 2: Και ο μπαμπάς της… They’re [profession]
MAN 1: What’s the name of the family again?
WOMAN 2: S–
WOMAN 1: Η Α- είναι [profession] και διδάσκει στο [university]. Δεν την γνώρισες σπίτι μου καμία φορά;
MAN 1: Εεε…
WOMAN 1: Μπορεί να μην έτυχε
MAN 1: Πρέπει να την γνώρισα, φατσικώς, μπορεί….
WOMAN 2: Οπότε… Το αγόρασαν νομίζω αρχές του εβδομήντα
MAN 1: Το ‘72;
WOMAN 2: Περίπου… Ήταν έναν ερείπιο το σπίτι… Έχεις πάει ξανά στην Όργα; Ξέρεις περίπου που είναι;
MAN 1: Το χωριό μου ήταν δίπλα δηλαδή, το Διόριο είναι δίπλα από την Όργα Λιβερά
WOMAN 2: Οπότε ξέρεις την περιοχή…
WOMAN 1: Ο Δκιόριος, Δ-…
MAN 1: Sorry, o Δκιόριος…
WOMAN 2: Δεν μπορώ… Καλαμαρίζω επειδή έμαθα ελληνικά στην Αυστραλία Α-, και η μητέρα μου ήταν Ελληνίδαε-… Οπότε θα με συγχωρέσετε κάποτε
MAN 1: Σωστό
WOMAN 1: Η μητέρα σου είναι Ελληνίδαε-;
WOMAN 2: Ήταν
MAN 1: Από που;
WOMAN 1: Και ο πατέρας σου;
WOMAN 2: Ο πατέρας μου κύπριος, από Πελοπόννησο Π- η μητέρα μου
WOMAN 1: Που στην Πελοπόννησο Π-;
WOMAN 2: Ο παππούς μου από την ΠάτραΠ-, η γιαγιά μου από την Α-, και η μητέρα μου…
WOMAN 1: Έχω πάει στην ΑκραταΑ-
WOMAN 2: Ναι; Η μητέρα μου γεννήθηκε στην ΑθήναΑ-, και πήγε Αυστραλία το πενήντα-κάτι Στα τέσσερα της… [mutters] How long has it been since I tried to eat quail...?
Οπότε ήταν έναν ερείπιο σπίτι στης άκρες του χωριού, ένα πανέμορφο πράγμα. They’re just this amazing family, who’ve taken their children to various places. Προηγουμένως, η οικογένεια ήταν [country]. They had to leave when the war broke out. So they get to Cyprus, they find a beautiful house by the sea. It’s a nice place to settle down. Αρχές του εβδομήντα... Άρχισε η ανακαίνιση…
WOMAN 1: Πριν την εισβολή
MAN 1: Ναι, πριν
WOMAN 2: Ναι πριν την εισβολή… Και τελείωσε το…. Νομίζω, Ιούνιο του ’74
MAN 1: Ααα…
WOMAN 1: Μάνα μου, ρε… Ήντα κρίμα;
WOMAN 2: June or May του ‘74 έπιασαν τα κλειδιά. Και είναι ένα καταπληκτικό σπίτι… Ποτέ δεν μπορείς να πεις ‘καλό’ η ‘κακό’ επειδή πέφτει στο συγκεκριμένο το άτομο για το πως νιώθει γι’αυτά τα πράγματα… Ήταν στην άκρη του χωριού και πάνω σ’ένα τεράστιο λόφο.
WOMAN 1: Ωραία
WOMAN 2: Στην γωνιά, ας πούμε όχι μέσ’την μέση του χωριού… and you had to go up a hill. And it was like a little collection of houses, like a settlement-type thing, τέσσερα η πέντε σπιτάκια, ας πούμε, που είχαν σχέση με την γη. Ο κόσμος που έμενε εκεί δούλευε την γη
[16.18]
MAN 1: Μάλιστα
WOMAN 2: Τελείωσαν την ανακαίνιση, έπιασαν τα κλειδιά. Το ‘73 ήταν έγκυος η μητέρα της Α--. And she got airlifted out pregnant out of Cyprus – out of Kyrenia by the British. Το σπίτι, το κλείδωσαν, έβαλαν μια βρετανική σημαία στο… στο-
MAN 1: Κάγκελο
WOMAN 2: Στο κάγκελο, ευχαριστώ… They just had to leave. Και, τυχαία επειδή είχαν κάποιες σχέσεις με τες αρχές, τους βρετανικούς, κάποτε, κάποτε πέρασαν, να τους πουν, μονό να τους πληροφορήσουν, «Παιδιά, το σπίτι σας δεν κατοικήθηκε.». Δεν κατοικήθηκε…
WOMAN 1: Έτυχε, δηλαδή…
WOMAN 2: Έτυχε επειδή ήταν στις άκρες του χωριού
WOMAN 1: Ήταν απόμακρο
WOMAN 2: Uh-huh... Οποιοσδήποτε βρέθηκε. Ας πούμε υπήρχαν κάποιους στρατιώτες που έκατσαν πιο πάνω, επειδή υπήρχε… There was a spring, a source of water further up the hill, so some soldiers settled up there. But no one ever moved into it.
[17.19]
Οπότε, το 2003… Η οικογένεια είχε φύγει από την Κύπρο για να μην επιστρέψουν ποτέ. Η Α- τελείωσε το σχολείο της, αλλά η οικογένεια, όταν αποφοίτησαν τα παιδιά… They were so stressed and completely overwrought by this experience – είχαν την Κύπρο σαν την χώρα τους – they just left. To 2003, η Α- κατάφερε να βρει τα κλειδιά και πήγε. Μόνο το 2003… πριν … a couple of people kept visiting just to...
WOMAN 1: Που βρήκε τα κλειδιά;
WOMAN 2: I don’t know. This I don’t know. Αλλά κατάφερε να βρει τα κλειδιά, νομίζω τα έδωσαν σε κάποιους που έμεναν στην άλλη μεριά…
MAN 1: Μπορεί και να ήταν αντικλείδι
WOMAN 2: So there was a little bit of συντήρηση, για να μην πέσει τελείως, αλλά ήταν ερείπιο όταν το βρήκε το 2003. And she went back every weekend… Ενώ μπορούσε με το διαβατήριο να πάει όποτε ήθελε… Και εγώ στο 2003 [πήγα πρώτη φορά], ενώ είχα Αυστραλέζικο διαβατήριο και μπορούσα να πάω όποτε ήθελα
WOMAN 1: Θα μπορούσες, ναι
WOMAN 2: I don’t want to... O γκόμενος μου Κύπριος, όλοι η παρέα μου Κύπριοι. Εγώ να έχω το δικαίωμα να κάνω κάτι που δεν έχει ο υπόλοιπος ο κόσμος το δικαίωμα να κάνει
WOMAN 1: Ναι
[18.41]
WOMAN 2: Δεν θέλω να το κάνω. Αν δεν μπορώ να το κάνω για λόγους [inaudible] [18.48] … δεν το θεωρώ σαν ευκαιρία
MAN 1: Εσύ επήγες τελικά;
WOMAN 2: Μμμμ!
MAN 1: Ποτέ πήγες;
WOMAN 2: Το έσασε το σπίτι, σιγά σιγά, με τα δικά της τα λεφτά… φασούλι, φασούλι… Just went, fixed this up... Ευτυχώς που είχε-
WOMAN 1: Did she hire locals to fix it?
WOMAN 2: She had a guy in a village from when the parents were there
WOMAN 1: OK
WOMAN 2: And he used to go and help her... And, um.... Ναι – I went in the summer and it was beautiful and it was horrible and it was beautiful and it was horrible and it was beautiful
MAN 1: Why is this?
WOMAN 2: Because....
MAN 1: It’s always confusing.
WOMAN 1: Controversial
WOMAN 2: The specific place... Από την μια το χωριό της Όργα είναι όλοι έποικοι, οπότε έχει αυτή την αίσθηση… δεν έχει καμία σχέση με την Κύπρο – όπως θα έλεγα και για την Πέγεια επίσης, ότι δεν έχει καμία σχέση με την Κύπρο…
WOMAN 1: It’s more like a British...
WOMAN 2: Είναι η καινούργια Κύπρος, ας πούμε. Πρέπει να μάθεις μια καινούργια χώρα, και να συνηθίσεις μια καινούργια πραγματικότητα. Εντάξει, όπου και νά’σαι πρέπει να συνειδητοποιήσεις ακριβώς εκεί που είσαι… Αλλά με την Όργα, κάθεσαι σε ένα τόπο που ευτυχώς που δεν αγγίχθηκε…That time never touched. You are back in time; you are back in a time where you’ve got this incredible view... Over the Pentadaktylos, down towards the sea... It’s breathtaking and wonderful
WOMAN 1: Που ακριβώς είναι η ‘Ορκγα;
WOMAN 2: Προς το Κορμακίτη. It’s on the Cape of Kormakiti heading out-
MAN 1: Κορμακίτη
WOMAN 2: About five minutes away from the tip. Εντάξει, 10 λεπτά με το αυτοκίνητο
WOMAN 1: Δηλαδή εν’πιο δυτική Κύπρο – δυτικά από τον Πενταδάκτυλο
MAN 1: Εν ο δρόμος προς την Μύρτου, Διόριος, Μόρφου, Όργα-Λιβερά. Στο ακρωτήρι Κορμακίτη…
WOMAN 2: Βασίλεια, επίσης…
MAN 1: Βασίλεια, επίσης
WOMAN 2: Υπάρχει ένα μικρό πέρασμα…
MAN 1: Πέρασες από το πέρασμα πάνω στους βράχους – πάνω στο βουνό; Εν έτσι το βουνό, ρε Μ- [WOMAN 1], τζαι έχει ένα όπως τη [inaudible – poss. 'γαϊδουρόστρατα’?] [21.12] που είναι ακριβώς πάνω στο βουνό, και από κάτω είναι κρεμμός και θάλασσα. Και πάει χιλιόμετρα. Εγώ τον έκαμα με τον Σάββα, μια φορά
WOMAN 1: Έν επήγα κατεχόμενα, ξέρεις…
WOMAN 2: Why???
MAN 1: Εγώ πήγα
WOMAN 2: Εν η χώρα σου…
WOMAN 1: Ξέρεις γιατί; Εγώ έχω εικόνες. Ο μπαμπάς μου είναι από την Κερύνεια – συγκεκριμένα από τον Άγιο Επίκτητο -. Όταν έγινε η εισβολή, κάμναμε διακοπές στον Άγιο Αμβρόσιο. Έχω απίστευτες… Ήμουν έξι χρόνων… Ήμουν αρκετά μεγάλη για να έχω εικόνες στον μυαλό μου… Εεε… Έζησα έτσι μιαν πολλά άσχημη κατάσταση την ημέρα που έγινε η εισβολή, παραθερίζαμε με παρέα στον Άγιο Αμβρόσιο.
Και ξαφνικά ξεκίνησαν να βουίζουν η σειρήνες, τζαι να βλέπουμε από την παραλία τα πλοία να έρχονται. Τα τουρκικά πλοία… Τούρκικες φρεγάτες. Αμέσως, άρον-αρον πιασαν μας να φύγουμε, ο μπαμπάς μου λόγο της δουλειάς του – που ήταν αστυνομικός – εκκάλεσαν τον για καθήκον. Οπότε η μάμμα μου τώρα, μαζί μου έμεναν τζαι το αγέννητο αδέλφι μου. Έπρεπε να εξαφανιστούμε τζαι πήγαμε στον 'Ομοδος στην εισβολή. Το οποίο ήταν άλλη ζωή, άλλη εικόνα, άλλος πλανήτης στο 'Ομοδος.
MAN 1: Εντελώς… [22.47] απομονωμένος και πολλοί λίγους κατοίκους, δεν είναι;
WOMAN 1: Ναι. Ούτε που θυμούμαι πόσον καιρό κάτσαμε
MAN 1: Όπως εμείς πήγαμε στα Ανάγεια…
WOMAN 1: Ναι
MAN 1: Τζαι βλέπαμε τα αεροπλάνα να βομβαρδίζουν που πάνω, και εμείς τρέχαμε μέσα στους ελαιώνες και στις πορτοκαλιές για να κρυφτούμε επειδή έσυρναν [inaudible] [23.09] ... αλλά εν έζησα τούτο που λες εσύ. Έζησα διαφορετικά πράγματα…
WOMAN 1: Τζείνο που θυμούμαι σε κάποια φάση επιστρέψαμε στην Λευκωσία… Τζαι θυμούμαι ότι μαζεύτηκε η γειτονιά μέσα σ’ένα υπόγειο της γειτόνισσας μας. Το οποίο υπόγειο που έπαιζα, ξέρεις; Έπαιζα με τες γειτονοπούλες μου… Τζαι θεωρούσαμε ότι ήταν το – τζαι ήταν έτσι κάποιο μυστικό, ήταν σκοτεινό, ήταν υγρό… Τζαι ξαφνικά τζείνο το υπόγειο ήταν η σωτηρία μας, διότι ακόμα ήμασταν μέσα, ας πούμε τέσσερις η πέντε οικογένειες τζαμέ στην γειτονιά. Τζαι ακούγαμε ‘μπάμ-μπάμ’, ‘μπουμ’… Ξέρεις, διάφορα…
Αλλά είναι απίστευτο οι εικόνες στον μυαλό μου που τζείν΄την εποχή
WOMAN 2: Συγγνώμη που σε διακόπτω… αλλά, μη πηγαίνοντας…
MAN 1: Κατεχόμενα;
WOMAN 1: Ξέρεις γιατί θέλω να πάω;
WOMAN 2: Ναι… τι ακριβώς; Ας πούμε το παρελθόν είναι κάτι τελείως διαφορετικό από το μέλλον και το …
WOMAN 1: Εντάξει, αν σου πω ειλικρινά…
WOMAN 2: Uhuh...
WOMAN 1: Θέλω να πάω…
MAN 1: Αλλά εν ταλαιπωρία, εν’ναι; [referring to the main dish] [24.14]
WOMAN 1: Τζαι εv θέλω να πάω να δω το σπίτι της γιαγιάς μου...
MAN 1: …δουλεύκουμε την αντοχή μας... [again referring to the main dish]
WOMAN 1: ...ή να πάω να δω την τάδε παραλία, ή ξέρω εγώ τη…
WOMAN 2: Δεν εννοώ…
WOMAN 1: Όι. Εγώ θέλω να πάω… για μένα το πιο σημαντικό από όλα… Εγώ θέλω να πάω στα σπίτια της Ρήγαινας, θέλω να πάω στο Βουφαβέντο
MAN 1: Αα, επήγα πάνω…
WOMAN 1: Θέλω να πάω στο Bellapais. Θέλω να δω την πολιτιστική μας κληρονομιά –
WOMAN 2: Ακριβώς τα ιδία πράγματα που ήδη έχω δει εγώ
WOMAN 1: - που νιώθω ότι υστερούμε… Υστερήθηκα
WOMAN 2: Αλλά υπάρχει μιαν εύκολη …
WOMAN 1: Διότι είχα πάει τότε … Στον Άγιων Ιλαρίωνα
WOMAN 2: Aah, it’s beautiful... It’s absolutely gorgeous
MAN 1: Absolutely
WOMAN 2: And Kantara is my favourite of my favourites
WOMAN 1: Ναι, Καντάρα
WOMAN 2: Kantara is absolutely breathtaking and no one can take it away from me... Αλλά επειδή νιώθω τόσο έντονα ότι τώρα που έχω το δικαίωμα να πάω… Ο πατέρας μου είναι Ασσιώτης, το ολόκληρο μου το σόι… και ο πατέρας μου έφερε τουλάχιστον 250 πλάσματα στην Αυστραλία υστέρα από την εισβολή –ένα-ένα… With sponsorship, with transport, with housing... 250 πλάσματα... το σόι. Τους έφερε όλους. Εγώ νομίζω ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μου πει ότι δεν μπορώ να πάω κάπου
WOMAN 1: Συμφωνώ μαζί σου
WOMAN 2: Εντάξει, το ‘δεν επιτρέπεται και ‘θα σε σκοτώσω’ είναι άλλο πράγμα
MAN 1: Ναι… τούτο είναι άλλο
WOMAN 2: Άλλα από την στιγμή που ανοίγουν τα οδοφράγματα, είναι…
WOMAN 1: Ξέρεις όμως; Έμενα… It’s a principle thing. Ο μπαμπάς μου ήταν κάθετος: δεν ήθελε να πάμε. Και για άλλους λόγους βασικά
WOMAN 2: Safety
WOMAN 1: Ο μπαμπάς μου δουλεύει στην ΚΥΠ (Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών)
ΜAN 1 & WOMAN 2: Ναι…
WOMAN 1: Για χρόνια δούλευε, τώρα αφυπηρέτησε… Για χρόνια ήταν για τον τούρκικο τομέα – μαυροπινακισμένος. Βασικά ο λόγους που δεν ήθελε να πάμε – ούτε εγώ, ούτε η αδελφή μου είναι γιατί ανησυχούσε για την ασφάλεια μας: ότι αν πάμε, εν να μας μαζέψουν γιατί είμαστε οι κόρες του τάδε, διότι ξέρουν… Είμαι σίγουρη ότι ξέρουν. Εντάξει, και αφού ο μπαμπάς μου εζήτησε μου τούτο το πράγμα, εν ήθελα να τον στερήσω η να του αρνηθώ
WOMAN 2: Εντάξει, αλλά νομίζω ότι έχουμε και την ευθύνη επίσης να διορθώσουμε τα λάθη
WOMAN 1: Σίγουρα. Η ευθύνη είναι πάνω μας: τους νέους ανθρώπους που ζουν τώρα, τζαι ειλικρινά... Εν διισταμένες οι απόψεις. Εν πολλά δύσκολο να αποφασίσεις τι πρέπει να κανείς
MAN 1: Εμένα οι γονείς μου εν επήγαν για αρκετά χρόνια να πάνε στα οδοφράγματα. Και αποχωρήσαν σε τούτη την… την εμμονή τους όταν χρειάστηκαν να παν για ένα ντοκιμαντέρ που είχα κάνει. Ήταν ανοιχτό… Ήταν ένα ντοκιμαντέρ που θα μπορούσε να τελειώσει με το να πουν ‘Όχι δεν πάμε’ ή ‘πάμε για να δούμε το σπίτι’. Και επειδή ήταν η επιθυμία της μάμμας να πάει να δει το σπίτι της, τα χωράφια και λοιπά… Στο τέλος του ντοκιμαντέρ [inaudible] [27.24] και πήγαμε, και κάναμε το shoot μας – το γύρισμα
WOMAN 1: Nice subject
WOMAN 1: Ναι
MAN 1: Αλλά αυτή ήταν η μονή φορά. Ο μπαμπάς μου ενόμιζα ότι ήταν να μείνει επί τόπου – ήταν να πάθει εγκεφαλικό ή καρδιακό
WOMAN 1: Από την συγκίνηση
MAN 1: Έπαθε κάποιο καρδιακό ύστερα από δυο-τρία χρόνια, το οποίο δεν ξέρω…
WOMAN 2: Oh, come on... Τρία χρόνια;
WOMAN 1: Όι δεν θα τον επηρέασε… εντάξει
MAN 1: Όι ήταν τόσο καταβεβλημένος
WOMAN 1: Νομίζεις;
MAN 1: Ναι… I know him
WOMAN 1: Κρατά τα μέσα τον
MAN 1: Πρώτα, προτιμώ…
WOMAN 1: Εκράταν το, εκράταν το…
MAN 1: Ναι, το ότι επήγε και περίμενε του ανοίξει ο τούρκος για να μπουν στο σπίτι. Και όταν μπήκε μέσ’το σπίτι και βγήκαν έξω στην αυλή, ήταν δραματική η φάση, ήταν τρομερή ένταση όταν ήταν μέσα στο σπίτι του. Και στην αρχή έκαμαν του προβλήματα να μπουν διότι είδε κάμερες και είπε ‘όι’ ενώ είχαμε συζητήσει ότι ήταν να γίνει τούτο το πράγμα… Λοιπόν και το πιο… έτσι… φρικιαστικό ήταν όταν εκατέβηκαν κάτω στα χωράφια, τα οποία είχαν δεντροφυτέψει, και είχαν να βγάλουν καρπούς το ‘74 το καλοκαίρι… και τελικά μέσ’το καλοκαίρι του ‘74 δεν είδαμε καρπό, είδαμε την εισβολή. Λοιπόν, επήγαμε στα χωράφια, τα οποία ήταν δενδροφυτευμένα, είχαμε [inaudible] [28.39], εφέραμε ειδικούς από την Μόρφου και λοιπά... Παιδιά, δεν είχαν ούτε ένα [inaudible] [28.44]… Κατάξερα, δηλαδή σπέρναν διάφορα… πως τα λες, ζαρζαβατικά… Ακούω την μάμμα μου σε κάποια φάση τζαι μπήει μια φωνη «Νίκη-! Μια λεμονιά!». Και είχε μείνει μια λεμονιά πίσω από το σπιτάκι που ήταν η μηχανή με το νερό
WOMAN 1: Είχε το φυτέψει ο μπαμπάς σου;
MAN 1: Τζαι γονάτισε τζαμέ [inaudible] [29.10] τζαι βέβαια ο μπαμπάς μου ο όποιος είναι πιο ευαίσθητος. Τζαι έπρεπε τζείνος να…. Επήγε και μάζεψε… Ήταν πολλά συγκινητική σκηνή
WOMAN 1: Εγώ, τούτο που πραγματικά, έτσι… στενοχωριέμαι είναι ότι… θέλω. Θέλω πάρα πολλά να πάω. Είμαι περίεργη που την μιαν… που την άλλη, επειδή είμαι τζαι συναισθηματική, τζαι έχω εικόνες… Δεν ξέρω αν θέλω να έχω στον μυαλό μου την εικόνα… που είχα σαν μικρό παιδί, που ήταν πολλά ωραία εικόνα. Εκτός από τα πλοία, έχω απίστευτα ωραίες εικόνες που το Πέντε Μήλη, που τον Απόστολο Ανδρέα, που τον Καραβά, την Λάπηθο….
MAN 1: Αγ’Γιόρκι
WOMAN 1: Που τον Άγιο Επίκτητο… τζαι εν ηξέρω αν θέλω να πάω κάτω από τούτες συνθήκες που πρέπει… Δεν θα πω ελεύθερη, σαν μια Μ- (her name) που θέλει να… να πιάσει το αυτοκίνητο της και να πάει, ξέρω εγώ, να πάει ένα περίπατο στην Κύπρο… Τζαι να διαλέξει να πάει στην περιοχή η οποία είναι τουρκοκρατούμενη… Εε, αλλά να μπορώ να το κάνω σαν ελεύθερος πολίτης… Είμαι ελεύθερος πολίτης, οξά πρέπει να δείξω το διαβατήριο και πράγματα και να πληρώσω και κάποιο ποσόν. Εν τούτο που… εν θέμα αρχής στο τέλος της ημέρας. Που την άλλη, εγώ προβληματίζομαι και λέω. «Τι; Εν’να αφήσω τώρα τούτες τις λεπτομέρειες, και την αρχή, και τα ξοδιά €10… πόσα θέλουν να πληρώσω για να πάω; Η να μείνω στην αρχή μου και να προστατέψω τζείνο που έζησα, τζείνο που είδα…» Εν’ηξέρω… Σκέφτομαι το.
MAN 1: I’m 50-50... Δηλαδή… Εν μπορεί ο κόσμος-
WOMAN 1: Που την στιγμή που πάω τζαι κάμουν μου έλεγχο, τζαι δουν ποια που είμαι τζαι αφήσουν με τζαι περάσω... Σημαίνει ότι καταπάτουνται τα δικαιώματα μου, σαν ελεύθερος πολίτης της Κυπριακής δημοκρατίας
MAN 1: Μμ
WOMAN 1: Τζαι είναι…
MAN 1: Σωστά, έχεις απόλυτο δίκιο
WOMAN 1: Εν’ηξέρω, έχω δίκιο; Αμφισβητώ…
MAN 1: Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο – υπάρχει ο νόστος
WOMAN 1: Ο νόστος… μπράβο
MAN 1: Τζαι όταν η μάνα μου εγύρισε τζαι είπε μου: «Το μόνο που θέλω, μια φορά, είναι να μπορέσω να πάω να προσκυνήσω το χώμα που γεννήθηκα, να δω το σπίτι μου. Αν αξιωθώ, να σας δείξω ποια είναι τα χωράφια σας, ποια είναι η περιουσία σας για να ξέρετε… Τούτο είναι το δευτερεύον... Λοιπόν, αλλά τουλάχιστον να αξιωθώ, να πάω μια φορά.» Επήγε μια φορά τζαι τζείνη είναι.
[31.49]
WOMAN 1: Συγγνώμη που σε διακόπτω, αλλά είδα ένα πιάτο πριν… Κόρνος… Σηκώσ'το λίγο τούτο σε παρακαλώ. Κόρνος…
MAN 1: Κόρνος
WOMAN 1: Έχει Κόρνος στο… Δεν το ήξερα ότι είχε…
MAN 1: Βουνοκορφή πρέπει να είναι
WOMAN 1: Βουνοκορφή
MAN 1: Εν τω μεταξύ επήγες Πενταδάκτυλος… Εγώ έπαθα το shock της ζωής μου όταν επήγα
WOMAN 1: Σε ποιο
MAN 1: Στον Πενταδάκτυλο –
WOMAN 1: Με ποιο κουτάλι τρώμε;
MAN 1: Με τούτο…
WOMAN 1: Με το μεγάλο;
WOMAN 2 & MAN 1: Ναι
MAN 1: Επήγες Πενταδάκτυλο καμία φορά;
WOMAN 2: I’ve been everywhere
MAN 1: OK. Εγώ έπαθα το shock της ζωής μου όταν… [looks across table at someone off microphone].. Πες το…
[laughter all around] [32.28]
[conversation on other side of table]
WOMAN 2: Οπότε, το shock της ζωής σου;
MAN 1: Όταν ήμασταν μικροί ταξιδεύαμε συχνά… Κερύνεια, Απόστολο Ανδρέα και λοιπά, αλλά έχει πράγματα που η μνήμη δεν συγκράτησε επειδή ήμασταν μικροί
WOMAN 2: Φυσικά
MAN 1: Την πρώτη φορά που πέρασα, πήγαμε για να κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ για το RAI (Italian TV channel) ή για το ERT (Greek TV channel), δεν θυμάμαι. Και πήγαμε κάτω Κερύνεια, όι – πήγαμε Μόρφου. Στην επιστροφή, περνώντας… ήταν η φάση που περάσαμε από το σπίτι μου για πρώτη φορά – ήταν πριν να ανοίξουν τα οδοφράγματα… Περάσαμε τζαι έπεισα τον Τούρκο και άφησεν με και πήγα απλά και είδα το σπίτι μου και άγγιξα πάνω στους πέτρες. Τζαι μετά εφύγαμε τζαι πήγαμε Κερύνεια, από την Κερύνεια, ανεβήκαμε πάνω Πενταδάκτυλο, διότι πιάσαμε έναν άλλο δρόμο που μας κατέβαζε κάτω Λευκωσία.
WOMAN 2: Uhuh…
MAN 1: Τζαι ανεβήκαμε μπροστά από την βουνοκορυφή του Πενταδακτύλου – ένας δρόμος τον οποίο δεν θυμούμαι και δεν είχα καν ανεβεί ποτέ
WOMAN 1: Ποια βουνοκορυφή;
MAN 1: Μμ;
WOMAN 1: Ποια βουνοκορυφή;
WOMAN 1: Του Πενταδακτύλου
WOMAN 2: Μα τι χρόνο μιλούμε τώρα;
MAN 1: Τούτον;
WOMAN 2: Τι χρονοδιάστημα μιλούμε;
MAN 1: Πρέπει να ήταν… Πότε ήταν που άνοιξαν τα οδοφράγματα; 2002;
WOMAN 2: 2003
MAN 1: Τρία
WOMAN 1: Τρία η τέσσερα...
WOMAN 2: Τρία
MAN 1: Τρία… πρέπει να ήταν γύρω στο… ‘99 η το 2000
WOMAN 2: Είχαν ανοίξει το ορυχείο;
MAN 1: Όι, εγώ μπορούσα…
WOMAN 2: Όχι, είχαν αρχίσει να… το ορυχείο
MAN 1: Το τι;
WOMAN 2: Ορυχείο, there’s massive mine, there’s like a clear-face cutting into...
MAN 1: Τις πέτρας… ήταν πιο κάτω. Ναι. Σιγά σιγά είχε ξεκινήσει
WOMAN 2: Man, that’s grotesque
MAN 1: Ναι, they’ve destroyed the whole mountain
WOMAN 2: That freaks me out
MAN 1: Anyway…
WOMAN 1: Ένα λεπτό, εσύ πήγες πριν να ανοίξουν τα…
WOMAN 2: Yeah
MAN 1: Εγώ επήγα πριν να ανοίξουν τα οδοφράγματα
WOMAN 1: Πως επήγες;
WOMAN 2: With a shooting permit
MAN 1: Πήγα με δημοσιογραφική… with a shooting crew. Τζαι πήγαμε να κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ για την … για το… για την ΕΡΤ με συνέντευξη με τον γιο του Denktash.
WOMAN 1: ΟΚ
MAN 1: Στην Μόρφου είχαμε κάνει στην αγορά συνεντεύξεις και πράγματα για την λύση του κυπριακού και τα λοιπά… Και κατάληξε το θέμα να είναι… όλο το shooting να είναι στα ελληνικά, παιδιά, με τους Τουρκοκύπριους
WOMAN 2: Ναι
MAN 1: Έτυχε μου και στο… στο μπαρμπέρη της περιοχής να μπω μέσα με τζείνες οι παραδοσιακές καρεκλούδες οι ωραίες
WOMAN 1: Εν οξιά τούτο…
MAN 1: Μμ... Μπαίνουμε μέσα και κάθεται ένας τύπος που πίσω που μιαν εφημερίδα, ο όποιος απλά εθώρεν… Εν εμίλαν... Οπόταν, καθόταν ένας τύπος πάνω την καρέκλα και ξύριζε τον ο μπαρμπέρης. Λοιπόν, και εμίλαν μου ο μπαρμπέρης, λαλώ: «Μιλάς ελληνικά;», λαλεί μου «Ναι»
[extended comic scream in background and laughter] [35.03]
MAN 1: Και μιλούσαμε, μιλούσαμε, και μιλούσαμε… Ο τύπος πάνω στην καρέκλα εθωρούσε με ‘έτσι’ … αλλά εν εμιλούσε. Έβλεπε τον άλλο, αλλά εν εμιλούσε εκείνος που ήταν στην καρέκλα. Ο τύπος πίσω από την εφημερίδα παρακολουθούσε, και έβλεπα τον και έκαμνεν ‘έτσι’ [gestures]. Σε κάποια φάση φεύγει ο τύπος με την εφημερίδα… Τζαι γυρίζει ο τύπος που τον εξύριζε – εξυρίζετουν πάνω στην καρέκλα… λέει μου: «Πρώτη φορά που ανοίγω το στόμα μου να μιλήσω ελληνικά ύστερα από ‘χ’ χρόνια… Ήμουν ποδοσφαιριστής
WOMAN 2: Μάνα μου…
MAN 1: Της τάδε ομάδας στην Πάφο
WOMAN 2: Ναι…
MAN 1: Τζαι άρκεψε, τζαι έλεγε μου κάτι ιστορίες στα ελληνικά, παιδιά. Ούλλον το ντοκιμαντέρ ήταν στα ελληνικά. Από τους πολίτες στην αγορά της-
WOMAN 1: Συγγνώμη που σε διακόπτω, εγώ γιατί δεν το είδα αυτό το ντοκιμαντέρ;
MAN 1: Έχω το, είναι άψογο
WOMAN 1: Άντε ρε, Δ-
WOMAN 2: It’s on Beta... [giggles]
MAN 1: [laughs] Έχεις το…
WOMAN 1: Άντε ρε, Δ-, πρέπει να μας κάμνεις ειδικές προβολές να τα βλέπουμε
MAN 1: Να κάνουμε διότι έχει ένα της ΕΡΤ, ένα της RAIδυο της RAI ένα της ΕΡΤ -. Τζείνο της RAI ήταν για το… για το… η σύγχυση της ταυτότητας του Kύπριου… Πολλά ωραίο
WOMAN 2: Εγώ, όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα, με έπιασε η ξαδέρφη μου, η οποία με περνά 50 χρόνια… Και με έβαλε μέσα στις πρώτες δυο μέρες, επειδή δεν οδηγάει η ίδια, με έβαλε να πιάσω το αυτοκίνητο, να την βάλω μέσα με την ανιψιά μου και να τους πάρω Άσσια.
WOMAN 1: ΟΚ
WOMAN 2: Άρον-άρον, πάρε με εκεί
WOMAN 1: Πήγαινε
WOMAN 2: So I took them. Η Ρ– είναι μια… έτσι… Δεν ντρέπεται με τίποτα. Μου δείχνει: από εδώ, από εκεί, από εδώ, από εκεί… Φτάνουμε
WOMAN 1: Για τη ηλικία μιλούμε;
WOMAN 2: Εγώ ήμουν είκοσι…… Oh, god... If I was 20... 2003, if I was 25, she was 65
WOMAN 1: Αα, οπότε και θυμάται – έζησε
WOMAN 2: Oh, she was born there, she left her children there and she lost her brother there as well. Είναι αγνοούμενος ο αδελφός της… Well, in a manner of speaking... Ummm, yeah... ‘Take me, I’m going.’ So we went... Αυτό που περίμενε ήταν εποίκους και πρόσφυγες… Και βρήκαμε ένα χωριό γεμάτο από πρόσφυγες από την Πάφο. Το ολόκληρο χωριό και την περιοχή, μετακόμισαν όλοι – όπως και μετακόμισαν
WOMAN 1: Εννοείς Τουρκοκύπριοι που εζούσαν στην ελεύθερη Κύπρο;
WOMAN 2: Ναι – πρόσφυγες
WOMAN 1: Μετά την εισβολή μετακόμισαν στην Πάφο…
WOMAN 2: No... They were from there
WOMAN 1: Πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο και μετακινήθηκαν
WOMAN 2: Exactly the same…
WOMAN 1: Δηλαδή όπως και η Ελληνοκύπριοι ήταν πρόσφυγες στη ίδια τους την χώρα, το ίδιο ήταν και οι Τουρκοκύπριοι
WOMAN 2: Πρόσφυγες από την Πάφο
WOMAN 1: Μάλιστα… Είδες καμιά φορά; It’s a give and take
WOMAN 2: [inaudible] [37.48] … καταπιεσμένοι, μες στην φτώχεια… ‘τι χάσαμε, τι χάσαμε…’ Επειδή η Πάφος ήταν…
MAN 1: Η διαφορά είναι ότι τους Τουρκοκύπριους εμετακίνησαν τους χώριά ολόκληρα, τζαι τούτοι
WOMAN 1: Ηθελημένα
MAN 1: Ναι… μάζεψαν τους-
WOMAN 1: Να ρωτήσω κάτι. Να ρωτήσω κάτι,εν ηξέρω. Μετακινήθηκαν από την κυβέρνηση την τουρκική πριν την εισβολή;
WOMAN 2: No, they were ordered by the north – the administration in the north said, ‘There’s going to be trouble’, once the division happened, and they said ‘Move-‘
MAN 1: Ήταν μετά την ανταλλαγή του πληθυσμού
WOMAN 2: Ναι
WOMAN 1: Μετά την ανταλλαγή του πληθυσμού
WOMAN 2: ‘Move North and we’ll protect you. We can’t guarantee your safety if you stay South.’ That’s exactly what they told them
MAN 1: Μμ… Αλλά εδώ είναι η βασική διαφορά. Η διαφορά είναι ότι οι Kύπριοι
WOMAN 2: The past is another country.
MAN 1: No, no, no, it’s not
WOMAN 2: I understand your feelings and I understand your emotions but ... right now, all of these are stories. I don’t necessarily believe them to be linked with particular... I, I think it’s a regressive aspect of the Cypriot to constantly go over these details... It’s like going over a bad break-up, many, many years ago. OK, it’s got much more of a psychological impact…
WOMAN 1: It’s νόστος. Do you understand the meaning of the word ‘νόστος’?
WOMAN 2: Nostalgia, yeah, it’s got that deep, heartfelt, emotional identity attachment to it but my Cypriot relatives in Australia
WOMAN 1: Maybe they feel detached...
WOMAN 2: No... but they are refugees. We are displaced people – there is a massive difference
WOMAN 1: Displaced people
WOMAN 2: There is a big difference
MAN 1: You mean the Cypriots-
WOMAN 1: The way you said the wording, ‘displaced people’, it’s quite interesting. That’s what most people feel here. Displaced people
WOMAN 2: The way the Cypriot government defines the concept of refugee, is actually ‘internally displaced people’
MAN 1: The right term is displaced because you are in the same land
WOMAN 2: Internally displaced people – and that’s the way that the UN sees us. They don’t see Cypriots in Cyprus as refugees
MAN 1: Because the term is correct
WOMAN 1: Exactly, they don’t see us as refugees; they see us as displaced people
WOMAN 2: I think, I think successive governments have nurtured and engendered a specific ideology in order to win themselves successive administrations in term. To promise people things they cannot keep and to harden feelings that are no longer valid and that actually are... like a wound. They keep open a wound on the spirit of the Cypriot people for their own political purposes. Because every politician’s intention, every politician – and I’ve worked in newspapers for fifteen years –
MAN 1: Which politician? Do you mean Turkish politicians?
WOMAN 2: No. Άσχετος…
MAN 1: OK
WOMAN 1: Every politician’s intention is to be voted in for the next term. So all they will do for the term of their leadership is to make promises to get themselves voted in for the next term. And that’s what they do... [inaudible] [40.38]
MAN 1: Unless you have somebody with όραμα-
WOMAN 2: There is absolutely no one with όραμα here
MAN 1: It can be...
WOMAN 2: The only people with vision are the retired politicians because hindsight is 50-50 perspective
MAN 1: OK, where is the justice?
WOMAN 2: There is no justice
MAN 1: Why?
WOMAN 2: Deal with it: that’s fucking life...
MAN 1: Listen, I cannot deal with the injustice, I can compromise with a compromising solution but that’s different
WOMAN 2: There is no justice. I think you have to come to terms with the fact that life’s unfair and get used to it
MAN 1: What I understand is that because of various businesses, political immaturity: I’m talking for the past
WOMAN 2: Ναι
MAN 1: Political immaturity, ευκολόπιστοι... how do you say?
WOMAN 1 &2: Gullible
MAN 1: OK, with the vision of reunification and all these things. It was a certain period that, OK, we committed some... faults. OK… something
WOMAN 2: Είσαι ο πρώτος κύπραιος που το δέχεται
[laughter] [41.41]
MAN 1: OK, no: I can admit that
WOMAN 1: Ναι, εν δύσκολο
MAN 1: We, we... I think that we, in a certain way, we provoked, OK?
WOMAN 2: Uhuh...
MAN 1: ...in a way, the situation. At the same time, big countries, they took advantage of this and they curated the situation... What is this? [referring to dessert]
WOMAN 2: It’s sorbet
MAN 1: Is it? I love it. It’s er... citron?
WOMAN 1: I tell you, come on, read the menu
MAN 1: Yeah, it’s sorbet citron
WOMAN 1: Sweet olive on crushed lemon. It’s beautiful, huh?
WOMAN 2: I’m just going to say one thing before you keep going. I once sat in a cab in Australia with a guy from Burundi who watched his family cut in half with machetes –
WOMAN 1: Oh my god...
WOMAN 2: And he was a refugee
WOMAN 1: That’s disturbing
WOMAN 2: That’s a refugee to me... and that’s someone – Cypriots who come out and drive their little fucking BMWs and they get the little Nepalese guys to serve them in restaurants and they cry victim...
WOMAN 1: I’ll tell you one thing-
WOMAN 2: It really pisses me off, I have to say. Even my father who wants to claim himself as a refugee, I say, ‘You came off easy.’ There are so many other harder places in the world and there are so many bigger conflicts... who have come out of it so much poorer...
WOMAN 1: That’s true
MAN 1: OK... What does it mean if you take-
WOMAN 1: That’s why they don’t take us seriously
WOMAN 2: Of course not!
WOMAN 1: For me it’s unacceptable for a Cypriot-
WOMAN 2: We lost the battle but we won the war
MAN 1: Mmmm...
WOMAN 1: ...to go and play at the casino at the occupied territory. You know, the first time that the borders opened the Cyprus government lost £40 million from the casino in the occupied territory. For me that’s betrayal
MAN 1: It is a betrayal
WOMAN 1: Εν καθαρή προδοσία να πας να κάμμεις έτσι πράμα
MAN 1: Είναι, είναι, είναι καθαρή προδοσία
WOMAN 2: That was nice. [referring to dessert] I liked this one!
WOMAN 1: Κυκλοφοράς, λαλείς τζαι’σύ, [inaudible] [43.38 ] … με τες διακοπές σου, με το ένα σου, με το άλλο σου… Εντάξει η ζωή συνεχίζεται, δεν λέω για κάποιους. Αλλά κράτα τα προσχήματα. Εν ανάγκη να πάεις να παίξεις σtο καζίνο στα κατεχόμενα και να χάσεις πόσες χιλιάδες;
MAN 1: Μμμ…
WOMAN 1: Τζαι τούτον που λαλώ εν’ένα μικρό κομμάτι: πούντα αλλά που χάνονται; Να έχω εγώ τους μαθητές μου, τους τελειόφοιτους να ψιθυρίζουν ότι τους τουρκούδες τους πόρνες είναι πιο καλές από τες… που’πω δα…
MAN 1: Μμ…
WOMAN 1: …τζαι εν πιο φτηνές, τζαι καθαρές, τζαι μια χαρά… Αρρωστημένα πράγματα
MAN 1: Ναι, έχουν προχωρήσει τα πράγματα, αλλά να σου πω όμως είναι τζαι έλλειψη… όσον αφορά τα καζίνα, πιστεύω ότι είναι έλλειψη από την πλευρά της πολιτείας να θεσμοθετήσει, εάν φοβάται, διότι υπάρχει…
WOMAN 1: Έπρεπε
MAN 1: [inaudible] [44.27] του ποιου εν να το πιάσει, διότι υπάρχουν μεγάλοι καρχαρίες που θέλουν να φαν την πρωτιά να έχουν τζείνοι το δικό τους καζίνο
WOMAN 1: Μμμ…
MAN 1: Ας το κάνουν κυβερνητικό, ας το κάνουν κρατικό
WOMAN 1: Ας το κάνουν κρατικό τουλάχιστον
MAN 1: Ας το κάνουν κρατικό, τζαι να υπάρχει που τούν΄την διοίκηση η οποία να είναι… τζαι να περνούν τα λεφτά, να περνούν τούτοι την φορ- πως το λες; Φορολογία
WOMAN 1: Να φορολογούνται – βέβαια!
MAN 1: Τζαι να έρχονται τα λεφτά στο κράτος, παρά να φεύκουν που΄πο τζεί…
WOMAN 1: Ποια κρίση τζαι ξέρω εγώ…
MAN 1: Αλλά, έρεπε να γίνει τούντο πράγμα
WOMAN 1: Αν εγινόταν τούτο το πράγμα, με κρίση νά’χαμε με τίποτε
MAN 1: Μμμ! [44.55] Τόσα εκατομμύρια, τόση πλοιοκτησία
WOMAN 1: Ήταν να λύσει όλα της τα προβλήματα τα οικονομικά κυπριακή δημοκρατία. Ένα καζίνο
MAN 1: Τζαι εγώ πιστεύω το ίδιο
WOMAN 1: Αλλά, Δ- μου, ουσιαστικά πρέπει να τα έβρουμε μεταξύ μας… Κύπριοι, οι Ελληνοκύπριοι, πριν να ζητήσουμε, να μας αναγνωρίσουν οι άλλοι τζαι να μας αποδεχτούν. Είναι που τζαμέ που ξεκινούν ούλλα… Ότι εμείς εν συμφωνούμε, τζαι δεν καταλήγουμε, τζαι είμαστε αναποφάσιστοι
MAN 1: Εν να διαφωνήσω λίγο
WOMAN 1: Γιατί;
MAN 1: Πιστεύω ότι εμείς μέσα στην… μέσα στον πόνο, μέσα στην… εε…
WOMAN 1: Μεν μου πεις μιζέρια, διότι μίζεροι δεν είμαστε…
MAN 1: Όι δεν θα πω μιζέρια, γι’αυτό δεν το είπα
WOMAN 1: [laughter]
MAN 1: Μέσα στον πόνο, μέσα στην ανασφάλεια, μέσα στην δυστυχία που έχουμε περάσει, και λοιπά, είμαστε ξεκάθαροι στο νάμ΄που θέλουμε
WOMAN 1: Έχουμε ανασφάλεια ακόμα
MAN 1: Οι πλείστοι έχουμε συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα. Έχουμε συνειδητοποιήσει από τότε που… της, της ανωριμότητας μας, από τότε που έφυγε, επέσαμε θύμα κάποιας εκμεταλλεύσης. Είτε αυτό λέγεται πολιτικές δυνάμεις,ή της…
WOMAN 1: Η πολιτική μας ανωριμότητα
MAN 1: Ναι, αλλά τζαι ο κοσμάκης [?] [46.06]
WOMAN 1: Εν που τζαμέ που ξεκινούν όλα…
MAN 1: Τζαι ο κοσμάκης τότε, είμαστε χωρισμένοι σε αριστερούς, σε δεξιούς, σε Μακαριακούς, σε Γριβικούς, και λοιπά
WOMAN 1: Σκέφτου ότι είμαστε μια χώρα-
MAN 1: Εκάμναμε λάθη
WOMAN 1: Πάντα! Βέβαια… Ναι αλλά, έλα να σου πω. Εγώ δίνω μας το benefit στο γεγονός ότι είμαστε μικροί και τόσο νεαροί. Άμα σκεφτείς ότι ενομίσαμε ότι επιάσαμε…
MAN 1: Ναι…
WOMAN 1: Την αυτονομία μας το ‘60
MAN 1: Ναι
WOMAN 1: Αγώνας το ’55 το ’59, τζαι ξαφνικά το ‘60 εγίνηκαμε δημοκρατία. Πολεμήσαμε τους Άγγλους, σε παρένθεση αυτό.
MAN 1: Μμμ…
WOMAN 1: Λοιπόν, που ήμασταν μια αποικία πριν, και τα λοιπά, και τα λοιπά. Εν το σχολιάζω, λοιπόν… Τζαι είμαστεν τωρά 2011, είμαστε δηλαδή πενήντα-ενός… Εκλείσαμεν 51 χρόνια Κυπριακής δημοκρατίας;
MAN 1: Ναι. Πέρυσι ήταν το πενηντάχρονο. Πενήντα-ένα χρονών
WOMAN 1: Είμαστε ανώριμοι σαν κράτος, σαν πολιτεία. Εν επεράσαμε… εντάξει, εν σκληρό…
MAN 1: Μήπως γιατί δεν μας άφησαν να ωριμάσουμε;
WOMAN 1: Εν μας άφησαν διότι πάντα είχαμε έναν κατακτητή… αυτό είναι το θέμα. Είχαμε πάντα κάποιον που πάνω μας. Ποτέ δεν ήμασταν αυτόνομοι. Τζαι ξαφνικά, μέσα σε 50 χρόνια, η πρόοδος που εκάμαμε χρονολογικά, άμα το δεις, χρονικά μέσα σε πενήντα χρόνια είναι απίστευτο. Σε καμία άλλη χώρα εν εσυνέβηκε τούντο πράμα. Είμαστε πρωταθλητές δαμέ! Διότι έχουμε την ικανότητα, οι ΚΙύπριοι, μέσα σε ούλλα τούτα χρόνια που επέρασαν, εν απίστευτο άμα δεις την ιστορία μας… Που τους Βενετούς, τους Φράγκους, τους Τούρκους, τους Εγγλέζους… Επιάναμεν, επιάναμεν, επιάναμεν, εδιατηρούμαστεν εμείς σαν οντότητα…
MAN 1: Μμμ…
WOMAN 1: Εκρατούσαμεν το…
MAN 1: Σοφό, σοφό…
WOMAN 1: Είμαστεν δηλαδή survivals... Επιβιώνουμε: είναι θετικό
MAN 1: Έλα να σου πω… Εν’ναι γι’αυτό που μας ζηλεύκουν λίγο η Ελλάδα τελικά;
WOMAN 1: Εν είναι μόνον η Ελλάδα που μας ζηλεύκει εν πολλοί που μας ζηλεύκουν
MAN 1: Τζαι πιστεύω, εγώ πιστεύω τζαι η Ελλάδα… Έχουμε αποδείξεις στην Ελλάδα… Παρολο που…
WOMAN 1: Μπορεί, μπορεί. Μπορεί να μην έχουμε τους λεβέντικους χορούς τους Ελληνικούς και το τσάμικο…
MAN 1: [laughs] [48.07]
WOMAN 1: τζαι τα απ’αυτά μας, τζαι τα’πο τζείνα μας…
MAN 1: Νομίζω τους κυπριακούς αντικριστούς και την τατσιά τζαι το δρεπάνι
WOMAN 1: Μπράβο – και την τατσιά, τζαι την κούζο, και τα λοιπά. Οι χοροί μας, πραγματικά δείχνουν μια υποδουλότητα. Τούτο σχολιάζουμε το ούλλοι κάθε φορά που έχουμε μιαν εκδήλωση, τζαι πρέπει να παρουσιάσουμε τούτοι όλοι οι χοροί. Όμως επιβιώσαμε: σαν οντότητα, σαν κράτος. Ίσως, δηλαδή, είμαστε πιο διπλωμάτες τελικά σαν λαός; Τζαι πρέπει να εκμεταλλευτούμε τούτη την ικανότητα να ελισσόμαστε [?] [48.31]; Maybe we didn’t get it, you know?
MAN 1: Κοίταξε…
WOMAN 1: Maybe there’s more to us... there’s more... there’s a big picture – maybe we don’t see the big picture yet
MAN 1: Απλά… απλά πιστεύω ότι η Κύπρος δεν είναι νησί… H Κύπρος έχει… έχει…
WOMAN 1: Όι, εν προέκταση μιας στερεάς… κάπου… αλλά δεν ξέρω ποια είναι αυτή η στερεά … δεν αποφάσισα ακόμα
MAN 1: Όι, είναι μια μικρή… εε, πως το λες; Continent... Μια μικρή ήπειρος
WOMAN 1: Διότι έχουμε την τάση να πιάνουμε από παντού-
MAN 1: Να απορροφούμε
WOMAN 1: …να απορροφούμε
MAN 1: Σωστό
WOMAN 1: …να απορροφούμε… Κάποτε κάμνουμε καλές επιλογές και πιάνουμε τα καλά. Γι’αυτό που η Κύπρος εν πολλά μοντέρνα. Δηλαδή άμα σκεφτείς… άμα ταξιδέψεις Ευρωπαϊκές χώρες, για τον κόσμο που ταξιδεύει και τα λοιπά. Εν να δεις ότι υπάρχουν πολλές χώρες που έχουν πολλά τριτοκοσμικές πόλεις τζαι λαλείς: «Μα που είμαι αν ήρθα δαμέ; Υποτίθεται ότι είμαι σε ευρωπαϊκή πόλη τζαι εν τόσο πίσω;» Στην Κύπρο είμαστε τόσο προχωρημένοι. Όμως τούτη η τάση εν’ηξέρω αν εν καλή, γιατί κάποτε μπορούμε να χάσουμε την αυθεντικότητα μας. Δηλαδή, έμενα στοιχίζει μου το ότι έζησα την Αγία Νάπα μετά την εισβολή τζαι ήταν ένα ψαροχώρι, τζαι ήταν παρά πολλά όμορφα, τζαι ήταν ήρεμη. Τζαι πάω τωρά στην Αγία Νάπα, τζαι θωρώ μια γεριμιά. Τζαι θωρώ τζείν’το ‘τάγκα-τούγκου’, τζαι το φτηνό τον τουρισμό, τζαι να κατακλύζουν τις παραλίες, τζαι να τους ξευτιλίζουν εντελώς. Δ- μου, στεναχωρεί με τούντο πράμα, ότι κάπου μές΄την ανάγκη μας και την προσπάθεια μας … να ταυτιστούμε, να εκμοντερνιστούμε, να είμαστεν up to date με την υπόλοιπη την Ευρώπη και τον έξω κόσμο… Κάπου εχάσαμεν το μονοπάτι και χάσαμε την αυθεντικότητα μας
[MAN 1 & WOMAN 1 talking over each other] [50.15]
MAN 1: Η αυθεντικότητα σίγουρα. Τζαι εγώ πιστεύω ότι… ε- βασικά-
WOMAN 1: Δηλαδή-
MAN 1: Εν τζαι αυθεντικότητα, εν τα συγκοινωνούντα δοχεία-
WOMAN 1: Βιαστήκαμε-
MAN 1: Απλά πιστεύω ότι- sorry που-
WOMAN 1: Εν όπως κάποιο πεινασμένο που τρώει, τζαι αντί να τρώει ήρεμα, τζαι να γεύεται τις γεύσεις, καταπίνει τα, καταπίνει τα, καταπίνει τα… χωρίς να επιλέγει. Τζαι έχει χίλια πράγματα να διαλέξει. Τζαι αντί να δοκίμάζει λίγο που το ένα, λίγο που τον άλλο, λίγο που τον άλλο και να πει ‘Μμμ: τούτο αρέσκει μου, να το φάω, τούτο εν μ’αρέσκει απορρίπτω το.’. Ήταν τόσο πεινασμένος που τρώει τα πάντα, καταβροχθίζει τα χωρίς να κάμνει -
MAN 1: OK...
WOMAN 1: χωρίς να κάμνει που τούντο sieving . Δηλαδή να περάσει έτσι λίγο…
MAN 1: Φίλτρο
WOMAN 1: Να τα φιλτράρει
MAN 1: Με την τατσία
WOMAN 1: Με την τατσία! [laughter] Μπράβο, να τα περάσει με την-
MAN 1 & WOMAN 1: τατσία!
MAN 1: Εεε… Μεν πάεις πολλά μακριά, διότι εγώ θυμούμαι πριν το ’74, ήμασταν εντελώς αποκομμένοι ούλλοι. Δηλαδή, εεε…-
WOMAN 1: Ήμασταν πολλά μικροί για να κρίνουμε τούντο πράμα-
MAN 1: Εν είχαμε τηλεόραση… εν είχαμε τηλεόραση... να πιάνει [inaudible] [51.11]
WOMAN 1: Είχαμε αεροπορική εταιρία
MAN 1: Μόλις ιδρύθηκε, τζαι τζείνη επέταν…
WOMAN 1: Όι-
MAN 1: …κάτω που τους Εγγλέζους-
WOMAN 1: Πριν
MAN 1: Και ήταν-
WOMAN 1: Είχαμε χιονοδρομικό κέντρο! Ξέρεις ότι είχαμε χιονοδρομικό κέντρο το ski club στο Τρόοδος. Λειτουργεί πάρα πολλά χρόνια που τους εγκλέζους
MAN 1: Που τους Εγγλέζους…
WOMAN 1: Εντάξει, οι Εγγλέζοι προσφέραν πάρα πολλά, εν τζαι αμφισβητώ το. Γι’αυτό που- εν θα μειώσω… το [laughter]... πάμε παρακάτω
MAN 1: Λοιπόν, απλά τζείνο που ήταν να σου πω, διότι… η… η… Η απομόνωση που είχε η Κύπρος τότε, .. το transistor που είχαμε τζαι εκρύβαμε κάτω από το κρεβάτι για να ακούσουμε το Eurovision το καιρό που δεν είχε καν σήμα το ράδιο. Η τηλεόραση δεν έπιανε ελληνικά κανάλια και λοιπά. Ήμασταν τόσο αποκομμένοι που παντού; Που έναν όνειρο που ήταν η επαφή και η ένωση με την… με την Ελλάδα. Που την άλλη όμως, οτιδήποτε ξενόφερτο… οτιδήποτε ξενόφερτο – θυμούμαι είχε κάτι εκπομπές… Θυμάσαι το; Το ΡΙΚ την δευτέρα βράδυ που ήταν συναυλίες Mireille Mathieu...
WOMAN 1: [gasps] Ναι… μαυρόασπρα ούλλα
MAN 1: Είχε τους … νάμ’πουν τους ελάλλαν τους… τους… εε…Brothers; Τους Osmond brothers; Θυμάσαι τους;
WOMAN 1: Ναι
MAN 1: Τζαι ήταν η εκπομπή του Johnny Vickers – John Vickers – που ήταν η μόνη εκπομπή με τα.. με τα αγγλικά τα…
WOMAN 1: John Vickers, εννέα παρά τέταρτο, request time
MAN 1: [smiles] the requests, yes...
WOMAN 1: Το λοιπόν, αν θέλεις, αν θέλεις, αν μου δώσεις μιαν ανάσα
MAN 1 & WOMAN 1: [sing the theme song to ‘Request Time’ – quite unsuccessfully] [52.32 – 52.48]
MAN 1: Ήταν κάτι τέτοιο έν’ναι;
WOMAN 1: Απαναγία μου, άκουγες τζαι εσύ Request Time, δηλαδή;
MAN 1: Καλό, αφού δεν είχαμε άλλον πρόγραμμα-
WOMAN 1: Εν είχαμε τίποτε άλλο, ναι… Ήταν η μόνη μας επαφή με τον έξω κόσμο!
MAN 1: Τζαι φαντάσου, τότε που- [inaudible, WOMAN 1 talks over] [52.59]
WOMAN 1: Έλα να σου πω, cheers to that! Πιασε την κουμανδαρία σου, πρέπει να κάνουμε cheers
MAN 1: Έχει τρία ποτήρια – cheers!
WOMAN 1: Cheers!
MAN 1: Έχουμε έναν έξτρα ποτήρι κουμανδαρία
WOMAN 2: Don’t tell anyone! Lucky, lucky...
WOMAN 1: Cheers to Commandaria! [toast goes around the table]
WOMAN 3: Ναι!
MAN 1: Λοιπόν παιδιά, πεθανήσκει ένας ταξιτζής, και πάει στον παράδεισο…
WOMAN 3: Ανέκδοτο!
WOMAN 2: He’s going to start... he’s quite good at them...
MAN 2: Πες μας το τούτο;
WOMAN 3: Χαίρομαι, χαίρομαι, ναι…
MAN 1: Λοιπόν, πεθανήσκει ένας ταξιτζής, και πάει στον παράδεισο, τζαι βρίσκει τον Άγιο Πέτρο στην είσοδο… λοιπόν... εε… οπόταν εστέκετουν που πίσω ου τον ταξιτζή, φτάνει τζαι ένας παπάς. Μπροστά ο ταξιτζής, τζαι πίσω ο παπάς στην ουρά για να μπουν στον παράδεισο. Λαλλεί ο Άγιος Πέτρος στον ταξιτζή:
«Ποιός είσαι’συ;»
Λαλλεί του: «Ο Υιαννίς που την Τραχυπέδουλα. Σαράντα χρόνια στο τιμόνι. Πήγαινε-ελα Λευκωσία, Λεμεσό, Πάφο…»
[titters around table] [53.50]
MAN 1: «Αα.. εντάξει,» λαλλεί του ο Άγιος Πέτρος, «Πιάσ’την χρυσή την χλαμύδα, πιασε και τα χρυσά τα κλειδιά και έμπα μέσα!»
Εε, που πίσω ο παπάς άκουγε… Έρχεται η σειρά του παπά, λαλλεί του: «Εσύ ποιος είσαι;» λαλλεί του ο Άγιος Πέτρος, λέει του:
«Εγώ είμαι ο παπάς της ενορίας Αγίας Παρασκευής. Τριάντα χρόνια-
WOMAN 1: Στο ποίμνιο
MAN 1: …«στο ποίμνιο, αυτά και λοιπά…»
«Αα, οκ.» λαλλεί, «Πιάσ’την ασημένια την χλαμύδα, πιασε και τα ασημένια τα κλειδιά και έμπα.»
Λέει του ο παπάς, «Νάμπου έχει με τον ταξιτζή: χρυσά αυτά… Εγώ τόσα χρόνια στην εκκλησιά, στο ποίμνιο, και τα λοιπά…»
Λαλλεί του, «Άκου να δεις. Εσύ άμα έκαμνες την λειτουργία… διάβαζες την λειτουργία, ο κόσμος ετζοιμάτουν… Ο ταξιτζής άμα οδήγαν, ούλλοι κάμναν την προσευχή τους!»
[laughter] [54.32]
MAN 1: «Αποτέλεσμα τούvτο πράμα! »
WOMAN 1: Εν πάρα πολλά καλό, τούτο το ανέκδοτο
[WOMAN 1 & MAN 1 continue to laugh]
WOMAN 1: «Αποτέλεσμα τούvτο πράμα! »
MAN 1: «Αποτέλεσμα τούντο πράμα! »
WOMAN 1: Άντε στην υγεία σας!
MAN 1: Cin-cin!
[54.48]
WOMAN 2: ....Ah, they’re still too filthy, I can’t tell any...
WOMAN 1: Why, you’ve got a filthy joke you’re not telling?
WOMAN 2: I’ve got lots of filthy jokes... I just don’t think that they...
WOMAN 1: It’s OK, we won’t get offended
MAN 1: Τζαι το άλλο με το Pinocchio εν ωραίο
WOMAN 1: Έλα να σου πω τζαι το άλλο με τον… Αδάμ τζαι τη Εύα τζαι την Mennonites αλλά εν ηξέρω τη σημαίνει… what does Mennonite mean?
WOMAN 2: A tribe in the Bible?
WOMAN 1: They are?
WOMAN 2: ... a tribe in the Bible? A tribe...
WOMAN 1: Tribe?
WOMAN 2: A tribe: a people...
MAN 1: Φυλή
WOMAN 2: Ναι…
MAN 1: Φυλή
WOMAN 1: ΟΚ, it’s a joke I heard but it’s an American joke and I didn’t get it... It was the ‘Mennonite’ word... I didn’t get it
WOMAN 2: I know... look, honestly, I am the most unreligious fucking person you’re ever gonna meet. I’m terrible. I went to a Grammar school and my dad is a lapsed Communist and my mother only took us to church at Easter and Christmas and therefore... όταν έφτασα Κύπρο [giggles] ο φίλος μου έμεινε με την έλλειψη γνώσης της Βίβλου μου. He’s like: ‘Εν τζαι ξέρεις τούτο;;;’, ‘Μα, ούτε τούτο δεν ξέρεις;’ And I was like, ‘No, dude... Grammar school!’ Ας πούμε, στηνΑυστραλία, το Grammar school – Grammar school…
MAN 1: Αα…
WOMAN 2: No religion allowed at all
WOMAN 1: No religion... [gasps] Nothing, huh?
WOMAN 2: Absolutely not... Well, my Grammar school was created by the Anglican church to remove religion from the education system. Ummm... So we had religious ‘education’, so to speak, like what are Muslims, what’s a Jew and the rest but... Bible study, we’re talking one class a week, um... for 20 minutes. Με τα βιβλία τους, with pictures of Jesus, y’know... Patting the lamb and the rest of it: μηδέν!
MAN 1: Μηδέν
WOMAN 2: Yeah... It’s a different upbringing... Αλλά εδώ, [laughs] φάνηκε πάρα πολλή, ποσά λίγα ξέρω
MAN 1: Actually, you have to catch up... [?] [56.41]
WOMAN 1: Ελληνοχριστιανική παιδεία στα σχολεία τώρα
WOMAN 2: Ο Ν– πηγαίνει σε γαλλικό σχολείο… Ο γιος μου
MAN 1: Ναι… ποιό, στο Arthur Rimbaud;
WOMAN 1: Σε ποιό σχολειό;
WOMAN 2: Στο γαλλικό, yeah!
MAN 1: Arthur Rimbaud: my wife used to teach there. Elementary level
WOMAN 2: Really? I love it!
WOMAN 1: Ποιό σχολειό;
MAN 1 & WOMAN 2: Στο Arthur Rimbaud
MAN 1: Στις καλογριές
WOMAN 1: Ah, OK. Terra Santa
MAN 1: Όι, όι
WOMAN 2: No, no... Terra Santa είναι…
WOMAN 1: Ιταλικό το Terra Santa
MAN 1: Κάτω στην Saint Catherine
WOMAN 1: Μπράβο…
MAN 1: Που είναι η Καστελιώτισσα;
WOMAN 1: Μιλούμε Πύλη Πάφου
WOMAN 2: Ναι, μπράβο
MAN 1: Ναι, Πύλη Πάφου
WOMAN 1: OK
WOMAN 2: The Cultural Ministry of the French government
MAN 1: They were supposed to build a...
WOMAN 2: No. I don't want it
MAN 1: No, they will
WOMAN 1: Funny enough...
WOMAN 2: No they won’t...
MAN 1: From inside, I know...
WOMAN 2: Nope. I’m from inside, I know...
MAN 1: Which inside? With N–?
WOMAN 2: With the school. They haven’t signed anything
MAN 1: Ah, not with the school with the Ministry
WOMAN 2: No, with the school themselves, they have not reached any ag-
MAN 1: No. They have. Anyway, let’s change the subject.
WOMAN 2: It’s a brilliant school. I love it.
MAN 1: Who knows better... but I hope they will do something someday
WOMAN 2: To move it?
MAN 1: But I... I’m not...
WOMAN 2: Να μετακομίσει;
MAN 1: Όι… θα δημιουργηθεί νέο λύκειο-γυμνάσιο… Με την υποστήριξη του Υπουργείου Παιδείας της Γαλλίας, με καθηγητές που το εξωτερικό τζαι θα είναι a full...
WOMAN 2: But that school is a full school
MAN 1: Huh?
WOMAN 2: That school is a full school. Δεν έχει κανένα πρόβλημα αυτό το σχολείο
MAN 1: Εν ηξέρω… Πιστεύω… Οι πληροφορίες μου λεν τούτο το πράγμα. Τώρα δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι
WOMAN 1: Ποιος πάει εκεί, ο Σ-;
MAN 1: Εε;
WOMAN 1: Ποιο…
MAN 1: Αα… εν πάει κανένας. Ο Α- είναι στην (English private school) και ο Σ- είναι στο… [inaudible] [58.23]
WOMAN 1: Έλα να σας πω… ξέρει κανένας να διαβάζει καφέ; Να το γυρίσουμε ανάποδα…
MAN 1: Να σου το διαβάσω εγώ…
WOMAN 1: Έλα, άντε
MAN 1: Έβγαλα πολλά λεφτά στην Γαλλία
WOMAN 2: Really?
MAN 1: Ναι, I was...
WOMAN 2: So why didn’t you send your kids to the French school?
WOMAN 1: Τώρα σοβαρομιλάς, εν να μου διαβάσεις τον καφέ μου; Οού, τέλεια!
MAN 1: Pardon my expression, I was bullshitting people around and I was getting some extra money from my studies
WOMAN 2: Όι ρε! I’ll drink to that!
MAN 1: Έλα να σου πω…
WOMAN 1: Έλα να σου πω έτσι τζαι γεμίζω το;
MAN 1: Περίμενε… Πρόσεχε να μεν σιονώστει παντού. Μπράβο, τζαι άφησε να μεν [inaudible] [58.46]… Τζαμέ, εν να πάει έτσι [flipping coffee cup over]
WOMAN 1: OK... [speaking across the table] [58.53]... Ο D-... o D-
MAN 1: Εεε… Παναγιά μου, θυμήθηκα άλλο έναν ανέκδοτο
WOMAN 1: Ο D- είναι ο partner του Γ-
MAN 1: Πεθανήσκει… α, όι πεθανήσκει… Πάει να εξομολογηθεί η πουτάνα του χωρκού στον παπά. [giggles]
WOMAN 1: [laughs] ΟΚ… Εντάξει, ναι… It’s a religious joke again, OK, go on...
MAN 1: Πεθανήσκει… πεθαίνει… πεθανήσκει…
WOMAN 2: You’re all with the death, you... Here, I’ve got a good one
MAN 1: OK
WOMAN 1: The prostitute of the village...
MAN 1: The prostitute of the village goes to...
WOMAN 1: ...to the priest of the village to confess
MAN 1: …to confess
WOMAN 2: Yep...
WOMAN 1: Not to confess... to... εξομολογηθεί
WOMAN 2: Confess!
MAN 1: Confess
WOMAN 1: Confession...
MAN 1: OK. Οπόταν πάει στον παπά, τζαι λέει του, «Πάτερ… Έκαμα μια πολλά μεγάλη αμαρτία.»
Λαλεί της, «Ποια είναι η αμαρτία σου;»
WOMAN 1: Ποια από ολες, ναι…
MAN 1: Λαλεί του, «Επήγα με τον μπακάλη του χωρκού.»
«Oh, it’s OK... You are... absolute?» Πως τα λέμε;
WOMAN 2: You are absolved
MAN 1: Absolution? whatever... Εεεε… συγχωρεμένες οι αμαρτίες σου
WOMAN 1: You are forgiven your sins...
WOMAN 2: Ναι…
MAN 1: Λέει του, «Ναι… αλλά διέπραξα ακόμα μια μεγάλη αμαρτία.»
Λαλεί της, «Ήντα πράμα;»
Λέει του, «Εκοίταξε… επήγα τζαι με τον άντρα της γειτόνισσας μου.»
Σκέπτεται λίγο ο παπάς, λαλεί της, «Αα, ΟΚ, δεν πειράζει… Αφίενται οι αμαρτίες σου… It’s OK»
WOMAN 1: [referring to Commandaria] Ακόμα λίγη… σ’ευχαριστώ
WOMAN 2: Lid’s on [speaking to waiter struggling to pour a drink].... lid’s on, darling... the lid is still on... You’ve got the lid on, sweetheart... είναι κλειστό
WOMAN 1: Είναι κλειστό
WOMAN 2: He was a nervous sweetie... He was under focus
WOMAN 1: He was nervous... he was on the cameras... he’s nervous. That’s sweet [laughs]
MAN 1: Λοιπόν… οπόταν, λέει της, «Αφίενται οι αμαρτίες σου, δεν πειράζει.»
WOMAN 2: Here, you’ve got this one, sweetheart [speaking to someone off microphone] [60.45]
WOMAN 1: There you go...
MAN 1: Cheers... That was an extra one
WOMAN 1: Έλα να σου πω… Θέλω πάρα πολλά ένα τσιγάρο
WOMAN 2: I would kill for one right now... the things I would do for a cigarette are unspeakable with that microphone sitting in front of me... I think she’s doing it deliberately
MAN 1: Εκτός και αν είχαμε ηλεκτρονικό τσιγάρο…
WOMAN 1: Είχαμε ένα έξτρα ποτήρι αλλά … οπότε συμπληρώστε τα εδώ. Συμπληρώστε τα υπόλοιπα και είμαστε μια χαρά. Σε ευχαριστώ πολύ
MAN 1: Να το τελειώσω;
WOMAN 2: Ναι, ναι, ναι… You’ve started, so you should finish
MAN 1: ΟΚ, λέει το δεύτερο πήγα με τον γείτονα… ΟΚ, λέει του,
WOMAN 1: Συγχωρούμε σε πάλε
MAN 1: Συγχωρημένη να είσαι, λέει της… Γυρίζει η κοπέλα, λέει του, «Ναι αλλά πάτερ, έκανα ένα τελευταίο πράγμα… Κοιμήθηκα…
[clapperboard drops down, shooting finishes and guests begin to applaud] [61.36]
WOMAN 2: Oh, thank god...
UNKNOWN WOMAN: Κόρη! Αγόρι μου είσαι καλά, Δ-;
WOMAN 1: Έλα να σου πω… Γίνεται να πιεις λίγη κουμανδαρία να βράσεις; Σε καθαρό ποτήρι
[general commotion...]
WOMAN 2: I want to smoke...
[more commotion] [61.52]
MAN 1: Τώρα μπορούμε να καπνίσουμε; Τώρα μπορούμε να καπνίσουμε; Όλοι είμαστε; Η γωνιά εδώ πρέπει να καπνίζει…
[more ambient noise, much background conversation about topic of smoking being allowed or not] [62.06]
MAN 1: Νάμπου γίνεσαι, ρε babe? Ζαμάνια, ρε…
UNKNOWN WOMAN: Νάμπου γίνεται, καλά…
WOMAN 2: Επιτρέπεται το κάπνισμα τώρα;
WOMAN 1:Τώρα ναι…
MAN 1: Τα παιδιά καπνίζουν, και εμείς… [referring to camera crew] Έχεις τσιγάρα; Φέρ'τα δα… Το crew καπνίζει, είμαστε και εμείς crew...
WOMAN 1: Έχω πολλά τσιγάρα, χαλλόου; Καπνίζει το crew;
MAN 1: Τώρα we are not actors anymore, είμαστε crew
WOMAN 2: I think we can actually go out the back door...
MAN 1: No, no... the crew are smoking, we can smoke... Let’s play fool
WOMAN 1: Εντωμεταξύ έφερα τζαι κάμερα μαζί μου… Θέλω να βγάλω φωτογραφίες
MAN 1: Τζαι στο τέλος, λέει του, «Παπά, κοιμήθηκα με τον παπά του διπλανού χωρίου…»
WOMAN 1: [gasps] Απαναγιά μου!
MAN 1: Λέει, «Ρε πουτάνα, ο παπάς του δικού σου χωρκού, νάμπου έχει;;;»
WOMAN 1: [laughs]
MAN 1: [laughing] «Εν έχει παπά το χωρκό σου;;»
WOMAN 2: I’m sorry, what was the punch line?
WOMAN 1 & MAN 1: [laughing still] [62.57]
WOMAN 1: Εν surprise τούτο, εν καλό! You won’t expect it: it’s a good one
MAN 1: Στο τέλος… λέει του, «The worst: κοιμήθηκα με τον παπά του διπλανού χωρίου…»
Και γυρίζει και λαλεί, «Κόρη! Εν έχει παπά το χωρκό σου;;»
WOMAN 2: [laughs]
[conversations away from microphone]
MAN 1: Ξέρετε το… ο Ιησούς με το Last Supper? [63.57]
– ENDS –
LET’S TALK ABOUT PEACE
Dinner – April 9, 2011
AUDIO 2.wav
[00.00]
Preparation sounds and voice of Lia Lapithi giving instructions on how microphones work. Cameraman gives instructions to MAN 1 to perform some hand gestures to ensure dolly and camera arm are operating properly, clapper falls.
[00.04]
HOSTESS: What I recommend is if you could possibly speak to the people on your right and the people on your left. So on the first plate you speak to the people on your right and then the second plate on your left, accordingly
[00.14]
MAN 2: Πρέπει να μιλήσουμε…
WOMAN 3: ΟΚ, ξεκίνα και με την ιστορία της ζωής σου τώρα [giggles]... Αποκαλύψεις θέλω, εε;
MAN 3: Πρέπει να μιλήσουμε για περιστέρια τώρα
WOMAN 3: Αποκαλύψεις θέλω [laughter]
[Heavy background noise, chatter, squeal] [00.24]
MAN 2: Μόνο για περιστέρια, για ειρήνη,
WOMAN 3: Ναι, αλλά η Κ- [WOMAN 2] έμεινε μόνη… Άραγε εγώ με την Κ- πρέπει να μιλήσω
WOMAN 2: No, I’ve got these two beautiful people on my right hand side!
WOMAN 3: On the right side, είπε;
WOMAN 2: Yeah... No, she said either. She said try not to sp-
WOMAN 3: Για μέτρησε τα άτομα...
MAN 2: 19 είμαστε εμείς
WOMAN 3: Εε, κάποιος περισσεύει… [giggles] Καλά είπα εγώ – 18 και plus
[more instructions from hostess]
WOMAN 2: Does she prefer a language?
[discussions continue over instructions]
WOMAN 2: Εντάξει, επειδή το μισό το τραπέζι μου φαίνεται είναι αγγλόφωνοι
MAN 3: Το ψωμί μπορούμε να αρχίσουμε να το τρώμε;
[discussions over language with MAN 1 & WOMAN 1]
MAN 1: ... [μπορούμε?] να μιλάμε ελληνικά και σε κάποιες φάσεις να κάνουμε ‘switch’...
WOMAN 2: Όι, no, no, no... Εντάξει
MAN 2: Have they started filming?
MAN 1: Εε, η Μ- [WOMAN 3];
WOMAN 3: Έλα
MAN 1: Μιλάς ελληνικά, εν’έτσι;
WOMAN 3: Ναι
MAN 1: Και ο κύριος δίπλα;
MAN 2: Εκτός πιάτου [referring to menu]
WOMAN 3: Βέβαια... και τούτος,
WOMAN 2: Τα μενού εκτός πιάτου
WOMAN 3: Και ο παραδίπλα μιλά ελληνικά… και…
WOMAN 2: ΟΚ, όι να φωνάζουμε…
MAN 2: Μιλά και αυτή ελληνικά
WOMAN 3: Εντάξει
MAN 2: Νομίζω όλοι μιλούν ελληνικά
WOMAN 3: Έχουμε μια… ξέρεις, ομω…
WOMAN 2: [Mock gasp] χμμμ... Οδηγίες;
MAN 2: Μα, εν για περιστέρια και ειρήνη, έτσι μου είπε
MAN 3: Εν να τα φάμε μετά τα περιστέρια
MAN 2: [inaudible joke] [01.31]
MAN 2 & MAN 3: [laughter]
MAN 2: That is the problem
WOMAN 2: Αρχίσαμε… πω, πω, πω… μάνι μάνι
MAN 3: [inaudible] [01.37] χάζι λοιπόν… Έχει
WOMAN 3: Η σούπα;
WOMAN 2: No, no... this is the poached
WOMAN 3: Αα, το ορεκτικό, ναι
WOMAN 2: Egg on lobster
WOMAN 3: Έλα να σου πω… Άμα δεν θέλουμε να το φάμε, τι κάνουμε;
WOMAN 2: Δεν είναι ανάγκη να το φας…
WOMAN 3: Ναι
[dining sounds, plates clattering]
[011.56]
WOMAN 3: Μ’αρέσει τούτο… [possibly referring to plate] ‘Δεν Ξεχνώ’. Τι είναι αυτό…
MAN 3: …. [talking to left...] αλλά ασχολείται πολλά με τον έρωτα… Έρωτα και τα σεξ…
MAN 2: Έρωτας και σεξ στο Βυζάντιο [?] [022.02]
WOMAN 3: Μμμ… Τι λες, Κ- ; Είναι ωραίο το…
WOMAN 2: Να περιμένουμε ώσπου όλοι να έχουν σερβιριστεί και να αρχίσουμε…
WOMAN 3: Ναι
WOMAN 2: Γιατί όχι; [referring to cutlery] Start outside, move in
WOMAN 3: Να τελειώσουμε και γρήγορα, εε;
WOMAN 2: Δεν ενδιαφέρονται αν το… [inaudible] [022.16]
WOMAN 3: Εε, βεβαία…
[dining sounds, serving sounds] [022.29]
WOMAN 3: Αα, σερβιριστήκανε…
[022.34]
WOMAN 3: Μη χάνετε καιρό, μη χάνετε καιρό…
MAN 2: Αα… άρχισαν, πω πω … Πόσα λεπτά έχουμε, επτά;
WOMAN 3: Ναι… αυγό;;
WOMAN 2: What is that underneath?
MAN 2: Πρέπει να τρώμε γρήγορα
WOMAN 3: Έφαγα, έφαγα… Παιδιά, έφαγα πέντε αυγά σήμερα
WOMAN 2: Μα, σοβαρομιλάς;
MAN 2: Χοληστερόλη, αν ανέβει, θα…
WOMAN 3: Ο, δεν μπορώ, δεν μπορώ άλλο
MAN 2: Μετά θα βγει στα ύψιστα
WOMAN 3: Εγώ θα φάω το… τούτο…
WOMAN 2: Μμμ…
WOMAN 3: Το φύκι
WOMAN 2: I like it
MAN 2: Που είναι από κάτω
WOMAN 3: Nαι, ναι
WOMAN 2: It’s very good
MAN 2: It’s excellent
WOMAN 3: Αυτό
MAN 2: Τι είναι τούτο, φύκι;
WOMAN 3: Μμμ;
[3.04]
WOMAN 3: Τηγανιτό είναι
MAN 2: Πολύ ωραίο
WOMAN 3: Μμ…
MAN 2: Νόστιμο
WOMAN 2: [to another conversation] ‘Στην δική μου την έκδοση στ’αγγλικά, Moses turns to Jesus and says…
MAN 2: Με τι ασχολείστε;
WOMAN 3: Αρχιτέκτονας
MAN 2: Με χαβιάρι, τι πράγμα είναι αυτό;
WOMAN 3: Τέλειο… τέλειο
WOMAN 2: [laughs] Καλή όρεξη… It’s very nice, huh?
MAN 2: Και από Ελλάδα πρέπει να ήρθατε, ναι;
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Διότι καλαμαρίζεις, που λέμε…
WOMAN 3: Ναι
MAN 2 & WΟΜΑΝ 3: [laugh]
WOMAN 2: Poached egg on lobster... on what would seem to be a bed of...
WOMAN 3: Τι να κάνουμε τώρα…
MAN 2: Λιγάκι [referring to the first course]
WOMAN 3: Να κόψουμε την φωνη;
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: Να την ελαφρύνουμε λίγο;
MAN 2: [more laughter] Έχεις χρόνια στην Λευκωσία;
WOMAN 3: Δεκαεπτά, ναι
MAN 2: Εντάξει… αρκετά το άλλαξες όπου… Τι σε έφερε εδώ;
WOMAN 3: Ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός … ευρωπαϊκός
MAN 3: [from another conversation] Μυρίζουν ωραία αυτά, πάνω στα οποία έχει…
WOMAN 3: Της Europan-
MAN 2: OK... και-
[static interference, possibly from someone hitting or adjusting the microphone] [044.11-044.15]
WOMAN 3: ...με κάτι φίλους Κύπριους από την Νέα Υόρκη, γι’αυτό ήμουν εδώ
MAN 2: Αααα… Σπούδασες Νέα Υόρκη;
WOMAN 3: Έτσι [??] [044.26] [possibly English, possibly referring to studies??] όχι άσχετα…
MAN 2: Που ήσουν, Pratt?
WOMAN 3: Μμ... [reaching for her cigarettes]
WOMAN 2: [sing-song voice] You’re not allowed... you’re not allowed
WOMAN 3: Που το ξέρεις εσύ;
MAN 2: Στη Νέα Υόρκη, για αρχιτεκτονικά, όλοι οι Κύπριοι εκεί πάνε
WOMAN 3: Όλοι, όλοι πάνε, ναι μπράβο… Παλιά
MAN 2: Santé
WOMAN 2: Στην υγεία
WOMAN 3: Τώρα ανακαλύφθηκε το C- [university]
MAN 2: C-
WOMAN 2: Άντε, ρε Μ- [WOMAN 3]... Στην υγεία! [glasses clink]
WOMAN 3: Από την δική μου εποχή – υγεία μας!
[turns to MAN 2]
Άντε γειά μας…
MAN 2: Χάρηκα που σε γνώρισα, Μ-
WOMAN 3: Και εγώ [glasses clink]
MAN 2: Και θα είμαι τώρα τρεις μήνες Κύπρο και να βρεθούμε
WOMAN 3: Μμμ!
MAN 2: Και να τα πούμε
WOMAN 3: Ναι, οπωσδήποτε
MAN 2: Για τα αρχιτεκτονικά- της Κύπρου και της Λευκωσίας
WOMAN 3: Ναι
WOMAN 2: It’s not very often you have to eat with a knife and fork from a bowl. Μόλις τώρα αντιλήφθηκα γιατί δυσκολεύομαι
WOMAN 3: [from another conversation in low tones] [055.20] …και είναι πάρα πολύ ... [possibly discussing the chemistry between people?]
MAN 2: Και εγώ…
WOMAN 3: Στην Κύπρο δεν είναι [έτσι ?] ...
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: Σου τό’χουν πει;
WOMAN 2: No...
MAN 2: Good what?
WOMAN 3: Energy...
MAN 2: Energy
WOMAN 2: Ah...
MAN 2: [to MAN 3] She told me I’ve got good energy [laughs good naturedly]
[to WOMAN 3]
Ευχαριστώ
WOMAN 3: Λέει… Η κάποιοι άνθρωποι… Ξέρεις τα βρίσκονται, και…
MAN 2: Έφαγες το αυγουλάκι;
WOMAN 3: Οο... δεν μπορώ, έλεος...
MAN 2: [laughs] Έλεος το αυγό!
WOMAN 3: Δεν μπορώ άλλο αυγό! Να πάω στο παρακάτω
MAN 2: Δεν θά’ρθουν εδώ να… να μας ηχογραφήσουν εδώ; Στη φωνη; [possibly gesturing]
WOMAN 2: [eating] [laughs loudly] Όχι ρε, θα κάνουν βίντεο! Αυτοί κάνουν την δουλειά τους εκεί
MAN 2: Θα κάνουν ηχογράφηση…
WOMAN 3: Εε, χεστήκαμε εμείς… Μην κολλάμε εμείς, εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε
MAN 2: Ακριβώς, έν’ναι
WOMAN 3: Να τρώμε, να μιλάμε, κι αυτά… Και αυτοί κάνουν την δική τους δουλεία… Σωστα Κ-;
WOMAN 2: Τι πράγμα;
MAN 2: Πολύ ωραίο το τραπέζι όμως…
WOMAN 3: Μμμμ!
MAN 2: Εφόσον όπως ξέρεις τι γίνεται … [inaudible] [066.32] [possibly a question about where WOMAN 3 lives?]
WOMAN 3: Εγώ μένω σε μια πολυκατοικία του κώλου… [inaudible] [066.37] [φτωχικός?] τελείως decadence
MAN 2: Που είναι αυτό;
WOMAN 3: Στο κέντρο της Λευκωσίας… και [inaudible] [066.46]
MAN 2: Αα… μένεις εκεί που είναι η E- [location] λίγο πιο πάνω
WOMAN 3: Μπράβο
WOMAN 2: I know it... I know it... [referring to another conversation] I’m sorry, keep going
WOMAN 3: Από πάνω από το cabaret
MAN 2: Ναι
WOMAN 3: Εκεί… άλλα, έχω και το διαμέρισμα… του Α.Μ-…
MAN 2: Του Α-, του [surname];
WOMAN 3: Ναι… Τον ξέρεις;
MAN 2: Ναι
WOMAN 3: Μανά μου, είναι…
MAN 2: Που; Έφυγε; Έχει χρόνια να τον…
WOMAN 3: Εκεί έμενε ο Α-
MAN 2: Μμμ...
WOMAN 3: Και το ενοικίασα από τον Α- [inaudible] [077.23]… [giggles] όχι, όχι, έφυγε λόγω εμού…
MAN 2: Το τέτοιο δεν το πιστεύω… [inaudible] [077.26]
WOMAN 3: Ναι… βρήκε… είναι… είναι… ο μέντορας μου ο Α-. Όταν έμενα [inaudible] [07.37]
MAN 3: Στο Π-;
MAN 2: Ναι, ναι... [talks to MAN 3]
WOMAN 3: Ε, ποιον πρέπει να … [inaudible] [077.41]
MAN 2: Τον Α-
WOMAN 3: Τον Α-
MAN 2: Γιατί έχει πάρα πολλά χρόνια να τον δω
WOMAN 3: Είναι αυτό το [inaudible] [077.48]
WOMAN 2: [laughing]
WOMAN 3: …τα κάνει μια σκρόφα [laughter] … Η επόμενη…
WOMAN 2: Επτά λεπτά ήταν είδη; [referring to end of first course]
WOMAN 3: Εκεί που ενώνεται η Ν- με την Κ- έχω αγοράσει… Δώδεκα χρόνια ήταν σε αυτό το διαμέρισμα. Δώδεκα είμαι κι εγώ στο…
MAN 2: Στο δικό σου…
WOMAN 3: Ναι στο δικό μου το διαμέρισμα… Να σου πω – και δεκαπέντε… Δεκαπέντε χρόνια που έχει φύγει ο Α- από αυτό το διαμέρισμα
MAN 2: Ναι, θα έχει και τόσα χρόνια να τον δω
[dining sounds increase] [088.21]
WOMAN 3: Και μόλις έφυγε, το … [inaudible] [088.23]
WOMAN 2: [to another conversation] A, έζησε με τους γονείς του έως τα 30 του…
MAN 2: Είναι τέλεια περιοχή, μου αρέσει πάρα πολύ
WOMAN 2: [continues talking across] [8.32]
WOMAN 3: Τέλεια, ναι, ναι… εμένα να δεις; Αφού οι φίλοι μου [inaudible] [088.34] ... το επίθετο μου είναι Σ-… Πιο πολύ φίλοι με αποκαλούν με το επίθετο-
MAN 2: Σ-...
WOMAN 3: Σ-… ναι. Έτσι και αν γίνει σεισμός σε βλέπουμε [inaudible] [088.44] … ‘σε βλέπουμε [laughing] ... να καταλήγεις στο υπόγειο … να κανείς πιρουέτες, όπως την...’ [referring to the cabaret in her building]
MAN 2: Pole dancing [laughter]
WOMAN 3: Πάνω στο στύλο…
MAN 2: [laughter] …πολύ μ’αρέσει
WOMAN 3: …με τις τρίμετρες…
MAN 2: Εντάξει, εσύ κοντά τους, μια χαρά είσαι! [laughter]
WOMAN 3: Κοντή και αυτά, εντάξει… κάνω γυμναστική τώρα να ψιλώσω καμπόσο…
MAN 2: Να σε τραβήξουν, όπως έκαναν τον μεσαίωνα… το τραπέζι...
[high-pitched laughter and clapping] [099.17]
WOMAN 3: Ναι… βασανιστήριο!
MAN 2: Βασανιστήριο! Εε, η ομορφιά όμως, δεν έρχεται εύκολα… Ξέρεις… θέλει θυσίες
WOMAN 3: Όχι, όχι… Θέλει θυσίες πάρα πολύ και δεν ξέρω πως θα τους αντέχω και…
[laughter]
Εγώ τα λέω, και τα ξαναλέω στα παιδιά, ότι είμαι εδώ για να ψηλώσω και…
MAN 2: [laughs] Πολύ μου αρέσει αυτό
[silence]
MAN 2: [inaudible] [099.54] …
WOMAN 3: [inaudible] [10.00] … να τοv πάρουμε μετά… μετά όταν τελειώσουμε το φαγητό…
MAN 2: …μετά το φαγητό, ακριβώς…
[laughter]
WOMAN 2: [referring to another conversation] Το μόνο τελευταίο αστείο που άκουσα που ήταν πραγματικά αστείο...
MAN 2: [laughing] Τι θα κάνουμε;
WOMAN 3: Τίποτα
MAN 2: Αρχίσαμε τώρα… [referring to wine] ... να πάμε για το κόκκινο
WOMAN 2: [continues telling joke across the table]
WOMAN 3: Και θα πάρουμε το μεγάλο ποτήρι που μας ανήκει
MAN 2: Τελειώσαμε με το άσπρο
WOMAN 3: Θα ξανακάνουμε ‘cin-cin’ τώρα
MAN 2 & WOMAN 3: [laugh]
MAN 2: Μας αρέσει το ‘cin-cin’
WOMAN 2: I thought it was hilarious! [referring to her joke]
WOMAN 3: Η μια δεν τους κατάλαβε, και δεν της καταλαβαίνουν!
[laughter]
WOMAN 3: Λοιπόν πηγές στου Σ- [event] χθες, ε; Φυσικά είδες ότι…
MAN 2: Εμένα με εντυπωσίασε
WOMAN 3: Ο Σ-
WOMAN 2: [laughing, talking over]
WOMAN 3: [inaudible] [ΕΓΩ][11.02] …του το είπα. Άλλα που τον βρήκα…
MAN 2: Μμμ;
WOMAN 3: Στα κατεχόμενα…
MAN 2: Τι έκανε εκεί; Πως συναντηθήκατε στα κατεχόμενα;
WOMAN 3: Σε ένα καφέ … [laughing]
MAN 2: Απίστευτο… στην Λευκωσία;
WOMAN 3: …με τα μεγάλα πνεύματα
MAN 2: [laughing] Συναντιούνται…
WOMAN 3: Γιατί ήθελα… πάνω από 20 χρόνια παρακολουθώ την δουλειά του… και ήταν με τον… Τον Σ- τον ξέρεις;
MAN 2: Ναι
WOMAN 3: Ήταν με τον Σ-… Και εγώ περνούσα με έναν φίλο [inaudible] [11.34] … «Κάπου σε ξέρω, κάπου σε ξέρω..»
MAN 2: Άλλα δεν τον είχες ξανά…
WOMAN 3: Εντωμεταξύ, ήξερα την δουλειά του, και φατσικά … [inaudible] [11.43] και ανοίγουμε κουβέντα [inaudible] [11.43]… «…μήπως είχες ένθετο στην «Καθημερινή»; Μιλάμε πριν 15-20 χρόνια…» Μου λέει «Ναι…»
«Μήπως ήταν σε αυτό που έκανες εκείνο;»
Τρελάθηκε το άτομο…
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: «Σου λέει τίποτε;» μου λέει… «Ναι, ναι και εσύ [inaudible] [12.01].» Του λέω
MAN 2: [laughs] ‘Με παρακολουθεί αυτή, θα την σκοτώσω!’ … Τέλειο
WOMAN 3: Και αναγνωριστήκαμε, ενθουσιασμός- το… το… γιατί ήταν από καρδίας… Η [inaudible] [12.23] που του έκανα… «Σε θαυμάζω…» … [inaudible] [12.27] ...παύσανε οι άνθρωποι να εκφράζουν τα συναισθήματα τους
[possibly discussing the lack of real willingness to criticize artists and their exhibitions?]
MAN 2: Ακριβώς, να εκφράζουμε… [inaudible] [12.32] τα πραγματικά αισθήματα μας
WOMAN 3: Και ήμουν πάρα πολύ …
MAN 2: Και για να είμαστε ειλικρινείς [inaudible] [12.41] … αυτό χάσαμε
WOMAN 3: Ναι … ‘μπας και αν πω...’ [inaudible] [12.46] ... ήμουν πάρα πολύ ενθουσιώδης που τον γνώρισα, και μου έδειξε λοιπόν αυτά… Και του ήρθε ένα shock [?] [12.57]… «Σε θαυμάζω,…»
MAN 2: [giggles]
WOMAN 3: «…κάνεις πάρα πολύ καλή δουλειά»
MAN 2: Μπράβο… αυτό
WOMAN 3: [inaudible] [13.06] …
MAN 2: Πολύ ωραία …
WOMAN 3: [inaudible] [13.14]… σου λέει ‘τούτη η παλαβή εδώ, μπορεί να με κυνηγάει για όλη μου την ζωή! Να τελειώνω μ’αυτήν!’
WOMAN 2: [continues talking to MAN 1 & WOMAN 1]
MAN 2: Έτσι βρέθηκες στα εγκαίνια…
WOMAN 3: Ναι… ναι. Προσωπική πρόσκληση…
MAN 2: Τέλεια, διότι… ένα από τα… κείμενα ... πήρες το κατάλογο;
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Είχαν δυο κείμενα… Το ένα κείμενο η Ε- … είναι μαθήτρια μου που κάνει διδακτορικό
WOMAN 2: Oh, I guess we can eat, guys...
WOMAN 3: Δεκατρία λεπτά!
WOMAN 2: [laughs loudly]
WOMAN 3: Παιδιά, τελειώστε!
MAN 2: Έχασα το μενού μου, τι είναι;
WOMAN 3: Πουλάκι…
MAN 2: Είναι λίγο σκληρό…
WOMAN 3: Ναι… με αυτό… τι κάνουμε τώρα; Το καταβροχθίζουμε το πουλάκι;
MAN 2: [giggles]
WOMAN 3: Δεν πρέπει… δηλαδή, τώρα τι να σου πω; Αα, είδα και εγώ [inaudible] [14.11] [ένα ντοκιμαντέρ?] …
MAN 2: Τι έχει μέσα;
WOMAN 3: Ρύζι
MAN 2: Αα, ρύζι. Τότε θα φάω το ρύζι…
[eating sounds] [14.18]
[WOMAN 2 can be heard continuing conversation with WOMAN 1 and MAN 1]
WOMAN 3: Εε… [14.27]
[more static interference, possibly from someone hitting or adjusting the microphone]
WOMAN 3: … [inaudible] [14.29] … σε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ
MAN 2: Ποιο;
MAN 3: Πάντως παιδιά, ένας κανόνας που είχα από… [possibly to another conversation]
WOMAN 3: Στην Αίγυπτο … οι άνθρωποι [πεινάνε?][14.38] – πολλοί απ’αυτούς…
MAN 2: Και όμως κάνουνε και τέλεια… δοκίμασες… την πίτα… με περιστέρι;
WOMAN 3: Αυτό… στο περιστέρι θα φτάσω
MAN 2: Ε… κοίτα αυτό…
WOMAN 3: Ναι… και για να επιβιώσουν οι άνθρωποι και για να μαζέψουν τα λεφτά … στα σπίτια τους μέσα, μεγαλώνουν περιστέρια… Απέραντοι περιστερώνες. Γιατί, οι Αιγύπτιοι, λέει, ότι το θεωρούν…
MAN 2: Το θεωρούν…
WOMAN 3: Εντάξει, αυτό δεν ξέρω τι είναι [referring to plate] …
MAN 2: Περιστέρι είναι
WOMAN 3: Αα, περιστέρι, ε;
MAN 2: Ναι, διότι η ιδέα είναι να τρώμε το περιστέρι της σημαίας της Κύπρου
WOMAN 3: …έρχεται μου να το… είμαι άξια να το ξεσκίσω το περιστέρι
MAN 2: [inaudible] [15.43]… όπως νιώθεις άνετα…
WOMAN 3: …και θα το κάνω αυτό… Να δώσω και, ξέρεις, fan [?] [15.39] σε όλους αυτούς που δουλεύουν απέναντι… Γιατί η κότα και το πουλί θέλει δάκτυλα [inaudible] [15.52]…
MAN 2: Διότι δεν τρώγονται διαφορετικά
WOMAN 3: Εγώ το βάζω το χέρι, παιδιά… αλλά… δεν το [inaudible] [16.02]…
[laughter]
Να το προσπαθήσω λίγο ακόμα; Τίποτα…
MAN 2: [inaudible] [16.16]…
[WOMAN 2 can be heard continuing conversation with WOMAN 1 and MAN 1]
WOMAN 3: Και ζεις στο Λονδίνο-;
MAN 2: Ναι
WOMAN 3: Αα, μάνα μου…
MAN 2: Όχι δεν ζω κατ’ακρίβεια Λονδίνο -, ζω Brighton-
WOMAN 3: Αα! Ξέρω… είχα μια φίλη
MAN 2: Εργάζομαι στο Λονδίνο - και μένω Brighton-…. Το οποίο είναι γύρω στα πενήντα λεπτά με το τρένο [inaudible] [16.45]…
WOMAN 3: Έχεις καθαρό βλέμμα, έτσι;
MAN 2: Ναι;
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Σε ευχαριστώ…
WOMAN 3: Τι σημαίνει αυτό; Ότι είσαι καθαρός άνθρωπος…
[laughter]
MAN 2: Μα, δεν χρειάζεται πολύ ευφυΐα να το καταλάβεις!
WOMAN 3: Να το πούμε;
[laughter]
WOMAN 3: Παιδιά φέρετε εδώ τα… τέτοια για να καταγράψουμε το ότι είναι ένας καθαρός άνθρωπος… Με καθαρό βλέμμα
MAN 2: Και τι χτίζεις τώρα στην Λευκωσία;
WOMAN 3: Μμ;
MAN 2: Τι χτίζεις τώρα στην Λευκωσία;
WOMAN 3: Πολλά...
MAN 2: Τι σχεδιάζεις…
WOMAN 3: Πολλά
MAN 2: Πολλά…
WOMAN 3: Λοιπόν ο… ο αφεντικός μου, περά από αυτά που κάνω εγώ, κάνουμε πάρα πολύ μεγάλα σπίτια [inaudible] [17.42]… στο γραφείο μου…
MAN 2: Υπάρχουν πολλά τέτοια εκτρώματα στην Κύπρο…
WOMAN 3: Πρέπει να είναι το πιο ακριβό γραφείο… της Κύπρου
MAN 2: Ναι;
WOMAN 3: [nods]
MAN 2: Τους αρέσει πολύ τους Λευκωσιάτες αυτό
WOMAN 3: Παναγία μου… τι να σου πω…
MAN 2: [giggles]
WOMAN 3: Τι φρίκη … ακούμε κάτι [inaudible] [18.07]… τους τώρα…
MAN 2: Και που το φτιάχνεις αυτό;
WOMAN 3: Δυο εκατομμύρια...
MAN 2: [gasps]
WOMAN 3: ...στο Σ-
MAN 2: Στο Σ-
WOMAN 3: Χθες που ήσουν στο… τέτοιο
MAN 2: …στο τέτοιο
WOMAN 3: Ήταν μια ψηλή γκόμενα…
MAN 2: Αυτή που φορούσε το μαύρο;
WOMAN 3: Μαύρο. Μαύρο και κάτι… έτσι… περίεργα
MAN 2: Ναι την θυμάμαι…
WOMAN 3: Το σπίτι της… αα, παίζει και στην Ε- [local television soap opera]
MAN 2: [laughs] Πολύ αρχοντο-χωριατιά αυτό … Δεν το έχω δει ακόμα...
WOMAN 3: Δες το, δες το…
MAN 2: Άκουσα για αυτό… αλλά…
WOMAN 3: Δες το, είναι η μάνα
MAN 2: Αα, είναι η μάνα
WOMAN 3: Δες το
MAN 2: Εε, καλοπληρώνεται για να… για να κάνει πορνεία, δηλαδή [referring to subject of soap opera]
WOMAN 3: Δεν χρειάζεται καν…
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: Τα έχει από πατέρα, μάνα, παππού και δεν ξέρω τι
MAN 2: Η ιστορία της Κύπρου, να πούμε
[laughter]
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Η ιστορία της Κύπρου
WOMAN 3: Εε, τελείως οικογενειακή υπόθεση [inaudible] [19.04]…
MAN 2: Ναι, είναι οικογενειακή υπόθεση
WOMAN 3: Ο πατέρας την στηρίζει, αν δεν έχει, δεν ξέρω… τι κανείς;
MAN 2: Εε…
WOMAN 3: Βρίσκει τρόπο, όμως… ξέρεις, να αναδειχτεί
MAN 2: Βρίσκει κάποιο τρόπο
WOMAN 3: Η θα φύγει… η θα…
MAN 2: Ακριβώς…
WOMAN 3: Η θα την στηρίξουν οι άλλοι Kύπριοι όπου και να βρίσκεται
MAN 2: Ναι ….
[dining sounds] [19.34]
Είσαι απασχολημένη αρκετά;
WOMAN 3: Ναι;
MAN 2: Είσαι απασχολημένη… μερικές φόρες δεν βρίσκω τα ελληνικά μου… οπότε … [laughs]
WOMAN 3: Πες τα, πες τα… και εγώ θα σε διορθώσω
MAN 2: Σε κρατούν αρκετά απασχολημένη οι Kύπριες κυρίες;
WOMAN 3: Όι! Η κοινωνία με κρατά
MAN 2: Η κοινωνία
WOMAN 3: Αυτό με απασχολεί
MAN 2: Ναι
WOMAN 3: Το ψάχνω λίγο… Είναι… Εγώ είμαι… Εγώ είμαι άτομο που έρχομαι από φτωχή οικογένεια … Όμως… [inaudible] [20.24]…
MAN 2: Να κάνεις κάτι με την ζωή σου
WOMAN 3: Να βγω. Και όλα τα αδέλφια και όλα αυτά … Σε μια καλή οικογένεια βρεθήκαμε και μας είπαν: «Προχωρήστε»
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: Χωρίς φράγκο
MAN 2: Καλό αυτό
WOMAN 3: Ναι! Και βέβαια καλό
MAN 2: Εκεί μαθαίνεις να επιβιώνεις
WOMAN 3: Αστειεύεσαι; [inaudible] [20.45]… Χωρίς φράγκο … Όταν ήταν τα πιο ακριβά… τα πιο ακριβά πανεπιστήμια … τα κατάφερα
MAN 2: Αυτό είναι το πρόβλημα της Kυπριακής κοινωνίας – τα παιδιά
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Και δεν ξέρω τη θα γίνει με την επόμενη γένια
WOMAN 3: Σωστά… αλλά δεν θα είναι – θα είναι στον αέρα… Στον αέρα
MAN 2: Δεν ξέρουν τη θα πει ‘πραγματικό’…
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Τα προνόμια έχουν καταστρέψει κατά κάποιον τρόπο την Κύπρο… την έχει καταστρέψει ήδη την κυπριακή κοινωνία
WOMAN 3: Πολύ οικογενειακά τα πράγματα
MAN 2: Είναι πολύ οικογενειακά όμως-
WOMAN 3: … δε σ’αφήνει να αναπνεύσεις
MAN 2: Μπράβο. Αυτό είναι
WOMAN 3: Έλεος, δηλαδή...
MAN 2: Δεν μπορείς να αναπνεύσεις, δεν μπορείς να εκφραστείς [?] [21.34]
WOMAN 3: Δεν μπορείς – τίποτα, τίποτα
MAN 2: Και αν είσαι κάπως διαφορετικός … να-
WOMAN 3: Αυτό – η διαφορετικότητα… Απλά, γάμησε τα
MAN 2: Τότε, γάμησε τα. Ακριβώς… Δεν ήθελα να πω την λέξη, αλλά αφού την είπες εσύ…
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα… Ότι, εντάξει, αν συμβιβαστείς με την κυπριακή κοινωνία
WOMAN 3: Όι, είναι καλοί…
MAN 2: Εντάξει
WOMAN 3: Πρέπ- εννοώ ... παντού στον κόσμο, νομίζω…. Αυτό συμβαίνει… αρκεί να βάλεις και εσύ το λιθαράκι να έρθεις κι εσύ σε επαφή με τους ανθρώπους… Παντού, δεν είναι μόνο με την κυπριακή κοινωνία που είναι κάπου αλλού. Πρέπει να… να προσπαθείς, να επικοινωνείς, να διορθώσεις τα πράγματα και όλα αυτά
[dining sounds, other conversations] [22.35]
MAN 2: Αλλά, όμως, αυτό το μεγάλο πρόβλημα που βρίσκω με την κυπριακή κοινωνία είναι το γεγονός ότι τα παιδιά δεν μαθαίνουν ποτέ να γίνουν ανεξάρτητα
WOMAN 3: Όντως… Σαράντα… Forty-something έγινε… Μέχρι τώρα ήταν thirty-something
MAN 2: Ναι, ναι... forty-something
WOMAN 3: Τώρα είναι forty-something να είναι εξαρτημένα
MAN 2: Πάντα δίπλα στη μαμά [?] [22.59]
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Αυτό δεν το καταλαβαίνω
WOMAN 3: [inaudible] [23.03]
MAN 2: Ξέρεις, αυτό είναι κάτι το οποίο δεν… δεν καταλαβαίνω καθόλου
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Πως μπορεί κάποιος να εξαρτάται από τους γονείς του μέχρι να είναι 40 χρονών
WOMAN 3: Σαράντα…;
MAN 2: [laughs] Και πάνω…
WOMAN 3: Να σου πω, όμως… Αν είναι σαράντα, σημαίνει έκλεισε μια ζωή
MAN 2: Ναι έχεις και ακόμα σαράντα
WOMAN 3: Άλλα σαράντα! Οπότε…
MAN 2: Η παιδική ηλικία!
WOMAN 3: Ακόμα παιδί είμαι, ας κάνω ότι θέλω
MAN 2: Η παιδική ηλικία φτάνει μέχρι τα σαράντα και μετά τα...
WOMAN 3: Μπράβο…
MAN 2: Κάπως… κάπως μεγαλώνει κάποιος μετά τα σαράντα… Ενηλικιώνεται [laughs]
WOMAN 3: Μπράβο…
MAN 2: [laughs]
[23.40]
WOMAN 3: Εγώ το έπιασα με το χεράκι [referring to the main dish] το έσκισα
MAN 2: Αα, το ξεκαθάρισες
WOMAN 3: Τελείως, τό’πιασα έτσι… [gestures] κοίτα! Τι ωραίο που είναι! Εύχομαι να [inaudible] [23.54] … εδώ είναι
MAN 2: Εντάξει, θα γίνει περιβόητο, ότι τρως με τα χέρια σου … και με τα δάκτυλα [laughs]
WOMAN 3: Παιδιά, είναι πάρα πολύ πικρό, ε;
MAN 2: Ναι, αυτό είναι – γι’αύτο δεν μπορώ να το φάω επειδή είναι πάρα πολύ πικρό και σκληρό
WOMAN 3: -και σκληρό
MAN 1: Αλλά εν ταλαιπωρία, εν’ναι; [24.14]
MAN 2: Μεγάλη ταλαιπωρία!
MAN 1: …δουλεύκουμε την αντοχή μας...
WOMAN 3: Το πουλί δούλεψε με την δικιά μου αντοχή
[laughter]
MAN 2: Αλλά, όμως, εντάξει… το δούλεψες
WOMAN 3: Ναι, όχι… [inaudible] [24.28] …και ήταν [inaudible] [24.32]
MAN 2: Ναι, το καταβρόχθισες [?] [24.34]
WOMAN 3: Ναι, ναι… συκωτάκι
MAN 2: Είναι πάρα πολύ δυνατό κρέας… Δηλαδή στην Αγγλία το… το θεωρούν σαν vermin – ποτέ δεν το τρώνε
WOMAN 3: Και από εδώ να μην θέλουμε
MAN 2: Πως λέμε vermin στα ελληνικά; Τα… ποντίκια και τα αυτά … δεν ξέρω…
WOMAN 3: [inaudible] [25.06]
[laughter]
MAN 2: Λες να είναι αυτά που τρώμε; Ο αδελφός της … [inaudible] [25.15]
WOMAN 3: [laughs]
MAN 2: Και γι’αυτό είναι σκληρά
WOMAN 3: [inaudible] [25.23] … Δεν μου άρεσε… και θα το γράψουμε ότι είναι αίσχος το φαγητό
MAN 2: Ακριβώς…
WOMAN 3 & ΜΑΝ 2: [inaudible] [25.29]
MAN 2: Ξέρεις, όταν πεις σους Άγγλους ότι θα φας… αα… περιστέρι … [inaudible] [25.42] το θεωρούν στην ιδία κατηγορία με…
WOMAN 3: Το γράφουν; Το περιστέρι; Εγώ παιδιά δεν είδα… τίποτα δεν διάβασα… Ήρθα τελείως άσχετη
MAN 2: Είναι ‘lotus stuffed pigeon’
WOMAN 3: [reads] Μαραθεύτικο … Ζαμπάρτας…
MAN 2: Ζαμπάρτας;
WOMAN 3: Το κρασί που πίνουμε – αυτό
MAN 2: Αυτό
WOMAN 3: Ναι… [inaudible] [26.12] … αυτό έμεινε το ενδιαφέρον… Το πουλί, χέστηκα για το πουλί… Το πουλί θα πετάξει και θα φύγει!
[laughter]
MAN 2: Τέλεια…
WOMAN 3: Περνάμε τέλεια μήπως;
MAN 2: Μια χαρά, μια χαρά
WOMAN 3: Μ’αρέσει πάρα πολύ – ωραίο το δείπνο, εε;
MAN 2: Πάρα πολύ ωραίο…
WOMAN 3: Να μας ξανακαλέσουν, μήπως;
MAN 2: Ε, ναι. Μ’αρέσει να τρώγω σε αποθήκες … [laughs] Δεν ξανάφαγα σε αποθήκη
MAN 3 [possibly?]: Οπόταν, το κάτι διαφορετικό, είναι…
MAN 2: Ο αδελφός της Λιας- ήρθε και αυτός;
WOMAN 3: Όχι, όχι…
MAN 2: Δεν λαμβάνει μέρος σε τέτοια…
WOMAN 3: Είναι πολύ [inaudible] [26.54] … Όμως, εγώ πως ήρθα, δεν ξέρω… Μάλλον θα το συνειδητοποιήσω σε κάποιες ώρες…
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: Σε κανένα μπαρ, ξέρεις…
MAN 2: Που συχνάζεις;
WOMAN 3: Παλιά πήγαινα N- [Nicosia bar]... τώρα, απλά περιφέρομαι
MAN 2: Περιφέρεσαι
WOMAN 3: εε….
MAN 2: Καλό να περιφέρεσαι…
[background noise increases almost drowning out conversation completely] [27.19]
WOMAN 3: ...εκεί που είναι το Ο- [Nicosia location]; [27.31] … Στην στροφή ….
MAN 2: ...αα, εκεί στο Κ- [Nicosia location]
WOMAN 3: Όχι στην άλλη στροφή
MAN 2: Στην άλλη στροφή…
WOMAN 3: Πάρε, πάρε το λίγο πιο αριστερά… Στην γωνιά
MAN 2: Στην γωνιά…
[inaudible] [27.43]
WOMAN 3: Στο Κ- πάω μονό για πρωινές [?] [27.49]
MAN 2: [inaudible] [27.50]
WOMAN 3: Συναντώ άτομα στο Κ-
MAN 2: Γιατί είναι στην γειτονιά σου, και αυτό…
WOMAN 3: [inaudible] [27.56] Ε, ναι…
MAN 2: Αυτό είναι το… το πιο κοντινό
WOMAN 3: Ακριβώς…. Ε, και πήγα εκεί, και μετά πήγαμε στο Τ- (art location)- που είναι και στην πολυκατοικία μου. Είχε φεστιβάλ κινηματογράφου
MAN 2: … [Δεν το?] [28.12] άκουσα γι’αυτό… Δεν το πήρα χαμπάρι
WOMAN 3: Ναι, ναι, χαμπάρι δεν το πήρες… Εε, προσπάθα να το πάρεις χαμπάρι!
[laughter]
MAN 2: Μα μόλις μιαν εβδομάδα έχω… Ως που να προς- [inaudible] [28.25] … να προσανατολιστώ, έχω γίνει… [inaudible] [28.27]
WOMAN 3: Να συγχρονιστείς! … Εμείς [inaudible] [28.35] … που μας είπαν αριστερά και δεξιά… Εμείς δεν κυκλώσαμε …
MAN 2: Εε, να κάνουμε και λιγάκι με την άλλη πλευρά…
WOMAN 3: Όχι! Δεν μας ενδιαφέρουν αυτοί... Αφού είπε ο αριστερός με τον δεξιό… Αυτοί δεν μας ενδιαφέρουν
[laughter]
WOMAN 3: Η Κ- να δω… είπαμε αριστερός με δεξιός να μιλάει… εμείς ….
WOMAN 2: Έλα, αλλά είμαι ψιλό-κουφή στο αριστερό μου, οπότε…
MAN 2: Είμαι ψιλό-κουφή στο αριστερό… [laughs]
WOMAN 3: Εμείς εδώ πια, δεν βάλαμε γλώσσα μέσα…
MAN 2: Με τι ασχολείσαι εσύ, Κ-;
WOMAN 2: I ... um... I...
WOMAN 2: Editor-...
WOMAN 3: Freelance editor
MAN 2: Of what?
WOMAN 2: English language stuff. I used to be in newspapers. I used to be a newspaper editor-
MAN 2: Ah...
WOMAN 2: Here. At the C-(local newspaper)
MAN 2: At the C-... and...
WOMAN 2: Newspapers are dying, so...
MAN 2: And where do you come from?
WOMAN 2: Australia-
MAN 2: A-... Yeah, I thought you were A-… So how did you land in the land of Aphrodite?
WOMAN 2: I went broke in London!
WOMAN 3: [teasing WOMAN 2’s accent] Landdin!
MAN 2: [laughs]
WOMAN 2: I went broke in London...
MAN 2: You went broke in London
WOMAN 2: Yeah, and I’d sooner die than try and find a job in London with all the A- that are there
MAN 2: And you thought: ‘Oh, let’s go to Cyprus!’
WOMAN 2: No, I called my dad... and I said, ‘Dad, the A- dollar’s crashed!’ [laughter] ‘Dad! What was once 50 cents is now 33 cents, I can’t afford to fart here! And I don't want to work here.’
And dad’s gone [speaks in fake Cypriot accent]: ‘What’s on your credit card?’
And I said, um... ‘Oh, about £500, I reckon’
And he’s gone [again with accent]: ‘Buy a ticket to Cyprus! You go to the flat; you get the keys off your cousin. You go there, you sort yourself out.’
WOMAN 3: You see? From the father! Family...
WOMAN 2: Αλλά, δεν μου έδωσε τα λεφτά… I’m too proud for that shit... He said ‘use your credit card...’
WOMAN 3: Η Κ- είναι … [inaudible] [30.26]
WOMAN 2: Αγόρασα το εισιτήριο ήρθα εδώ, έκανα τρεις αιτήσεις
WOMAN 3: Αλλά τα είχες έτοιμα…
WOMAN 2: Εντάξει, έχουμε ένα διαμερισματάκι εδώ… οικογενειακό, όπου ερχόταν παλιά οι γονείς μου κάθε χρόνο για δυο μήνες. Και όταν ήμουν μικρή ερχόμουν εδώ για ένα μήνα κάθε χρόνο
MAN 2: Στην Λευκωσία
WOMAN 2: Στην Λευκωσία… Στρόβολο!
WOMAN 3: Στρόβολο
MAN 2: Στρόβολο
WOMAN 2: Στο glamorous Στρόβολο!
WOMAN 3: Δίπλα, δίπλα!
[laughter]
WOMAN 2: Glamorous Στρόβολο!
MAN 2: Glamorous Στρόβολο!
WOMAN 3: [laughing]
WOMAN 2: Oh god, that’s your wine! Οπότε… um...
MAN 2: That’s an area which I never wanted to go because of the name...
WOMAN 2: Stroganoff?
MAN 2: Because of the name
WOMAN 2: I call it Stroganoff, so I like it!
WOMAN 3: [laughs]
MAN 2: Stroganoff!
WOMAN 2: I own it now, it’s mine...
MAN 2: It sounds so weird!
WOMAN 2: It’s my suburb...
WOMAN 3: … [inaudible] [31.09]
WOMAN 2: Fucking worst, fucking suburb, I swear... Είναι το… πιο… απαίσιο προάστιο
MAN 2: You never go to Strovolos!
WOMAN 3: Strovolos! It’s big, it’s-
MAN 2: It’s ugly...
WOMAN 3: It has a lot of far roofs...
WOMAN 2: Ας πούμε… Τα πράγματα που πέρασα στο Στρόβολο… ενώ έφυγα από το σπίτι στα 19 μου… Τα προάστια του Στροβόλου μου έδειξαν ότι τα προάστια είναι από τα πιο άσχημα μέρη κι είναι εκεί που γίνονται τα αίσχη… The most disgusting things in the world happen – and why? Because people are kings!
WOMAN 3: Παιδιά, τι είναι αυτά που βλέπω; Το ίδιο;
WOMAN 2: It’s a fiefdom – every suburb, every house...
MAN 2: Τι είναι αυτό; [laughing] [referring to dessert]
WOMAN 2: Oh, look at you! Σε πεθύμησε…
WOMAN 3: Τέλειος!
[laughter]
WOMAN 3: Κεράκι, το κεράκι… Είναι κεράκι
[laughter]
MAN 2: Ε, το δικό σου, πόσο μπορείς να το… [inaudible] [31.58]
WOMAN 3: Να το κάνω έτσι;;;
MAN 2: Εε, κοίταξε, έχει και … [inaudible] [32.01]
[more laughter]
WOMAN 3: Να το ρίξω;
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: Να το ρίξω, ρε παιδιά;
WOMAN 2: Εγώ το’ριξα το δικό μου… Oh god, ήρθαν; Ήρθαν όλα; I won’t start yet... [referring to the dessert service]
MAN 2: Η Κ- το έριξε κάτω…
WOMAN 2: I had to...
WOMAN 3: Δεν έπρεπε…
WOMAN 2: I’ve been everywhere, now...
WOMAN 3: Δεν έπρεπε, γιατί…
MAN 2: Δεν έπρεπε… Διότι είναι η βουνοκορυφή του Πενταδακτύλου…
WOMAN 3: Ναι… [laughter] … Μια, δυο, τρεις …[pause while WOMAN 3 bites tip off dessert cone]
[more laughter] … Τσακ, παιδιά!
WOMAN 2: I did it: I’ve done mine... I’ve taken it, I’ve toppled it
MAN 2: You’ve toppled it – Pentadaktylos!
WOMAN 3: H κορυφή του Πενταδάκτυλου είναι…
WOMAN 2: Ναι, ναι… I conquered it...
MAN 2: You conquered it...
WOMAN 2: Yeah, I’m at the peak...
[To another conversation]
Οπότε, το shock της ζωής σου;
WOMAN 3: [inaudible] [32.43]
MAN 2: [laughs] ... Εε, κοίταξε, είναι και απίστευτο πράγμα…
WOMAN 3: Απίστευτο!
[laughter]
WOMAN 3: Με white chocolate!
MAN 2: Η Λια- ήθελε να μιλήσουμε για ειρήνη και ξέρω εγώ… και εμείς μιλάμε για μπούτσους. [giggles] Ελπίζω να μην ηχογραφούν και τον ήχο…
WOMAN 3: Για, για nostalgie; Καμία νοσταλγία δεν ακούω εγώ
MAN 2: Ακριβώς
WOMAN 3: Για οτιδήποτε
[laughter on other side of the table] [33.19]
WOMAN 3: Τούτοι μπορεί να τα λένε…
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: [inaudible] [33.21] … από εδώ, από εκεί και… δεν ξέρω τι… Τα λάθος άτομα διάλεξε…
MAN 2: Ναι, τα λάθος άτομα!
WOMAN 3: Ναι… είναι για nostalgie...
WOMAN 2: Μα τη χρόνο μιλούμε τώρα; Τι χρονοδιάστημα μιλούμε; [referring to another conversation]
WOMAN 3: Ωραίο, ωραίο…
MAN 2: Πολύ ωραίο
WOMAN 3: Μ’αρέσει…
MAN 2: Ξέρεις τι έχει μέσα αυτό;
WOMAN 3 & MAN 2: … [inaudible] [33.47] [possibly scrutinising dessert contents]
WOMAN 3: Άσπρη σοκολάτα
MAN 2: White chocolate...
WOMAN 2: [referring to another conversation] Ορυχείο, there’s massive mine, there’s like a clear-face cutting into...
MAN 2: Το επόμενο είναι… Sweet olives on crushed lemons
WOMAN 3: OK...
MAN 2: Sweet olives, what are sweet olives?
WOMAN 3: Σίγουρα θα το φάω… [inaudible] [34.21] την σοκολάτα… από εδώ… θα την ξεσκίσω…
MAN 2: Σοκολάτα μαύρη και άσπρη…
WOMAN 3: Θα την ξεσκίσω… να το δω; ναι
MAN 2: Θέλει και τσιγάρο τώρα… ξέρεις….
WOMAN 3: Γάμησε το… Έπρεπε να γράψουν εδώ κάτω … [inaudible] [34.21] … που τελειώνει;
MAN 2: Δεν έχω ιδέα…
WOMAN 3: Cigarette
[dining sounds] [other conversations heard]
[extended comic scream in background and laughter] [35.03]
WOMAN 2: He got the lucky one...
WOMAN 3: [inaudible] [35.12]
[other conversation from AUDIO 3]
MAN 2: [inaudible] [35.15] ... κάτι με τους μαθητές του…
MAN 3: Με πολλά παραπάνω volume... Επειδή τους είχα δει [?] [35.20] την «Κραυγή» του Munch ... και ήταν σαν τα ξενέρωτα [?] [35.22] χαζοχαρούμενα … Οπότε λέω του – [mock screams again, lower volume] ... Και εντάξει πάγωσαν, αλλά καταλάβαν τι κάνει η «Κραυγή» του Munch, τελικά…
[laughter] [to WOMAN 3]
I ... [inaudible] [35.31] Munch’s ‘Scream’ to my students... To my university students...
MAN 2: Μιλά ελληνικά η Μ- [WOMAN 3]
MAN 3: Συγγνώμη… μιλάς ελληνικά, ΟΚ
MAN 2: Πρωτοετείς;
MAN 3: Εε, ναι… δυστυχώς… [laughs]
WOMAN 3: Αυτά είναι τα καλά…
MAN 2: Και το επίπεδο των μαθητών πως είναι;
WOMAN 3: [mutters] Minimal...
MAN 2: [giggles]
MAN 3: Έχουν καλές προθέσεις τα καημένα, αλλά άμα σου στέλνουν αμόρφωτα από τα σχολεία… Είναι, δηλαδή, λες μεσαίωνας, ας πούμε… και μετά καταλάβεις ότι δεν ξέρουν νάμπου είναι ο μεσαίωνας και μετά πρέπει να τους εξηγήσεις
MAN 2: … καταλαβαίνω [inaudible] [36.05]
MAN 3: Εν’ηξέρω νάμπου κάμνουν στα σχολεία… Εν’ηξέρω νάμπου κάμνει τα σχολεία… Δηλαδή, το τι παρενθέσεις ανοίγω στο μάθημα για να τους εξηγήσω πράγματα που πρέπει να τα ξέρουν
MAN 2: Βασικά πράγματα, δηλαδή
MAN 3: Βασικά πράγματα – ναι, ναι…
MAN 2: Υπάρχουν ξένοι φοιτητές;
MAN 3: Δυστυχώς όι… είχα … [inaudible] [36.23] στο I-, αλλά δαμέ είναι για ελληνόπουλα μόνο το πρόγραμμα, έχω Κύπριους και ελάχιστους Έλληνες
WOMAN 3: Που;
MAN 3: Στο T- (local university)
WOMAN 3: Αα… Ανοίχτηκε τώρα αυτό;
MAN 3: Τέσσερα χρόνια
WOMAN 3: Τώρα… τέσσερα χρόνια…
MAN 3: Ήμουνα εκεί από την αρχή. Τα έπραξα όλα
WOMAN 3: Αα…
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: Έστρωσες, λίγο….
MAN 2: Έστρωσες την δουλεία
WOMAN 3: Ναι, έπρεπε
MAN 3: Προσπάθησα…
[laughter]
MAN 2: Τι μπορείς να κάνεις;
WOMAN 3: [inaudible] [36.58]
MAN 2: Ναι, τον Α- (referring to Modinos, who took Cyprus goverment to courts for Gay rights)) έχουμε γνωριστεί στις αρχές του ενενήντα… Τότε που έκανε το…
WOMAN 3: Το πιο αξιόλογο άτομο…
MAN 2: Τότε που έκανε το… που πήρε την κυβέρνηση δικαστήριο…
WOMAN 3: Ναι…
MAN 2: Της Χάγης, και όλο αυτό… Τότε γνωριστήκαμε
WOMAN 3: Ναι… ήταν απίστευτο…
MAN 2: Διότι έκανα μιαν έρευνα τότε για το θέμα… Έτσι γνωριστήκαμε
WOMAN 3 & MAN 2: [inaudible] [37.31]
MAN 2: Είναι καταπληκτικός ο Μοδινός-
WOMAN 3: Είναι ένας… gentleman... είναι…. απίστευτος
MAN 2: Τον θαυμάζω τον Μοδινό, διότι…
WOMAN 3: Και τον θαυμάζω εγώ… Εγώ έχω ένα… [inaudible] [38.00-38.30] …συγκρατημένος … [?]
MAN 2: Κύπριοι
WOMAN 3: Νέα άτομα … [inaudible] [38.40] … εβδομήντα-πέντε [inaudible] [38.42] … «…όι έκανα το καθήκον μου» … δεν ήθελε να βγει καθόλου προς τα έξω
MAN 2: Ακριβώς γι’ αυτό τον θαυμάζω…
WOMAN 3: Ναι…
MAN 2: …ουδέποτε αυτός ο άνθρωπος ζήτησε κάτι για τον εαυτό του …
WOMAN 3: Τελείως [inaudible] [39.00]
MAN 2: Τελείως [inaudible] [39.01]
WOMAN 3: Και στην αρχιτεκτονική …
MAN 2: Ναι, και στην αρχιτεκτονική
MAN 2: … και έχει προσφέρει τόσο στην Λευκωσία…
WOMAN 3: Και ανθρωπινά δικαιώματα…
MAN 2 & WOMAN 3: [inaudible] [39.11-39.16]
WOMAN 3: Όλων… απίστευτο…
MAN 2: Είναι καταπληχτικός άνθρωπος… δηλαδή κάποιος να κάνει… το τι έκανε τότε με την κυβέρνηση [inaudible] [39.29]
WOMAN 3: Φυσικά…
MAN 2: Ξέρεις... που δεν μπορούσες να μιλήσεις για ομοφυλοφιλίες – και ήταν taboo... Δεν υπήρχε μεγαλύτερο taboo
WOMAN 3: Μεγάλη δύναμη, ρε… μεγάλη
MAN 2: Ναι…
WOMAN 3: Και αυτός βγήκε προς τα έξω, έκανε την δουλεία του, έκανε γραφείο... το οποίο υπάρχει τώρα! Και το γραφείο αυτό που είναι το όνομα του, πάει πάρα πολύ καλά. Πουλάει το όνομα του.
MAN 2: Μα έκανε και καλή δουλεία αρχιτεκτονική…
WOMAN 3: Καλή, πολύ καλή… Το space που έχει στο μυαλό του είναι εξαιρετικό. Το 3D [inaudible] [40.23] ... απίστευτα πράγματα… απίστευτα
MAN 2: Τέλειος
WOMAN 3: [inaudible] [40.30-40.35] … να βγούμε… δεν βγαίνει
MAN 2 & WOMAN 3: [inaudible] [40.35-54] … [conversation possibly refers to the subject being quite introverted despite his grand contribution to Cypriot society]
MAN 2: Του αρέσει η μοναξιά του… ο χώρος
WOMAN 3: Ναι … παιδιά, τι έγινε, εγώ έχω μόνο …; Αα… [silence] Υπέροχο [41.19] … αυτό… Αυτό είναι το καλύτερο [referring to sorbet]
MAN 2: Τι είναι αυτό, τώρα;
WOMAN 3: Είναι… εγώ νομίζω είναι… [continues eating]... Αυτό είναι το καλύτερο
MAN 2: Αυτό είναι υπέροχο
WOMAN 3: Μπράβο… σαν να…
MAN 2: Αυτό είναι sweet olive... crushed lemon
WOMAN 2: Is that an olive??
MAN 2: Αυτό είναι καταπληχτικό
WOMAN 3: Μμμμ…
WOMAN 2: It’s sorbet
[eating sounds] [42.06]
WOMAN 3: Θέλω τσιγάρο… εσύ;
MAN 2: Δεν έχεις;
WOMAN 3: Τα μωρά που καπνίζουν…
MAN 2: Τι κάνουν;
WOMAN 3: … [inaudible] [42.31]
MAN 2: Θηλάζουν
WOMAN 3: [laughter]
MAN 2: … υπάρχει κανόνας;
WOMAN 3: Ε;
MAN 2: Κρασί θέλει…
WOMAN 3: Αστειεύομαι… θα έρθει
MAN 3: Το άσπρο λες; Έβαλε μου κόκκινο και είπα του θέλω άσπρο
MAN 2: Αμάν…
MAN 3: Έ το παιδί τζαμέ… If you can get his attention...
WOMAN 3: Να σου πω... Μπορεί να τα μπερδέψω εδώ τώρα να πάρω το άσπρο που υπάρχει εκεί…
MAN 3: Όι! Εγώ έχω πιει και από τα δυο… Μεν ακούς το μπέρδεμα, είναι μύθος
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Αν θέλεις να μάθεις τα μυστικά μου… Πιες από το δικό μου [laughs]
WOMAN 3: Όχι…
MAN 3: Αυτό που λένε, όταν μπερδεύουμε τα ποτά, απλώς πίνουμε περισσότερο από αυτό που καταλαβαίνουμε – το αλκοόλ, αλκοόλ είναι
MAN 2: Σοβαρά;
WOMAN 3: Ναι, ναι…
MAN 3: Εξάλλου, στα πολλά high, gourmet δείπνα, σου προσφέρουν διαφορετικό … [inaudible] [43.19] ανάλογα με το gentry ας πούμε…
WOMAN 3: Το μπερδεύουν, δηλαδή…
WOMAN 2: Να σου δώσω την ελιά μου;
WOMAN 3: Μπράβο, ναι…
WOMAN 2: Έλα αγάπη μου, σ’ευχαριστώ – δεν την μπορώ με τίποτα
WOMAN 3: Την ελιά;
WOMAN 2: I can’t stand them!
MAN 2: Άσπρο με … [inaudible] [43.26]
MAN 3: Καθόλου
WOMAN 2: That was nice! I liked this one! Do you know what I want? I want a fucking cigarette!
WOMAN 3: Αυτό λέει και ο… Τι θέλουμε; Cigarette… Να επαναστατήσουμε, όλοι;
WOMAN 2: … [inaudible] [43.37] you’re not G- [MAN 2]...
MAN 2: Yes...
WOMAN 2: I’m sorry, I heard a different name
WOMAN 3: Να επαναστατήσουμε με ένα cigarette;
MAN 2: No I’m G-
WOMAN 2: That’s a beautiful name!
MAN 2: Oh, thank you
WOMAN 2: Now I’ll never forget it!
MAN 2: But it’s spelled wrongly there [referring to chalk on ground behind seat]
WOMAN 2: Aah, it’s ‘G-e’
[laughter]
MAN 2: That has the female version
WOMAN 2: Yes, I know
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: G- το γραψάνε; Πως το έγραψαν;
WOMAN 2: G-, the female
MAN 2: The female, with double ‘l’
WOMAN 2: He’s the angel with boobs
[laughter]
WOMAN 2: The other one...
MAN 2: Yes, the angel with boobs
WOMAN 2: The other one, yeah... We don’t talk about her
WOMAN 3: Μπορεί να το έκαναν επίτηδες!
WOMAN 2: Ouf-
MAN 2: But he was quite the hermaphrodite
WOMAN 3: Το έκαναν επίτηδες;
WOMAN 2: He was beautiful...
MAN 2: But he was a hermaphrodite as well, I think
WOMAN 3: Μάνα μου… You liked it, huh?
MAN 2: Because he was the one who brought the... insemination to Mary
WOMAN 2: Mary was the world’s first and best single mother
MAN 2: [laughs]
WOMAN 2: She rocked
WOMAN 3: [laughs]
WOMAN 2: Virgin birth, my arse...
MAN 2: Virgin birth! [laughs]
WOMAN 2: She was... she was just a single mum...
MAN 2: I love the expression!
WOMAN 3: Έτσι; [gestures]
WOMAN 2: Found herself a nice fellow... Told him, ‘Can you help me with this?’ Nice guy said, ‘Sure, I can! We’ll try it out’ And then they just went
WOMAN 3: Παιδιά…
MAN 2: Ελπίζω να μην…
WOMAN 3: … ‘nostalgie’... και εμείς όλο γελάμε! Δεν μας ενδιαφέρει το πα-
[laughter]
WOMAN 2: She was so progressive...
WOMAN 3: Μόνο γέλιο εδώ
WOMAN 2: She said, ‘I could do this on my own but I’m going to get myself in trouble. I might as well find myself a nice guy to settle down with.’ And whoops-a-me... God only knows who Jesus’ dad is...
[laughter]
MAN 2: It’s a bit difficult in Strovolos, isn’t it?
WOMAN 3: Yeah...
MAN 2: Are you still in Strovolos?
WOMAN 2: No, dude! Αφού, το 2003 – no, το 2004 να σου πω την ιστορία. Είναι καταπληκτική ιστορία. Το 2003, έμεινα σε μια πολυκατοικία… Δυο διαμερισματάκια από πάνω, και δυο από κάτω. Είχα μιαν ανιψιά διαγωνίως κάτω – που έμενε κάτω. Και ξαφνικά μιαν ημέρα αποφάσισε να βάλει… we call them flagstones in English.. Do you know what they are?
MAN 2: Yeah, the flagstones
WOMAN 2: [to WOMAN 3] Ξέρεις τι είναι; Αυτά τα κομματάκια που τα βάζεις χαμε…
WOMAN 3: Ναι…
WOMAN 2: Τα έβαλε πάνω στο μπαλκόνι της… Μιλούμε για ένα τετράγωνο, έτσι πολύ καθαρό, όμορφο…
WOMAN 3: Ναι…
WOMAN 2: … δεκαετία του ογδόντα… Και έτσι αποφάσισε να βάλει τσίγκο και flagstones on the balcony
MAN 2: Flagstones...
WOMAN 3: Φοβερό είναι!
WOMAN 2: Και επιστρέφουμε με τον Α-, μετά από ένα βράδυ, και βλέπω τούντο πράγμα. Και του λέω: «Α-…
WOMAN 3: Αφαίρεσε το!
WOMAN 3: … Θέλω να φύγω!»
[laughter]
WOMAN 2: Και ο Α- λέει, «Ναι;; Που θέλεις να μείνεις;»
WOMAN 3: ‘Ποιο είναι το πρόβλημα;;’
WOMAN 2: Θέλω παλιά Λευκωσία, θέλω κάτω Λευκωσία… Και ο Α- έχει ένα διαμέρισμα στην κάτω Λευκωσία. Στην γειτονιά της Μ-
WOMAN 3: Ναι…
MAN 2: Μα είστε στην γειτονιά;
WOMAN 3: Ναι
WOMAN 2: Oh yeah... Είναι η νουνά του παιδιού μου
MAN 2: Ναι;
WOMAN 3: Είμαι και η νουνά!
MAN 2: Στην ίδια πολυκατοικία;
WOMAN 2: Όχι, όχι, ήμασταν… Ο Α- είναι αρχιτέκτονας
WOMAN 3: Εγώ δεν έχω σχέση με τα παιδιά… Αλλά αφού…
WOMAN 2: D- absolutely worships her
WOMAN 3: Αλλά…
WOMAN 2: Which is why: επειδή δεν έχει σχέση με τα παιδιά
WOMAN 3: Δεν έχω καμία σχέση με τα παιδιά…
WOMAN 2: She doesn’t talk down to them... She’s the best, the best
WOMAN 3: Αλλά, προσπαθώ … να είμαι καλή νουνά
WOMAN 2: Darling heart, you are a goddess
WOMAN 3: Δεν έχω καμία σχέση με τα παιδιά…
WOMAN 2: And he thinks of her as a goddess...
[laughter]
Τέλος πάντων… Α- turns to me and says, ‘Well, what are you going to do about it?’ And I said, ‘I’m going to find a house’ Έπιασα τον κτηματομεσίτη την Δευτέρα, έκανα ένα ραντεβού για την Τετάρτη και ως την Παρασκευή είχα αγοράσει ένα σπίτι
WOMAN 3: Αυτό είναι
WOMAN 2: Εντάξει, έφαγα άλλα έξι χρόνια ύστερα…
MAN 2: Να το φτιάξεις
WOMAN 3: Και εγώ έτσι έκανα ακριβώς…
WOMAN 2: Ναι
WOMAN 3: Δεν είδα… δυο είδα…
WOMAN 2: Ναι
WOMAN 3: Αυτό θέλω και τελείωσα
MAN 2: Και που είναι το σπίτι;
WOMAN 2: Παλιά Λευκωσία
MAN 2: In the old town...
WOMAN 2: Πάροδος της Ρ-
MAN 2: Τέλεια
WOMAN 3: Ναι τέλεια
WOMAN 2: Oh my god, I’ve arrived... Ας πούμε…
MAN 2: Πως το βρήκες το σπίτι;
WOMAN 3: Τέλεια!
WOMAN 2: Από τον κτηματομεσίτη … έτυχε… ήταν
MAN 2: Because I tried... I tried and there was nothing for sale...
WOMAN 2: When were you trying?
WOMAN 3: Να του βρούμε! Κανένα διαμέρισμα
MAN 2: Not now... About ten years ago
WOMAN 3: It was a brilliant time to try. Εντάξει, there was a stock market bubble ... And the guys were getting rich off the stock market and had split old Nicosia into three... The church, some old guy, I think L- was earning a whole lot off it... and some other guys... Το 2004, επειδή ήταν μεσ’την απελπισία ύστερα από το δημοψήφισμα, έβαλε δυο-τρία… Εντάξει, πάνω από τρία σπιτάκια του, στην αγορά. Φάνηκα πάρα πολύ τυχερή
MAN 2: Ααα…
WOMAN 2: Αλλά, τώρα φαντάζομαι – εξαρτάται… Η γνώμη μου…
MAN 2: Because I tried and tried and tried... and there was absolutely nothing!
WOMAN 3: Μανά μου!
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: He tried and tried and tried!
WOMAN 2: Look, it’s very specific about... Finding a property, I consider, is not very hard once you decide exactly where you want to live
MAN 2: Mmm...
WOMAN 2: And once you decide exactly the size of the place you want to live... and then everything else is flexible. Εγώ αποφάσισα ότι δεν ήθελα να μείνω ανατολική Λευκωσία…
WOMAN 3: Και στα προάστια! Ανατολική που είναι;
WOMAN 2: Around Chrysaliniotissa...
WOMAN 3: Όι, δεν μου αρέσει καθόλου εκεί…
WOMAN 3: Μα με τίποτα…
MAN 2: Παλουριώτισσα...
WOMAN 3: Όχι, Χρυσαλινιώτισσα, παλιά Λευκωσία…
WOMAN 3: Ούτε εγώ, ούτε εγώ…
WOMAN 2: Ούτε με σφαίρες δεν ήθελα να μείνω εκεί
WOMAN 3: Γιατί;
WOMAN 2: Επειδή είναι ένα προάστιο πάλι
WOMAN 3: Ούτε κι εγώ… ναι, ναι μπράβο
WOMAN 2: Δεν είναι αστικό καθόλου, it’s just fucking suburban. Οπότε… I said, right, I’m not living over there, I’m living on the west side of Ledra. West side of L... C- district. I looked in that area, there was nowhere. Somewhere in the middle, μου έδειξε τρία σπίτια – αγόρασα το πρώτο που είδα! Literally
WOMAN 3: Απίστευτο! Κι εγώ το ίδιο παθαίνω!
WOMAN 2: Κι εσύ! Ήθελες το πρώτο σπίτι που ειδές…
WOMAN 3: Δεύτερο δεν… Και το τρίτο και τελείωσε!
WOMAN 2: You’ve got to be instinctual about it and you’ve got to know what you want in a place
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Of course
WOMAN 2: If you’ve a vague idea about what you like, you’re in trouble
WOMAN 3: Θέλω τσιγάρο
MAN 2: Ναι, ναι, και εγώ θέλω
WOMAN 2: I’m fucking dying here...
MAN 2: … [inaudible] [50.12]
WOMAN 3: Παιδιά… θα βγούμε έξω… και θα [giggles]
WOMAN 2: [points to cameras] we can’t, we can’t, we can’t... She’ll get upset, don't do it...
WOMAN 3: Να το κάνουμε
WOMAN 2: It’s gonna be finished in 15 minutes...
MAN 2: Να σταθούμε… θα καταστρέψουμε την ταινία [inaudible] [50.21]
WOMAN 3: Εντάξει, δεν μπορούμε… Εντάξει
MAN 2: Ποσά λεπτά έχουμε ακόμα;;
WOMAN 2: No, no – this is it. This is the fourth
WOMAN 3: Τι… τι μας…
WOMAN 2: Commandaria... 20 λεπτά…
MAN 2: Ακόμα 20 λεπτά;
WOMAN 3: 20 λεπτά;;
MAN 3: [inaudible] [50.37]
MAN 2: [laughs]
WOMAN 2: Κάτι τέτοιο… Ο κύριος εδώ ξέρει καλυτέρα από εμάς… Θα έρθει η κουμανδαρία, και τελείωσε
WOMAN 3: Όχι… Μετά είναι η κουμανδαρία
MAN 2: No, you had to choose: either Commandaria or coffee
WOMAN 2: No, no, you’re getting coffee, sweetheart – you had to choose between coffee and tea
MAN 2: And you get Commandaria anyway...
WOMAN 2: And you get Commandaria τζάμπα. It’s coming
WOMAN 3: Aaah...
MAN 2: That comes anyway
WOMAN 2: Only if you tip the waiter...
[laughter]
WOMAN 3: Παιδιά! Σας έριξα! [referring to the bubbles (?) on her coffee]
WOMAN 2: I hope you brought your wallet...
MAN 2: Well, one is quite dishy... Yes, I don't mind
WOMAN 3: Δεν έχεις, δεν έχεις…
WOMAN 2: I think they’re all lovely... I used to work in table service, so I have an instant sympathy for the poor bastards
MAN 2: Δεν έχω…
WOMAN 3: Δεν έχεις καϊμάκι… Να το μοιράσουμε; Να σ’έχουμε…
WOMAN 2: I’m OK, I have a little...
MAN 2: Τι σημαίνει το καϊμάκι;
WOMAN 3: Τούτο
WOMAN 2: Το αφρό, η κρέμα...
MAN 2: Όχι, τι σημαίνει να μην έχεις;
WOMAN 3: Τίποτα
MAN 2: Δεν σημάνει τίποτα
WOMAN 3: Όχι… Μην ανησυχείς
WOMAN 2: G- ποσά χρονιά είσαι εκτός Κύπρου;
WOMAN 3: Πολλά
WOMAN 2: Ποσά χρονιά είσαι εκτός Κύπρου;
MAN 2: Αρκετά
WOMAN 2: Is D- your fella?
MAN 2: That’s my partner, yes...
WOMAN 2: Darling heart, say it: lover!
MAN 2: He is very nice...
WOMAN 2: How long have you been together?
WOMAN 3: Μα δεν είναι γλυκό άτομο;
MAN 2: Four years
WOMAN 2: They’re newlyweds as well... Where’d you meet him?
MAN 2: We met at a new year’s party
WOMAN 2: It’s very sweet of him to come along with you tonight... I was really touched
MAN 2: He didn’t want to come...
WOMAN 2: My other half wouldn’t come...
MAN 2: He wouldn’t want to come!
WOMAN 2: We should- What are you guys doing afterwards?
WOMAN 3: Η κουμανδαρία έρχεται… Παιδιά… αυτό θα το πιω…
MAN 2: Nothing in particular...
WOMAN 2: We were actually planning... and I don’t mean this gratuitously... but we were actually planning on going to a new gay bar in old Nicosia
MAN 2: Which one?
WOMAN 2: Well, come with us and we’ll find out!
MAN 2: [laughs]
WOMAN 2: I’ve never been
MAN 2: Which one is that?
WOMAN 2: It’s called N- ... ?[to WOMAN 3]
WOMAN 3: Ναι! Όχι, θα πάμε μαζί
WOMAN 2: Have you been there?
MAN 2: Ah you know it, is it cool?
WOMAN 3: Ναι!
WOMAN 2: Oh, I don't know. I’ve never been
WOMAN 3: Έχω πάει εγώ
MAN 2: Oh, you have been
WOMAN 3: Εντάξει, μουσική δεν έχω ακούσει…
WOMAN 2: Επειδή πηγές στης 6 το πρωί
WOMAN 3: Ναι. Πήγα πρωινές ώρες…
WOMAN 2: Να σου πει την αλήθεια – she went at 6 in the fucking morning!
WOMAN 3: Θα πάμε όλοι μαζί, παιδιά
MAN 2: She’s an early bird
WOMAN 2: She’s opening – she delivers the [inaudible] [52.43] ... there. Πριν να πάει δουλεία…
WOMAN 3: Και μετά πήγα στην Ο- και έφαγα όλα τα σκατά! Πατάτες τηγανιτές και-
WOMAN 2: Μα που ήβρες να φας στην Ο-, εννοείς Π-;
WOMAN 3: Όι, Ρ-
WOMAN 2: Oh, god...
MAN 2: [being offered something] No, it’s OK
WOMAN 2: The Commandaria... It’s beautiful. Άντε… to a lovely meal!
WOMAN 3: Τώρα, στο τέλος του γεύματος, χαιρετίζουμε!
[toast goes around]
MAN 1: Λοιπόν παιδιά, πεθανήσκει ένας ταξιτζής, και πάει στον παράδεισο…
[JOKE CONTINUES ON AUDIO 1]
WOMAN 2: ....Ah, they’re still too filthy, I can’t tell any...
MAN 2: Oh, gee...
[giggles]
MAN 3: [inaudible] [54.52] ... on my good judgement...
MAN 2: [laughs]
MAN 3: You are kidding behind my back?
[more laughter]
WOMAN 3: Η κουμανδαρία είναι το πιο ωραίο, ε; Γλυκό…
MAN 2: Είναι το πιο ωραίο πότο…
MAN 3 [?]: Ναι, όντως,
MAN 2: Να οδηγήσεις κιόλας απόψε;
MAN 3: Θα πάμε στις Λίας- για ποτά
MAN 2: [inaudible] [55.06]
MAN 3: I think so... That’s what she said, I don’t know if she keeps this promise...
WOMAN 3: Τι είπε;
MAN 2: Πάμε στις Λίας- - για ποτά
MAN 3: Η Λία είπε ότι θα μας έπαιρνε σπίτι τις για ποτά… Εν τζαι ξέρω αν …
WOMAN 3: Στο σπίτι;
MAN 3: Σπίτι
WOMAN 3: Εντάξει πάμε εκεί και μετά… πάμε και..
MAN 3: Μπορεί και όχι
WOMAN 3: Εμείς θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμα. Εντάξει, συμφωνείς;
MAN 2: Συμφωνώ απόλυτα…
WOMAN 3: Να του πούμε ότι να πάμε… και μετά… [giggles] και μετά...
MAN 2: Ότι θέλουμε
WOMAN 3: Θα… χωρίσουμε… [laughing] … Παιδιά, εντάξει… sorry, αλλά εμείς έχουμε άλλο πρόγραμμα
MAN 2: Τέλειο
WOMAN 3: Ναι
MAN 2: Την Κ- που την γνώρισες;
WOMAN 3: Εμείς είμαστε χρονιά. Αφού είμαι η νουνά του μωρού της
MAN 2: [inaudible] [55.59] … κάπου πρέπει να την γνώρισες…
WOMAN 3: Ναι, από τον σύντροφο της…
MAN 2: Ναι
WOMAN 3: Ήμασταν κολλητάρια με τον σύντροφο της. Μετά έρθει η Κ-. Μετά αυτοί ενωθήκαν και έκαναν και ένα μωρό και [inaudible] [56.19] …
MAN 2: [laughs] τέλειο …. I seem to have lost my partner; I don't know where he is right now... He’s disappeared... [laughs] I don’t know, he’ll find himself...
[crowd noise increases, drowning out conversation] [56.50]
WOMAN 3: Αχ, καλέ. Καφεδάκι… κάνετε καφεδάκι [?] [56.55] .... [possibly referring to ‘reading’ across table?]
[silence] [other conversations] [57.05]
WOMAN 3: Οι τυπάδες εκεί βαρεθήκανε…
MAN 2: Ποιούς τυπάδες; Αα, τους από εδώ;
WOMAN 3: Ο άλλος πίνει την [inaudible] [57.09]
MAN 2: Αφού δεν την κου- δεν την κουνάνε καθόλου…
WOMAN 3: Ναι, ναι… βαρεθήκανε
MAN 2: [inaudible] [57.17] … ‘παναγιά μου, πάμε, πάμε!’
WOMAN 3: Κοίτα, κοίτα…
MAN 2: Εντάξει… υπάρχει [inaudible] [57.20] …
WOMAN 3: Ναι, αν και κάνουν καλή δουλεία… Δεν νομίζω πας…
MAN 2: Ελπίζω όχι…
WOMAN 3: [inaudible] [57.32-57.39]
MAN 2: Ευτυχώς
WOMAN 3: Μη φοβίσει
MAN 2: Θα γίνουμε scandal της Λευκωσίας πάλι
WOMAN 3: Σε καλύπτω… [giggles] [silence] [58.02]
WOMAN 3: Βλέπω έναν άλλο φίλο εδώ… Τον Κ-, ο δικηγόρος
MAN 2: Που είναι αυτός;
WOMAN 3: Κάπου εκεί … ‘Που είσαι εσύ;’ λέει, ‘Εε, εδώ είμαι και εγώ…’
MAN 2: [laughs] Ο Κ-, ο δικηγόρος -…
WOMAN 3: Αν και μισώ τους…
MAN 2: Έχουμε από όλους εδώ… δικηγόρους, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, από τέχνες...
WOMAN 3: Ο πιο άσχετος είναι εκείνος … Φουκαράς… λέει… ξέρεις τι είπε; ‘Εγώ είμαι stoned [?] [58.35] … Έχω πιει εγώ’
MAN 2: Ποιος, ο τελευταίος;
WOMAN 3: Ο τελευταίος, εκείνος ο απέναντι…
MAN 2: Που πόθεν είναι;
WOMAN 3: Γαλλία-
MAN 2: Αα, Γάλλος είναι αυτός;
WOMAN 3: Ναι… Ποιος ήταν ο τύπος ο μεγάλος που είδαμε έξω;
WOMAN 2: Oh, ο Ν-
WOMAN 3: Ο Ν-, ναι… I can’t forget that name...
MAN 2: D- is my partner...
WOMAN 3: Pardon me?
MAN 2: D- is my partner
WOMAN 3: No.. Not N- ... D- with the white jacket?
MAN 2: Ναι!
WOMAN 2: Who came and introduced himself! Oh, he’s so gorgeous; he introduced himself as a ‘moocher’! [laughs]
MAN 2: [laughs]
WOMAN 3: Που δεν ήξερε που βρισκόταν
WOMAN 2: Μανά μου, κι εμείς ούτε καν δεν ξέραμε
WOMAN 3: Ούτε εμείς
WOMAN 2: They’re reading coffees over there...
MAN 2: OK, cut now... I’ve had enough
WOMAN 3: Ναι…
MAN 2: I’ve had enough
WOMAN 3: Πάρετε θέση…
WOMAN 2: You’re all with the death, you... here, I’ve got a good one...
MAN 2: Cuuut!
WOMAN 3: Αγάπη μου…
MAN 2: Εσύ τα ξέρεις όλα τα gay μπαράκια της Λευκωσίας…
WOMAN 3: Μα έχει τρία [χρόνια?] [inaudible] [59.40] … που έμενα [?] με gays...
MAN 2 & WOMAN 3: [inaudible] [59.45-59.50]
WOMAN 3: Μα, άμα σου πω ότι … [inaudible] [59.53] … έτσι έκανα τις σπουδές μου… Ήταν απίστευτα άτομα… μου αφήναν λεφτά… Σπούδασα. Έλα ρε, δηλαδή…
MAN 2: Καταπληκτικά…
WOMAN 3: Και είναι όλοι μου οι φίλοι… Είναι σαν, αφού μου λένε… ‘Μα, εσύ πρέπει να ήσουν …’ [inaudible] [60.18]
MAN 2: [laughs] ... αλλά δεν είσαι… δεν ήσουν
WOMAN 3: Όχι… και να επανέλθεις… και να επανέλθεις… [inaudible] [60.29] … Ήρθα – είναι απίστευτοι… [inaudible] [60.29] … Και μετά που έπεσα στην δουλειά;
WOMAN 2: I would kill for one right now... the things I would do for a cigarette are unspeakable with that microphone sitting in front of me... I think she’s doing it deliberately
WOMAN 3: … [inaudible] [60.59-61.39]
[clapperboard drops down, shooting finishes and guests begin to applaud] [61.36]
WOMAN 3: Τέλειωσε!
WOMAN 2: [sighs dramatically]
WOMAN 3: Ειδές; Απλά ήταν τα πράγματα!
MAN 2: Cut!
WOMAN 2: I want to smoke! Please! Now... Λία!...
WOMAN 3: Ναι! We want to smoke!
WOMAN 2: Λία ...
WOMAN 3: Ναι! We want to smoke!
MAN 2: Επιτρέπεται τώρα
WOMAN 3: Όλοι αυτοί, από εδώ και κάτω
MAN 2: Ο Α- [MAN 3] δεν επιτρέπει το κάπνισμα
WOMAN 2: [dramatically] I’m dying! Someone ask her...
WOMAN 3: Ναι. Ο αρχηγός –
WOMAN 2: [asking third party] Επιτρέπεται το κάπνισμα τώρα; Μπορούμε να καπνίσουμε;
MAN 2: [inaudible] [62.24] …
WOMAN 3: Δεν υπάρχει πινακίδα… δεν γράφει πουθενά!
UNKNOWN WOMAN: Δεν γράφει, άρα μπορείτε να καπνίσετε…
WOMAN 3: Δεν γράφει… Κοίτα, βγάλτε τσιγάρα παιδιά
MAN 2: Ναι
WOMAN 2: I think we can actually go out the back door [listens to MAN 1] Oh, OK, fantastic! ... I’m smoking
WOMAN 3: Α-πα-πα-πα… Ωχ τι ωραίο, τι ωραίο… Παιδιά, έτοιμο τσιγάρο θέλω…
WOMAN 2: Oh, we should get a seat for D-, we should get a seat for D-... Oh! They’re Vogues [referring to MAN 2’s cigarette]
MAN 2: [laughs] Everyone does that when they see it...
WOMAN 3: Να σου πω! Φέρε ένα τσιγάρο εσύ
WOMAN 2: What was the punchline? [to MAN 1]
WOMAN 3: [to laughter] Ας το Vogue... Και πιασε το τούτο! … Άντε, φέρε αναπτήρα
MAN 2: Να πάω να βρω τον D- να δω τη κάνει
[various conversations cross-sect]
MAN 2: Θες φωτιά;
WOMAN 3: I got it, I got it...
MAN 2: Ωραία, πάω και να έρθω
WOMAN 2: Bring him over here, we can share a seat! G-! Get D- to come here, we can share a seat!
MAN 2: Yes, I’m going to find him...
WOMAN 2: Yes, sweetheart... Don't leave him out in the cold
WOMAN 3: Αα, τι ωραία! Υπέροχα παιδιά! … Μπράβο! Λέγε εσύ ανέκδοτα! [63.57]
– ENDS -
LET’S TALK ABOUT PEACE
Dinner – April 9, 2011
AUDIO 3.wav
*note: in many parts, WOMAN 4 and MAN 3 are virtually inaudible due to their hushed tones – all best efforts have been made to pick up the thread where possible
[00.00]
Preparation sounds and voice of Lia Lapithi giving instructions on how microphones work. Voice of cameraman giving instructions to MAN 1 to perform some hand gestures to ensure dolly and camera arm are operating properly, clapper falls.
[00.04]
HOSTESS: What I recommend is if you could possibly speak to the people on your right and the people on your left. So on the first plate you speak to the people on your right and then the second plate on your left, accordingly
[00.05]
WOMAN 4: Έλα να σου πω… Ο cameraman τζείνος είναι ωραίος. Ποιος είναι;
WOMAN 5: Ποιος;
WOMAN 4: Τζείνος
WOMAN 5: Εν ο M-, ο [surname]… εν παντρεμένος…
MAN 3: Που εν να μιλάμε εμείς;
WOMAN 4: Αα, ναι; Εν ωραίος όμως…
WOMAN 5: Τζαι δημοφιλής
WOMAN 4: Πρώτη φορά που τον θωρώ
WOMAN 5: Εν τεκνό… εν τεκνό αλλά ... [inaudible] [00.22]
WOMAN 4: ... [inaudible] [00.22]
WOMAN 5: [laughs loudly] …λαλείς;
WOMAN 4: Έλα να σου πω… Ο cameraman εν κούκλος…
MAN 3: Μπορώ να αγγίξω; [?] [00.28]
WOMAN 5: [laughs at WOMAN 4]
MAN 3: ... Εε ναι, παντού έχει μικρόφωνα…
WOMAN 4: [continues in hushed tones]
MAN 3: Eε, ναι… Πε του τζαι αλλά, πε του τζαι αλλά… [?] [00.34]
WOMAN 5: ... [inaudible] [00.36]...επιτέθηκες; Στάματα, μωρή…
WOMAN 4: ... [inaudible] [00.39]
MAN 3: Μα ποιος camera [?] [00.41]
WOMAN 4: Τωρά θα τον δεις… Τούτος. Τούτος…
WOMAN 5: Μα ξεκίνησαν, μωρή…
MAN 3: Άρχισαν με ... [inaudible] [00.45] είναι τζαι τα φώτα μέσ΄τα …
[more instructions from Lia] [00.50]
WOMAN 4: Νάμπου να κάνουμε τωρά;
WOMAN 5: Να μην βλέπουμε τις κάμερες
WOMAN 4: Παιδιά, εγώ έδρωσα
MAN 4: Το μενού, τι να το κάνουμε; Το μενού;
[people talking over each other (seemingly to themselves)]
MAN 3: Το ψωμί μπορούμε να το τρώμε;
MAN 2: Να μεν θωρούμε... Don’t look at the cameras
WOMAN 4: Ναι πράγματι… λίγο ψωμάκι
MAN 4: Το εξαφανίζουμε; [about menu]
HOSTESS: The menu, please if you can put it under the plates so it’s not in the camera
WOMAN 4: [eating bread] Λοιπόν, πρώτα στα αριστερά; Παιδιά έδρωσα…
MAN 3: Το ψωμί μπορούμε να αρχίσουμε να το τρώμε;
MAN 4: Μη φαίνεται, μη φαίνεται… εντελώς τέλεια από πάνω…
MAN 3: Εε, βγάλε το…
WOMAN 5: Ναι, ναι, ναι… Παιδιά, εν υπερπαραγωγή! Μπράβο της
WOMAN 4: Ναι, ναι
WOMAN 5: Υπερπαραγωγή! Μπράβο σου, Λία
MAN 3: Το μενού να το χώσετε κάτω από το πιάτο, για να μεν φαίνεται
WOMAN 4: Πολλά ωραίο το ψωμί…
MAN 3: Χώσετε το κάτω το πράγμα … Μα, τώρα που θυμάμαι, να μιλούμε για ειρήνη;
MAN 2: Μα, εν για περιστέρια και ειρήνη, έτσι μου είπε
MAN 3: Εν να τα φάμε μετά τα περιστέρια
MAN 2: [inaudible joke] [1.31]
MAN 2 & MAN 3: [laughter]
MAN 2: That is the problem
MAN 4: …Ακριβώς…
WOMAN 5: Κάτσε, περίμενε, μιλούμε εξ αριστερός στην αρχή;
ΜΑΝ 4: Όπως θέλουμε… τώρα τυχαίνει να ρωτήσω κάτι την οικοδέσποινα
WOMAN 5: Τωρά περίμενε… Εάν μιλούμε αριστερός, σημαίνει ότι… περίμενε
ΜΑΝ 4: Δεν έχουμε πρόβλημα… Νομίζω μπορούμε να μιλάμε και έτσι… δεν είναι θέμα…
WOMAN 5: Αα, ναι…
MAN 4: Δεν υπάρχει πρόβλημα… Ευχαριστώ [to waiter]… Εγώ ρώτησα την Λία -… το γεύμα είναι για την ειρήνη… Αλλά το ερώτημα είναι τι εννοούμε όταν λέμε ειρήνη;
HOSTESS: Αρχίσετε παρακαλώ…
WOMAN 4: Β- [profession]…
MAN 4: …τι είναι αυτό;
WOMAN 4: [inaudible] [02.05] … στο Ιράκ και Σύρια
MAN 3: Αα! Επήγες τζαμέ! Έλα ρε…
WOMAN 4: Παιδιά, [inaudible] [02.11] … νομίζεις ότι πας πίσω στο βυζάντιο… Το μόνο που λείπει είναι τους ... [inaudible] [02.12]
[WOMAN 5, WOMAN 4 & MAN 3 talk over each other 02.16-02.20]
WOMAN 4: Φυσικά είναι λίγο δύσκολα τώρα, λόγω… αλλά ... [inaudible] [02.21]
WOMAN 5: Αν θα έγραφες ένα διήγημα για την ειρήνη, πως θα ήταν;
MAN 4: Θα ξεκινούσε με μια σύγκρουση μεταξύ ενός ζευγαριού…
MAN 3: Έλα ρε!
WOMAN 4: … [inaudible] [02.31] … τα οποία ... [inaudible] [02.32] αναλόγως με τα μαύρα τα τούβλα και με μαύρο ... [inaudible] [02.35]… τελικά αισθάνεσαι ότι είσαι Κωνσταντινούπολη
WOMAN 5: Δε θα το έπαιρνες σε πολιτικό επίπεδο [conversation on AUDIO 4]
ΜΑΝ 4: Όχι, για μένα το ατομικό είναι το πρώτο μέρος του πολίτικου
WOMAN 5: Ασφαλώς…
WOMAN 4: …τόσο καλά διατηρημένα, προς το ... [inaudible] [02.41]
MAN 3: Μπράβο
MAN 2: Πρέπει να τρώμε γρήγορα…
WOMAN 4: ... [inaudible] [02.44] και έχει φοβερή ... [inaudible] [02.45]
MAN 3: Αα, ναι;
WOMAN 5: Και διερωτάται κανείς αν είναι η ειρήνη πάντα θεμιτή, έτσι;
WOMAN 4: ... [inaudible] [02.41] … πολύ ενδιαφέρον … αν διαβάζει κανείς αραβική ερωτική λογοτεχνία … την όποια διδάσκει ένας φίλος μου στο πανεπιστήμιο της Δαμασκού. Πατέρας, και ο γιος του είναι καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο στο Παρίσι. Με θέμα την ... [inaudible] [03.04] λογοτεχνία με θέμα Βυζαντίου, αλλά σε αράπικες επαφές.
MAN 3: Πολλά καλό θέμα. Πάρα πολλά καλό
WOMAN 4: Και απο πού ειναι αυτός ... [inaudible] [03.09]
MAN 3: Ναι. Που την Δαμασκό [?] [3.11]
MAN 4: Και αυτό μεταφορικά είναι και η σχέση ανάμεσα στα κράτη…
WOMAN 4: Bon appétit...
MAN 4: Τι σημαίνει η σύγκρουση ανάμεσα σε δυο κράτη; Για παράδειγμα, τι σημαίνει η εισβολή της Τουρκίας στη Κύπρο. Τι συνιστά αυτό το πράγμα; Υπάρχουν μια σειρά από δικαιολογίες… Ένα background και τα λοιπά
WOMAN 5: Βασικά είναι η σχέση δυνατού με αδύνατο, έτσι; [conversation on AUDIO 4]
ΜΑΝ 4: Είναι η σχέση δυνατού με αδύνατο σε συγκεκριμένη … έτσι, φαινόμενα [?] [03.40]. Και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Το θέμα είναι πώς αντιμετωπίζει ο δυνατός την σχέση, πώς αντιμετωπίζει ο αδύνατος, και πώς…
WOMAN 4: Αα, παιδιά το κάτω είναι αστακός!
MAN 3: Μμ;
WOMAN 4: Είναι αστακός από κάτω
MAN 3: Αα! ... [inaudible] [03.53] για αυτό… ... [inaudible] [03.54]
WOMAN 4: ... [inaudible] [03.55]
MAN 3: Εν πολλά καλό
WOMAN 4: Ναι είναι πολύ ωραίο
MAN 3: Μμμ…
WOMAN 4: Μμμ…
MAN 3: Τζαι μυρίζουν ωραία ... [inaudible] [04.04]… φαί
WOMAN 4: Μμμ…
[eating sounds, conversation on AUDIO 4 dominates] [04.16
MAN 3: Και στην Ταιλάνδη τι θα κάνεις;
WOMAN 4: Μμμ… Πάω από τις 5 μέχρι 20 …
MAN 3: … [inaudible] [04.24]…
WOMAN 4: Τώρα … [inaudible] [04.25]… σε μιαν εβδομάδα -φεύγω Δεύτερα… με Εmirates-… [inaudible] [04.26]… πάω Μ- [location], τρείς μέρες... και μετά…
[WOMAN 4 and MAN 3 virtually inaudible due to hushed tones] [04.33-05.20]
WOMAN 4: ...στα νησιά και περπατούν στην … [inaudible] [04.41]… Πήρα φυσικά τα σωστά τα παπούτσια που πρέπει για περπάτημα, και τα λοιπά… Κάμερες, converted κάμερες. Βρήκα και δυο φίλες … [inaudible] [04.54]…
MAN 3: Ναι
WOMAN 4: ... αλλά δεν ήξερα και πόσο περπάτημα θα σηκώνονταν
MAN 3: [laughs]
WOMAN 4: Είναι δύσκολο… … [inaudible] [05.01]… πρέπει να δείξεις πάρα πολύ relax για να μην…
MAN 3: Ναι, ναι, ναι…
WOMAN 4: Εε… να μην φοβάσαι … [inaudible] [05.08]… δυο μέρες, ας πούμε…
MAN 3: Μα, τούτο που λες… Όταν εζούσα Ν-, πάντα ο κανόνας ήταν να περπατάς, δείχνοντας ότι ξέρεις που πας – έστω και να μην ξέρεις που πας – πάντα να δείχνεις σίγουρος
WOMAN 4: Για να σε … [inaudible] [05.30]… Γιατί, άμα σου βάλουν να … [inaudible] [05.33]…
MAN 3: Ναι, ναι, ναι ακριβώς…
WOMAN 4: Πάω πολύ απλά… μένω με ένα ζευγάρι … [inaudible] [05.39]…
MAN 3: Μια χαρά
WOMAN 4: Δέκα μέρες είμαι μόνο, δηλαδή… … [inaudible] [05.54]… Ο Δ- θα πάει για δέκα μέρες, μετά θα μείνω εγώ… Μετά θα φύγω εγώ… Ένα-ένα θα πάμε… Ώσπου να μεγαλώσουν λίγο τα παιδία..
MAN 3: Σωστά..
WOMAN 4: … [inaudible] [06.08]… Φυσικά δεν είμαστε … [inaudible] [06.10] …
MAN 3: Ναι, μανά μου…
[conversation inaudible: 06.12-06.27]
WOMAN 4: Ο άνθρωπος να είναι συνεπής … [inaudible] [06.28] …
MAN 3: Η ευτυχία για εμένα είναι λίγο άπιαστο πράγμα, αλλά είναι μικρές στιγμές.… Τίποτε άλλο…
WOMAN 4: Έτσι είναι, είναι μικρές…
MAN 3: Ναι, ναι… Η ευτυχία εν τζαι έρχεται [06.38] να σε αποκαλύψει εσένα… Μικρές στιγμές
WOMAN 4: … [inaudible] [06.42] …
MAN 3: Ναι, εε- μα- ξέρεις, ναι
WOMAN 4: Καθημερινά να είμαστε ευτυχισμένοι
MAN 3: Καλά, ευχαριστιέσαι κάθε μέρα στην δουλειά, κάθε στιγμή; Είσαι τυχερή, τότε
WOMAN 4: Όχι, αλλά … λέω είμαι τυχερή, είμαι ζωντανή και … [inaudible] [06.56] … αυτό το πράγμα επειδή το θέλω
MAN 3: Αλλά, δηλαδή [?] [07.00] ευτυχία είναι λίγο ψευδαίσθηση. Είναι εσωτερική ικανοποίηση της ισορροπίας με τον εαυτό σου, που είναι [?] [07.05]
WOMAN 4: Α, Παναγία μου, αυτό είναι…
MAN 3: Αυτό… άμα το πετύχεις τούτο…
WOMAN 4: … [inaudible] [07.08] …
MAN 3: Δηλαδή αν καταφέρεις και βρεις ισορροπία με το εαυτό σου [?]… [inaudible] [07.18] …
WOMAN 4: Ναι, αυτό είναι...
MAN 3: Εγώ βαρκούμαι τούτα τα τυπικά που μαζεύκονται
WOMAN 4: Έτσι είναι, εγώ θα φάω το ωραιότατο αστακό
MAN 3: Πάντως έρχονται και τα μαζεύκουν τα πιάτα σε επτά λεπτά
WOMAN 4: Μόνο, ε; Timed... Πάντως είναι πολλά ωραίο
MAN 3: Ναι είναι πολλά καλό το ορεκτικό, μου άρεσε πάρα πολύ
WOMAN 5: Πρέπει να το ακούσω και εγώ, έτσι; … Πρέπει να το ακούσω και εγώ
MAN 4: Όχι, της είπα κάτι βρώμικο – είναι μόνο για την Λ-
WOMAN 5: Μα, γιατί; Τα βρώμικα…
WOMAN 4: Ακούω βρώμικα, ακούω βρώμικα… θέλω κι άλλα…
WOMAN 5: Μάνα μου… Στην υγεία μας, παιδιά…
WOMAN 4 & MAN 3: Στην υγεία μας
[glasses clink]
MAN 3: Πάντα τέτοια
WOMAN 5: Πάντα τέτοια, ναι … Υπερπαραγωγή όμορφο… Εν τα καλά της ειρήνης
MAN 3: Ναι, ναι… Εντωμεταξύ δεν είπαμε τίποτα για παγκόσμια ειρήνη, όπως μας είπε, αλλά…
WOMAN 4: Παιδιά θα μιλήσουμε – μην αγχώνεστε
MAN 3: Όι παιδί μου… Δεν αγχώνομαι καθόλου… Τζείνη εν να αγχωθεί που να… βλέπει τα takes τζαι να λέει, ‘Μα τι μιλούν;; Για ποιο πράγμα μιλούν;’
[laughter]
MAN 3: ‘Αλλα τους είπα να πουν!’
WOMAN 5: Λοιπόν, η ουσία είναι ότι… έτσι που το σκεπτόμουν θεματική… Διερωτόμουν κατά πόσον εν θεμιτή πάντα η ειρήνη.
MAN 3: Μμ…
WOMAN 5: Γιατί στην πραγματικότητα, και στην Λιβύη υπήρχε μιας μορφής ειρήνη
MAN 3: Ναι
WOMAN 5: Σωστά; Αλλά, μια ειρήνη με βάση την καταπίεση ενός μέρους του λάου, δεν είναι;
MAN 3: Τι ειρήνη ήταν;
WOMAN 5: Η Pax Romana… ναι…
MAN 3: Η περίφημη Pax- τώρα, μου το έπιασες από το στόμα μου
WOMAN 5: Ναι
MAN 3: Και μάλιστα, πριν κάποια χρόνια, ο Bush Jnr, ο ηλίθιος, μιλούσε για ‘Pax Americana’
WOMAN 4: Παναγία μου, Παναγία μου…
MAN 3: [laughs]
WOMAN 5: Όταν επιβάλλει την επιθυμία του ο δυνατός στον κόσμο
MAN 3: Είναι ειρήνη, αλλά πως;
WOMAN 5: Ναι, ναι, ναι …[inaudible] [10.39] …
MAN 3: Αλλά τι;
WOMAN 5: Αλλά είναι μια ειρήνη που ενέχει μέσα της, την …[inaudible] [10.45] …
MAN 3: Αλλά, δεν είναι [?] [10.49] να, να έρθει και να μας [?] [10.51] ούλλοι …[inaudible] [10.55] … Δεν κάνει [?] να τους επιβληθείς ή να τους καταπιέζεις κάποια πλάσματα που θέλουν να εκφραστούν για χάρη της ειρήνης σε εισαγωγικά
WOMAN 4: Μήπως όμως είναι η ειρήνη που μόνη της είναι μια εντελώς ουτοπική … [inaudible] [11.04] …
[all start talking over one another]
WOMAN 5: Ακριβώς
MAN 3: Το μόνο που πρέπει να διδάξεις…
WOMAN 5: Ίσως η ελευθερία είναι πιο ουτοπική…
MAN 3: …το μόνο που μπορεί να διδαχτείς από την ανθρώπινη πορεία είναι … της προ-ιστορίας και της ιστορίας… και η ειρήνη και η ελευθερία είναι ουτοπίες
WOMAN 5: Ουτοπίες…
MAN 3: Είναι απόλυτες ουτοπίες οι οποίες ούτε που ανταποκρίνονται της ανθρώπινης ζωής
WOMAN 5: Νομίζω ότι η ειρήνη προσαρμόζεται ανάλογα με την επιθυμία του δυνατού
MAN 3: Σαφέστατα
WOMAN 5: Στην πραγματικότητα, στο σπίτι μας υπάρχει ειρήνη, γιατί επιβάλλεται από εμάς τους γονείς η άποψή μας πάνω στην ζωή των παιδιών μας
WOMAN 4: Τζαι την ιστορία έγραψαν οι δυνατοί, όι μόνο τζείνοι που κέρδισαν
MAN 3: Ναι
WOMAN 5: Ναι, η ελευθερία όμως, είναι άλλο πράγμα
WOMAN 4: Ναι… Πω, πω παιδιά, η ελευθερία [?] [11.36]
WOMAN 5: Μπορεί να είσαι ελεύθερος, ως άτομο, ως οντότητα, κάτω από πολλά … [inaudible] [11.40] … καθεστώς
WOMAN 4: Ειδικά στην Κύπρο, ειδικά στην Κύπρο
WOMAN 5: Θυμάσαι το «Brazil»; Θυμάσαι το έργο «Brazil»;
MAN 3: Ακριβώς, ακριβώς… Η ουσία της ελευθερίας, τελικά, είναι πώς είσαι μέσα σου
WOMAN 4: Γιατί ανέφερες το «Brazil», όμως;
WOMAN 5: Αναφέρω το «Brazil», γιατί ήταν τούτο το πράγμα. Τελικά καταπιέστηκε τόσο πολλά εκείνη η κοινωνία, κατέληξε ο πρωταγωνιστής να είναι δεμένος [?] [11.55] ως … δεμένος .. μισότρελος, ας πούμε, αλλά στο μυαλό του ήταν απόλυτα ελεύθερος
WOMAN 4: Ναι, ναι
MAN 3: Ακριβώς, η απόλυτη [?] [12.02] ελευθερία, η όποια [?] [12.03] είναι η εσωτερική. Δηλαδή … [inaudible] [12.06] …
WOMAN 5: Εσωτερική…
WOMAN 4: Όμως, παιδιά πληρώνουμε την [?] [12.10] … Εγώ στην Κύπρο, για να καταφέρω να είμαι
[all talking at once]
WOMAN 4: … [inaudible] [12.14] … η ελευθερία είναι ουτοπία, ξεκαθαρίσαμε τούντο πράγμα, την πραγματικότητα, εν μια έννοια… αλλά παιδιά, κατηγοριοποιούν σε. Δηλαδή, εγώ άκουσα πολλά [?] [12.19] .. δικάστικες εκφράσεις [?] ... άκουσα … [inaudible] [12.27] άμα είσαι το ένα η το άλλο…[?] [12.29] απίστευτα πράγματα στην Κύπρο επειδή τόλμησα να πω κάποιες … να εκφραστώ ελεύθερα πάνω σε κάποια θέματα. Δηλαδή είναι…
WOMAN 5: Μα, ποιος ενδιαφέρεται σήμερα, παιδιά, για το κρεβάτι του άλλου σε παγκόσμιο επίπεδο;
WOMAN 4: Όι… ε…
WOMAN 5: Οι Κυπραίοι είναι [?] [12.42]
WOMAN 4: Όι, θέλω να σου πω ότι τούτο το πράγμα, πληρώνεις το με τίμημα όπου ζεις… Όπου ζεις…
WOMAN 5: Εν τόσο ξεπερασμένο…
MAN 3: Εν νοιώθω καν αν το πληρώνω όμως, πλέον, διότι… Τζείνοι οι όποιοι κι έμενα που θα μου πουν, θα μου ‘σουν’ [?] [12.52] η θα κάμουν, δεν με αφορούν. Δεν με αφορούν
WOMAN 4: … [inaudible] [12.57] …
WOMAN 5: Ναι… Είσαι άντρας όμως, έχει δίκιο η Μ- [WOMAN 4] ως ένα βαθμό... Ο στιγματισμός της γυναίκας είναι πιο…
MAN 3: Σίγουρα
WOMAN 4: Όταν είσαι γυναίκα, παιδιά… Δηλαδή, είναι φοβερό… Να μεν σε αφήσουν να κάνεις τίποτε, να σε κατηγορήσουν… να σε κάμουν [?] [13.08]
WOMAN 5: Ότι να το κάνεις, εν να το κάνεις… Αλλά κάμνεις το με παραπάνω προσπάθεια
MAN 3: Ναι, δυστυχώς
WOMAN 5: Και πληρώνοντας έναν κόστος…
[all talking at once]
WOMAN 5: … [inaudible] [13.17] …
WOMAN 4: Εμένα με ενόχλησε, διότι ενόχλησε άτομα δικά μου… Τους γονείς μας που ήταν άρρωστοι… Τους ενόχλησε να ακούν πράγματα, που κατηγορούσαν την κόρη τους, επειδή οι άνθρωποι εκείνοι ήταν προβληματικοί, ας πούμε. Είναι απίστευτο πράγμα το ότι η ελευθερία πληρώνεται σε κατηγοριοποίηση ανθρώπων με μείωση της ποιότητάς τους, ως ανθρώπους
WOMAN 5: Ναι, τούτο είναι σωστό
WOMAN 4: Γιατί τούτο το πράγμα, τζαι αν είναι… έμενα με θίγει. Είμαι έτοιμη να κάνω διαδήλωση.
MAN 3: Κοίτα… τζαι εγώ από μικρός, τζαι που μεγάλωσα, ήμουν πάντα διαφορετικός. Πάντα είχα άλλες απόψεις, άλλες στάσεις… Ναι, δηλαδή, είδα το τζαι εγώ τούντο πράγμα, αλλά σημαίνει μετά διαλέγεις τον χώρο σου… Διαλέγεις, και λες…
WOMAN 4: Ναι, ναι, ναι… Τζαι που να αναπτύσσεις τον τόπο σου
MAN 3: …οι άλλοι δεν με αφορούν… …μικρο-επαρχιώτικες κοινωνίες και τα λοιπά. Σε ένα βαθμό, θαυμάζουν σε κιόλας, κι ακόμα κι αν δεν το παραδέχονται. Θαυμάζουν την ελευθερία του νου σου, του μυαλού σου… Το ότι εν μπαίνεις μέσα σε καλούπια και λοιπά…
WOMAN 5: Νομίζω πως είμαστε μια πολλά μικρομεσαία κοινωνία, χριστιανοί…
MAN 3: Δηλαδή, κάτι τους θίγεις, και κάτι πράγματα που θα ήθελαν κι εκείνοι να ήταν … αλλά, εν μπορούν τελικά
WOMAN 5: Είμαστε σε μια τόσο μικρομεσαία κοινωνία, που ούτως ή άλλως να αντιμετωπίζαμε τζείνο το πράγμα τζαι [?] [14.28], ρε παιδιά, ήταν να … [inaudible] [14.29] …
[all talking at once] [inaudible] [14.33] …
MAN 3: Πάντως, παιδιά, ένας κανόνας που είχα που πολλά μικρός είναι ότι η ζωή είναι πολλά σύντομη για να την ζήσω όπως θέλουν οι άλλοι – με τίποτα, με τίποτα…
WOMAN 4: Ναι
WOMAN 5: Ναι
MAN 3: [inaudible] [14.33] … πολλά παραπάνω τρώγοντας τούντο πράγμα….
WOMAN 4: Ναι, Παναγία μου, εν είπε ότι ήταν να το εκμεταλλευτείς;
WOMAN 5: Από την άλλη, τούτη η δημοκρατία που ζούμε διαμορφώθηκε μες τους αιώνες… Όπως και έχουν τα πράγματα… Εν το καλύτερο σύστημα… Στην πραγματικότητα… Μπορεί και να μεν είναι η δημοκρατία-
MAN 3: Συγκριτικά
WOMAN 5: …όπως την εμπνευστήκαν οι αρχαίοι Έλληνες, σε μικρές κοινωνίες είναι πολλά συντηρητικά. Αλλά συγκριτικά, τουλάχιστον ως ένα βαθμό, μπορείς να διαβάσεις τζείνο που θέλεις… Μπορείς να προβληματιστείς πάνω σε διάφορα πράγματα. Έχεις τρόπους επικοινωνίας πλέον με ούλλα τούντα μέσα…
MAN 3: Τα συστήματα που μπορούσαν να εφαρμοστούν, ναι… Συγκριτικά, εν κάτι το καλύτερο. Σαφώς
WOMAN 4: Παιδιά, άμα λογιστείτε και πόσα άτομα, πόσα μωρά, εκατομμύρια μωρά έχουν προβλήματα πόσιμου νερού, φαγητού… Λυπούμαι αλλά είναι τούτη η δημοκρατία που στέρησε, από τούτους όλους τους λαούς το δικαίωμα να έχουν νερό και τροφή
WOMAN 5: Εν θα διαφωνήσω, εν θα διαφωνήσω
WOMAN 4: Λυπούμαι, γιατί οι Εγγλέζοι, ως πριν, οι όποιοι έχουν, παντρεύκουν τον βασιλιά τώρα, και εκάμαν του- Εκάμαν το Hollywood [coughs] ολόκληρη επένδυση. Ενώ σκότωσαν την Diana επειδή τόλμησε να έχει μωρό με πατέρα άραβα – αν είναι δυνατόν ο βασιλιάς της Αγγλίας να έχει αδελφό άραβα… μουσουλμάνο. Και την σκότωσαν, δολοφονία καθαρή… Τζαι τούτοι λαλεί ως πριν, να μην σας πω πέντε χρόνια πληρώναμε [?] [15.52] … σκότωναν δισεκατομμύρια ανθρώπων. Τούτη η δημοκρατία για την οποία τώρα μιλήσαμε, κάμνει το έναν τέταρτο της γης να-
MAN 3: Όι εν τον [?] [15.59] δημοκρατία…. Εν’τζεν δημοκρατία
WOMAN 4: -μεν έχει access σε [?] [16.01]
WOMAN 5: Έκαμε μου φοβερή εντύπωση-
MAN 3: Όι, εν τζείνο το κομμάτι της δημοκρατίας, το οποίο φυσικά θα ήθελες [?] [16.07], τζείνοι που τα κινούν τα οποία… τα οποία θα προτιμούσαν να μην υπήρχε δημοκρατία. Εξάλλου, οι δημοκρατίες, όταν αρκέψαν τζαι εφαρμοζόταν οι νεότερες, μοντέρνες δημοκρατίες – Αγγλία, Αμερική, τζαι λοιπά – ενώ κάποια προσπαθούσαν να προωθούν την άμεση δημοκρατία στο πρότυπο της αρχαίας Αθήνας, παρά τα δικά της, τότε, προβλήματα, που ήταν μόνο οι άντρες και λοιπά, και λοιπά… Αλλά ήταν μια άμεση δημοκρατία…
WOMAN 5: Άμεση…
MAN 3: Τελικά, όμως, κυριάρχησαν οι απόψεις, οι οποίες έλεγαν, όι, η δημοκρατία πρέπει να είναι έμμεση. Εν θέλουμε τον καθένα της οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης να έχει άμεση σχέση με την εξουσία
WOMAN 5: Εν τρομακτικό τούντο πράγμα
MAN 3: Ναι, ακριβώς. Γι’αυτό ψηφίζουμε άλλους για να κάμουν [?] [16.46] δουλειά για μας, και λοιπά, και λοιπά, και λοιπά… Τζαι γι’αυτόν στην σημερινή εποχή πια κρατούμε την [?] [16.50] πλειοψηφία του κόσμου σε ένα λήθαργο καταναλωτισμού. Εν τζαι είμαστε πολίτες, είμαστε καταναλωτές …Ναι. Ο Σύνδεσμος Καταναλωτών- Για όνομα του Θεού… Εν τζαι είμαστε πολίτες…
WOMAN 5: Βασικά η κατανάλωση κάμνει σε διάφορα [inaudible] [17.04] …
MAN 3: They keep us busy consuming...
WOMAN 5: Και προς το πρόβλημα του άλλου
MAN 3: …για να μην βλέπουμε την ουσία των πραγμάτων
WOMAN 5: Και ας μην ξεχνούμε, παιδιά… με πόσους πολέμους, με πόσο κακό [?] [ανά] [17.11]… τον κόσμο, βομβαρδιζόμαστε καθημερινά
MAN 3: Ναι, ναι, ναι!
WOMAN 5: Καθημερινά
MAN 3: Ακριβώς, ακριβώς…
WOMAN 5: Δηλαδή, η εικόνα κυκλοφορά τόσο γλήγορα σήμερα – εντάξει είναι κοινός στόχος [?] [17.21] … βέβαια
MAN 3: Οπότε το ίδιο σύστημα που μας θέλει [inaudible] [17.23] … μεν, άλλα πολίτες μόνο κατ’όνομα
WOMAN 5: [inaudible] [17.26] … βλέποντάς το καθημερινά
MAN 3: …τζαι οι ίδιοι, οι οποίοι ωφελούνται άμα κρατούν ένα μεγάλο κομμάτι του πλανήτη σε δυστυχία για να επωφελούνται από τις πληγές [?] [17.35] τους, και λοιπά…
WOMAN 5: Τζαι τούτα τώρα…
MAN 3: [inaudible] [17.35] …
WOMAN 5: Τζαι τούτη η οικονομική κρίση… τούτη ούλλη η παγκόσμια οικονομική κρίση προφανώς έχει κάποιον σκοπό πίσω της…
MAN 3: Α μάνα, μου-… Όι… εε
WOMAN 5: Να μειωθεί ο πληθυσμός [?] [17.47] της ανθρωπότητας
MAN 3: Μα… μα… δεν ξέρω αν…
WOMAN 5: Να μειωθεί ο πληθυσμός, παιδιά…
MAN 3: Δεν ξέρω αν έχει κάποιο σκοπό, άλλα…
WOMAN 5: -της γης…
MAN 3: Η παγκόσμια [?] [17.51] κρίση ποιοι την προκάλεσαν;
WOMAN 5: Και να γίνουμε τελείως υπόδουλοι του καπιταλιστικού συστήματος
MAN 3: Τις τράπεζες και τα μεγάλα…
WOMAN 5: [inaudible] [17. 56] … ναι, ανανεωμένο, μεν, αλλά που να επιβληθεί [?] [17.59]
MAN 4: Πως τα λες [?] [18.01]… πως τα λες… [joking, something in Russian, possibly a reference to communist undertones?] [laughing]
WOMAN 5: Έλα! Έλα [?] [18.02]! [laughter] [possibly joking Russian again]
MAN 4 & 5: [?] [18.04]... [nonsense speak]
[dining sounds, background conversations] [19.27]
WOMAN 5: Υπάρχει άλλη λύση, όμως; Υπάρχει άλλο σύστημα που θα μπορούσε να κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο; Έπεισε όλοι μας, είμαστε δυστυχισμένοι... Δηλαδή, ο στόχος, ας πούμε, μιας δημοκρατίας, ή ο στόχος φιλοσοφικός, ιδεολογικός, όπως και ναι είναι… ο άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος
MAN 3: Μα, η ευτυχία είναι ουτοπία ρε παιδί μου…
WOMAN 4: Τζαι τούτο ουτοπία, συμφωνώ
WOMAN 5: Ναι, ρε παιδάκι μου, αλλά ποιος είναι ο [?] [19.50] στόχος μιας οργανωμένης κοινωνίας; Εν είναι ο πολίτης ο ευτυχισμένος;
MAN 3: Εξαρτάται από την κοινωνία και [?] [19.54]
WOMAN 4: Να πληρώνει φόρους
MAN 3: Ναι, ναι – και από την σκοπιά – ποιον
WOMAN 5: Ναι, σε ένα [?] [19.58] επίπεδο, σε ένα [?] [19.59], αλλά τούτο δεν μας υποσχεθήκαν οι οργανωμένες κοινωνίες;
MAN 3: Μα, τούτη είναι υπόσχεση, για να μας κρατούν υπνωτισμένους [?] [20.05]. Άρα, ο τρόπος για να είσαι ευτυχισμένος είναι να καταναλώνεις, να αγοράζεις πράγματα, να έχεις πράγματα! … Η ευτυχία τελικά είναι μια κατασκευή για να κρατάς τις μάζες πάλι busy, trying to get happy, ας πούμε
WOMAN 5: Βέβαια
MAN 3: Εξάλλου…
WOMAN 4: And not thinking
MAN 3: Ποια είναι η μοναδική χώρα που έχει στο σύνταγμα της τούτη την φράση; Η Αμερική
WOMAN 5 & 4: Μμμμ…
MAN 3: ‘Pursuit of happiness’
WOMAN 5: I believe in God... Λαλούν… In God We Trust... Το δολλάριο….
[MAN 3 and WOMAN 5 talk over one another]
MAN 3: Τζαι τελειώνει η δήλωση τους με το… ‘and freedom’ blah, blah, blah...’and the pursuit of happiness’…
WOMAN 5: Εν καθαρά προτεσταντικό τούτο, δεν είναι Α-;
MAN 3: Τζαι πως την εννοούν βέβαια; Με την κατανάλωση
WOMAN 5: Ναι. Εννοούν την έτσι...
WOMAN 4: Ε φυσικά τζαι οι άλλοι, πο’τζει… ας πούμε… Την ίδια εποχή κάμναν την ισοπέδωση του ατόμου. Το άτομο να μην έχει τίποτε, να είναι ένα μηδέν… Ήταν ούλλα…
MAN 3: Ναι, αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι, έχοντας ζήσει στην Αμερική. Για παράδειγμα… είδα ότι το λιγότερο… τα λιγότερο άτομα σε κοινωνία είναι οι ίδιοι οι Αμερικάνοι [?] που προωθούν τον ατομικισμό -
WOMAN 4: Μμμμ…
MAN 3: …και όμως σε μια μάζα
WOMAN 5: Α-, δεν το κατάλαβα…
MAN 3: Υποτίθεται η Αμερική πάντα τονίζει το ατομικισμό, τζαι το άτομο και λοιπά. Τζαι όμως, έχοντας ζήσει στην Αμερική, από όλες τους κοινωνίες που έχω ζήσει, ήταν η κοινωνία όπου δεν υπήρχαν άτομα, υπήρχε μάζα
WOMAN 5: Υπήρχε η μάζα
MAN 3: Υπήρχε μάζα
WOMAN 5: Ο αριθμός
MAN 3: Ναι, ναι, ναι…
WOMAN 4: Τζαι η [?] [Ρωσία?] [21.22]
MAN 3: Ενώ, μπορεί οι Ρώσοι τζαι τα προηγούμενα [?] [καθεστώτα υπαρκτές] [21.25] του σοσιαλισμού να καταπίεζαν υποτίθεται [?] [21.26] το άτομο, αλλά μόλις κατέρρευσαν τα καθεστώτα αναδειχτήκαν [?] [21.31] άτομα που τζεί μέσα
WOMAN 4: Ο, φοβερό… ναι, ναι… Και έκαναν επαναστάσεις, και είχε καλλιτέχνες, και είχε μουσικούς …
MAN 3: Ακριβώς! Ναι, ναι… Αλλά, μεγάλη ειρωνεία
WOMAN 4: Ναι, ναι
MAN 3: Δηλαδή θυμούμαι εγώ ως έφηβος, ας πούμε, ακόμα και στην Κύπρο-
WOMAN 5: Αλλά, τζαι το αμερικάνικο… η αμερικανική διανόηση, που σε μεγάλο βαθμό είναι περιθώριο, έχει δείξει μεγάλα δείγματα, έτσι; Σκέψεις και… επαναστατικότητα
MAN 3: Ναι, ναι, μα εννοείται, μιλούμε γενικότερα ως κοινωνία… Τα λιγότερο [?] [21.54] … ξεχωριστά άτομα σε κοινωνία που έχω ζήσει είναι η Αμερική… Είναι μια μάζα
WOMAN 5: Α-, ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης μέσα σε ούλλο τούντο πράγμα; Σύγχρονης τέχνης
MAN 3: [inaudible] [22.06] …
WOMAN 5: Δαμέ που έχουν [εξαλείψει οι ιδεολογίες?] [?] [inaudible] [22.07] …
MAN 3: Μόνο να ξεσκεπάζει τους μηχανισμούς της λεγόμενης εξαλείψεις των ιδεολογιών. [inaudible] [22.17] … ένα τέχνασμα ουσιαστικά
[muffled speech, loud sound of knife hitting plate]
WOMAN 5: Σημαίνει ότι [inaudible] [22.18] …
WOMAN 4: [chuckles]
WOMAN 5: Θα είναι μια τέχνη…
MAN 3: Το πρόβλημα όμως, ότι οι πιο πρόσφατες εκφράσεις τέχνης [inaudible] [22.25] … εγκαταστάσεις, τα ακριβά films και λοιπά, εν μπορούν να ζήσουν ούτε καν χωρίς ιδιωτική υποστήριξη, θέλουν την κρατική
WOMAN 6: Ήβρα το!!! Συγγνώμη, συγγνώμη… [giggles]
MAN 3: Εν τούτη η μεγάλη ειρωνεία της σύγχρονης τέχνης…
WOMAN 5: Ναι;
MAN 3: Ενώ ο μοντερνισμός
WOMAN 4: Δηλαδή τον Matthew Barney [?] [22.37] τζαι…
MAN 3: Μα, γενικό [?] [22.39] … Ενώ με τον μοντερνισμό, μπορούσαν να ζήσουν με την ιδιωτική υποστήριξη
WOMAN 4: Άλλη εποχή, όμως, ε; [?] [22.43]
MAN 3: … του έργου τέχνης που αγοράζει ο ιδιώτης
WOMAN 4: Μιλάς για μοντερνισμό 40…
MAN 3: Μα τζαι 50, τζαι 60
WOMAN 5: Τζαι οι Dada [?] [22.48] … Τζαι οι Dada [?] [22.50], παιδιά, οι πρώτοι
MAN 3: Ναι, ναι
WOMAN 5: Ούλλη τούτη η ιδεολογία της αντίδρασης απέναντι της [inaudible] [22.54] τέχνης
MAN 3: Ενώ η κυριαρχία των installations, των videos, των films, και λοιπά… [inaudible] [22.59]… Από την άλλη όμως, εν να αγοράσει ιδιώτης installation να βάλλει σπίτι του; Εν να αγοράζει films, και-
WOMAN 5: Πάεις στοίχημα;
MAN 3: Όι… Εν ειρωνικό. [inaudible] [23.08] να γίνουν πιο κριτικοί, και πιο αυστηροί και πιο πολίτικοι, για να παράξουν [?] [23.10] την τέχνη, θέλουν την κρατική υποστήριξη. Είτε δημόσια, τα μεγάλα ιδρύματα, τα μεγάλα-
WOMAN 4: Ουτοπία [?] [23.18]
WOMAN 5: Γιατί στην συνέχεια το έργο πρέπει να αυτοκαταστραφεί [?] [23.19]
WOMAN 4: Αν δεν αγοραστεί, αν δεν υπάρξει κάπου σε ένα χώρο
MAN 3: Ναι
WOMAN 4: Εξαιρετική απάντηση [inaudible] [23.26]
[background noise increases]
WOMAN 5: [inaudible] [23.27] ... για μένα, που άκουσα για πρώτη φορά. Θα το πω στα γαλλικά και μπορείς να το μεταφράσεις. ‘L’art ne sert à rien, rentrez chez nous’
[chuckles]
‘Η τέχνη δεν χρησιμεύει σε τίποτα, επιστρέψετε σπίτι σας’… Εντάξει, τούτη η [?] [23.45]…
WOMAN 5: Όταν αναλογιστεί κάποιος άνθρωπος πόσα δισεκατομμύρια ανθρώπων δεν αφορά η τέχνη, διότι τούτα τα δισεκατομμύρια ανθρώπων έχουν απλά πρόβλημα πόσιμου νερού, τροφής
MAN 3: [chuckles]
WOMAN 5: Ε, όι, όι…
[talking over one another]
WOMAN 4: …λυπούμαι, απλά παπούτσια, απλά να παν σχολείο…
WOMAN 5: Να σου πω, όμως; Να σου πω, όμως; Όμως… Όι, όι, όι…
WOMAN 4: Η τέχνη αφορά καθαρά τον δυτικό κόσμο, και την μικροαστική κοινωνία
WOMAN 5: Η τέχνη ήταν κάτι άλλο…
MAN 3: Και την μεγαλοαστική
WOMAN 4: Ναι, ναι
[again, talking over one another]
WOMAN 5: Η τέχνη ήταν σωματική ή είχε σχέση με την θρησκεία … [inaudible] [24.08]
WOMAN 4: … [inaudible] [24.12]... μιλούμε τώρα για το 2010, που πάμε για δισεκατομμύρια
WOMAN 5: … τζαι όμως υπάρχει! Υπάρχει μέσω της θρησκείας, υπάρχει μέσω του [?] [24.18] τους… Απλά, εμείς μεταφράσαμε την τέχνη σε ιδεολογία… και σε κινήματα κι αυτά…
WOMAN 4: Και σε κοινωνικό…
WOMAN 5: Όμως η τέχνη αφορούσε τον καθημερινό άνθρωπο, και στην αρχαιότητα
[still talking over one another]
WOMAN 4: Ναι, μα εν τζαι είπα το αντίθετο, ρε εσύ Ε-
MAN 3: Κοίτα, για χιλιάδες χρόνια, τούτο το πράγμα που ονομάζουμε σήμερα τέχνη… ήταν απόλυτα [?] [24.32] στην ζωή
WOMAN 5: Ήταν πιο πραγματική – ακριβώς, ναι
WOMAN 4: Τζαι τώρα…
MAN 3: Ήταν όμως τζείνα τα χρόνια που δεν ονομαζόταν τέχνη, ουσιαστικά
WOMAN 5: Ήταν ιερατική όμως, είχε άλλη σημασία
MAN 3: Ήταν οι;
WOMAN 5: Ιερατική. Είχε σημασία θεολογική η τέχνη τότε
[talking all at once]
MAN 3: Όι…
WOMAN 4: Μιλάς για την εποχή των σπηλιών;
WOMAN 5 & MAN 3: … [inaudible] [24.43]...
WOMAN 4: …την εποχή των σπηλιών που ήταν μάγος ο….
WOMAN 5: Όταν λέω πρωτογόνους πολιτισμούς, εν τζαι σημαίνει την εποχή των σπηλιών. Ήταν πολιτισμοί όμως, οι οποίοι δεν ήταν εξελιγμένη ιδεολογία….
MAN 3: Κοίτα, τελικά…. τελικά…
WOMAN 5: …η εξελιγμένη … σκέψη
MAN 3: Η διαφορά στην τέχνη [?] [24.55] σ’ένα μικρό διάλειμμα, μιαν παρένθεση που ονομάζεται μοντερνισμός
WOMAN 5: Συμφωνώ απόλυτα
MAN 3: Η αποστασιοποίηση που το έργο τέχνης… το έργο τέχνης ως κάτι ξέχωρο από την κοινωνία και λοιπά. Αν και τζαμέ υπήρχαν άλλες φωνές, αλλά εν τζείνος ο μοντερνισμός που κυριάρχησε σε κάποια στιγμή
WOMAN 5: Μόνο στον Ντανταϊσμό, όμως. Παραδέχονται και οι ίδιοι ότι ύστερα αστικοποιήθηκε [inaudible] [25.14]...
MAN 3: Ναι, ναι, ακριβώς. Αλλά, αν πιάσουμε [?] [21.16] την ανθρώπινη πορεία σε [?] [25.17] χρόνο, ήταν μιαν ανθρώπινη δημιουργία η οποία αφορούσε δημιουργήματα οι οποία δεν είχαν άμεση πρακτική εφαρμογή
WOMAN 5: Σε σχέση με την [inaudible] [25.26]...
MAN 3: Αλλά ήταν απόλυτα ενσωματωμένα [?] [25.27]... στη θρησκεία
WOMAN 5: …και με το σώμα τους… Μπράβο
MAN 3: Ναι, αφού πάντα…
WOMAN 5: [inaudible] [25.26]...
MAN 3: Όταν αρχίζω το πρώτο μάθημα
WOMAN 5: [inaudible] [25.33]...
[talking over one another]
MAN 3: -της τέχνης στους φοιτητές μου, που αρκεύκουμε με την προϊστορία, ας πούμε. Πάντα λέω τους ότι δυο είναι οι βασικές πηγές τούντο πράγμα που σήμερα ονομάζουμε τέχνη. Η θρησκεία που την μια, ακόμα και στις πιο πρωτόγονες, μη διαμορφωμένες μορφές της
WOMAN 5: Έτσι, αν είναι
MAN 3: Τζαι την άλλη, λέω τους, είναι το σεξ
WOMAN 4: Ναι, ναι, ακριβώς
[talking over one another]
MAN 3: [?] [25.48] Τζαι λεν μου ‘Αα, μα το σεξ;’, τζαι λέω ‘Ναι, το σεξ’
WOMAN 5: Ναι, ναι… Η [inaudible] [25.49]... στον Θεό, και στο σώμα. Έτσι είναι
WOMAN 4: Ναι, ναι, φοβερό. Μπράβο
WOMAN 5: Απόλυτο, απόλυτο… Ναι, ναι
[short silence]
WOMAN 5: Και στην συνέχεια έγινε δεοντολογική ανάγκη
WOMAN 4: Η intellectual ανάγκη
MAN 3: Ναι, ναι
WOMAN 4: Ήταν [?] [26.04]... στην αρχή ήταν εντελώς ζωώδες
MAN 3: Ακόμα και, την Αναγέννηση. Αν έλεγες του Michelangelo, ‘Είσαι καλλιτέχνης … [inaudible] [26.17]... για, για θαυμασμό τζαι για αισθητική απόλαυση.’ Δεν θα καταλάβαινε νάμπου του ελλάλες. ‘Όι. Τούτο είναι έναν έργο, διότι ζήτησε μου ο Πάπας να κάνω αναπαράσταση της [?] [26.26] του κόσμου.’
WOMAN 5: Ναι, ναι, ναι
MAN 3: ‘Τούτο είναι ένα έργο, διότι ζήτησε μου ο τάδε βασιλιάς να… παρουσιάσω θετικά την οικογένεια του, που ο κόσμος μισεί την.’ Ας πούμε, και λοιπά
WOMAN 4: Εν τζαι αναλύαν τα [?] [26.35]...
MAN 3: Ήταν μεγαλύτερα αριστουργήματα [inaudible] [26.37]... παραγγελίες για να κάνουν συγκεκριμένα [?] [26.41]
WOMAN 5: Αλλά τα [inaudible] [26.40]... πνεύματα, έβγαλαν κάτι. Ο Velasquez έβγαλε κάτι ενώ ζωγράφιζε τους βασιλιάδες του
MAN 3: Μα, και ο Michelangelo, αλλά τούντο πράγμα το
WOMAN 5: Έβγαλε την αρρώστια της οικογένειας
MAN 3: Ναι!
WOMAN 5: Και ο El Greco Στα πρώτα του… Όι ο El Greco, συγγνώμη ο Goya στα πρώτα του έργα
MAN 3: Ναι αλλά τούντο πράγμα που καλλιεργήθηκε με τον μοντερνισμό
WOMAN 5: [inaudible] [26.55]... την οικογένεια. Έβγαλε την αρρώστια του [?] [26.57]
MAN 3: Ναι, ναι, ναι. Αλλά, τούτο το πράγμα [?] [26.57] με το τάχα μου, το έργο τέχνης είναι η προσωπική, η ιδιωτική, έκφραση της ιδιοφυίας τζείνου του καλλιτέχνη ο οποίος μπορεί και να είναι περιθωριακός… Ξέρεις, το σύνδρομο του Van Gogh, και λοιπά. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης πορείας, εν σημαίνουν τίποτα τούτα τα πράγματα. Τίποτα δεν σημαίνουν
WOMAN 5: Πάντως, είναι η Αναγέννηση που δημιούργησε τούτη την εικόνα του απόμακρου [inaudible] [27.17]...
[begin talking over one another again]
MAN 3: Ναι, ναι, ναι. Είναι ο ρομαντισμός του 19ου αιώνα, πολλά αργά
WOMAN 5: Όι, εν που πιο [inaudible] [27.21]...
MAN 3: Όι, καθόλου, καθόλου
WOMAN 5 & 4: [inaudible] [27.25]...
MAN 3: Άρκεψε να δημιουργεί η Αναγέννηση [inaudible] [27.26]... ξέχωρα που τον τεχνίτη
WOMAN 5: Μπράβο
MAN 3: Για πρώτη φορά
WOMAN 5: Και ξέχωρα τζαι που την κοινωνία [inaudible] [27.31]...
MAN 3: Όι, όι, όι! Καθόλου, καθόλου! Ήταν όλοι τους πλήρως ενταγμένοι, μες στο σύστημα, μες στις παραγγελίες, μες στα λεφτά, και λοιπά
WOMAN 5: Τούτον ένει, οι παραγγελίες [?] [27.38] σύστημα
MAN 3: Τούτο που τους ξεχώρισε... Ναι, ναι, ακριβώς. Τούτο που τους ξεχώρισε, ήταν η θεωρητική πράξη [inaudible] [27.45]... που τους ξεχώρισε που τον τεχνίτη. Όι, όι… Είναι
WOMAN 5: Σαφώς, έχεις απόλυτο δίκιο
MAN 3: Είναι μετά την Διαφώτιση… [inaudible] [27.50]...
WOMAN 5: Έχεις απόλυτο δίκιο σε τούτο που λες, [?] [27.52] όμως, για να τον επιλέξει ο βασιλιάς [?] [27.54]… έβλεπε μέσα του, έβλεπε στην εικόνα του ένα ξεχωριστό, ένα χαρισματικό
MAN 3: Ναι, αλλά πως το έβλεπαν νομίζεις τούτο το χάρισμα;
WOMAN 5: Εν που την Αναγέννηση που ξεκίνησε και κορυφώθηκε στο Ρομαντισμό
MAN 3: Ναι αλλά το χάρισμα που το βλέπαν; Που το βλέπαν νομίζεις; Όι έβλεπαν το στην… στην
WOMAN 5: [inaudible] [28.08]... ένα θειο χάρισμα
MAN 3: Όι, όι, όι
WOMAN 5: Ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος ο οποίος είχε ένα θειο χάρισμα
MAN 3: Έβλεπαν το, το θειο χάρισμα, στα εισαγωγικά, είναι η εξαιρετική τους τεχνική ικανότητα να διούν αληθοφανείς εικόνες
WOMAN 4: Δηλαδή έψαχναν την τέλεια φωτογράφηση
MAN 3: [inaudible] [28.24]... τον 19ο αιώνα ήταν μια πορεία προς όσον δυνατόν καλύτερη αληθοφάνεια
WOMAN 5: [inaudible] [28.31]... με τον El Greco, είχαν πρόβλημα. Διότι ο El Greco παρουσίαζε τον [inaudible] [28.33]... σαν κάτι ανθρώπινο, με τον πόνο του. Και η εκκλησία είχε πρόβλημα με τον El Greco
MAN 3: Ναι, ναι
WOMAN 5: Και επόμενος, δεν ήταν ένας [inaudible] [28.40]... ένας άνθρωπος που πρόσθετε [?] [28.40] κάτι, το οποίο [inaudible] [28.43]... εν τζαι τους άρεσκε ιδιαίτερα
[all talk at once]
WOMAN 5: Παιδιά πείτε μου, τζείνο το [?][inaudible] [28.46]...
WOMAN 4: Ειρήνη, ειρήνη, ηρεμήστε. Ειρήνη, ειρήνη… [?][inaudible] [28.46]... πέτε μου δυο λόγια για τον συμβολισμός
MAN 4: [inaudible] [28.53]...
WOMAN 4: Μιλήσαμε για Dada … πες μου…
MAN 4: Πως πάει η συζήτηση από εκεί;
WOMAN 5: Μιλούμε περί συμβολισμούς στην τέχνη…
MAN 4: Παναγία μου, έχετε πέσει στα πολύ βαριά, ρε παιδί μου!
MAN 3: [inaudible] [28.58]...
WOMAN 4: [inaudible] [29.00]...
WOMAN 6: Πανάγια μου, έχετε πέσει στα πολύ βαριά!
WOMAN 5: Συμβολισμός [inaudible] [29.05]...
MAN 4: Ρε, Α- μου. Μα, βρήκες τους γκόμενες τώρα εσύ, κι έπεσες, ας πούμε, στα βαριά. Κύριε Ελέησον! Διασκέδασε το! Διασκέδασε τους λίγο!
[all talk at once] [voices indiscernible] [29.10-16]
MAN 3: Δεν το κατάλαβες γιατί το κάνω; Για να πει η Λ- ότι είπα και κάτι σοβαρό
[laughter]
WOMAN 4: Ανέκδοτο, παρακαλώ
MAN 3: Διότι, μας ήθελε να μιλούμε, για παγκόσμια ειρήνη. Εν έχουμε πει τίποτε
WOMAN 4: [inaudible] [29.28]...
WOMAN 5: Θα σε τσιμπήσω…
WOMAN 4: Θέλω πάρα πολλά να το πω [laughing]
WOMAN 5: Να σε τσιμπήσω
[more laughter]
MAN 4: Εντάξει, εντάξει
MAN 3: [?] [29.38] κάτι που… [inaudible] [29.38]... πες το αμέσως
WOMAN 4: Δεν μπορώ … [inaudible] [29.40]... απίστευτην αντροπή
*(I can only assume the joke was to be about President Christofias)
WOMAN 5: Να σε τσιμπήσω
MAN 3: Όι, παιδί μου, ο άνθρωπος προσφέρεται τον εαυτόν του για ανέκδοτα κάθε μέρα
MAN 4: [inaudible] [29.48]... προσφέρει και τον εαυτό του για θυσία …. [inaudible] [29.50]... δείπνο
MAN 3: Για τον Χριστόφια [?] [29.51]
WOMAN 5: Αυτό είναι
MAN 3: Ευχαρίστως θα τον θυσίαζα, ναι…
MAN 4: Ναι;
MAN 3: Ναι
MAN 4: Έλα να σε θυσιάσω
MAN 3: Όχι…
MAN 4: Στο τρίτο μου μυθιστόρημα
MAN 3: Τον Χριστόφια εννοούσα
WOMAN 5: Θυσιάσαμε τον Παναζούδι [?] [30.00] τωρά
WOMAN 4: Παναγία μου τούτοι
MAN 4: Του θύματος…. Θέλει να θυσιαστεί
WOMAN 5: Α- ήβραν σου ρόλο!
MAN 3: Έχουμε πει τα πάντα. Έχουμε πάρει την τέχνη από την προϊστορία, μέχρι το σήμερα. Δηλαδή ο διάλογος μας…
WOMAN 5: Ήβραν σου ρόλο στον επόμενο έργο του…
WOMAN 4: Παιδιά πέστε μου μια λέξη για τον συμβολισμό. Σας παρακαλώ, πεθαίνω!
MAN 3: Στο επόμενο σου έργο, ναι; Τι;
WOMAN 5: Σημαίνω [?] [30.16]
WOMAN 4: Όχι. Πέστε μου συμβολισμό του 19ου αιώνα
WOMAN 5: Π-
MAN 3: Π-, τι ρόλο μου βρήκες;
MAN 4: Μμμ
MAN 3: Κάτι μου λένε. Στο έργο σου. Κάτι [inaudible] [30.24]...
WOMAN 5 & 4: [inaudible] [30.24]...
MAN 4: Το θύμα θα είσαι, [inaudible] [30.26]...
WOMAN 5: Θύματος
MAN 3: Όχι, τον Χριστόφια θέλω να θυσιάσεις
MAN 4: Αα, ναι;
WOMAN 5: Του αγαθού αμνού [?] [30.29]
MAN 3: Μα, με βλέπεις εμένα πότε- μα, με βλέπεις εμένα ως αγαθό αμνό, καλέ πότε;
MAN 4: Όχι καθόλου
[laughter]
WOMAN 5: [in background and inaudible] [30.35]... να είσαι αγαθός αμνός. Τουλάχιστον το αίμα του…
MAN 3: Πολλά πράγματα θυσιάζονται
WOMAN 5: -το αίμα το να τροφοδοτήσει, τέλος πάντων, την ανθρωπότητα. Να έχει ένα σκοπό
MAN 4: Κύριε ελέησον, δεν νομίζω…
[all talk at once] [voices indiscernible] [30.46-31.34]
[conversation between WOMAN 5 & MAN 4 continues on AUDIO 4]
MAN 3: [inaudible] [31.37]... εν ενδιαφέρον, επειδή είναι μαθημένα … [inaudible] [31.40]...
WOMAN 4: Ακριβώς… [inaudible] [31.43]... Μα, τι όμορφο πράγμα [referring to the dessert being served]. Εν όπως το καπελάκι [inaudible] [31.50]...
MAN 3: Κάτσε να δούμε
WOMAN 4: Αα, πρέπει να είναι η άσπρη σοκολάτα [inaudible] [31.55]...
MAN 4: [inaudible] [31.57]...
MAN 3: [amused] Αα, peak [?] [31.58]
[laughter]
MAN 4: Εγώ επιτρέπεται… Εγώ έτσι κι αλλιώς, είμαι ξι-… Είμαι ξημαριζμένος εγώ…
WOMAN 5: Γιατί; Εγώ δεν πρέπει να είμαι ξημαριζμένη;
MAN 4: Είμαι ένας βρώμικος…
MAN 3: Αυτό έχω ακούσει για σένα – ναι, ναι, ναι
MAN 4: … μην το συζητάς…
MAN 3: Π-, αυτό έχω ακούσει για σένα
WOMAN 5: Παιδιά, θέλω και εγώ κανένα τέτοιο τίτλο
[laughter]
Γιατί δεν μπορώ [inaudible] [32.18]...
[more laughter]
Θέλω κι εγώ ένα [inaudible] [32.20]... τίτλο. Το βρίσκω πολύ υποτιμητικό
MAN 3: Είσαι δημόσιος υπάλληλος, εν δύσκολο [inaudible] [32.23]...
WOMAN 5: Τι σχέση έχει;
WOMAN 4: [inaudible] [32.25]... το ξημαρισιά;
MAN 3: Κάμε κάτι ερωτικό, κάμε κάτι παραστατικό επιτέλους κι εσύ
WOMAN 5: [inaudible] [32.27]... Εγώ είμαι παραφωνία [?] [32.31] στην δημοσιά υπηρεσία [inaudible] [32.31]...
MAN 3: Είσαι; Κάμε το για να το καταλάβουν και οι υπόλοιποι
MAN 4: [inaudible] [32.33]... μια μέρα ντυμένη με ροζ ζαρτιέρες…
MAN 3: Αα, μπράβο!
MAN 4: [inaudible] [32.37]...
WOMAN 5: Που ξέρεις ότι [inaudible] [32.38]...
MAN 3: Διότι να λες ότι είσαι παραφωνία δεν φτάνει
MAN 4: Ναι, αλλά χωρίς ρούχα όμως
WOMAN 5: Μα, δεν κατέβηκες στο πανεπιστήμιο καμία φορά με δερμάτινα…
MAN 4: Μ-, γιατί γελάς;
MAN 3: Πάντως, πάντως, πολλές φορές έχω πει στους φοιτητές μου-
WOMAN 5: Τι να κάνω, να κλαίω;
MAN 3: …πολλές φορές έχω πει στους φοιτητές μου, ‘το υπόλοιπο 20-λεπτο της διάλεξης θα το κάνουμε γυμνοί. Βγάλετε τα ρούχα σας’ [laughs]
WOMAN 5: Εσύ κατέβηκες πότε στο πανεπιστήμιο με δερμάτινα και μαστίγιο;
MAN 3: ...κανένας δεν το έκανε
MAN 4: Εγώ;
WOMAN 5: Ναι
MAN 4: Βεβαίως! Που να δεις μια μέρα που βγήκα, βγάζοντας-
WOMAN 5: Τέλειο!
MAN 4: …πάω στο μάθημα μια μέρα… Μου τα είχαν πρήξει. Έγραψαν ένα τεστ – ήταν τρισάθλιοι!
MAN 3: Σε καταλαβαίνω απόλυτα
MAN 4: [inaudible] [33.10]... άθλιοι
[talking over one another] [inaudible] [33.12]...
MAN 4: Είχα πάρει από το σπίτι το τεράστιο κουζινομάχαιρο
[laughter]
…το βάζω στην τσάντα μου
MAN 3: Θα το υιοθετήσω τούτο!
WOMAN 4: Scream story! Πως λέγεται το Scream...
MAN 4: …το βάζω στην τσάντα μου, λοιπόν και μπαίνω μέσα, τους μοιράζω τα τεστ, τους τα δίνω πίσω. Ήταν να κοπεί το 80%
WOMAN 4: [laughs]
WOMAN 5: Τι κακός άνθρωπος που είσαι, βρε εσύ Π-
MAN 4: Συγγνώμη-
WOMAN 5: Τα Kυπραιοπουλάκια μας…
MAN 4: Μα, συγγνώμη
MAN 3: Αυτά [inaudible] [33.31]...
MAN 4: …Tο ‘πρόσωπο’ με τρία ‘ω’; Σε πτυχίο φιλολογίας;
WOMAN 4: [gasps]
WOMAN 5: Με τρία;;;
MAN 4: Με τρία ‘ω’
MAN 3: Το πόσο αγράμματους μάς τους στέλνουν από τα λύκεια…
WOMAN 4: Ετών; Ετών;
MAN 3: …δεν λέγεται, ρε παιδιά
MAN 4: 20 με 21…
WOMAN 4: [groans?] [33.42]...
MAN 3: Ναι, μας τους στέλνουν απόλυτα αγράμματους
MAN 4: Άμα λες, ‘η Παναγία έμεινε έγκυος…’ … το ‘έγκυος’-
WOMAN 5: ‘ε’, ‘ι’
MAN 4: …με δυο ‘γ’ και ‘ε’, ‘ι’
WOMAN 5: …και ‘ε’, ‘ι’
MAN 4: …Τι ήταν, όταν την χώσαν στην γη, ήταν έγκυος;
[laughter]
WOMAN 4: Εκάμαν ελληνικό σχολείο και μιλάνε έτσι; [?] [33.56]
MAN 4: Εσείς που είσαστε και γυναίκες κιόλας, και το γράφετε ‘έγγκειος’; Ότι χωστεί [?] [33.59]
MAN 3: Της αξίζει που έμεινε έγκυος!
[laughter]
WOMAN 5: Τώρα κοιτάξετε αυτό το [inaudible] [34.01]... κοιτάξετε αυτό
WOMAN 4: Σωστό;
WOMAN 5: Το καταναλώνουμε, το καταναλώνουμε σωστό,
MAN 4: Λοιπόν, οπότε, μπαίνω, τους τα λέω όλα αυτά, και λέω, ‘Και τώρα, ποιος έχει το χαμηλότερο βαθμό από όλους σας; Εσείς, κυρία τάδε-
MAN 3: Έλα εδώ να σε σφάξω
MAN 4: …ελάτε εδώ, διότι θα σας σφάξω.’ ….
[titters]
Και αρχίζουν να γελάνε, και ανοίγω την τσάντα μου και βγάλω το κουζινομάχαιρο
MAN 3: [mock screams]
MAN 4: Το σηκώνω και λέω-
WOMAN 5: Δεν ήρθε η μάμμα της να σου κάνει παράπονο
MAN 4: ‘Δυο πράγματα θα γίνουν … Η θα σφάξω εγώ εσάς, η θα σφαχτώ μπροστά σας! Δεν υπάρχει άλλη λύση…’
MAN 3: Το δεύτερο τους το έχω πει πολλές φορές … Όταν με τρελαίνουν, αντί να τους βρίσω, λέω, ‘Μα το Θεό,’ τους λέω, ‘Μιαν ημέρα θα φέρω μαχαίρι, θα κάνω hara-kiri μπροστά σας. Θα πιτσιλίσω όλο το αίμα επάνω σας πριν πεθάνω, γιατί δεν σας αντέχω πια…’ Προχθές…
WOMAN 4: Όχι, όχι [inaudible] [34.46]...
WOMAN 5: [groans?] [34.48]
MAN 3: Προχθές τους δείχνω, ανάμεσα σε άλλα, το έργο του Munch, την «Κραυγή»
MAN 4: Μμμ…
MAN 3: Προσπαθούσα να τους… ξέρεις, να μου πουν για το έργο, κι αυτά… Έλεγαν διάφορα ξενέρωτα, τζαι αυτά… οπότε, κάποια στιγμή, παρατώ τα τζαι κάμνω έτσι:
[extended comic scream] [35.03]
[laughter]
WOMAN 5: Έτσι έπρεπε να- [mimes scream]
[more laughter]
MAN 3: Πάγωσαν όλοι. Πάγωσαν όλοι. Τζαι λέω τους, ‘Ε’το ήντα που λέει ο Munch. Καταλάβατε το, επιτέλους;’ [laughs]
WOMAN 5: Έτσι έπρεπε να κάνεις! [inaudible] [35.16]... λίγο!
MAN 3: Όι, όι! Έτσι! [mimes] Με πολλά παραπάνω volume [repeats story on AUDIO 2]
*[WOMAN 4 & MAN 3 continue to converse but are drowned out for the most part]
MAN 4: Είναι τρομακτικό, είναι τρομακτικό…
WOMAN 5: Έχουμε πρόβλημα στην Κύπρο… Έχουμε σοβαρό πρόβλημα… και δεν είναι θέμα η διάλεκτος
MAN 4: Η διάλεκτος, καμία σχέση με
WOMAN 5: …δεν είναι θέμα η διάλεκτος
MAN 4: Μα, ποια διάλεκτος, ρε παιδιά;;
WOMAN 5: Το ρίχνουνε πάνω στην διάλεκτο… Λέει, επειδή διαφορετικά μιλούμε στο σπίτι, και διαφορετικά στο σχολείο-… Δεν είναι αυτό
MAN 4: Καμία σχέση
WOMAN 5: Καμία σχέση… Είμαστε… ημιμαθείς και αμαθείς [35.41]
MAN 4: Όχι. Δεν έχει να κάνει με το ημιμαθείς και το αμαθείς. Έχει να κάνει με το- την Κύπρο.Είναι μια βαθιά … ως προς την εκπαίδευση, βαθιά συντηρητική και αυταρχική κοινωνία. Επομένως είναι της καταστολής. Κανένας δεν μαθαίνει να μιλά κριτικά
WOMAN 5: Προτεσταντικές κοινωνίες είναι βαθιά κριτικές… και βαθιά συντηρητικές… Αλλά εκείνο που ξέρουν, το ξέρουν σωστά!
MAN 4: Οι προτεσταντικές κοινωνίες δεν είναι συντηρητικές…
WOMAN 5: Αρκετές προτεσταντικές κοινωνίες είναι πολύ συντηρητικές. Λοιπόν… αλλά-
MAN 4: Όλες οι σκανδιναβικές χώρες είναι προτεσταντικές, είναι συντηρητικές;
WOMAN 5: Εξελιχτήκαν όμως, εξελιχτήκαν
MAN 4: Όχι, ο προτεσταντισμός
WOMAN 5: Για πάρε, για πάρε περιοχές, όμως…
MAN 4: Όχι, συγγνώμη, ο προτεσταντισμός είναι επανάσταση. Δεν σημαίνει ότι επειδή είναι ενάντια σε δομές του καθολικισμού-
WOMAN 5: Είναι επανάσταση ως προς τι;
MAN 4: Ααα… σε πάρα πολλά πραγματα!
WOMAN 5: Προς τι;
MAN 4: Για παράδειγμα ως προς τις κοινωνικές τομές, ως προς την ταξική νομία, ως προς το ποια είναι η έννοια της αυθεντίας – πάρα πολλά πράγματα. Και γι’αυτό, από αυτό
WOMAN 5: Είναι ο απόλυτος προορισμός, δηλαδή; …[inaudible] [36.45] τους προορισμούς... 'Επειδή έχω την εύνοια του Θεού, εγώ είμαι ο καλύτερος, ο δυνατότερος, και έχω το χρήμα';
MAN 4: Όχι, δεν έχει την εύνοια του Θεού…
WOMAN 5: Το ζήτημα του απόλυτου -.. του απόλυτου προορισμού τούντο πράγμα
MAN 4: Ο προτεσταντισμός; Όχι! Καθόλου… Ο προτεσταντισμός είναι η βασική, η θεωρία της προτεσταντικής εκκλησίας- και των προτεσταντών γενικότερα είναι..-
WOMAN 5: Ότι … [inaudible] [37.12] ... από τον Θεό, επειδή είσαι επίλεκτος
MAN 4: Όχι. Δεν είναι καθόλου αυτό. Από πού το έμαθες αυτό; Είναι ότι για να φτάσεις, για να φτάσεις σε οποιασδήποτε μορφής ευδαιμονίας …
WOMAN 5: Μμμ…
MAN 4: Πρέπει εσύ να δουλέψεις σκληρά.
MAN 3: Θέλω να πάω στις Λίας για πότο μετά την συζήτηση, γιατί το φαί δεν το χώνεψα καθόλου, εννοείται
WOMAN 4: [laughs]
MAN 4: Και για να δουλέψεις σκληρά, πρέπει να κατανοήσεις ποιές είναι οι αρχές της Βίβλου. Γι’αυτό και αρνούνται την ύπαρξη των ιερέων, των μυστηρίων
WOMAN 5: Χωρίς την θεία χάρη, δεν προχωράς. Το να έχεις την θεία χάρη
MAN 4: Δεν υπάρχει θεία χάρη
WOMAN 5: Για να έχεις την θεία χάρη … [inaudible] [37.40] ... σημαίνει ότι είσαι … [inaudible] [37.41] του απόλυτου προορισμού
MAN 3: [claps and laughs]
WOMAN 4: [inaudible] [37.43] ...
MAN 4: Ναι αλλά από πού την έχεις την θεία χάρη;
WOMAN 5: Όλοι πρέπει να δουλεύουμε σκληρά... Δεν πετυχαινόμαστε όλοι…
MAN 4: Μα, πρέπει να δουλεύεις την θρησκεία σου σκληρά. Είναι άλλο πράγμα αυτό
WOMAN 5: Όλοι την δουλεύουν- Μπορεί πολλοί να την δουλεύουν σκληρά… Το θέμα είναι κάποιοι πετυχαίνουν μόνο… Γιατί έχουν την εύνοια του Θεού
MAN 4: Όλοι έχουμε δικαίωμα – δεν υπάρχει εύνοια του Θεού. Υπάρχει την θεία χάρη να ανακαλύπτεις εσύ, και αυτό είναι το χαρακτηριστικό του προτεσταντισμού. Ότι πηγαίνει πίσω στις θεολογικές αναλύσεις του πολύ πρώην χριστιανισμού. Ενώ, την θεία χάρη-
WOMAN 5: Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω, παρόλο που σέβομαι απόλυτα και βαθιά τη άποψη σου, δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω στο συγκεκριμένο
MAN 4: Κάτσε, μα πρέπει να… με…
WOMAN 5: Αλλά εκείνος που έχει την θεία χάρη, εκείνος που είναι επίλεκτος, εκείνος θα πετύχει. Εκείνο το ζήτημα των πετυχημένων, αν θέλεις, οικονομικά, η με άλλους τρόπους ‘ευτυχισμένων’ σε εισαγωγικά ανθρώπων σε σχέση με τους υπόλοιπους, γιατί εμείς έχουμε την εύνοια του Θεού.
MAN 4: … [inaudible] [38.45] είναι αυτή, διότι υπάρχουν καθολικά έθνη τα οποία έχουν πετύχει πάρα πολύ. Δεν κατάλαβα…
WOMAN 4: … [inaudible] [38.45] … σχέδιο, μια δομή στο σχέδιο… … [inaudible] [38.50] προοπτική
WOMAN 5: Μιλώ, βέβαια, για την προτεσταντική ιδεολογία, που εντελώς [?] [38.54]
MAN 3: Βελγίδα, τι ήταν;
WOMAN 4: Βελγίδα
WOMAN 5: …κάνουν λάθος, κατά την γνώμη μου
MAN 4: Δεν νομίζω ότι ανταποκρίνεται προς την προτεσταντική ιδεολογία, αυτό… Αλλά, εν πας περίπτωση…
WOMAN 4: … [inaudible] [38.56]… μυαλό δεν λειτουργούσε, δεν μπορούσε να σου πει ένα συν ένα είναι δυο… Όμως υπήρξε αυτό το φαινόμενο, το οποίο η ψυχή … [inaudible] [39.07] …ήταν … δεν μιλούσε…
MAN 3: Ναι, ναι…
WOMAN 4: Όμως το σχέδιο… έδινε … [inaudible] [39.17]… και μπορούσε να το μεταφράσει σ’ένα εξαιρετικό σχέδιο … [inaudible] [39.25]… και όχι απλά, ξέρεις… [?] [39.27]… το οποίο
MAN 3: Μπράβο, ναι…
WOMAN 5: Αν επανέλθουμε στην κυπριακή πραγματικότητα…
MAN 4: Η κυπριακή πραγματικότητα δεν έχει την παραμικρή σχέση με την προτεσταντική ιδεολογία
WOMAN 5: Ναι, αλλά στην κυπριακή πραγματικότητα, παρατηρώ ότι ακόμα από την αρχαιότητα, τα συγγράμματα, τα κείμενα, τα γραπτά … [inaudible] [39.19] σε σχέση με άλλους χώρους
MAN 4: Έχουν πολύ λίγους σοφούς [?] [39.36] όμως οι Κυπραίοι …
WOMAN 5: Μήπως είναι αυτό; MAN 4: Άντε, ρε Ε-! Καμία σχέση δεν έχει αυτό! Μα συγγνώμη, τώρα θα πάμε πίσω στην αρχαιότητα για να δικαιολογήσουμε ότι ο κόσμος σήμερα είναι …
WOMAN 5: Μήπως είναι μέσα στην παράδοση
MAN 4: Όχι! Οι παλαιότεροι… συγγνώμη, η.. η Κύπρος στο δέκατο ένατο, και στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, είχε και πολύ σημαντικούς λογίους, και ανθρώπους με σκέψη ναι, και δημιουργούσαν…
WOMAN 5: Ναι, μια χαρά – από το εξωτερικό, όμως
MAN 4: Μα, ποιοι ερχόντουσαν; Κύπριοι ήταν
WOMAN 5: Από την Κωνσταντινούπολη, από…
MAN 4: Και πολύ ήταν, ήταν Κύπριοι που ζούσαν έξω… Ήδη από την εποχή της τουρκοκρατίας [?] [40.04]…Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι. Μην υποτιμάτε τον τόπο σας…
WOMAN 5: Όχι! Προσπαθώ να ερμηνεύσω κάτι που είπες εσύ, ότι οι φοιτητές είναι αγράμματοι
MAN 4: Όχι. Δεν είναι το θέμα του αγράμματου, εγώ είπα άλλο πράγμα. Το θέμα είναι ότι η σύγχρονη κυπριακή κοινωνία, και αυτή είναι η κυπριακή κοινωνία κατά βάση της εποχής της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει δημιουργήσει ένα σύστημα εκπαιδευτικό το οποίο είναι καταστρεπτικό [?] [I think...] [40.25]. Ο στόχος του είναι όλοι να βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο. Με αποτέλεσμα ότι οι μαθητές στο σχολείο δεν μαθαίνουν – απλώς αποστηθίζουν. Δεν κάνουν πράγματα στα οποία αναπτύσσουν την κριτική τους σκέψη. Και, κατά συνέπεια, δεν ενδιαφέρονται
WOMAN 5: Που βλέπεις την διαφορά ανάμεσα στο ελλαδικό εκπαιδευτικό σύστημα και το κυπριακό. … [inaudible] [40.50] … ακολουθούμε το, έτσι; Το ελλαδικό σύστημα…
MAN 4: Ναι, αλλά εφαρμόζεται διαφορετικά. Διότι εμείς οι Έλληνες, ένα χαρακτηριστικό των Ελλήνων – [clears throat] και όταν λέω Ελλήνων, εννοώ…
WOMAN 5: Ασφαλώς..
MAN 4: Των υπηκόων… εννοώ, των υπηκόων…
WOMAN 5: Των Ελλαδικών
MAN 4: - των υπηκόων της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι ότι εμείς, έχουμε το χαρακτηριστικό αναρχικό. Μέσα μας, αμφισβητούμε συνεχώς την εξουσία. Αυτό είναι το μειονέκτημα μας, γιατί στο τέλος -
WOMAN 5: Μπορεί και να είναι χάρισμα, βέβαια…
MAN 4: Όχι, δεν είναι καθόλου χάρισμα, διότι κατά την θεωρία ‘του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει’, σημαίνει ότι ο καθένας κάνει του κεφαλιού του. Είναι η άλλη πλευρά
WOMAN 5: Δεν είναι ωραίο ταυτόχρονα, να…
MAN 4: Όμως, στα σχολεία
WOMAN 5: Δεν είναι όμορφο αυτό ταυτόχρονα;
MAN 4: Όι… δεν είναι όμορφο…
WOMAN 5: Έλληνος ζυγός δεν υπομένει – δεν είναι ποιητικό, δεν είναι πολύ όμορφο;
MAN 4: Ναι, μπορεί να είναι πάρα πολύ ποιητικό, αλλά στην πράξη όμως… Όταν πρέπει να έχεις μια κοινωνία οι οποία πρέπει να τηρεί ορισμένους νόμους για να λειτουργεί η κοινωνία – αλλά ο καθένας μπορεί να μου κτίσει το αυθαίρετο του μπροστά στο σπίτι μου, δεν είναι καθόλου ωραίο…
WOMAN 5: Εν τζαι έχει σχέση με το ζυγό αυτό όμως…
MAN 4: Έχει πάρα πολύ σχε-
WOMAN 5: Έχει σχέση με την παρανομία, τούτο…
MAN 4: Ναι, αλλά ο ζυγός ο οποίο όμως… γιατί η θεωρία είναι
WOMAN 5: Εγώ δεν [inaudible] [41.59] ... ότι ταυτίζω με την ελευθερία του ανθρώπου
MAN 4: Εκατό τοις εκατό! Διότι η ελευθερία αυτή, του ‘Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει’, ερμηνεύει το ότι ‘εγώ κάνω την κάβλα μου’
WOMAN 5: ‘Εγώ κάνω την κάβλα μου διότι το σύστημα μου το επιτρέπει’, ρε Π- μου…
MAN 4: Ναι, αλλά εγώ είμαι το σύστημα, αυτή είναι η διαφορά
WOMAN 5: Το σύστημα μπάζει, το σύστημα μπάζει
MAN 4: Ε, αυτό είναι το πρόβλημα, αλλά το θέμα είναι ότι το κράτος, δεν είναι κάποιος άλλος –είμαστε εμείς
[speaking all at once]
WOMAN 5: Επομένως θεωρείς χάρισμα…
MAN 4: Ένα πολύ απλό παράδειγμα – εσύ, εσύ, είσαι το κράτος, κι εγώ είμαι το κράτος, διότι εγώ είμαι το ίδιο σύστημα μέσα-
WOMAN 5: Το θεωρείς χάρισμα το γεγονός ότι η Κύπρος είναι πιο υποταγμένη; Ότι είναι πιο συμμορφωμένη;
MAN 4: Δεν είναι πιο συμμορφωμένος ο Κύπριος… Καθόλου… Κι αυτός τις παρανομίες του τις κάνει. Ως προς τον τρόπο λειτουργίας του μυαλού του, όμως…
WOMAN 5: Ναι
MAN 4:…είναι υποταγμένος. Διότι ακολουθεί μια εξαιρετικά συγκεκριμένη δομή
WOMAN 5: Συμφωνώ απόλυτα… Ποια είναι αυτή η δομή;
MAN 4: Είναι η υποταγή των κομμάτων και της εκκλησίας. Ξεκάθαρα
WOMAN 5: Το κόμμα και της εκκλησίας
MAN 4: Εκατό τοις εκατό. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο, αυτές είναι οι εξουσίες οι κυπριακές… Γι’αυτό και δεν έχει σημασία, ούτε η πολιτική θέση του κόμματος, ούτε οποιαδήποτε κάθετη διαστρωμάτωση. Η διαστρωμάτωση είναι οριζόντια, αυτό είναι που κάνει την κυπριακή κοινωνία συμπαγή και συντηρητική… ότι είναι πάντοτε όλα οριζόντια. Οριζόντια…
WOMAN 5: Π- μου, πως γίνεται το 80 τοις εκατό των νέων ανθρώπων να σπουδάζει στο εξωτερικό και επιστρέφουν και να υποτάσσονται σ’αυτή την νοοτροπία, αν θέλεις; Πως γίνεται να μαθαίνουμε το σύστημα στην Αμερική, στην Αγγλία, στην κοινωνία… Πως γίνεται, και να επιστρέφουμε και να είμαστε τόσο υποταγμένοι σε ένα κατεστημένο που … και χωρίς όραμα;
MAN 3: αα…
WOMAN 4: ….και λέει, ποια η σχέση της Α-, της τρελής Βελγίδας που είχε τρεις εκλάμψεις
MAN 3: [laughs] ... Να το ψάξω, να το παραγγείλω για την βιβλιοθήκη το βιβλίο…
WOMAN 4: Έγραψαν, δέκα κείμενα [?] [40.35] … σε μια εποχή, αρχές του [inaudible] [40.35]…
MAN 3: Αν ήταν άντρας, θα ήταν ήρωας του μοντερνισμού, καταλαβαίνεις
WOMAN 4: [inaudible] [40.46]…
MAN 3: Άλλα, επειδή ήταν γυναίκα, εξαφανίστηκε…
WOMAN 4: [inaudible] [40.50]… με μια ομπρελά, με μια ραπτομηχανή [inaudible] [40.56]…κάνουν και θεατρικό [?][40.59] έργο… [inaudible] [41.09]… Αυτό το κομμάτι που έγραψε ο [inaudible] [41.11]… που είναι, ‘Η Πιπεριά, Η Ντομάτα, και Η Μελιτζάνα’
MAN 3: Το ξέρω το τίτλο αλλά δεν το έχω διαβάσει
WOMAN 4: Μαζί με τον Jean Cocteau [?] [41.20] ... [inaudible] [41.22]…
[conversation indiscernible] [41.23-42.05]
MAN 3: Όταν πάμε για σπουδές στα 17 με 20 (χρονών), είναι πολλά νωρίς…
WOMAN 4: Ναι, ναι [inaudible] [42.11]…
MAN 3: Έπρεπε το νωρίτερο να αρχίσουμε στα 25
WOMAN 4: Εγώ τελείωσα από την Λ- (city in France) στα 26 κι ήταν νωρίς
MAN 3: Ναι, ναι...
WOMAN 4: [inaudible] [42.35]… οι εμπειρίες… Μμμ, ωραίο
WOMAN 4: Θα αλλάξουμε την κοινωνία, θα αλλάξουμε κοινωνία… Εγώ επέστρεψα στην Κύπρο για να αλλάξω κόσμο… Λια- πες της, θα αλλάξουμε την κοινωνία;
MAN 4: Με το που έρχεσαι…
WOMAN 5: Διότι χρειάζεται όραμα… και… είμαστε και … [inaudible] [43.51] .. στο χειρότερο, έτσι;
MAN 4: Αυτό, το ξέρω..
WOMAN 5: Και ο ερωτισμός – απουσιάζει το όραμα και ερωτισμός ως κοινωνία
WOMAN 4: Άκουσες τι είπε;
MAN 3: Τι;
WOMAN 4: Έχει δίκιο… Λέει πως είναι δυνατόν το 80% των νέων τις Κύπρου να επιστρέφουν και να ενσωματώνονται σε αυτό το σύστημα; Ουτοπία…
MAN 3: Ουτοπία… τι να κάνουμε;
[conversation shared with AUDIO 4]
WOMAN 5: Όι ως οντότητα, ίσως… Αλλά, γενικότερα, ως κοινωνία, ρε παιδί μου… Απουσιάζει, κατά την γνώμη μου, το όραμα και ο ερωτισμός…
WOMAN 6: Μα, στο Βυζάντιο είχε τόσον ερωτισμό
MAN 4: Με ποιούς ερωτισμό;
WOMAN 5: Άσε το Βυζάντιο…
WOMAN 6: Ε, τι ‘ας το Βυζάντιο’; Εγώ έχω ανακαλύψει…
MAN 4: Μα συγγνώμη, ο ερωτισμός είναι το πρόβλημα τώρα… Τι στιγμή που, εγώ μια μέρα ακούω στο ραδιόφωνο… Όταν ακούω στο ραδιόφωνο, για παράδειγμα, ότι ένας πατέρας στο Πύργο Τυλληρίας – διότι εγώ τα παρακολουθώ κάτι τέτοια, με ενδιαφέρουν… Στο Πύργο Τυλληρίας πριν τρία χρόνια, ένας πατέρας σκότωσε έναν άντρα 52 ετών επειδή τον τσάκωσε να πηδιέται με την κόρη του 14 ετών. Με την οποία είχε σχέση, ο 55αρης ήδη – ήδη – δυο χρόνια! Δηλαδή από 12 ετών
WOMAN 6: Ε, θα τον σκότωνα κι εγώ
WOMAN 5: Ναι, κι εγώ…
MAN 4: Ήταν εθελοντικά μαζί του, η κόρη του, όμως… Για μένα το κορίτσι-
WOMAN 6: Άσχετο, είναι ανώριμο
MAN 4: Ναι, αλλά το κορίτσι αυτό όμως, κάτι εξέφραζε μέσα στο εξαιρετικά συντηρητικό αγροτικό περιβάλλον του Πύργου Τυλληρίας, Και λέω τώρα… Αν-
WOMAN 5: Είναι ακραίο [?] [45.07] Π-
MAN 4: Μη με διακόπτεις. Μη με διακόπτεις… Και λέω εγώ τώρα… αν πάμε πίσω στο Βυζάντιο του 13ου αιώνα, θα βρούμε ακριβώς τις ίδιες περιπτώσεις σεξουαλικής παραβατικότητας. Για παράδειγμα, ένας πατέρας βιάζει την κόρη του έξω στους αγρούς, στην αντίστοιχη αγροτική περιοχή στης Ναυπάκτου ή έξω από τα Γιάννενα, οπού μας έχουν σωθεί οι συλλογές με τις δικαστικές αποφάσεις δυο δικαστών, οι οποίοι ήταν δικαστές του αστικού δικαίου. Και οι οποίοι μάζευαν, είχαν συγκεντρώσει τις γνωμοδοτήσεις, και μας έχουν σωθεί τους γνωμοδοτήσεις. Πάνω από 150 γνωμοδοτήσεις, ο καθένας. Και είναι σαν να βρίσκεσαι στον Πύργο Τυλληρίας το 2008
WOMAN 5: Μα, η ηθική αλλάζει, ρε παιδιά!
MAN 4: Όι δεν αλλάζει καθόλου
WOMAN 5: Η ηθική αλλάζει, το ήθος μπορεί να μην αλλάζει, αλλά η ηθική αλλάζει. Συγγνώμη, η ηθική στο Βυζάντιο, όταν τες γυναίκες τες πάντρευαν στα 12, μόλις έβλεπαν περίοδο… Εν πολύ διαφορετικό που σήμερα, που λαλούμε ότι ενηλικιώνεται ο άνθρωπος στα 18
MAN 4: Sorry, και τα αγόρια τα πάντρευαν στα 14
WOMAN 5: Ωραία, όμως η ηθική έχει αλλάξει … [inaudible] [46.17]
WOMAN 4: Και στην Κούβα, άμα πας τώρα, κάνουνε σεξ από τα εννέα, επειδή δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν, λόγω δικτατορίας…
WOMAN 5: Άλλη παράμετρος, άλλη παράμετρος είναι αυτή…
WOMAN 4: Θέλω να πω ότι…
MAN 3: Κάποια αλλάζουν, και κάποια μένουν τα ίδια, δεν αλλάζουν όλα-
WOMAN 5: Μα δεν μπορείς να συγκρίνεις την ηθική του μεσαίωνα, της βυζαντινής εποχής, με την ηθική σήμερα
MAN 4: Είδες…
WOMAN 5: Που λες ότι ενηλικιώνεται το άτομο στα 18
MAN 4: Εεε, Ε- θα διαφωνήσω μαζί σου, διότι υποτιμάς τον μεσαίωνα και υπερτιμάς την σύγχρονη κοινωνία
WOMAN 5: Καθόλου! Μα το ότι λέω ότι διαφοροποιείται η ηθική με τα χρόνια, με τους αιώνες, σημαίνει ότι το υποτιμώ; Όχι…
[all speaking at once, voices indiscernible] [46.45]
MAN 5: Δεν διαφοροποιείται καθόλου
MAN 3: Π- για το Βυζάντιο έλεγες; Διότι, λοιπόν, …
MAN 4: Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι, για μένα, ένα βασικό πρόβλημα της κυπριακής κοινωνίας σήμερα είναι ότι κατά βάση, πάρα τα εξωτερικά της… την εξωτερική εμφάνιση που μου έρχονται σ’εμένα φοιτητές, και φαντάζομαι Α- θα σου έρχονται με τα μπουστάκια ως επάνω, τα τρυπημένα τα τέτοια, και τα λοιπά
WOMAN 5: Φοβούνται τον Α-
MAN 3: Όχι, όχι… Ξέρεις τι έχει πλάκα; Όταν κάθονται τελικές εξετάσεις, και οπότε – συγγνώμη που σε διακόπτω – οπότε, ξέρεις, πάω και από πίσω στο αμφιθέατρο για να τους κοιτάζω, για να μπορώ να τους ελέγξω καλυτέρα… Και το μόνο που βλέπω είναι μια σειρά από κατεβασμένα παντελόνια, strings να εξέχουν [laughter] και τατουάζ
WOMAN 4: Εν ωραία που τα λέει…
MAN 3: – και λέω, ‘Τώρα που θα με βλέπει κάνεις, θα νομίζει ότι είμαι κανένας πορνόγερος, ηδονοβλεψίας-
WOMAN 4: Καταπληκτικό! Σκάνδαλο
MAN 3: Ενώ απλώς τους ελέγχω από πίσω, για το τι γράφουν!
[more laughter]
WOMAN 4: Εξαιρετικό τούτο!
[laughter and cheers]
MAN 4: Το θέμα όμως είναι ότι, κατά την γνώμη μου, αυτό όμως είναι μόνο μια εξωτερική εμφάνιση-
WOMAN 6: Εδώ γελάτε και ο Π- ξεγελάτε…
MAN 4: Δεν έχει σχέση με την εσωτερική τους υπόσταση. Στην εσωτερική τους υπόσταση, τα παιδιά που εμφανίζονται με τα string και τα τατουάζ, στην πραγματικότητα-
MAN 3: …είναι πολύ συντηρητικά
MAN 4: …είναι εξαιρετικά συντηρητικά-
MAN 3: Παιδί μου, αφού, αντί-
MAN 4: Και αυτό το καταλαβαίνεις-
WOMAN 5: Και γι’αυτό μιλήσαμε για μια κοινωνία ανέραστη, γι’αυτό σου μίλησα…
MAN 4: Δεν έχει σχέση με το ανέραστο… Στην Κύπρο έχει σχέση με…
WOMAN 5: Αφού λέμε τα ιδία πράγματα με διαφορετικό τρόπο, μάνα μου…
MAN 4: Ναι, αλλά εσύ μου λες…
WOMAN 5: Μου λες εξαιρετικά συντηρητικοί, σου λέω εξαιρετικά συντηρητικοί, δηλαδή ανέραστοι
MAN 4: Ναι, αλλά το ανέραστο… το γαμήσι, δεν έχει σχέση με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις την κριτική σου στάση απέναντι στα πράγματα
MAN 3: Ναι, ναι, ναι, συμφωνώ απόλυτα
MAN 4: Εξ ου ότι σου έφερα… Μα
WOMAN 5: Καμία σχέση, εγώ συμφωνώ… εγώ συμφωνώ
MAN 4: Μα, για αυτό σου έφερα το παράδειγμα του Πύργου Τυλληρίας, γιατί το γαμήσι, το βρίσκεις παντού and under any circumstances... Την κριτική σκέψη, όχι
MAN 3: Όχι, ακριβώς. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, ναι
WOMAN 5: Αλλά, δεν μπορώ… Να σου πω, όμως… Εσύ έρχεσαι να δικαιώσεις μια κατάσταση, βρίσκοντας τις ιστορικές της ρίζες
MAN 3: Όχι βρε, δεν δικαιώνει τίποτα ο Π-. Απλώς σε κάποια πράγματα υπάρχει συνέχεια και υπάρχει ομοιότητα, ρε Ε-
WOMAN 5: Παιδιά δεν μπορείς να συγκρίνεις την ηθική του… την ηθική της βυζαντινής εποχής και την σημερινή.
MAN 3: Κάποια πράγματα δεν έχουν αλλάξει τόσο πολύ.
MAN 4: Απλώς τι θέλω να πω-
WOMAN 5: …όταν παντρευόταν οι γυναίκες στα 12 τους τότε, που ήταν μέσα στο νόμο, μεσ΄την φυσική των πραγμάτων. Εν μπορείς σήμερα να το δεχτείς
MAN 3: Κάποια πράγματα δεν έχουν αλλάξει τόσο πολύ, σήμερα θα-
WOMAN 6: [laughs] Δεν σε αφήνουν να εκφραστείς… Δεν τον αφήνετε
MAN 4: Όχι, δεν είναι… Δεν είναι αυτό το πράγμα…
MAN 3: Όχι, εγώ συμφωνώ με τον Π-
WOMAN 5: Όχι, γιατί εγώ αποφάσισα ότι μιλώντας για την ειρήνη, εγώ θα κάνω πόλεμο
[light laughter]
MAN 4: Όχι, δεν είναι αυτό το θέμα… Εγώ, για μένα η κυπριακή κοινωνία απέχει πάρα πολύ από το να είναι μια κοινωνία η οποία λειτουργεί με συστήματα διαλόγου, ανοχής και κριτικής
MAN 3: Απόλυτα, συμφωνώ
WOMAN 5: Απόλυτα, απόλυτα
MAN 3: Π- συμφωνώ πολύ μαζί σου σε αυτό
WOMAN 4: Απόλυτα
[someone does a little clap here... poss. MAN 3?] [49.37]
MAN 4: …και κατά συνέπεια, είναι μια βαθύτατα συντηρητική κοινωνία-
WOMAN 5: Μπράβο. Εγώ συμφωνώ
MAN 4: …της οποίας, η εξωτερική-
MAN 3: Και υποκριτική κοινωνία, γι’αυτό το λόγο
WOMAN 5: Η αλήθεια είναι ότι ξεκινήσαμε την συζήτηση λέγοντας αυτό το πράγμα, οι τρεις μας εδώ
MAN 4: Η εξωτερική εμφάνιση δεν έχει την παραμικρή σημασία
MAN 3: Όχι… παιδί μου, αφού βλέπεις τα πιτσιρίκια-
WOMAN 5: -νευρωτικές…
MAN 3: …με μισοβαμμένα μαλλιά, σκουλαρίκια-
WOMAN 5: -σπασμωδικές κινήσεις
MAN 3: …ανοίγουν μετά το στόμα τους, και λες ότι έχουν βγει πριν από πενήντα χρόνια οι κουβέντες τους, δηλαδή, λες έλεος…
MAN 4: Ακριβώς
WOMAN 5: Εγώ συμφωνώ, ρε παιδιά…
MAN 3: Βλέπω τους φοιτητές μου… Αντί ας πούμε να ήμουν τη γεροκλανιά, για να τα μεταφράσω από τα αγγλικά, που θα έπρεπε αυτοί να με σπρώχνουν στο σήμερα. Είμαι εγώ εκεί κάτω και λέω, ‘Ελάτε, επιτέλους ελάτε! Φτάστε στο σήμερα!’
MAN 4: Ακριβώς, και αυτό λέω. Αυτό είναι το τρομακτικό
MAN 3: Είναι τραγικό αυτό το πράγμα, Τζαι νομίζω, αναγκάζομαι… εκεί που τους κάνω για διάφορες παλιές εποχές τέχνης και λοιπά, ανοίγω κάτι παρενθέσεις για να τους φέρω στο σήμερα-
WOMAN 4: Αα… εγώ παρήγγειλα τσάι
WOMAN 5: Εδώ συμφωνούμε…
MAN 3: Καφέ… ναι
MAN 4: Αυτό θέλω να πω, δηλαδή το πρόβλημα μου δεν είναι να πάνε να πηδηχτούν, έτσι; Γιατί για μένα δεν είναι το θέμα
WOMAN 5: Πρέπει να το χαρούν
MAN 4: Όχι! Όχι δεν είναι να το χαρούν – για ακούστε το αυτό. Εγώ λέω δεν είναι για να πάνε να πηδηχτούν. Λέει η Ε-, είναι να το χαρούν
WOMAN 5: Να το χαρούν!
MAN 4: Μα το θέμα δεν είναι να το χαρούν. Το θέμα είναι ότι αυτό πρέπει να είναι μια πράξη συνειδητή – σώματος και πνεύματος
WOMAN 5: Μα για να το χαρείς, πρέπει να είναι μια πράξη συνειδητή, όνομα και πράγματος
MAN 4: … [inaudible] [51.03] σε μια κατάσταση totally stoned και κανένα [?] [51.08] από τον κώλο.
MAN 3: Ναι, ναι, ναι
MAN 4: Δεν είναι αυτό το [inaudible] [51.10]
MAN 3: Όχι, και αυτό λέει η Ε-
WOMAN 5: Όχι βέβαια, αυτό λέω και εγώ
MAN 4: Διότι το κάνουν αυτό. Πάνε στα club, παίρνουν τα χαπάκια και μετά δεν ξέρουν τι κάνανε…
MAN 3: Ναι, ναι, ναι
MAN 3: Αυτός ο καφές τι είναι; Σκέτος; Σκέτος, ωραία
MAN 4: Την ηδονή, δια της οδύνης, αλλά να είναι συνειδητή
MAN 3: Μια χαρά, εν σκέτο που το πίνω, αλλά ανησυχούσα ότι είχε ζάχαρη
WOMAN 4: Δεν μας λες, λες να είναι πραγματικά τσάι από ελιά, ή έχει βάλει green tea και κάτι;
MAN 4: Και από εκεί και περά, τρέχα γύρευε … Είναι green tea με ελιά
MAN 3: Γι’αυτό που προτίμησα να μην πιώ
WOMAN 5: Είναι έλαιο-green tea
MAN 3: Μπορεί να σου ρίξει πολύ την πίεση, τούντο πράγμα, ξέρεις;
MAN 4: Καλυτέρα να μας την ρίξει την πιέσει λίγο, γιατί παρανέβηκε
MAN 3: Δοκίμασε το λίγο να δεις την γεύση
MAN 4: Έχει ήδη ζάχαρη το τσάι
WOMAN 5: Αμάν, έβαλα
WOMAN 4: Καλέ, εν ούλλο ζάχαρη!
WOMAN 5: Έβαλα, παιδιά, δεν το ήξερα
MAN 3: Ευτυχώς οι καφέδες εν σκέτοι
MAN 4: Είναι όλο ζάχαρη!
MAN 3: Παραλίγο να βάλω κι εγω
WOMAN 4: Ναι, ναι, εν σκέτοι
WOMAN 5: Εν θέλω καφέ… όι, γιατί, ξέρεις ήπια πριν έρθω. Εψές ήρθα, Α- μου, ήμουν Βέλγιο- Η ώρα δύο το πρωι έφτασα
WOMAN 5:
WOMAN 4: Ε, Α- μου, ήπια το δικό σου καφέ, μια χαρά ήταν, με το νεράκι του, … Τούτο το πράγμα (the tea) δεν πίνετε
WOMAN 5: Στην υγεία σας παιδιά, και στην τελευταία ανάλυση [?] [52.37]
WOMAN 4: … [inaudible] [52.38]
WOMAN 5: Και στην δική μας ευτυχία … Τίποτα δεν παίζει [inaudible] [52.15]. Απλώς η προσωπική ευτυχία, τουλάχιστον … [inaudible] [52.47]
WOMAN 4: Παιδιά έμενα με απασχολεί πολύ το φυσικό περιβάλλον, λυπούμαι, θα κάνω πόλεμο! Πρέπει να κάνουμε κάτι για την γη!
WOMAN 5: Σταμάτα!
WOMAN 4: Βαρέθηκα τα σκουπίδια και τα λάστιχα μεσ’τους δρόμους! με
WOMAN 5: … [inaudible] [52.56] η ελευθερία, και η ελευθερία μας … να μην επηρεάζει την ελευθερία του αλλού. Εγώ θέλω να λέω [?] [53.01] προσωπική μου ελευθερία να μην επηρεάζει τον άλλον
MAN 4: Ξέρεις, το θέμα είναι η επανάσταση γι’αυτά τα παιδιά
MAN 4: Γιατί αν μιλάμε για την τέχνη, η επανάσταση είναι ο αισθησιασμός, ή για μια πράξη δημιουργική [?] [53.31]
WOMAN 4: Ακριβώς
WOMAN 5: Απόλυτα!
MAN 4: Και κατά συνέπια η απόλαυση της τέχνης, και έχει να κάνει με το μυαλό. Είναι το μυαλό που σε καυλώνει
MAN 3: Ναι, ναι. Ακριβώς.
MAN 4: Και αυτό το πράγμα-
WOMAN 5: Είναι και η διαίσθηση λίγο;
MAN 4: Το ποιό;
WOMAN 5: Η διαίσθηση;
WOMAN 4: Τα μάτια, ναι, και μυαλό παραπάνω [53.44]
WOMAN 5: Τα μάτια;
WOMAN 4: Το μυαλό
WOMAN 5: Η διαίσθηση;
MAN 4: Ναι, αλλά είναι το μυαλό που δημιουργεί αυτά τα πράγματα για το σώμα
WOMAN 5: Ένα κράμα των δυο; Και λίγο η διαίσθηση, και λίγο εκείνο το … το ακατάληπτο το πράγμα
MAN 3: Ναι, ρε παιδί μου, αλλά Ε-... E-, όμως, στην σημερινή…
[talking over one another]
MAN 4: Το ακατάληπτο είναι η εικόνα μέσα στο μυαλό
MAN 3: -στη φάση που… Ναι, ναι
MAN 4: Αυτό σε καυλώνει. Αλλά είναι το μυαλό που το οργανώνει όλο αυτό
MAN 3: Ναι, ρε
WOMAN 5: Εν τούτο το ακατάληπτο, που εν ηξέρεις πόθεν έρχεται
MAN 3: Το ακατάληπτο δεν υπάρχει, ρε Ε-
MAN 4: Το ακατάγνωτο [sic], υπάρχει
[laughter]
WOMAN 5: Ναι, αλλά είναι η λογική που λες εσύ, γι’αυτό το θεωρώ ακατάληπτο
MAN 3: [laughs] Για να ακούσουμε το ανέκδοτο
MAN 4: [inaudible] [54.44]… το ανέκδοτο…
MAN 3: [still laughing]
MAN 4: Συναντάει κάποιος έναν φίλο του… και λέει «Τι γίνεται, ρε Γιάννη; Σε βλέπω χάλια…»
MAN 3: I’ll stick it on my boob [?] [54.53]
MAN 2: He already drank it
MAN 3: You are kidding behind my back?
[laughter]
MAN 4: [inaudible] [54.59]…
WOMAN 5: Έλα να σου πω… Εν έν ερωτήματα της γυναικάς, τούτα; [inaudible] [55.06]… Δεν θέλεις να ξέρεις λίγο το ιστορικό
WOMAN 4: Αρκεί με το δικό μου!
[giggling]
WOMAN 5: Φτάνει!
[more laughter]
MAN 4: Λοιπόν, άκου το ανέκδοτο
WOMAN 4: Πες μας έναν ανέκδοτο, ρε Π-!
MAN 4: Συναντά ένας φίλος έναν άλλο στον δρόμο, και λέει: «Τι γίνεται, ρε Γιάννη; Χάλια σε βλέπω…»
«Άσε με, ρε Γιώργο,» λέει, «έχω να πάω σε λίγο στον εφορία, και δεν ξέρω τι να κάνω, τι να τους πω, πώς να το παρουσιάσω…» Που μου έλεγε η γιαγιά μου… είναι [?] [55.43]…
[interrupted by WOMAN 6]
Θυμάμαι!
WOMAN 5: Peace! Peace in war!
[conversation on AUDIO 4]
MAN 4: Του λέει, «Έλεγε η γιαγιά μου το εξής: ‘Όταν ήταν να παντρευτώ, πήγα στην μάνα μου – στην προγιαγιά σου – και της λέω «Τι να κάνω την πρώτη νύχτα του γάμου; »
WOMAN 5: Δηλαδή στην προγιαγιά του;
MAN 4: Ναι
WOMAN 5: Είδατε;; Είναι ανέκδοτο!
MAN 4: «Να βάλω… να βάλω… άσπρα εσώρουχα, η να βάλω μαύρα εσώρουχα; » Και μου λέει η προγιαγιά μου, «Καμία σημασία δεν έχει. Το γαμήσι δεν το γλιτώνεις!»
[laughter]
MAN 4: Αυτό είναι το concept των παλαιοτέρων εποχών!
MAN 3: Ακριβώς!
WOMAN 5: [inaudible] [56.33] …
MAN 3: Οι παλαιότεροι ήταν πιο ελεύθεροι σε κάποια σεξουαλικά θέματα, νομίζω
WOMAN 5: [inaudible] [56.36] …
MAN 4: Απλώς εν ήταν τόσο συνειδητοί. Εκείνοι ήταν ‘μπάμ’ και κάτω και μετά εφτά κοπέλια
MAN 3: Ακριβώς, ακριβώς, ακριβώς…
MAN 4: Ενώ εμείς... Θέλει την διαίσθηση, θέλει το κερί, θέλει το έτσι, θέλει το…
WOMAN 5: Η διαίσθηση είπα, που ξέρεις εσύ για το κερί; Μπορεί να είναι μαστίγιο [inaudible] [56.54] …
MAN 4: Θέλει τον καναπέ…
WOMAN 5: Δεν σημαίνει ότι η διαίσθηση έχει να κάνει με το κερί!
MAN 4: Και μαστίγιο
WOMAN 5: Είναι ζωώδης η διαίσθηση
WOMAN 4: Μια χαρά το μαστίγιο
WOMAN 5: Μπράβο, αυτό λέω. Μπορεί να είναι ζωώδης η διαίσθηση. Τι σημαίνει κερί;
WOMAN 4: Μαστίγιο
WOMAN 5: Τι σημαίνει κερί; [clinks glasses with WOMAN 4] Κερί και αρώματα, τι βλακείες είναι αυτές και ροδοπέταλα κι αυτά;
WOMAN 4: [laughs]
MAN 3: Ναι, αλλά το μαστίγιο τελικά είναι εγκεφαλικό πράγμα. Εν τζαι σωματικό
WOMAN 5: Μπορεί να είναι ζωώδη, μπορεί να είναι ένστικτο, παιδιά
MAN 3: Όι, ρε… το μαστίγιο είναι
WOMAN 5: Το σεξ, αν δεν είναι και ένστικτο, το γαμήσι αν δεν είναι και ένστικτο
MAN 3: Το dominatrix και λοιπά, είναι όλα εγκεφαλικά
MAN 4: Είναι, είναι, είναι, Ε-, τόσο έντονα προδιαγραμμένα από τες δικές του εμπειρίες, και…
WOMAN 5: Ποιες δικές τους εμπειρίες;
MAN 4: Εννοώ του καθενός… της μικρής ηλικίας… [?] [57.29] [Έχω έναν?] φίλο, ειδικός παιδοσεξολόγος, γιατρός και ψυχίατρος. Με σπουδές στην [?] [57.37] και στην Γάλλια. Παιδιά να σας πει ιστορίες-
WOMAN 4: Πολύ ενδιαφέρον
MAN 4: … από τες κλινικές του εμπειρίες, στην Γάλλια [?] [57.45] … σου σηκώνει την τρίχα. Δηλαδή, τα πράγματα και αυτά δεν έχουν σχέση με-
WOMAN 5: Εκπληκτικό τούτο
MAN 4: …δεν έχουν σχέση με ένστικτο. Με [?] [57.51]
WOMAN 5: Βιώματα
MAN 4: … του μυαλού πράγματα τα οποία μεταφέρονται….
MAN 3: Ναι, ναι, ναι…
MAN 4: …στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων σε σεξουαλικές…
WOMAN 5: Βιώματα, βιωματικό
MAN 4: - σεξουαλικές τους ανάγκες ως διαστροφές τις οποίες έρχεται ο ψυχίατρος και προσπαθεί να τους βοηθήσει να βγουν έξω … [57.12]
MAN 3: Ναι
MAN 4: Τρομερά
WOMAN 5: Επομένως έχει παιδική βάση
WOMAN 6: Μ-, άκουσα ότι λες καλά τον καφέ;
WOMAN 4: Εδώ είμαι…
WOMAN 6: Έτσι μας λέει
WOMAN 4: [laughs] Όλα θα σου τα πω!
WOMAN 5: Εν θα κοιμηθούμε όλη νύχτα αν πιούμε καφέ τώρα
[conversation from AUDIO 4]
WOMAN 4: Όλα, όλα! [laughs] Θα σας τα πω όλα!
WOMAN 5: Να μας πεις τον καφέ… [inaudible] [58.37] …
MAN 3: [laughing] να μας βγάλεις [inaudible] [58.39] … κάτι – μιαν μπελάρα… [inaudible] [58.42] …
MAN 4: Λοιπον…
WOMAN 5: Τι είναι αυτό;
MAN 4: Θα του κάνω το ωροσκόπιο του, Κ-
WOMAN 5: Θέλω κι εγώ μετά
[talking from AUDIO 5]
WOMAN 5: Μα, ασ’τον να τα βρει, ρε παιδί μου
MAN 4: Όι, εσύ καταρχάς δεν θα μιλήσεις καθόλου…
WOMAN 5: Υγεία και σεξ εν συναφή πράγματα, Κ-…. Κύριε…
[dialogue between WOMAN 4 and MAN 3 drowned out background noise] [59.06-16]
WOMAN 4: … [inaudible] [59.16] … πάρα πολλά ωραίο μέρος
MAN 3: Δεν έχω πάει πότε, πάντα ακούω
WOMAN 4: Εξαιρετικό
MAN 3: …ότι έχει πολλά ενδιαφέρουσες συναυλίες
WOMAN 4: Πολλά, ναι, τζαι, εν πολλά underground μέρος. Τζαι πάντα θωρείς κάτι έτσι, πολλά περιεργο κοσμο που χωρευει στα τραπεζια
MAN 3: Μου κάνει εντύπωση που εσύ πηγές στο Ρ- [venue]
WOMAN 4: Πάντα πηγαίνω στο Ρ-
MAN 3: Αα, ναι;
WOMAN 4: Τζείνες που το έχουν εν φίλες μου
WOMAN 5: Ηντα’λλοής; Που πάς τζαι εν μου το λες;;
MAN 3: [laughs]
WOMAN 4: Χαλλόου, πάω στο Ρ-! Εχω δει τα πάντα το Ρ-!
WOMAN 5: Τι; Πήγες στο Ρ- τζαι ειδές την Αρβανιτάκη. Σιγά!
WOMAN 4: Χαλλόου, έχω δει την Ζουγανέλη
WOMAN 5: Εγώ είμαι … [inaudible] [59.46]
WOMAN 4: Το Άνεμος, όι….
[laughter]
WOMAN 4: Όι ρε παιδιά, πάω στα underground
WOMAN 5: Εγώ έλεγα [?] [59.49] για τον Παπακωνσταντίνου
WOMAN 4: Πιάνει με ο Κ-, και λαλεί μου, ‘Μ- μου, έλα. Κάμνω party σπίτι μου…’ Τωρά μιλούμε για 2 το πρωί… ‘Εν να έρθει η Ελευθερία, να πιούμε κρασιά.’ Τζαι πάμε σπίτι του Κ-, που είναι απέναντι, τζαι είναι υπέροχο το σπίτι. Τζαι έρχεται η Ελευθερία Αρβανιτάκη παιδιά, τζαι κάτσαμε τζαμέ ως της [?] [60.01] το πρωί
MAN 3: [laughs] Μια χαρά!
WOMAN 4: Τζαι λαλεί μας, ‘Τι γίνετε, ρε παιδιά; Βλέπετε αυτή την πόλη, η οποία, βλέπω εγώ αυτή την πόλη που έχετε που είναι υπέροχη, και έχει ερημώσει επειδή δεν έχει κατοίκους
WOMAN 5: Ναι!
WOMAN 4: Και μόνο μένουν ξένοι κι εσείς φεύγετε. Τζαι λέω, κοίταξε μια ξένη, που ήρθε που την Αθήνα-
MAN 3: Με συγχωρείς, αλλά εν μαλακίες ελλαδίτικες τούτες
WOMAN 4: Λυπούμαι… έχει δίκιο
WOMAN 5: Ε… Α-… Η Λευκωσία έχει πρόβλημα
MAN 3: Εννοείτε παλιά Λευκωσία, ας πούμε;
WOMAN 4: Τζαμέ που έχει το…
MAN 3: Αν δεν ήταν οι ξένοι, ήταν να έχει ερημώσει, θα ήταν ερείπιο!
WOMAN 4: Λέει σου, μένουν μόνο οι ξένοι: εσείς, που είσαστε;
WOMAN 5: Α- μου, η Λευκωσία έχει πρόβλημα χωρίς να θέλω να το μεταφέρω σε κάτι άλλο
MAN 3: Την εγκαταλείψαν οι ντόπιοι πρώτοι
WOMAN 5: Όι, έχω φίλους που εζούσαν στην παλιά Λευκωσία, φτωχά άτομα, που αναγκάστηκαν να φύγουν… Διότι…. Διότι εν ένιωθαν ότι… εν η δική τους… πόλη
MAN 3: Γιατί;
WOMAN 5: Το κέντρο
MAN 3: Γιατί, δεν μπορούσαν με άλλες φυλές;
WOMAN 5: Μπορείς να λες φυλές, αλλά ως ένα βαθμό…. Εν παιδιά…. εν παιδιά…
MAN 3: Τι λες, ρε Ε-;; Αν η Κύπρος ήταν μόνο Κυπραίοι, εγώ ή θα αυτοκτονούσα ή θα έφευγα!
WOMAN 5: ‘Οι, όι! Τζαι εγώ, συμφωνώ!
MAN 3: Για όνομα του θεού!
WOMAN 5: Μην το συζητάς, συμφωνώ απόλυτα. Η παλιά Λευκωσία έχει πρόβλημα [?] [61.09]
MAN 3: Ζωντάνεψε που τους ξένους! … [inaudible] [61.16] στα στενά, έχει κόσμος που περπατά επειδή είναι ξένοι
WOMAN 5: Δεν είναι τούτο. Έχει πρόβλημα
MAN 3: Πριν ήταν ερημιές
WOMAN 5: Παιδιά, εγώ πάω παρά πολλά στην παλιά Λευκωσία, τζαι δεν το λέω – δεν το θεωρώ πρόβλημα
WOMAN 4: … [inaudible] [61.20] … πολλά καλά, που τους έκανε τώρα η δήμαρχος, που παν Κυπραίοι, τζαι κάθονται με μωρά. Τζαμέ εν καλά
WOMAN 5: ‘Οι, όι, όι… Το ζήτημα δεν είναι να πηγαίνουν κάπου Κυπραίοι, και κάπου ξένοι. Το ζήτημα είναι υπάρχει μια επίδειξη
MAN 3: Είναι οι Κυπραίοι που αρνούνται να σμίξουν! Μένουν παντού όπως τους χώρκατους
WOMAN 5: ‘Οι! Δεν είναι έτσι
MAN 3: Είναι έτσι
[clapperboard drops down, shooting finishes and guests begin to applaud] [61.36]
WOMAN 5: [chants WOMAN 6’s name]
WOMAN 4: Έλα να σου πω, η όμορφη γυναίκα του, εν τζείνη;
WOMAN 5: Ναι, αγαπώ την πολλά
MAN 3: … [inaudible] [61.47] … των Κυπραίων, ρε παιδιά. Μα, εν γυναίκα του;
WOMAN 4: Τζείνη
WOMAN 5: Κόρη, ποια εν τζείνη με τα μαύρα; … [inaudible] [61.51] …
MAN 3: Είσαι σίγουρη για αυτό;
WOMAN 5: [yells] Μπορούμε να καπνίσουμε;;
[MAN 3 & WOMAN 4 speak quickly and inaudibly] [62.00-03]
WOMAN 5: Εε... πίστεψε με, πίστεψε με… Δεν έχω κανένα μαζί [?] [62.13]
WOMAN 4: Ρε’συ, Α-, εν έχει ούτε ένα, εν ούλλα ερείπια. Τζαι έχει μόνο μερικούς που περπατούν, τζαι νιώθουν περίεργοι… πρέπει να κάνουν κάτι…
WOMAN 5: Πίστεψε με, πίστεψε με
UNKΝOWN WOMAN: Ήταν καλό το φαί;
WOMAN 5: Πολλά καλό, μια χαρά, μια χαρά… Το αφεντικό να ρωτήσεις, όχι εγώ…
MAN 3: Να κρατήσω το μενού για souvenir
WOMAN 5: Εε, εν’εν τούντο πράγμα. Εν’εν καθόλου ρατσιστικό…
MAN 3: Δεν ξέρω, ρε Ε-… Εν’εν ρατσιστικό αλλά είναι μικροπατριωτισμός
WOMAN 5: Όι, κάλε μου Α-. Είναι να νιώθεις ότι… κάπου οι… το πιο έντονο [63.35] της πόλης σου… διαμορφώνεται που το ξένο στοιχειό
MAN 3: Ε- μου, η Λευκωσία έπαψε να έχει κέντρο που τους ίδιους τους Κυπραίους πριν καν κατεβούν οι ξένοι
WOMAN 5: Όι, όι... παιδιά… να αναφερθώ στον φίλο μου τον Π-, τον… Εντάξει, δεν ξέρω το επίθετο του, που είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος, από τους πρώτ- [63.57]
– ENDS –
LET’S TALK ABOUT PEACE
Dinner – April 9, 2011
AUDIO 4.wav
[00.00]
Preparation sounds and voice of Lia Lapithi giving instructions on how microphones work. Voice of cameraman giving instructions to MAN 1 to perform some hand gestures to ensure dolly and camera arm are operating properly , clapper falls..
[00.04]
HOSTESS: What I recommend is if you could possibly speak to the people on your right and the people on your left. So on the first plate you speak to the people on your right and then the second plate on your left, accordingly
[two women can be heard speaking inaudibly throughout duration of the instructions]
[00.22]
MAN 5: ... [inaudible] [00.22] ... on my right [?] τζαι μετά να γυρίσει αυτή και να σου μιλήσει εσένα;
[laughter]
WOMAN 5: Ναι, οπότε πάμε όλοι...
[conversation across microphones]
MAN 4: Το μενού, τι να το κάνουμε; Το μενού;
WOMAN 6: Το μενού είναι για να το έχετε…
MAN 4: Το εξαφανίζουμε;
WOMAN 6: The menu, please if you can put it under the plate so it’s not in the camera... [01.02],
MAN 4: Μη φαίνεται, μη φαίνεται… εντελώς τέλια από πάνω…
WOMAN 5: Ακριβώς
WOMAN 6: ΟΚ, the menu... OK....
ΜΑΝ 4: Απ’ότι… κατάλαβα λοιπόν… το θέμα είναι ένα – είναι μια συζήτηση για την ειρήνη…
WOMAN 6: Ναι
ΜΑΝ 4: Το ερώτημά μου όμως είναι τι εννοούμε ειρήνη;
WOMAN 6: [smiling] Ακριβώς…
ΜΑΝ 4: Είναι θέμα…
WOMAN 6: Well...
WOMAN 5: Κάτσε, περίμενε, μιλούμε εξ αριστερών στην αρχή;
ΜΑΝ 4: Όπως θέλουμε… τώρα τυχαίνει να ρωτήσω κάτι την οικοδέσποινα μας
WOMAN 5: Τωρά περίμενε… Εάν μιλούμε εξ αριστερών, σημαίνει ότι… περίμενε
ΜΑΝ 4: Δεν έχουμε πρόβλημα…
WOMAN 5: Διάλεξε ένα από τους δυο
ΜΑΝ 4: Νομίζω μπορούμε να μιλάμε και έτσι… δεν είναι θέμα… Δεν υπάρχει πρόβλημα…
MAN 5: Και θα καταγράφεται;
WOMAN 6: Καταγράφεται, ήδη αρχίσαμε
MAN 5: Ήδη άρχισε
ΜΑΝ 4: Ευχαριστώ [to waiter]… Εγώ ρώτησα την Λια-… το γεύμα είναι για την ειρήνη… Αλλά το ερώτημα είναι τι εννοούμε όταν λέμε ειρήνη;
WOMAN 6: Αρχίσετε παρακαλώ εσείς οι δύο…
ΜΑΝ 4: …τι είναι αυτό; Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον…
WOMAN 6: Και τι ακριβώς… ο καθένας όμως ερμηνεύει την λέξη ‘ειρήνη’…
ΜΑΝ 4: Με το δικό του τρόπο και για συγκεκριμένα διαφορετικά πράγματα
WOMAN 5: Αν θα έγραφες ένα διήγημα για την ειρήνη, πως θα ήταν;
WOMAN 6: … Αα ωραία ερώτηση…
ΜΑΝ 4: Θα ξεκινούσε με μια σύγκρουση μεταξύ ενός ζευγαριού…
WOMAN 5: Δεν θα το έπαιρνες σε πολιτικό επίπεδο;
ΜΑΝ 4: Όχι, για μένα το ατομικό είναι το πρώτο μέρος του πολιτικού
WOMAN 5: Ασφαλώς…
MAN 4: Μμμ… πολύ ωραίο… Εννοώ… [with full mouth] ότι...
WOMAN 5: Και διερωτάται κανείς αν είναι η ειρήνη πάντα θεμιτή, έτσι;
WOMAN 6: Είναι ενδιαφέρον ότι θα ξεκινούσε με μια σύγκρουση ενός ζευγαριού...
ΜΑΝ 4: Με σύγκρουση ενός ζευγαριού, γιατί; Ουσιαστικά, η σχέση ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναικά, η δυο άντρες, η δυο γυναίκες [03.01], με ένα ερωτικό, εννοώ, context… Που σου επιτρέπει να εξετάσεις ένα βασικό πρόβλημα. Το θέμα είναι ποιος κυριαρχεί πάνω σε ποιον… Και αυτό μεταφορικά είναι και η σχέση ανάμεσα στα κράτη… Τι σημαίνει η σύγκρουση ανάμεσα σε δυο κράτη; Για παράδειγμα, τη σημαίνει η εισβολή της Τουρκίας στη Κύπρο. Τι συνιστά αυτό το πράγμα; Υπάρχουν μια σειρά από δικαιολογίες… Ένα background και τα λοιπά
WOMAN 6: Ναι
ΜΑΝ 4: …αλλά, πως λειτούργει αυτό το πράγμα;
WOMAN 5: Βασικά είναι η σχέση δυνατού με αδύνατου, έτσι;
ΜΑΝ 4: Είναι η σχέση δυνατού με αδύνατου... [03.40]. Και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Το θέμα είναι πώς αντιμετωπίζει ο δυνατός την σχέση, πώς αντιμετωπίζει ο αδύνατος, και πώς…
WOMAN 5: Δηλαδή, εάν μιλούσαμε για την Pax Romana, έτσι; Την ρωμαϊκή ειρήνη…
ΜΑΝ 4: Ναι
WOMAN 5: Ήταν θεμιτή αυτή η ειρήνη;
ΜΑΝ 4: Ποια; [?] [03.57]
WOMAN 5: Απλώς ο δυνατός εκμεταλλευόταν τον αδύναμο – χωρίς, όμως, να επιβάλλεται από ένα σημείο και μετά με… με πολεμικά μέσα… Όμως, είναι θεμιτή αυτή η ειρήνη;
ΜΑΝ 4: Ήταν όμως κυρίως στρατιωτική… Ήταν όμως στρατιωτική καταρχάς
WOMAN 5: Καταρχάς ήταν…
ΜΑΝ 4: …διότι η Ρώμη έκανε μια συγκροτημένη…
WOMAN 5: …ισοπέδωση
ΜΑΝ 4: [clears throat] τεράστια εξάπλωση. Το θέμα όμως είναι ότι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία ταυτόχρονα επέβαλε, η έφερε μαζί της, και ένα πολιτικό σύστημα-
WOMAN 5: -και κοινωνικό
ΜΑΝ 4: …το οποίο- ναι, το πολιτικό σύστημα συνεπάγεται και το κοινωνικό- την κοινωνική δομή… Εν μέρη στην ανατολή, πολύ περισσότερο στη δύση, η οποία δημιούργησε ολόκληρο το πλαίσιο του καινούργιου κόσμου
WOMAN 5: Έτσι είναι…
ΜΑΝ 4: Έτσι, δηλαδή αυτό… και δημιούργησε μια… ένα σύστημα – μια περίοδο ειρήνης, η οποία επέτρεψε σε όλο τον μεσογειακό κόσμο… του έδωσε την ευκαιρία για μια καταπληκτική πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη
WOMAN 5: Επομένως, ακόμα και κάτω από κάποια – κάποιο σύστημα καταπίεση, η ειρήνη είναι θεμιτή. Αν το μεταφέρουμε τώρα στην Λιβύη αυτό το πράγμα… [inaudible] [05.08]
[WOMEN 5, 6 & ΜΑΝ 4 start speaking at once]
WOMAN 5: Ο Καντάφι είναι...
ΜΑΝ 4: Δεν είναι το ίδιο πράγμα
WOMAN 6: … όμως το ζευγάρι στην ιστόρια; [05.09] … Στο ζευγάρι τελικά πώς εξελίσεται αυτή η ιστορία;-
WOMAN 5: Επί Καντάφι, υπήρχε ειρήνη…
ΜΑΝ 4: Επί Καντάφι, υπήρχε ειρήνη… αλλά
WOMAN 5: Είναι θεμιτή αυτή η ειρήνη; Δεν είναι
ΜΑΝ 4: Όταν κάποια στιγμή, κάποιος αμφισβητεί την – όχι την ειρήνη… την ειρηνοποιό κατάσταση …
WOMAN 5: την ειρηνοποιό κατάσταση;
ΜΑΝ 4: τη… την οποιαδήποτε… Ο Καντάφι όμως, παρέλαβε … Ο Καντάφι έκανε πραξικόπημα μέσα σε μια χώρα… δεν πήγε να κατακτήσει το Μαρόκο… Δεν είναι το… Γι’αυτό λέω ότι
WOMAN 5: Αα, το λέτε σε σύγκριση με το… με την Pax Romana
ΜΑΝ 4: Όχι, εγώ το λέω σε σύγκριση με την σύγκρουση ανάμεσα σε δυο πράγματα-
WOMAN 5: Σε δυο δυνάμεις…
ΜΑΝ 4: Γι’αυτό λέω ότι το ζευγάρι έχει ένα ενδιαφέρον να το εξετάσει κανείς καταρχάς. Εκεί και σκέπτομαι το θεατρικό έργο του Edward Albee, «Ποιος Φοβάται την Virginia Wolf;»
WOMAN 5: Virginia Wolf… μμμ…
ΜΑΝ 4: …που είναι η… Είναι ένα ζευγάρι μεσήλικων, μισούν ο ένας τον άλλον, ενώ ζουν, ξέρω εγώ, τριάντα χρονιά μαζί, και φέρνουν δυο νεαρούς – έναν άντρα και μια γυναικά – στους όποιους προβάλουν επάνω την σύγκρουση τους
WOMAN 5: Είναι πόλεμος
ΜΑΝ 4: Εξαιρετικό
WOMAN 5: Μα είναι πόλεμος, κανονικός πόλεμος
ΜΑΝ 4: Γι’αυτό είναι… [eating] είναι πολύ ενδιαφέρον
WOMAN 6: Υπάρχει happy ending σε αυτό το πράγμα; Υπάρχει ειρήνη;
MAN 4: Όχι, διαλύονται όλοι
WOMAN 5: Διαλύονται όλοι;
WOMAN 6: Αα… Βασικά καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη
MAN 4: Δε μένει τίποτα όρθιο … είναι πολύ δύσκολο πράγμα αυτό... [eating] [inaudible] [06.30] είναι επιθυμητό. Ας πούμε, για παράδειγμα, ο χριστιανισμός και η ειρήνη είναι ένα κατεξοχήν συστατικό στοιχειό της χριστιανικής θρησκείας… Οπού η τελική ειρήνη, φυσικά, είναι ο Παράδεισος
WOMAN 5: Ναι
MAN 4: Έτσι, είναι το απόλυτο- είναι η απόλυτη ακύρωση όλων των παθών του κόσμου, και η πλήρης εσωτερική και εξωτερική γαλήνη… Ως η τελική ηρεμία, το οποίο-
WOMAN 5: Που τοποθετούμε τον Ηράκλειτο … [inaudible] [06.56]
MAN 4: Πολλές θρησκείες-
WOMAN 5: …την σκέψη του Ηράκλειτου πάνω σε αυτό;
MAN 4: Καμία σχέση …
WOMAN 5: Δηλαδή η … [inaudible] [07.00] … ο πόλεμος των αντιθέτων που φέρνει, όμως, μιαν... μιαν αρμονία
MAN 4: Ναι, αλλά ο Ηράκλειτος είναι… ένας φιλόσοφος με κατεξοχήν συγκρουσιακά στοιχεία… Ο Ηράκλειτος έχει και αυτό το περίφημο-
WOMAN 5: Αρμονία και έρις, όμως, έτσι;
MAN 4: Ναι, όμως η αρμονία είναι μια συνεχής… μια συνεχής παραγωγός ενέργειας
WOMAN 5: Ναι
MAN 4: Για αυτό έχει και αυτή την φράση… πως την… πως την λέει ο Ηράκλειτος…; ‘Σύντονος αρμονεί’* … Η αρμονία είναι ένα πράγμα που είναι σύντονος, είναι εξαιρετικά δυν-
[‘Το αντίξουν συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν’
‘Opposition brings concord. Out of discord comes the fairest harmony’]
WOMAN 5: Κάλλιστος
MAN 4: …όχι, είναι δυναμικό
WOMAN 5: ‘Κάλλιστος αρμονεί’…
MAN 4: Ναι, είναι και αυτό… [eating]
WOMAN 5: Έτσι λέει…
MAN 4: Ο Ηράκλειτος είχε πει αυτό το καταπληκτικό … ‘ο πόλεμος πάντων πατήρ’ [πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι: ‘War is both father and king of all’–]
WOMAN 5: Ακριβώς
MAN 4: Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων των πραγμάτων
WOMAN 6: Επομένως, και στην σχέση του ζευγαριού
MAN 4: Δεν ξέρουμε τι σημαίνει ακριβώς
WOMAN 5: Είναι μια έκφραση
MAN 4: Μόνον… το’φαγα το αυγό [07.54] πάντως… ωραίο ήταν το από κάτω, του αστακού
WOMAN 6: Ήταν ωραίο, ναι;
[inaudible] [08.43]
MAN 4: Ηταν η Ε- (his wife) στο Κέμπριτζ - το ‘93 η ‘94… Πετυχαίνει σε ένα high table [9.16] του κολλεγίου της ένα συμπαθέστατο νεαρό. Καθόντουσαν δίπλα, πιάνουν μια κουβέντα και αποκαλύπτεται ότι αυτός είναι από την Κύπρο, Λεμεσιανός.
WOMAN 6: Ναι...
MAN 4: Κάτι από εδώ… Σπούδαζε στο Κέμπριτζ -.... κάτι από εδώ… κάτι από εκεί… Παραξενεύεται αυτός που η Ε- ξέρει για την Κύπρο πράγματα… Και της λέει, «Εσύ είσαι καλαμαρού. Τέλια καλαμαρού, πως ξέρεις για την Κύπρο;» «Εε,» λαλεί, «ο φίλος μου είναι από την Κύπρο, και δουλεύει εκεί… στο Πανεπιστήμιο-». «Αα, ναι σοβαρά; Ναι, έχω ακούσει για το Πανεπιστήμιο -. Εντάξει, είναι καινούργιο, δεν ξέρω πολλά πράγματα… Τούτο που έχω ακούσει,» λέει, «και μου φαίνεται και πολύ ενδιαφέρον… κάτι μαθήματα για τον ερωτισμό… κάτι πράγματα… κάτι πράγματα που τούς λέει για το σεξ!» Και λέει, «ο, ναι είναι ο φίλος μου…»
WOMAN 6: [laughs] Αα! Τέλιο, τέλιο!
MAN 4: Άλλα ποιος ήταν αυτός;
WOMAN 6: Ποιος;
MAN 4: Ο νεαρός τον οποίο γνώρισε η Ε-; Να δεις πόσο μικρός είναι ο κόσμος… Ο Γ-. Δεν είναι απίστευτο; [silence] ...
WOMAN 6: Ναι… αλλά θα τα αφήσουν… Ο πατέρας μου μας απαγόρευε όταν τρώγαμε, η γενικώς, να μιλούσαμε…
MAN 4: … [inaudible] [10.32] … δεν ντρέπεται
WOMAN 6: …για σεξ, για πολιτική η για θρησκεία
MAN 4: Αα… Γιατί αυτά τα πράγματα δημιουργούν συγκρουσιακές καταστάσεις
WOMAN 6: Ναι, ναι
MAN 4: … ενώ στο φαγητό θέλεις ειρήνη;
WOMAN 6: Ναι. Είπε για να τρώμε ήσυχα, να μπορούμε να χωνεύουμε
MAN 4: Να κατεβαίνει, να μην…
WOMAN 6: …διότι προβληματιζόταν με τα σκάνδαλα με τους παπάδες και όλα αυτά, ξέρεις … - [pauses] …. ΟΚ … Ο πατέρας μου με την θρησκεία, είχε ένα θέμα άλυτο-
MAN 4: Ψαχνόταν;
WOMAN 6: …ψαχνόταν…. Ναι, αν πίστευε πραγματικά η όχι… αν…
MAN 4: Αν υπάρχει Θεός…
WOMAN 6: … αν υπάρχει Θεός… Όλα αυτά τα… με όλα αυτά τα σκάνδαλα που γίνονται με τους παπάδες… τέλος πάντων… αυτό εννοώ
MAN 4: Αλίμονο… από αρχαιοτάτων χρόνων. Αλλά, τα σκάνδαλα γίνονται με όλα τα ιερατεία – δεν έχει σημασία: χριστιανικά, βουδιστικά, αρχαία ελληνικά – ότι θέλεις, πάντα ένα σκάνδαλο υπάρχει
WOMAN 6: Με ρωτούσαν εδώ, μιας απόψε μοιάζει σαν το μυστικό δείπνο… αν εσύ θα παίξεις το ρόλο του Ιούδα; [11.28]
MAN 4: Ναι… θα σε φιλήσω…
[laughter]
MAN 4: Το έχω αποφασίσει
WOMAN 6: [laughs]
MAN 4: Οπότε προετοιμάσου…
WOMAN 6: [laughs] το φιλί του Ιούδα… και μετά θα με προδώσεις;
MAN 4: Είμαι μέσα σε ένα ρόλο
WOMAN 6: Hmmm...
MAN 4: Δεν είναι και τόσο μικρό το περιστεράκι… [11.53]
WOMAN 6: Είναι, ναι… ναι… Και είναι… παραγεμισμένο με λωτό
MAN 4: Ωω…
WOMAN 6: Πως λέγεται το ‘ζιννάπιν’ στα ελληνικά;
MAN 4: Το σινάπι…
WOMAN 6: Το ζιννάπιν – όταν ήμασταν μικροί, ψάχναμε το ζιννάπιν – το wishbone, που λένε, μέσα στο περιστέρι
MAN 4: Αα, ναι, ναι… μέσα στο περιστέρι…
WOMAN 6: … και όποιος το κέρδιζε
MAN 4: Στα ελληνικά λέμε ‘γιάντες’
WOMAN 6: Γιάντες;
MAN 4: Το γιάντες
WOMAN 6: Το παίζατε, δηλαδή;
MAN 4: Που είναι αυτό που, ‘οποιος θα τραβηξει το πιο μεγάλο κομμάτι- και θα κερδίσει, και θα πάρει …
WOMAN 6: Ναι, ναι… το έπαιζες;
MAN 4: Ναι, ναι, ναι. Και έχεις τύχη;
WOMAN 6: Ναι, κάνεις μια ευχή
MAN 4: Ναι, και κάνεις... Εμείς το λέμε γιάντες αυτό… Και δεν ξέρω -
WOMAN 6: Αν έκανες μια ευχή…
MAN 4: Και δεν ξέρω αυτή η λέξη, πολύ παράξενη. Δεν το έχω ψάξει… Γιάντες…
[short silence]
WOMAN 6: Τι θα ευχόσουν;
MAN 4: … Αν είχαμε…
WOMAN 6: Ναι, αν είχαμε μια ευχή… Δηλαδή, αν ευχόσουν για ειρήνη στον κόσμο, θα ακουγόταν σαν καλλιστεία...!
MAN 4: Όχι…
WOMAN 6: Ναι, δυστυχώς
MAN 4: Εγώ προσωπικά θα ευχόμουν για λιγότερη απληστία
WOMAN 6: Ναι, είναι ο λόγος που τσακώνονται – ναι, είναι η απληστία
MAN 4: …η απληστία
WOMAN 6: Της εξουσίας, του χρήματος-
MAN 4: …του σεξ, των οποιωνδήποτε πραγμάτων… Του μυαλού, του μυαλού…
WOMAN 6: Αυτές οι αδυναμίες…
MAN 4: Ξέρεις, το να έχεις… η απληστία … αναφέρεται [?] [13.12] στο το να έχεις control … ευχαριστώ… το μέλλον και το παρελθόν… Και για μένα αυτό είναι το φοβερό … Και αντί να λες.. ξέρεις, ‘Κοιτάζω [?] [13.25] τοv εαυτό μου και είμαι ευχαριστημένος με αυτά που έχω’
WOMAN 6: Ναι…
MAN 4: Και αυτά που μου έρχονται τα καινούργια είναι … γιατί [?] [13.32] εγώ είμαι ευχαριστημένος με αυτά που έχω… Κάρφωσε την! [poss. referring to someone’s dining method] [13.34]
WOMAN 6: [conspiratorially] Πώς να το καρφώσω;
MAN 4: Πρέπει… Να σου πω… Θα το γυρίσεις από εδώ
WOMAN 6: Τα πόδια προς-… ααα, μα εσύ το βάζεις σε τρύπα [?] [13.42]
MAN 4: …… [inaudible] [13.44] το βάζεις σε τρύπα…
WOMAN 6: [laughs quietly]
MAN 4: ...και το ανοίγεις…
[sound of cutting food] [13.51]
... [inaudible] [13.54] ... καταστροφές πάντως…
WOMAN 6: Ε, ναι
MAN 4: Αλλά προχωρήσαμε τελικά, νομίζω…
WOMAN 6: [laughs quietly]
MAN 4: ... [inaudible] [14.02] ... Το πεζούνι φαίνεται πολύ καλό!
WOMAN 5: Μμμμ! [agreeing]
[dining silence, conversations continue around] [14.08-14.22]
WOMAN 6: Το πολεμώ εδώ…
MAN 4: Πάντοτε είναι έτσι…
WOMAN 6: Δεν θέλεις να το πιάσεις με τα χέρια σου;
MAN 4: Μμμμ… [eating] Έτσι κι αλλιώς τα κοκαλάκια είναι τόσο μαλακά… Που μπορείς να… [sound of bones crunching]
WOMAN 6: Πως σου φαίνεται;
MAN 5: Μια χαρά…
WOMAN 6: Τι έγινε με τες αποδείξεις; (turning to MAN 5 on her left)
MAN 5: Λοιπόν…
WOMAN 6: Τον Κ- [MAN 5] είχα χρόνια να τον δω… Π-… και ξαφνικά τον είδα…
MAN 4: Τον είδες μπροστά σου, ντυμένο Ιησού, και είπες, «Αυτόν θέλω!»
WOMAN 6: [laughs]Ναι!!! Ιησού,... τον είδα με τα δικηγορικά του, να ψάχνει αποδείξεις από τα έπιπλα που είχε αγοράσει … πότε τα αγόρασες;
MAN 5: 1962, η κυρία Κ- (referring to his mother)…
WOMAN 6: Και κόστιζαν μια περιούσια, δηλαδή ήταν μια κρεβατοκάμαρα, £150!
MAN 5: £170!
WOMAN 6: £170;
MAN 4: £170 το 196-;
MAN 5: 1962
MAN 4: Παναγία μοu, αυτό ήταν πολύ ακριβό
MAN 5: Τρία οικόπεδα, περίπου… Λοιπόν…
WOMAN 6: Για έπιπλα του αυτού… του Πάμπου Σαββίδημας, εδώ…(referring to the old furniture factory in which the dinner takes place)
MAN 5: Ξέρεις γιατί, Π-μου… Γιατί ετοιμάζω την… την αίτηση μου στα κατεχόμενα για αποζημίωση για την περιουσία μας εκεί – για επιστροφή της περιουσίας… Λοιπόν, και είδα ότι κάποιος μπορεί να διεκδικήσει και την κινητή του περιουσία [15.47]
MAN 4: Μάλιστα
MAN 5: Λοιπόν, κινητή περιουσία…
MAN 4: Έπιπλα, βέβαια, να μαζέψει κανείς
MAN 5: Λοιπόν… τζαι ευτυχώς, δαμέ ο Πάμπος Σάββίδης είχε μέσα στα αρχεία του την φόρμα παραγγελίας της μάνας μου από το ‘62
MAN 4: Απίστευτο…
MAN 5: Απίστευτο… Οπότε μετά από αυτό, αντιλαμβάνεσαι…
MAN 4: Βέβαια, δείχνει κάτι για την ποιότητα του…
MAN 5: Ναι… Της επιχείρησες
MAN 4: Της επιχείρησες, ναι…
MAN 5: Ναι…
WOMAN 6: Ναι, και όχι μόνον… Πόσο ακριβός ήταν, ή πόσο δύσκολο… Δηλαδή, οι καρέκλες του αυτες ειναι (possibly referring to the chairs they are sitting on) MAN 4: Εξαιρετικές…
WOMAN 6: Ναι [short silence]... Και τι; Θα το διεκδικήσεις; Τι…;
MAN 5: Βέβαια. Ήβρα μια φωτογραφία μου, που κάθομαι πάνω σε μια καρέκλα, παιδιά… Στο σπίτι μου στην Αμμόχωστο -, του Hans Wegner [??]] ‘dog’s chair’ [16.45] ... που κοίταξα τώρα και η τιμή πώλησης της είναι $12,750. Λοιπόν, και την βρήκα την φωτογραφία που κάθομαι σε ηλικία 7 ετών πάνω σε αυτή την καρέκλα στο σπίτι στην Αμμόχωστο. Λοιπόν, θα διεκδικήσω την καρέκλα… Λοιπόν, ήβραμε μια από τες φωτογραφίες της μάνας μου με διάφορα… που φορούσε διάφορα κοσμήματα. Πήγα στον Σ- [jeweller], και ήταν η κόρη του εκεί
MAN 4: Τον κοσμηματοπώλη;
WOMAN 6: Ναι
MAN 5: ... [inaudible] [17.20] με αυτό το σχέδιο στην μάνα μου… Τζαι έψαξε τζαι βρήκε στα αρχεία της, τρία κοσμήματα που είχαν σχεδιαστεί ειδικά για την μάνα μου…
MAN 4: ... [inaudible] [17.26]
MAN 5: Λοιπόν-
WOMAN 6: [gasps] [17.34] (desperately looking for the wishbone) … δεν θα παλέψω πάρα πολύ
MAN 4: Πάλεψα λίγο εγώ….
WOMAN 6: Τι πιθανότητες έχεις, να κερδίσεις;
MAN 5: Εγώ νομίζω ότι δεν είναι πιθανότητα… [eating] είναι βεβαιότητα
WOMAN 6: Αα…
MAN 5: Διότι πλέον το ζήτημα έχει ξεκαθαρίσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Λοιπόν, το Eυρωπαϊκό Δικαστήριο μας είπε: ’Κοιτάξετε να δείτε, αν θέλετε να διεκδικήσετε την περιουσία σας, ο δρόμος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου το συντόμων, το απευθείας έχει κλείσει, κα πρέπει να πηγαίνετε μέσω της επιτροπής.’ Αναλόγως, της επιτροπής, λέει ότι δικαιούστε να διεκδικήστε κινητή και ακίνητη περιουσία
WOMAN 6: Και η ψυχική οδύνη; [possibly referring to the personal journey of dragging the issue through the courts]
MAN 5: Νομίζω η ψυχική οδύνη το να πάνε στην επιτροπή, είναι μεγαλύτερη από οτιδήποτε άλλο...
WOMAN 6: Να ξαναθυμάσαι…
MAN 4: Την επιτροπή την Τουρκοκυπριακή;
MAN 5: Κοίταξε…
MAN 4: Τι είναι; Τουρκική -
MAN 5: Να σου πω κάτι; Τόσα χρόνια στην Κύπρο, ελέγαμε ότι δεν υπάρχει Τουρκοκυπριακό κράτος, και ότι αυτή που πλέον υπάρχει στα υφίσταται στα κατεχόμενα είναι η Τουρκιά. Είναι η μια διοίκηση της Τουρκίας – αυτόν ελέγαμε. Διότι, δεν υπάρχει Τουρκοκυπριακό κράτος – δεν υπάρχει αρχή, δεν υπάρχει… Λοιπόν, και έρχεται το δικαστήριο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και λέει ακριβώς αυτό το πράγμα… Λέει ότι, δεν υπάρχει Τουρκοκυπριακό κράτος – αυτό το οποίο υπάρχει είναι η Τουρκία και μια υποτελής διοίκηση. Και αυτό το δικαστήριο – αυτή την επιτροπή, είναι η επιτροπή της Τουρκίας… Αα… Αρχίσαμε εμείς να λέμε: ‘Όχι, δεν είναι, είναι Τουρκοκυπριακό και θα την αναγνωρίσουμε’. Ρε, φιλέ! Αφού σου λέει το δικαστήριο… το ίδιο- και αναγκάστηκε και η Τουρκιά να αποαναγνωρίσει [19.31] με αυτόν τον τρόπο το ψευδοκράτος. Εντάξει; Τζαι ερχόμαστε εμείς από μόνοι μας να βγάλουμε τα μάτια μας…
MAN 4: Μα, για ποιον λόγο αυτό;
MAN 5: Για ποιον λόγο; Να σου πω…
MAN 4: Ναι, πες μου εσύ…
MAN 5: Αλλά είναι πάρα πολλά απλό… Έχεις τον Χριστόφια (Cyprus president) ο οποίος προσπαθεί να σου φέρει μιαν λύση. Εντάξει; Λοιπόν… Η οποία λύση, στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι αυτά τα οποία προτείναμε εμείς. Τι προτείναμε εμείς, τουλάχιστον πάνω στο περιουσιακό; Ότι, εάν έχεις εσύ ένα κομμάτι γη στην Κερύνεια, και πήγε μιαν Eγγλέζα κομμώτρια και έκτισε το σπίτι της μέσα... Λοιπόν, αυτή έχει προτεραιότητα το να κρατήσει την γη..
MAN 4: Από εσένα
MAN 5: Από εμένα… Όταν, λοιπόν, ο πρόσφυγας ανοίξει την τηλεόραση του και δει την bulldozer να πηγαίνει και να κατεδαφίζει το σπίτι των Orams στην Λάπηθο, και τον Αποστολίδης να πηγαίνει να ... [inaudible] [20.35]… Ε, καλά. Όταν ο Αποστολίδης πήγε δικαστήριο, και κατάφερε…
MAN 4: …αυτό το πράγμα…
MAN 5: …αυτό το πράγμα… Εγώ γιατί να πάω να ψηφίσω την λύση-
MAN 4: …του Χριστόφια
MAN 5: …η οποία θα διά την δική μου την περιουσία στην-
MAN 4: …στην κομμώτρια
MAN 5: -κάθε Εγγλέζα… Που ήρθε από το πουθενά; Λοιπόν, με αυτόν τον τρόπο τώρα, εδώθηκεν ένα deadline μέχρι τον Δεκέμβρη…. Ο Χριστόφιας λέει: μην πάτε, εντάξει; Οπότε, από τον Γενάρη και μετά, το δίλλημα ποιο θα είναι; Παιδιά δεν έχει τίποτε, δεν έχει ούτε δικαστήρια, ούτε τίποτε πλέον. Η μόνη σας η επιλογή, είναι η λύση την οποία σας προτείνω εγώ… Είτε την δέχεστε, είτε δεν την δέχεστε. Τζαι όποτε ο κόσμος πλέον θα βρεθεί στην γωνιά, τζαι θα πει, είναι είτε τίποτε, ή τούτο. Αυτήν την στιγμή ο κόσμος αισθάνεται ότι έχει κάποιες επιλογές. Λοιπόν, μετά το Γενάρη, δεν θα έχετε επιλογές
MAN 4: Κύριε ελέησον …
MAN 5: Συγγνώμη;
MAN 4: Λέω, Κύριε ελέησον …
MAN 5: Ναι, Κύριε ελέησον – εν απλό
MAN 4: Ναι αλλά… Για πες μου, Κ-… Τι είδους μυαλό, και ποιο είναι …. Ποιο είναι, ας πούμε, το όφελος του Χριστόφια και του κόμματος του για αυτό το πράγμα συγκεκριμένα, έτσι. Γιατί, πρέπει να βλέπουμε το συγκεκριμένο όφελος, το οποίο κάπου πρέπει να υπάρχει έναν όφελος που πρέπει να πιάνεται
MAN 5: Ναι, εγώ πιστεύω ότι ο Χριστόφιας … είναι από τους λίγους που πραγματικά θέλει λύση. Θέλει την λύση ο Χριστόφιας. Απλούστατα, πιστεύει ότι αυτή η [?] λύση είναι το καλύτερο από όποιο μπορούμε να ελπίζουμε [?] [22.19]. Λοιπόν, οπότε δουλεύει γι’αυτό. Δηλαδή, ο Χριστόφιας θέλει την λύση. Δηλαδή, εγώ που να ψηφίσ-
WOMAN 6: [gasps] Ήβρα το!!! Συγγνώμη, συγγνώμη… Τόσην ώρα έψαχνα το στο πιάτο μου… [giggles]
MAN 5: Το ζιννάπιν;
WOMAN 6: Το ζιννάπιν! Παναγία μου, ότι θα κάνουμε ευχή θα βγει!
MAN 5: Τζαι με ποιον θα το κάμεις; Με τον…
WOMAN 6: Εδώ… Με τον Π-
MAN 5: Με τον Π-;
WOMAN 6: Αα! Βρήκα το! Your wishbone! ... Συγγνώμη… θυμάμαι παιδικές…
MAN 5: Και τι θα βάλετε πάνω; Πρέπει να βάλετε στοίχημα όμως… Τι στοίχημα θα βάλετε;
WOMAN 5: Το λοιπόν… Ε- στοίχημα; Στοίχημα ή ευχή;
MAN 4: Έχουμε βάλει, έχουμε βάλει την ευχή… Ναι, ναι…
MAN 5: Εν τζ’εν ευχή. Εν στοίχημα.
WOMAN 6: Εν στοίχημα;
MAN 5: Άντε φτύσε, φτύμα, κόλλα το.
WOMAN 6: Έτσι – α!
MAN 4: Κέρδισες!
WOMAN 6: [laughs]
MAN 5: Μα, εν τζ’εν έτσι που πάει…
WOMAN 6: Ήντα που πάει? … [inaudible] [23.14] [giggling]
MAN 4: Σε αυτό το σημείο την φιλώ…
MAN 5: Ναι, άντε… [more laughter]
MAN 4: [kisses WOMAN 6]
MAN 5: Λοιπόν, ξέρεις πως πάει;
WOMAN 6: Πως; [smiling] Yes!
MAN 5: Από τώρα… κάθε φορά που σου δίνει ο ένας τον άλλον έναν αντικείμενο, ο άλλος πριν το πιάσει, πρέπει να πει ‘Θυμάμαι’
WOMAN 6: Ναι… θυμούμαι το… Θυμάμαι! Και το δεν ξεχνώ!
MAN 5: Αν δεν πεις ‘θυμάμαι’ και προφτάσει ο άλλος να σου δώσει το…
WOMAN 6: Τέλειο!
MAN 4: αντικείμενο…
MAN 5: …το αντικείμενο. Λες εσύ ‘γιάδης’ [?] [23.36] η ‘γιάντες’
MAN 4: Ναι
MAN 5: Και κερδίζεις εσύ… Οπότε…
MAN 10: Hi L-... [standing behind WOMAN 6]
WOMAN 6: Hello!
MAN 10: I did not find the place but now I did...
[laughter]
MAN 10: … [inaudible] [23.25]
[extended silence, other conversations can be heard]
MAN 4: Ο Πρέσβης [identifying latecomer/MAN 10]
MAN 5: O A-
MAN 4: Τρέχα γύρευε… με τους π-, δεν … [inaudible] [24.03] ... Είναι, ξέρεις, είναι όπως την αρχαία τραγωδία, μπαίνει ο αγγελιοφόρος στο τέλος για να ανακοινώσει ότι όλοι πέθαναν [laughs]
MAN 5: Εμάς νομίζω ότι το ανακοίνωσαν ήδη ότι επέθαναν όλοι
MAN 4: Μάνα μου, ρε παιδί μου, ρε Κ- …. Δηλαδή ξέρεις τι είναι- ποιο είναι το θέμα; Παντελής έλλειψη κατανόησης των θεσμικών πλαισίων, των νομικών πλαισίων. Των οποίων διορίζουν τα πράγματα
MAN 5: … [inaudible] [24.39]… δηλαδή ότι θα μπορούσε να ήταν κατανοητό; Από ποιον;
MAN 4: Από ποιον, ναι… Αν όι κατανοητό, το θέμα είναι ότι μπορείς σε κανονικά πλαίσια να τα εξηγήσεις, αλλά πρέπει να μιλάς, να μεταφέρεις την νομική σκέψη, και άρα τις έννοιες του δικαίου που ορίζουν ορισμένα πράγματα τούς σε αυτό [?] [24.59]. Τι σημαίνει μιαν απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τα λοιπά…
MAN 5: Ναι…
MAN 4: Σε μια γλώσσα απλή για τον λαό… Αυτό όμως … [inaudible] [25.05] πολιτικούς με … [inaudible] [25.05] … στοιχειώδη μόρφωση
MAN 5: Μα εδώ έχεις δικηγόρους…
MAN 4: …οι οποίοι
MAN 5: … οι οποίοι σου λένε [inaudible] [25.13] την δουλειά τους… Οι οποίοι σου λένε, το να καταφύγεις στην επιτροπή σημαίνει ότι αμέσως εκχωρείς το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιουσίας σου στον Τούρκο… Λοιπόν, όταν σου το λέει ο δικηγόρος σου αυτό … το οποίο… δεν έχει… δεν θα μπορούσε να είναι πιο λάθος… [?] [25.31] εκτίμηση… Διότι έχεις τρεις επιλογές: η πρώτη επιλογή είναι να την πουλήσεις την περιουσία σου στον Τουρκοκύπριο, η δεύτερη επιλογή είναι να την ανταλλάξεις με περιουσία τουρκοκυπριακή στης ελεύθερες περιοχές, και η τρίτη είναι να την ζητήσεις να σου επιστραφεί η περιουσία σου. Λοιπόν… και όταν έρχεται ο δικηγόρος και ότι με το να πας, αμέσως υπογράφεις ότι τους δίνεις την περιουσία, ε.. τι συζήτηση μπορεί να γίνει;; Τζαι να καταλάβει ποιος;
MAN 5: Ως τώρα ήταν σπίτι ο π-;
WOMAN 6: Όχι, χάθηκε… και του είπα…
MAN 5: Τζαι τώρα που εβρέθηκε, τι θα γίνει;
WOMAN 6: Είπα του, ‘μεινε, πιασε ένα ποτό’, και όταν τελειώσω… θα βρεθούμε σε ένα after-dinner party. Όλοι μαζί
MAN 5: Εε. Έτσι
WOMAN 6: Έτσι…
MAN 4: Τρέχα γύρευε…
[short silence]
WOMAN 6: Το λοιπόν, βρήκα ζιννάπιν [giggles]
MAN 5: Ναι. Μα, εν τζ’εν λίγο πράγμα…
WOMAN 6: Μμ…
MAN 5: Εν τζ’εν λίγο πράγμα… Το θέμα είναι τι είναι το στοίχημα που θα βάλετε;
WOMAN 6: Νόμιζα ότι ήταν ευχή… Πρέπει να βάλουμε κανονικό στοίχημα;
MAN 5: Βέβαια! Διότι …
WOMAN 6: Μα, εμένα οι γονείς μου απαγόρευαν με να βάλω στοιχήματα… Μου είπαν είναι κουμαρτζίδικο [?] [26.43] πράγμα…
MAN 5: Να την ξεχάσεις την καλή σου
MAN 4: … ανατροφή
MAN 5: …ανατροφή για πέντε λεπτά
WOMAN 6: Τι στοίχημα να βάλουμε, Π-; Άντε…
MAN 4: Τι στοίχημα να βάλουμε;
MAN 5: Τζαι εμένα η μάμμα μου είπε πολλά πράγματα…
MAN 4: Ότι…
WOMAN 6: Άντε, πες μας ένα παράδειγμα…
MAN 4: Τι στοίχημα να βάλουμε;
MAN 5: Λοιπόν, εάν κερδίσει… η κυρία Λ-, θα της στείλεις όλη σου την συλλογή με τα... πως τους λες…; Τα βιβλία σου…
WOMAN 6: Και εγώ θα του κάνω έναν έργο τέχνης
MAN 5: Και αυτή θα σου κάνει έναν έργο τέχνη…
MAN 4: Ωραία…
WOMAN 6: Αχ, τέλεια – παίζουμε…
MAN 5: Και εγώ που είμαι ο broker, διότι είναι οι μεσίτες που βγάζουν το-
MAN 4: …το κέρδος
MAN 5: …το κέρδος το περισσότερο… Θα πάρω μια σειρά από τα βιβλία σου, και έναν έργο δικό σου…
[laughter] [all speaking at once]
MAN 4: Δηλαδή θα πληρώσουμε από δυο ο καθένας, δεν πάει έτσι, αποκλείεται…
WOMAN 6: Όι, δεν πάει… Προσπαθεί να μας ξεγελάσει ο δικηγόρος
MAN 5: … [inaudible] [27.27]… γιατί εσύ
MAN 4: Μπορεί να είμαι ιστορικός, αλλά τέλεια [?] [27.29], δεν είμαι!
MAN 5: Περίμενε – γιατί από δυο; Τα μαθηματικά σου εν λίγα… Μπορεί να κερδίσεις. Οπότε θα πάρεις το… τον τέχνης, και θα δώσεις μόνο μια συλλογή από τα βιβλία σου…
MAN 4: Σε σένα…
WOMAN 6: Δεν μπορείς να είσαι απλώς μάρτυρας;
MAN 4: Το θέμα είναι ότι θα δώσω ούτως η άλλως όμως… Αυτό με απασχολεί…
MAN 5: Μα δεν είναι η χαρά αυτή; Δεν σου δίνει χαρά αυτό;
MAN 4: Όχι, δεν μου δίνει. Όχι, όχι…
MAN 5: Αα, όχι, ε;
MAN 4: Όχι, το ακυρώνω αυτό…
MAN 5: Το ακυρώνεις…
MAN 4: Δεν μου αρέσει – το brokerage δεν μ’αρέσει
WOMAN 6: Μεταξύ μας πρέπει να’ναι… ναι, ναι, ναι… Μεταξύ μας, κι εσύ θα είσαι σαν μάρτυρας…
MAN 4: Οπωσδήποτε…
WOMAN 6: …μέσα στο παιχνίδι
MAN 5: Θα ανταλλάξουμε… Όποιος χάσει-
WOMAN 6: …εγώ θα σου δώσω έργο… Ναι
MAN 5: Όχι, όποιος χάσει, θα δώσει του αλλού ένα σέξι εσώρουχο…
WOMAN 6: [laughs]
MAN 5: Προς θεού, καλέ! Προς θεού! Παναγία μου…
WOMAN 6: Yes! Yes!
[more laughter]
WOMAN 6: Λοιπόν, θυμάσαι τους κανόνες του παιχνιδιού;
MAN 5: Λοιπόν
WOMAN 6: Γιατί εγώ έχω φρικτή μνήμη… Οι κανόνες είναι, σου δίνω κάτι, και λες…
MAN 5: …‘θυμάμαι’
MAN 4: …‘θυμάμαι’ … Ναι
WOMAN 6: …‘θυμάμαι’. Και αν μου δίνεις κάτι, ‘θυμάμαι’
MAN 4: Εάν το πάρω, εάν το πάρω χωρίς να το πω, έχασα…
MAN 5: Όχι, εάν το πάρεις χωρίς να το πεις, και θυμηθεί η Λ- να σου πει ‘γιάτις’ τότε κερδίζει...
MAN 4: Τότε κέρδισε η….
MAN 5: Τότε κέρδισε – αλλά πρέπει να θυμηθεί και αυτή να σου πει ‘γιάτις’
WOMAN 6: Λίγο ψωμάκι;
MAN 4: Όχι, ευχαριστώ…
[giggling]
MAN 4: [smiles] Μην βιάζεσαι… Θέλει λίγο υπομονή
WOMAN 6: Και πόσων πάει; Μπορεί να πάει ένα, δυο, πέντε, είκοσι χρόνια; Όπως το κυπριακό, ας πούμε;
MAN 5: Όσα παίρνει, να θέλει…
[all three speaking at once] [inaudible] [28.49-28.53]
WOMAN 6: Πολλά σημαντική αυτή η μνήμη σε αυτό το παιχνίδι
MAN 4: Πως πάει η συζήτηση από εκεί;
WOMAN 5: Μιλούμε περί συμβολισμούς στην τέχνη…
WOMAN 6: Εσύ πως πάει η μνήμη σου; [to MAN 5]
MAN 4: Παναγία μου, έχετε πέσει στα πολύ βαριά, ρε παιδί μου!
MAN 5: Για τα παλιά πολύ καλή, για τα … [inaudible] [29.04]
[conversations across the microphones]
WOMAN 6: … [inaudible] [29.05]... αυτό το ‘δεν ξεχνώ’, όταν είχα κάνει εκτίμηση…
[conversation noise increases, voices cross and get drowned out – MAN 5 continues on AUDIO 3]
WOMAN 6: … [inaudible] [29.16] … το Πενταδακτύλου. Που αρχίζει κοντά στην Μόρφου, και τελειώνει σχεδόν στον Βαρώσι… Αμμόχωστο
MAN 5: Και είναι 19;
WOMAN 6: Ναι, μέτρησα τα τες, είναι σχεδόν 91 χιλιόμετρα, και είναι… όταν άνοιξα το χάρτη, και είδα ότι έχει 19 μυτιές [?] … Και έψαχνα το ύψος του καθενός. Δηλαδή, εσύ είσαι στην [?] Παλιά Βρύση [?] [29.42] … καλά, καλά… είναι… Πιο γνωστό είναι εδώ… Εν του το [inaudible] [29.45]
[MAN 5 & WOMAN 6 drowned out by MAN 4 talking to WOMAN 5 & MAN 3]
MAN 4: Αα, νόμιζα προσφέρουμε αυτό για την θυσία επειδή είμαστε στο δείπνο… Ναι; Έλα να σε θυσιάσω… Όπως το τρίτο μου μυθιστόρημα, εκεί να δεις…
WOMAN 6: Τι ρόλο θα έπαιζε ο Α-;
MAN 4: Του θύματος…. Θέλει να θυσιαστεί
[participants turn and speak to AUDIO 3 & 5] [30.06-30.23]
MAN 4: Που;
WOMAN 6: Θέλει ρόλο…
MAN 4: Το θύμα είσαι… Θα θυσιαστείς… Αα, ναι;
WOMAN 6: … [inaudible] [30.31] εδώ πάνω, κάτι λέει;
MAN 4: Όχι καθόλου… Πολλά πράγματα θυσιάζονται… … [inaudible] [30.42] … Κύριε ελέησον, δεν νομίζω…
WOMAN 5: Τι απλώς να θυσιαστεί για μια γκόμενα;
MAN 4: Υπάρχει ωραιότερο πράγμα για έναν άντρα να θυσιαστεί για μια γυναίκα;
WOMAN 5: Όχι! Είναι ανοησία, έχει τόσες άλλες γυναίκες! Σιγά… Να θυσιαστεί… … [inaudible] [30.55]
MAN 4: Δεν είμαι αυτής της άποψης – εγώ είμαι ρομαντικός
WOMAN 6: Και εγώ είμαι…
WOMAN 5: Εδώ όμως Π- μου, μιλούμε … [inaudible] [31.00] … της ειρήνης
MAN 4: Είμαι ρομαντικός, και ο ντετέκτιβ μου για μια γυναίκα υποφέρει… Δεν το συζη-
WOMAN 5: Μιλούμε για το ενδεχόμενο [?] [31.03]… Πρέπει να θυσιαστούμε … [inaudible] [31.05] … για το καλό της ανθρωπότητας!
MAN 4: Τι εννοείς; Το καλό της ανθρωπότητας είναι σεξ; Κατ’αυτό υπονοείς;
WOMAN 6: Είναι όλοι…;
MAN 4 & WOMAN 5: Σεξ
WOMAN 6: Σεξουαλική;
MAN 4: [not pleased] Όχι σεξ. Γιατί μου λες για το καλό της ανθρωπότητας ώστε τι; Να θυσιάζεται ο αυτός και να πηδιούνται οι άλλοι;
WOMAN 5: Και για μια γκόμενα;
WOMAN 6: Ναι…
WOMAN 4: Έχει πιο ωραίο πράγμα, όμως; Σκέφτηκες το τούτο; Να θυσιαστεί ένας και να πηδιούνται όλοι ελεύθερα;
WOMAN 6: Πως εννοείς να θυσιαστεί, τζαι έχασα σε;
[All talk at once]
MAN 4: Μπορείς να διαβασ- Μην υψώνεις την φωνη σου, επειδή γράφεται… Μπορείς να διαβάσεις το «Άρωμα» το Patrick Süskind, που είναι ακριβώς…
WOMAN 5: Το έχω διαβάσει, το έχω διαβάσει στα γαλλικά κιόλας…
MAN 4: Εκεί τελειώνει με το ίδιο πράγμα. Αυτός είναι ο δολοφόνος, και στο τέλος φτιάχνει αυτό το τέλεια ερωτικό άρωμα – το οποίο φοράει ο ίδιος…
WOMAN 6: Ναι, το είδα…
MAN 4: -και μετά τον τρώνε ζωντανό
WOMAN 6: Ναι, το είδα…
MAN 4: Τον τρώνε όλοι…
WOMAN 5: Ναι, εντάξει
MAN 4: Αυτό το φαλλικό σύμβολο… [referring to dessert]
WOMAN 6: [smiling] Το περίμενα, το περίμενα, το περίμενα…
MAN 4: C'est un [sic] symbol phallique, ça
WOMAN 5: Μην υψώνεις την φωνη σου…
MAN 4: Εγώ επιτρέπεται…
WOMAN 6: [laughing] Avec le sex, le byzantine...
MAN 4: Εγώ έτσι κι αλλιώς, είμαι ξι-… Είμαι ξημαριζμένος εγώ…
WOMAN 5: Γιατί; Εγώ δεν πρέπει να είμαι ξημαριζμένη;
MAN 4: Είμαι ένας βρώμικος…
WOMAN 6: He’s talking about sex and about sacrifice
MAN 4: Έχω χαρακτηριστεί ως τέτοιος, μην το συζητάς…
MAN 5: Sacrifice??
MAN 4: Ναι, ναι, ναι... Οπότε… δεν με πειράζει πια…
[all talking at once]
WOMAN 6: ...it’s from the sculpture I made – the 150kg, the big sculpture... It’s the chocolate, the leftover [referring to dessert]
MAN 5: You made a sculpture with chocolate?
WOMAN 6: Yes... Oh my god, it’s really going down [?] [unclear, possibly about the dessert] [laughing] ... I’m not doing it in front of him, I’m going to eat like this... [gestures]
[more laughter]
OK, it’s down!
MAN 4: …και μπαίνω μέσα, τους μοιράζω τα τεστ, τους τα δίνω πίσω. Ήταν να κοπεί το 80 της 100…
WOMAN 4: [laughs]
WOMAN 5: Τι κακός άνθρωπος που είσαι, βρε εσύ Π-
WOMAN 6: They told me that... Μου έλεγαν ότι στην Γάλλια, το μόνο πράγμα που κουβεντιάζουν όταν τρώνε είναι για φαγητό… F-, is it true that in France the number one topic of conversation when the French eat is the food?
[conversation continues on AUDIO 5]
WOMAN 4: Δεν μας λες, λες να είναι πραγματικά τσάι από ελιά, η έχει βάλει green tea και κάτι;
MAN 4: Κι από εκεί και περά, τρέχα γύρευε … Είναι green tea με ελιά
MAN 3: Για αυτό που προτίμησα να μην πιω, διότι…
WOMAN 4: Είναι...
MAN 4: ...διακοσμητική
WOMAN 5: Είναι έλαιο-green tea
MAN 4: Καλυτέρα να μας την ρίξει την πιέσει λίγο, γιατί πάρα-ανεβηκε
WOMAN 6: Που έμαθες να διαβάζεις … [?] [52.00]
MAN 5: Ah, it’s Commandaria... It’s quite nice, actually... It’s sweet and sort of...
WOMAN 6: It has...
MAN 4: Έχει ήδη ζάχαρη το τσάι
WOMAN 6: Που έμαθε… Που το έμαθες να το διαβάζεις;
MAN 5: Άντε κάλε, έμαθα τζαι εσύ – μπελάρες
WOMAN 6: Αχ, τελεία! [laughs]
MAN 4: Είναι όλο ζάχαρη
WOMAN 6: Αλλά, τα βασικά τους βλέπουμε
MAN 5: Όλα
WOMAN 6: Όλα. Βέβαια… διαβάζει καφέ, πρόσεξε
MAN 4: Διαβάζει καφέ;
MAN 5: Ακατάγνωτα…
WOMAN 6: Έπρεπε να πιάσω ένα καφέ, ρε παιδί μου
MAN 4: Όπως κάνω εγώ τα ωροσκόπια
WOMAN 6: …[inaudible] [52.26] … μπορούμε να έχουμε [?] [52.30]
MAN 5: Αα! Ναι;
MAN 4: Να σας φτιάξω κανέναν ωροσκόπιο;
MAN 5: Ε, άντε ρε Π-
MAN 4: Αλλά θα θέλω χαρτί μολύβι να πιάσω…
MAN 5: Αμέσως [leans back and asks for pen and paper]
WOMAN 6: Καλά πως τα φτιάχνεις τα ωροσκόπια; Τι ωροσκόπιο είσαι εσύ;
MAN 4: Εγώ είμαι Παρθένος
WOMAN 6: Παρθένος… Αυτός;
MAN 4: Αυτή η κοπέλα, ποια είναι …[inaudible] [52.50]
WOMAN 6: Είναι η …[inaudible] [52.52]… Αυτός εδώ τι νομίζεις ότι είναι;
MAN 5: Τι έκαμε αυτός εδώ;
WOMAN 6: [laughs] Αυτός εδώ που τα ωροσκόπια, λέω τη…
MAN 5: Ναι, ναι.. τώρα παρήγγειλα ήδη χαρτί και μολυβή… που θα έρθει θα μας κάνει ο Π-…
MAN 4: Να κάνουμε ένα μικρό ωροσκόπιο, να δούμε νάμπου γίνετε
WOMAN 6: Μάνα μου, έχουμε κάτι που να παίζουμε
MAN 5: Μα, Κύριε ελέησον
WOMAN 6: Είναι αλήθεια ότι η γλώσσα των διπλωματών πρέπει να είναι γαλλικά;
MAN 5: Όχι… νομίζω ότι [inaudible] [53.16]
WOMAN 6: Η ξεπέρασαν το; Τι είναι passé; …
MAN 4: [joins conversation on AUDIO 3]
WOMAN 6: Όταν έψαχνα όλα τα μενού … στο…
MAN 5: Ναι
WOMAN 6: Στην… από την αρχή… των πενηντάχρονων… στο Λεβέντη… στο μουσείο το Λεβέντη, ήταν όλα στα γαλλικά
MAN 5: [?] [53.35] … Αα! Που εκάμαν για τα 50 χρόνια της κυπριακής δημοκρατίας;
WOMAN 6: Πριν από 50 χρόνια που… τραπέζωναν όλους τους ξένους… Είτε ήταν γάλλοι, είτε ήταν πακιστανοί, είτε ήταν οτιδήποτε, ήταν στα γαλλικά…
MAN 5: Εε, άμα [?] [53.53] με πράγματα λίγο πιο σοβαρά. Ίσως να μεν είχαμε τα χαλιά που βλέπουμε σήμερα … [inaudible] [54.00]
WOMAN 6: Αχ… έχουμε τα χαλιά; …. Ώστε θα κάνεις closure;
MAN 5: Ναι… μα δεν έχω την ενέργεια για οτιδήποτε άλλο. Ξέρεις γιατί;
WOMAN 6: Ναι;
MAN 5: Για να μπορέσω να συνεχίσω…
WOMAN 6: Λοιπόν, θα κάνεις … [inaudible] [54.23];
MAN 5: Ήρθε η ώρα του… Ήρθε η ώρα του
WOMAN 6: Ήρθε η ώρα του
MAN 5: Μα δεν μπορώ. Δεν έχω την ενέργεια πλέον για οτιδήποτε άλλο. Δεν έχω την ενέργεια να ελπίζω τούτο είναι … [inaudible] [54.34] …που θέλω – να μεν ελπίζω, Όταν τελειώσει τούντο πράγμα, τότε μπορώ να συνεχίσω
WOMAN 6: Να ελπίζεις επιστροφή
MAN 5: Ναι, ναι
WOMAN 6: Ναι… προπαντώς από την Αμμόχωστο, μια ζωή, λίγες βαλίτσες …. Έτοιμες…
MAN 4: Στην υγεία σου, Λ- μου
WOMAN 6: Αχ, ότι ποθούμε… μπορείς να το κρατήσεις-
MAN 4: Στην αγκαλιά μας να την βρούμε!
WOMAN 6: ...μπορείς να το κρατήσεις ένα λεπτό;
MAN 5: Αχ, μπράβο! Έλα Π- επί τούτου
WOMAN 6: [laughs]
MAN 4: Ε; Σωστό;
WOMAN 6: Πως θα τον κάνω τώρα; Και δεν ξέχναει αυτός, έχει μια μνήμη – το κάτι άλλο. Πώς να τον ξεγελάσω;
MAN 4: Λοιπόν, άκου το ανέκδοτο
WOMAN 4: Πες μας έναν ανέκδοτο, ρε Π-
MAN 4: Συναντάει ένα [inaudible] [55.20] …
UNKΝOWN: Ssshhhh!
WOMAN 5: Ντροπή! Ντροπή!
WOMAN 6: [?] [55.27] … ένα λουλούδι
MAN 5: Όι, όι, όι!
WOMAN 6: Εν να το καταλάβει;
MAN 5: … [inaudible] [55.41]
WOMAN 6: Αν του δώσω λουλούδι, λες να το καταλάβει;
MAN 5: Εν να το καταλάβει, καλή!
MAN 4: Συναντά ένας φίλος έναν άλλο στον δρόμο, και λέει: «Τι γίνεται, ρε Γιάννη; Χάλια σε βλέπω…»
«Άσε με, ρε Γιώργο,» λέει, «έχω να πάω σε λίγο στον εφορία, και δεν ξέρω τι να κάνω, τι να τους πω, πώς να το παρουσιάσω…» Που μου έλεγε η γιαγιά μου… είναι [?] [55.43]
[laughter]
WOMAN 6: Αγάπη μου, θέλεις ένα λουλούδι;
MAN 4: …θυμάμαι!
WOMAN 6: [laughing]
WOMAN 5: Peace! Peace in war!
MAN 5: Α-α-α! Πρέπει πρώτα να το πεις και μετά να το πιάσεις
MAN 4: Το’κάνα μαζί
MAN 5: Δεν γίνεται
WOMAN 6: [still laughing] Είπε το, είπε το… Εντάξει… Δεν θα το καταφέρω ποτέ μου, έτσι; Αυτή η μνήμη… Εγώ δεν έχω μνήμη…
MAN 5: Η Μ-, που κάθεται;
WOMAN 6: Εκεί…
MAN 5: Νομίζω η Μ- ήξερε και τον καταπληκτικό [?] [56.18]
WOMAN 6: Αα, ναι; Εν να σε δω στην πράξη. Άντε Φ- εν να τις το γυρίσεις εσύ;
[activity drowned out by laughter from AUDIO 3]
MAN 4: Αυτό είναι το concept των παλαιοτέρων εποχών!
MAN 8?: Plus forte
WOMAN 6: Αα, με πάθος: avec passion...
[conversations move to AUDIO 3 and AUDIO 5] [[56.58]
WOMAN 6: Ναι, ναι, ναι – να μας το πει το καφέ μας… … [inaudible] [57.02] Και αγάπες, αγάπες πολλές… Αχ, εγώ δεν έχω αγάπες
MAN 5: Ίσως να πει, η μονή που έχεις εν τέλειο
WOMAN 6: [laughs]
MAN 5: One, two, three
WOMAN 6: Αα- πρέπει να το πιω πρώτα…
[extended silence] [MAN 4 talks to AUDIO 3]
[57.49]
WOMAN 6: Να κολλήσει, αν κολλήσει… Ξέρω εγώ αν κολλήσει, πρέπει να λες ‘α… β… γ… δ…’
MAN 5: Ναι, ως που να πέσει…
WOMAN 6: Ναι
MAN 5: Τζαι; Μετά;
WOMAN 6: Είναι το…
MAN 5: Τύπος που να παντρευτείς; [laughs]
WOMAN 6: Π.χ… [laughs] Εν το κάναμε…
MAN 5: Εν ηξέρω! Εντωμεταξύ, εσύ ξέρεις παραπάνω από μένα!
WOMAN 6: Ναι!
[more laughter]
MAN 5: Πούν’την Μ-;
WOMAN 6: Μ-, άκουσα ότι λες καλά τον καφέ;
MAN 5: Μ-
WOMAN 6: Έτσι μας λέει
WOMAN 4: Όλα θα σου τα πω!
WOMAN 5: Εν θα κοιμηθούμε όλη νύχτα αν πιούμε καφέ τώρα
WOMAN 6: Εν να μας το πει και η Μ-, για σταυρωμένες πληροφορίες
MAN 5: Βέβαια! Για σταυρωμένες πληροφορίες
WOMAN 4: Όλα, όλα!
WOMAN 6: Θα μας πουν τον καφέ μας…
MAN 4: Εγώ δεν μπορώ να πιω καφέ με, ούτε… Δεν θέλω καφέ…
WOMAN 6: Μα ούτε εγώ δεν θέλω καφέ
MAN 4: Άλλωστε, την μοίρα μου την είπε μια τσιγγάνα πριν πολλά χρόνια, οπότε…
WOMAN 6: Και βγήκε;
MAN 4: Βγαίνει, η μαύρη κι έρημη
MAN 5: Monsieur le professeur, voilà!
MAN 4: Λοιπόν...
WOMAN 5: Τι είναι αυτό;
MAN 4: Θα του κάνω το ωροσκόπιο του, Κ-
MAN 5: Οο!
WOMAN 6: Πολλά χαρίσματα…
MAN 5: Ναι
[laughter]
WOMAN 5: Θέλω και εγώ μετά
MAN 5: Λοιπόν, άκου, έτσι για να ξέρεις τα πράγματα που με ενδιαφέρουν [?] [58.57]
MAN 5: Πρώτα υγεία, τζαι μετά σεξ, τζαι μετά [?] [58.59]
WOMAN 5: Άσε τον να τα βρει, ρε παιδί μου
WOMAN 6: Υγεία, σεξ, και;
MAN 5: [?] [59.03]
MAN 4: Όι, εσύ καταρχάς δεν θα μιλήσεις καθόλου…
WOMAN 5: Υγεία και σεξ εν συναφή πράγματα, Κ-…. Κύριε…
WOMAN 6: … Χρήματα
MAN 4: Συμμαζευτείτε
MAN 5: Είναι συναφή; [laughs]
WOMAN 6: Συμμαζευτείτε; [laughs]
WOMAN 5: Όλοι μιλούμε για σεξ, άμα το πρόσεξες – όλη η παρέα… Τι είναι αυτό η Πυθαγορική γεωμετρία;
WOMAN 6: Τώρα θα’ρθει χαρτί-… Αα, εδώ θα αρχίσουμε; Do you know the three things he’s interested in, he just said? Health, sex and money
MAN 5: In that order...
WOMAN 7: So original!
MAN 5: Yes, yes
WOMAN 8: Who is the fortune teller here?
MAN 6: C-...
WOMAN 6: ... [laughs, unclear at what comment] I am shocked... [laughs] I never even think about it
WOMAN 7: Normal. You are a normal human...
MAN 5: Yes, yes, true
WOMAN 6: A normal man
WOMAN 7: Yes, a man...
MAN 5: You are the first person who says that [laughter]
MAN 6: What are you talking about?
MAN 5: She said, ‘you are a normal human being’ and I said, ‘You are the first person to say that’
WOMAN 6: What are the three... OK, Y-... What are the three most important things?
MAN 6: To whom?
MAN 5: To you...
WOMAN 6: To you... For example... OK, I shouldn’t say it...
MAN 6: Sex...
MAN 5: What’s it again?
WOMAN 7 & MAN 6: Sex
MAN 5: Sex, to you, and then...
MAN 6: My family
MAN 5: Yes...
MAN 6: This goes together, but anyway...
WOMAN 7: [laughs loudly]
MAN 6: Not necessarily... [laughs]
WOMAN 6: Comme tu y vas! Comme tu y vas! [?] [60.00]
MAN 6: Health
MAN 5: It’s there... That’s what I said. I said health, sex...
MAN 6: And family... and wealth
WOMAN 6: [gasps] Aah! The same! Peace never comes in?
MAN 6: It assumes that there is peace... because without peace, you don’t have any of these
WOMAN 6: You take it...
MAN 5: You don’t have health; you get killed in the war
WOMAN 6: But then you take the peace for granted but not health for granted?
MAN 6: Of course, of course... I take... No. It’s not that it’s for granted... It’s the basis for everything. From the moment you don’t have peace, nothing of the other things happen. Maybe wealth happens – I don't know – but only for a few...
[continues on AUDIO 5, as horoscope reading starts]
MAN 4: [in a low voice] Λοιπόν… K-, θέλω ημερομηνία γέννησης
MAN 5: [gives date of birth]
MAN 4: Σωστά… Όχι το [year of birth] δεν μας απασχολεί…
WOMAN 6: We’re doing astrology here...
MAN 4: Και… μήπως και θυμάσαι την ώρα; Αν ήταν μέσα στην μέρα, η μέσα στην νύχτα;
MAN 5: Ήταν χαράματα... πριν να [?] [60.01]
[WOMAN 6 can be heard conversing with the crew]
MAN 4: Μπράβο, άρα τρεις, τέσσερις το πρωί, τέτοιο πράγμα;
MAN 5: Ναι...
[snapping noise – clapperboard falling?]
MAN 5: Τελειώσατε;;
WOMAN 6: Ναι, αλλά μείνετε, μείνετε
MAN 5: Μα, ηντα’λλοής;; Έ θα με βγάλει να βγάλω – Oo! Μα χρυσέ μου, χρυσέ μου...! [inaudible] [61.36]
[clapperboard drops down, shooting finishes and guests begin to applaud] [61.36]
WOMAN 6: Τέλεια, τέλεια! [laughing]
WOMAN 5: [chants WOMAN 6’s name]
WOMAN 6: Ah, thank you! You continue and I will bring some more guests on the table. Continue, continue! Don’t go...
WOMAN 5: [yells] Μπορούμε να καπνίσουμε;;
UNKNOWN WOMAN: ΝΑΙ;;
WOMAN 5: Μπορούμε να έχουμε κρασί; Αφεντικό, κρασί;
MAN 5: Οh-la-la-la...
MAN 4: Λοιπόν… κοίταξε να δεις, Κ- πως έχουν τα πράγματα…
MAN 5: [conducting conversation far across the table, turns around] ... Ναι, πες μου
MAN 4: Αν υποθέσουμε ότι γεννήθηκες περίπου τρεις με τέσσερις το πρωί. Πριν τα χαράματα
MAN 5: Μμμ… Ναι
MAN 4: Αυτό σημαίνει, ότι με βάση το ζωδιακό σύστημα – οι Δίδυμοι είναι το τρίτο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου…
MAN 5: Ναι…
MAN 4: Και είναι το τελευταίο της Άνοιξης. Ένα χαρακτηριστικό του ζωδιακού κύκλου είναι ότι, καθώς οι εποχές έχουν από τρία ζώδια η κάθε μια, κάθε εποχή, κάθε ζώδιο, κάθε εποχή ... [?] [63.05] κοινά χαρακτηριστικά… Σε αυτά τα χαρακτηριστικά, η ιεράρχηση των χαρακτηριστικών είναι: το κεντρικό [?] [63.14] της εποχής, στην τάδε, ας πούμε σε τούτη την περίπτωση
WOMAN 5: Άφησες το φλιτζάνι
MAN 5: Ακατάγνωτα… [laughter]
MAN 4: Εγώ τώρα του κάνω το ωροσκόπιο
MAN 5: Βεβαία
WOMAN 5: Αχ! Θέλω και εγώ!
MAN 4: Το κεντρικό ζώδιο, το κεντρικό ζώδιο της Άνοιξης -
MAN 5: Ε, ηντα’λλοής… ηντα’λλοής εκέρδισα τους Ο-; Sorry [to MAN 4], έκαμνα το φλιτζάνι κάθε πρωί, εγύριζα το…
MAN 4: Ως που να βγει!
MAN 5: Ως που να βγει! [laughter] … Ναι, λοιπόν;
MAN 4: Τα χαρακτηριστικά της Άνοιξης είναι: εκρηκτική προσωπικότητα
MAN 5: Μμμμ…
MAN 4: Πάρα πολύ έντονα συναισθήματα αγάπης η μίσους
MAN 5: Μάλιστα
MAN 4: Δηλαδή, γενικώς έντονα συναισθήματα
MAN 5: Μάλιστα… Ναι, ναι, ναι…
MAN 4: Είτε positive, είτε negative, αφού είναι κάτι-
MAN 5: Μάλιστα [63.57]
– ENDS –
LET’S TALK ABOUT PEACE
Dinner – April 9, 2011
AUDIO 5.wav
[00.00]
Preparation sounds and voice of Lia Lapithi giving instructions on how microphones work. Voice of cameraman giving instructions to MAN 1 to perform some hand gestures to ensure dolly and camera arm are operating properly , clapper falls.
[00.04]
HOSTESS: What I recommend is if you could possibly speak to the people on your right and the people on your left. So on the first plate you speak to the people on your right and then the second plate to your left, accordingly
MAN 6: Or the other way around
MAN 5: Yes, this lovely lawyer from Famagusta is called C- [referring to himself]
WOMAN 7: You speak...
MAN 5: No French, a lot of English
WOMAN 7: English, my English is very bad... but we can try, so...
MAN 5: I’m sure we’ll manage, I’m sure we’ll manage
WOMAN 7: And... you are a lawyer
MAN 6: Άντε… ξεκίνησαν όλες; Άντε… we don’t even know where they are
WOMAN 7: ...and you specialise... my English is very bad... so, sometimes I find...
MAN 6: Έλα, γλήγορα, τέλειωνε! [unrelated]
WOMAN 7: Qu’est-ce qu’on fait du menu?
WOMAN 6: The menu, please if you can put it under the ... [inaudible] [01.02], if you need. So it’s not in the camera...
MAN 6: Εντάξει
MAN 5: I do a lot of human rights... specialised on property... on the issues of property
WOMAN 7: Ah, d’accord...
MAN 5: ... and the talks... and...
MAN 6: Ναι
WOMAN 6: Ναι
MAN 6: Όι, τον γκαρσόνι δεν είναι έτοιμο…
WOMAN 7: We were in the north but we cannot speak about politics? Les conversations sont entièrement enregistrées?
MAN 6: Oui, il y a des micros? Tu vois ici dans les plantes? Etc… Il y a des micros…
WOMAN 7: [inaudible] [01.40] ... oui ça la paix, moi j’ai pas trop d’idées, hein tu sais…
MAN 6: C’est bien
WOMAN 7: Thank you. We were in the north today to see the sea...
WOMAN 7:
WOMAN 7: ...and we go... in the north-west ... and we arrived at the end of the cape... I don't remember the name...
MAN 5: North-west? Ah there is a village called Orga-... Yeah, Kormakitis-
WOMAN 7: And it is very dry... and the sea was very strong...the waves were very strong. So…it was very beautiful. There is a lot of wind, also. This country is very beautiful
MAN 5: Was there a particular theme to your visit? …to visit specific sites, or?
WOMAN 7: No, no... because we are inside two days, so
MAN 5: Inside four walls [?] [03.09] for two days
WOMAN 7: Yes, so we wanted to be outside and to breathe some fresh air and to see some beautiful landscape
MAN 5: That’s all
WOMAN 7: Yes
[eating sounds]
MAN 5: Mmm...
MAN 6: C’est bon?
WOMAN 7: Délicieux
MAN 5: Very good... So you are here for this project? In Cyprus for two days...
WOMAN 7: Yes, for a project...
MAN 5: Another project?
WOMAN 7: No, an old project
MAN 6: For Famagusta, project for Famagusta
MAN 5: I would be very interested to hear about that
WOMAN 7: The title is: Suspended Spaces - because we are in some suspended situation between two moments of history, economy and so on... Moments, so Famagusta is... [4.01]
MAN 5: I’ve met the lady who does.... [inaudible] [4.17] … she is writing the text for this project...
MAN 6: [laughs] [probably unrelated]
MAN 5: And what will you be doing for that project?
WOMAN 7: I am... I teach in university
MAN 5: No, no for this project – for Famagusta
WOMAN 7: No, no, but I do... I am also here as a “universitaire”, as a researcher in art [?] [04.46]... and I, with my other people, I built this project with a lot of partners – and for three [?] [04.58]. Because we come here and we see this so strange town and... We asked a lot of people who come here and to see and react in front of this very incredible situation of this town, completely out of time
MAN 5: And once that is done, will there be an exhibition somewhere, or...?
WOMAN 7: Yes, we make an exhibition in Amiens, that’s the place where...
MAN 5: Where?
WOMAN 7: Amiens-
MAN 5: Amiens?
WOMAN 7: That’s north of Paris. And we were there last year and we publish a book…
MAN 5: But it’s not out yet?
WOMAN 7: Yes, it is published now. It exists from one month ago. And for the last point of this project, we were here for two days, to see the buffer zone and the place between the two parts of Cyprus but in North. So we have visit a lot of modern buildings [inaudible] [06.23] in this buffer zone. And we went to the airport and it was very interesting
MAN 5: Have you met any Cypriots, who [inaudible] [06.40] ... from Famagusta?
WOMAN 7: The mayor ... the mayor before ’74 and the mayor now and the ... donc, en français c’est le porte-parole ... the spokesman
MAN 5: Ah
WOMAN 7: Also ... and a lot of architects
MAN 5: What did he say?
WOMAN 7: They are very prudent...
MAN 5: Careful?
WOMAN 7: Careful
MAN 5: Not to say anything
WOMAN 7: No... absolutely
MAN 5: Yeah
WOMAN 7: They are not at home between two different stories and … they don’t know how to take care of the place but they are not optimistic and they are not pessimistic
MAN 5: Well, you know, nothing will come out
WOMAN 7: Yes...
MAN 5: ...in the end there will be no solution... No [inaudible] [07.47] ... but whatever you say about the Cyprus problem... about any other aspect of it, there is no excuse for Famagusta. No excuse for keeping a city completely closed off, keeping the inhabitants away, keeping it dead... [inaudible] [08.09]... all the pain, all the suffering... There’s no... there’s no excuse for that. Whatever they can say about anything else... That they need the area... and the houses... for Turkish Cypriots to live and the settlers. But keeping a town closed for ransom – because this is what it is: they are keeping it closed as a town, as a bait for Greek Cypriots. I think it’s totally unacceptable
WOMAN 7: Sure. I understand very well this situation. At the same time it also seems an old story from us who come from the outside... ’74 is an old story for the human life... in the life of a man or woman, it’s a long, long time [08.56]
MAN 5: Not for the people who actually experienced it – who lived in [inaudible] [09.10]... What is good about the process which is taking place now, at least for me, is that in one way or another [09.19] ... psychologically, I think at last we have closure. In a way, I will be able to go on with my life one way or another. Whereas so far, it was simply a nightmare living with this situation. I think after this now, we are going to be understood and digested that this is what the future will be like. And get on with their lives, one way or another. This is how I feel
WOMAN 7: I think also there is too... I suppose it’s very complicated for the lawyer and for the rights
MAN 5: Yes
WOMAN 7: ... for this situation... because if there ... it’s an intuition – I don’t know, I don't live here and it’s not in my body [?] [inaudible] [10.28] ... but at the same time I think it’s important to think...
[voice drowned out by conversation from AUDIO 6] [10.35-53] ... everybody needs some right to information and some accurate information also
MAN 5: But you see, I want to be a partner [11.04] with Turkish Cypriots. I do not want to be a partner [11.09] with the settlers from Turkey, from Anatolia ... and if you look at what’s happening now, in the north ... [inaudible] [11.15] ... seventy, eighty thousand Turkish Cypriots and 400, 300 thousand settlers from Turkey. I mean, I don't want to be partners with them. If Europe wants us to be partners with them, let Europe accept them in Europe but not in Cyprus. If you want, you can take them to France but in Cyprus, Cyprus is too small... you know, for me to be caused... to cohabit with and coexist and have the settlers determine what my future and what my life will be like. This, it will be impossible for Cypriots – for Greek Cypriots – to accept ...
Ah, you are taking fish, you are vegetarian?
WOMAN 7: Yes... but I like very much fish
MAN 5: Ah, yes
WOMAN 7: I am not a vegetarian, I like very much the fish...
[inaudible] [12.25]
MAN 5: You have these people [?] [12.29] with the Turks who come and say, ‘Yes, we want a solution, of course we want a solution. We want to live with the Greek Cypriots and all that...’ Ok, that sounds good, let’s live together, let’s have a common future together. And then they come and say, ‘Ah, you know your house? No, no, you cannot have your house back... There is this lovely English lady who came from nowhere and now lives in your house – and we prefer to have her. We don’t want you: we prefer to have the English people and the Germans and the Israelis’ ... If they prefer [13.03] the English people to live in our houses, let them go and have a federation with England. I would not be interested
WOMAN 7: Yes, I’m sure of that. I understand absolutely but I think also that it’s so difficult to, to...
[a toast goes around the company] [13.21]
WOMAN 7: Bon appétit! ... Yes, I suppose that everybody has real and deep reasons... but, the question is that the time is passing and everybody meanwhile became older and older ... And everybody wants to live also ...and so... I suppose, for a lawyer it may be very complicated and [?] [14.10] also because they...
MAN 5: [inaudible] [14.17] ... as a lawyer but as a refugee
WOMAN 7: It is very important question?
MAN 5: Yes, it is...
WOMAN 7: Alors, que mangez-vous de bon [14.36]
MAN 6: C’est du pigeon
WOMAN 7: Pigeon
MAN 6: Oui. C’est le pigeon de la République. C’est l’emblème de la République chypriote
WOMAN 7: Voilà! C’est l’emblème de la République chypriote, d’accord
MAN 6: Alors, on le mange et la consommation…
WOMAN 7: Pourquoi? Parce que c’est un oiseau voyageur ?
MAN 6: C’est un oiseau qui représente la paix … C’est… on voit ça dans l’emblème de la République… Il y a un oiseau avec une feuille d’olive qui est là…
WOMAN 7: Oui
MAN 6: Et aussi dans le drapeau de Chypre il y a aussi les deux branches d’olive qui représentent la…
WOMAN 7: Voilà. Le brin d’olivier [15.13]
MAN 6: Oui
WOMAN 7: Ce n’est pas une colombe ? C’est un… c’est un pigeon parce que… enfin… en français on parle de colombe, la colombe est une sorte de pigeon, mais c’est un pigeon là …
MAN 6: Ah, non... Bon OK… ici... non, oui... je sais ce que tu veux dire... il n’y a pas de distinction chez nous entre les…
WOMAN 7: Voilà, c’est ça… parce qu’on parle de colombe de la paix par exemple
MAN 6: Mmm...
WOMAN 7: Ce sont les messagers qui sont censés… mais parce qu’ils sont blancs, c’est des oiseaux blancs…
MAN 6: Oui, oui...
WOMAN 7: …qui symbolisent la paix et voilà. Et c’est un plat de gastronomie chypriote? Pas forcément ?
MAN 6: On ne le mange pas très souvent, non … mais c’est pour le… pour l’objectif de ce projet
WOMAN 7: D’accord
MAN 6: Je ne sais pas si tu as vu dans le Facebook de Lia? Où il a fait un plat… et on a pris le pigeon qui est dans le… le…
WOMAN 7: Le drapeau, oui je ne sais pas...
MAN 6: Il a été coupé, il l’a mis dans une assiette… à l’horizontale, comme ça… avec les pieds en l’air
WOMAN 7: Ah d’accord, je n’ai pas vu cette pièce, non
MAN 6: [laughs]
WOMAN 7: C’est au Maroc qu’on mange beaucoup de pigeons
MAN 6: Ah, oui?
WOMAN 7: Dans la Pastilla…
MAN 6: Ah je serai là...
WOMAN 7: Ah, oui...
MAN 6: Mais le mois prochain, il faut que j’y aille…
WOMAN 7: Mais la gastronomie marocaine est extraordinaire !
MAN 6: Oui…
WOMAN 7: Oh c’est une cuisine raffinée, sensuelle. C’est bon !
MAN 6: Mmm...
WOMAN 7: Et leur plat tu sais la Pastilla… c'est un brique en fait une galette extra-fine…
MAN 6: Mmm?
WOMAN 7 : … qui est travaillé en feuilleté, comme ça, ça fait une espèce de feuilleté, puis il y a des amandes, il y a heu…
MAN 6: Oui...
WOMAN 7: …voilà du pigeon, des oignons, un lit d’oignons… et puis heu…
MAN 6: Mais nous sommes allés ensemble dans un restaurant… Oui c’est des marocains ! [17.23]… juste en face du Centre Pompidou. Oui ?
WOMAN 7: Voilà... Très juste, très juste ... oui, oui ... Cette salade est bien, hein? ... Tu vas au Maroc, tu vas y revenir au Maroc ? Tu vas y aller?
MAN 6: Je disais que pour nos affaires ... On va commencer aussi à travailler en Afrique du nord
WOMAN 7: Oui
MAN 6: Donc, le Maroc c’est le marché le plus important. Alors, on va commencer...
WOMAN 7: C’est un pays agricole…
MAN 6: Oui, très agricole, bien sûr... et, nous allons commencer par là, je suis allé en Tunisie. Tout simplement tous les bouleversements…
WOMAN 7: Oui
MAN 6: Ils nous ont arrêtés un petit peu…
WOMAN 7: Révolution, on peut dire oui
MAN 6: Oui… Bon. On attendait [sic] que les choses se calment aussi un petit peu au Maroc pour commencer par là
WOMAN 7: Mmm...
MAN 6: Mais, comme j’ai dit : il y avait une discussion avec des coopérants. Qu’est-ce que c’est la révolution ? Elle continue… ça continue et surtout dans tous les pays où il n’y a pas de vrai démocratie
WOMAN 7: Oui
MAN 6: Donc... [19.08]
WOMAN 7: Ah oui, mais...
MAN 6: ... soit on rentre dans le marché, on dit « Oui, ok, c’est comme ça », et on accepte, soit on y rentre pas [sic]
WOMAN 7: Ah oui, mais, ce n’est pas la question du marché – c’est la question, moi je pense aussi que ça doit être plus agréable de travailler avec des… des démocraties humainement acceptables qu’avec des états totalitaires où les populations sont hyper malmenées et je pense que c’est pas très bon non plus, en tout cas le marché, le capitalisme ont besoin aussi de démocratie…
MAN 6: Tout à fait
WOMAN 7: ... ça marche mieux, ça marche mieux quand les populations, en tout cas, accèdent à un niveaux de richesse…
MAN 6: Oui... on voit bien ce qui se passe en Chine
WOMAN 7: En Chine mais bien sûr… Aussi, voilà c’est ça... C’est aussi une question de niveau de vie et de …
MAN 6: Mais, en Arabie saoudite partout il y a des richesses mais il n’y a pas de démocratie
WOMAN 7: Oui, oui... Mais, moi je crois que ça va venir là…
MAN 6: Oui, oui....
WOMAN 7: Ça va venir mais doucement… et c’est bien que ça parte des peuples eux-mêmes et… Ça va pas se faire facilement, mais je crois que ça va se faire !
MAN 6: Oui
WOMAN 7: Ces gens vont construire aussi leur histoire hein…
MAN 6: Mmm....
WOMAN 7: Moi je pense que ça va faire beaucoup de bien au monde [20.17]
MAN 6: Mmm....
WOMAN 7: ... On va commencer évidemment par eux, mais je crois qu’on a besoin aussi d’avoir une image plus positive de…
MAN 6: Mmm...
WOMAN 7: Dans la vielle Europe, contente d’elle et sûre de ses … donc c’est bien [20.35] moi je suis ravie en tout cas, je trouve que c’est vraiment très…
MAN 6: Oui! [20.39]
WOMAN 7: C’est plutôt heu…
MAN 6: Tout à fait!
WOMAN 7: … une promesse, une promesse de meilleur quoi
MAN 6: Le jour que… ça va continuer … ça va continuer
WOMAN 7: Oui...
MAN 6: Je crois que c’est un processus. Ce n’est pas… ce n’est pas un but, ce n’est pas fini
WOMAN 7: Ce n’est pas du jour au lendemain [20.58]
MAN 6: Du moment qu’on dit c’est fini … C’est la stagnation et l’arrêt de ce que moi je crois, la démocratie s’arrête d’évoluer et donc, ce n’est plus une démocratie
WOMAN 7: Mmm...
MAN 6: Je crois que la démocratie a besoin…
WOMAN 7: ... de bouger, de se remettre en question…
MAN 6: ... de révolution, voilà
WOMAN 7: C’est peut être, aussi le problème ... de nos pays… Justement de la vielle Europe. Je crois que la démocratie est arrivée à une espèce d’essoufflement, parce que vous savez…
MAN 6: Je crois que c’est tout simplement les gens qui sont plus… [21.41]
WOMAN 7: Oui...
MAN 6: Ils ne sont plus … euh, comment… intéressés. Ils n’ont pas le sentiment qu’il faut se battre pour faire vivre et continuer la démocratie, la liberté. Et donc, je crois, et c’est comme un… comment est-ce qu’on peut dire, les gens euh… Ils ne pensent plus
WOMAN 7: Oui, c’est ça – ils ne pensent plus … Ils ne vont pas voter, ils s’abstiennent
MAN 6 : Oui, ils s’en foutent, etc. Puisque les choses marchent et la démocratie est là… Pourquoi ?
WOMAN 7: Elle marche oui, c’est une paresse, d’un côté c’est une paresse parce qu’on est trop habitué mais je crois qu’il y a d’autres choses aussi, les représentations ne sont plus assez fortes, c’est à dire que les élus…
MAN 6: ... Où en France?
WOMAN 7: Les élus ne se sentent pas représenter bien avec toute la complexité, avec euh… je crois que là il y a vraiment une crise, qui est parallèle à la démocratie, c’est à dire une démocratie marche
MAN 6: Oui
WOMAN 7: ... quand la représentation marche, c’est à dire quand on a suffisamment confiance aussi pour euh… déléguer à quelqu’un d’autre le soin de soi-même
MAN 6: C’est ça
WOMAN 7: Et en ce moment, ça ne marche plus très bien ça. C’est à dire qu’on a besoin qu’on délègue à des gens qui n’ont pas comme premier souci de s’occuper, comme premier soucis des questions de pouvoir d’égo ... de propre… de carrière, de choses comme ça … Et... c’est très grave. C’est très grave, parce que... Parce que... voilà, parce que le partage ne se fait pas correctement, la représentation ne se fait pas correctement et…
MAN 6: Et je crois aussi, [ ?] [23.30] j’ai remarqué dans beaucoup de pays… où il y a une déte…. Déter-
WOMAN 7: Détermination? Autodétermination
MAN 6: Non... comment est-ce qu’on dit ... euh le mot c ‘est… J’essaye de trouver le mot
WOMAN 7: Oui...
MAN 6: Euh... la...
WOMAN 7: C’est formidable de chercher un mot, [23.51]
MAN 6: [laughs]
WOMAN 7: il est sur le bout de la langue…
MAN 6: J’essaye de me rappeler du mot… euh… la… ça va venir…
WOMAN 7: Oui, qu’est-ce qu’il signifie? Ah, il est terrible, c’est le bordel à le rendre le mot!
MAN 6: Ah, non…
WOMAN 7: Petit oubli… C’est Nathalie Sarraute qui a fait de très belles pages là-dessus
MAN 6: Non, il y a des choses ou des situations où la vie devient… euh… euh pire qu’avant…
WOMAN 7: mmmum
MAN 6: Pas aussi bien qu’avant, ne [?] [24.32] pas quitte à se…
WOMAN 7: Elle se détériore
MAN 6: Détériore, voilà c’est là le mot! Alors quitte après que les gens ne se rendent pas compte de ça, alors ça on voit seulement si on est dehors et on rentre… chaque… quelques…
WOMAN 7: Oui
MAN 6: Tous les quelques mois…
WOMAN 7: Oui
MAN 6: Et on voit la détérioration, mais les gens ne s’aperçoivent pas de ces changements
WOMAN 7: Oui
MAN 6: Et ça je trouve que c’est très intéressant. Et tout simplement il faut que quelque chose se passe, où on dirait que la situation arrive à un certain point qui devient insupportable…
WOMAN 7: Voilà, insupportable c’est ça
MAN 6: Et puis quelques gens se réveillent et se dissent “qu’est-ce qui s’est passé ici?”. Comment est-ce que nous sommes arrives à ce point là?
WOMAN 7: Tu as raison, c’est une question de supporter… la limite de ce qu’on peut supporter…
MAN 6: Oui mais la limite elle change, elle bouge
WOMAN 7: Bien sûr elle bouge, bien sûr
MAN 6: Elle bouge, elle bouge
WOMAN 7: Elles sont relatives à l’état d’une période, enfin d’une période à l’état économique, politique, d’une période, je crois que effectivement il y a 100 ans, 150 ans, voilà, on n’avait pas ces mêmes niveaux de vie, ces mêmes exigences
MAN 6: Oui
WOMAN 7: Mais la situation n’est pas brillante quand même, je trouve que ce n’est pas... Il y a un peu un manque d’enthousiasme, un manque de vitalité. Je crois que c’est une question de vitalité, c’est des questions très importantes quand même qu’on a envie de vivre ou pas envie de vivre...
MAN 6: Oui
WOMAN 7: Surtout qu’en ce moment, quand même, c’est très difficile, c’est plus difficile d’aller trouver des ressources pour... euh... voilà pour avancer, pour créer, pour faire des projets, pour...
MAN 6: Je vois ça en France, en Angleterre, en Allemagne où petit à petit, la qualité de vie change hein. On… on ne le voit pas. Moi quand je vais dans ces pays là, je m’aperçois...
WOMAN 7: Tu t’en rends compte
MAN 6: ... que les choses changent
WOMAN 7: Oui, oui, oui
MAN 6: Probablement, non pas probablement, sûrement ça change chez nous aussi mais tout simplement on ne le voit pas
WOMAN 7: Tu es dedans donc tu vois moins...
MAN 6: Mais je vois avec, par exemple, avec mes enfants, avec mon fils et ma fille qui habitent en Angleterre, quand je vais les voir, comment il y a des restrictions à la liberté, tout les gens de tout les jours... mais les gens acceptent...
WOMAN 7: Ils acceptent les uns après les autres parce qu’il y a toujours de bonnes raisons...
MAN 6: Il y a une bonne excuse, pourquoi, oui, je ne sais pas quoi... Alors à la fin, ils acceptent. Ils acceptent encore un petit peu et encore un petit peu... ils ne voient pas cette vie
WOMAN 7: … [inaudible] [27.12] peur, on leur dit si vous faites ça on va vous enlever un peu de liberté mais vous ne serez trop … [?] [27.20]
MAN 6: [inaudible] [27.22], s’il y a la tranquillité, mais à la fin c’est quoi... il y a quelques limites, après quoi ça ne va plus, ça ne va plus
WOMAN 7: On parlait de E.R. tout à l’heure, qui est un dessinateur des années 70, je pense que c’est ça, cette génération là, il y avait une liberté de ton dans les années 70... [?]
MAN 6: Εν εκατάλαβα, αλλά εν πειράζει
[conversation continues on AUDIO 6]
[partial conversation between MAN 5 & WOMAN 7 over design of dinner plates – mostly lost between microphones] [29.49]
WOMAN 7: They are all different, the plates?
MAN 5: Yeah, they are all different and you know the ... [inaudible] [29.51] across Cyprus
WOMAN 7: Yes
MAN 5: They have 19 peaks – Pentadaktylos, which is a part of it, which has 5 peaks. But this is 19 because if you take it from one end to the edge, there is 19 peaks and this is what she has designed on the plates. And... there is the name of each
WOMAN 7: - peak
MAN 5: It’s quite interesting, actually. And it has... ah...
WOMAN 7: It is very beautiful. They are very high and thin [?] [30.28]... it’s so easy [?] [30.31] to cross from one [inaudible] [30.30] ... It’s incredible! Because when we see the mountain very calm [?] [30.43] and there is a big highway
MAN 5: From the Nicosia roundabout to Kyrenia roundabout ... [inaudible] [30.55] Kyrenia is the suburb of Nicosia is has not been [inaudible] [30.58]
WOMAN 7: Sure, sure... There is a natural barrier... barrier – fence
MAN 5: Whereabouts in Nicosia- are you staying?
WOMAN 7: I live in Paris-
MAN 5: Yes, but now you are in Nicosia now-
WOMAN 7: Ah... In a hotel... C-
MAN 5: Yes, yes, I know it. It’s quite central
WOMAN 7: Because we are a lot of people and it was a good thing to be inside the city... and every day we are in the neighbourhood [?] [31.55]... Thank you! [to waiter]
[conversation lost in dining exchange] [32.10]
WOMAN 7: Ah! It’s beautiful! [referring to dessert]
MAN 5: Mmm?
WOMAN 6: It’s from the sculpture I made – the 150kg, the big sculpture... It’s the chocolate, the leftover
MAN 5: You made a sculpture with chocolate?
WOMAN 7: Yes?
WOMAN 6: Yes... Oh my god, it’s really tipping over [about the dessert peak] [laughing] ... OK, it’s down!
WOMAN 7 : So... Bon appétit...
MAN 6: Bon appétit
WOMAN 7: Nous mangeons des montagnes
MAN 6: C’est bon hein?
WOMAN 7: Ah ben, je vais te dire... mumm.... mummm...
WOMAN 6: F-, is it true that in France the number one topic of conversation when the French eat is they talk about food?
WOMAN 7: Food. Every day, every hours... Food, food...
MAN 6: Et, Sarkozy!
WOMAN 7: And Sarkozy!
MAN 6: [laugh]
WOMAN 7: Sarkozy, when we are ... we are tired of Sarkozy, we prefer speaking of food so... it’s more exciting...
MAN 6: When you are tired of food you speak of...
WOMAN 7: Sure, but you know, Sarkozy doesn’t like to eat, it is not a political problem... euh... euh speak, well, it’s a reality, our president doesn’t like to eat so it’s a problem... I think that people who don’t like to eat...
WOMAN 6: It’s a lot of people who don’t like to eat...
WOMAN 7: Yes, yes
WOMAN 6: They don’t like love – they don't like life...
WOMAN 7: Yes!
WOMAN 6: Isn’t it? Because if you eat, you like life...
WOMAN 7: I think so... Absolutely... so speaking about food is a manner to speak about life, corps [sic: body], and desire, and the more important thing in life, so it is a metaphor but... euh... a good one
MAN 6: Yes, and actually I think, from the way that somebody eats, you can also tell the way they make love...
WOMAN 6: Oooh... It’s a cliché
MAN 5: No, no, no... I mean, I believe that
WOMAN 6: It’s an absolute cliché – do you believe that or is it a cliché? They say that the way you dance, is like you make love, it’s...
MAN 5: No, no... The way you eat
WOMAN 6: If you eat fast or slow-
[extended comic scream in background and laughter] [35.03]
WOMAN 6: ... or how you swallow... That sounds very dirty, I didn’t like... [laughs]
MAN 5: You pick it up with your hands... if you’re willing to try new things...
WOMAN 6: Aaah...
WOMAN 7: I think it’s a kind of love. I don’t know if it’s a kind of sexuality. I think it’s a gift when you make food for somebody, for your lover or for friends or for [?] [35.35]... I think it’s a gift. Really a gift to eat with somebody... It is real... yes... The one doesn’t work for the other, it is not the same.... [inaudible] [35.55] I prefer to speak about cooking in French because I have more vocabulary to speak about it in French, in English it’s very limited, but yes, I think...
MAN 5: Do you cook?
WOMAN 7: Yes, not often, I have no time often I make basic food... but very healthy ... often every day. But sometimes I like to make some extraordinary food...
MAN 5: What is your best dish?
WOMAN 7: Fish...
MAN 5: How do you make it?
WOMAN 7: ... [inaudible] [36.36] ... The best, I prefer, is the very good fish ... [inaudible] [36.43] ... And very simple, very... The time of cooking for the fish – you know, important – you have to cook it with the good timing – not too much and not... not enough
MAN 5: Not enough...
WOMAN 7: ...and it’s very difficult because fish must be cooked very... quick, very quick, it’s not like some... [?] [37.17] ... I like that, but I like also “crème anglaise”, I am a specialist of “crème anglaise”, because my grand-mother made “crème anglaise”
WOMAN 6: The English can cook?
MAN 5: You know the best cook is English?
WOMAN 6: No way
MAN 5: Yes, yes...
WOMAN 7: There is a best cook that is English??
WOMAN 6: He said the best cook is English
WOMAN 7: No, no! No, no, no
WOMAN 6: You have a fetish [37.57] with the English?!
MAN 5: [chuckles] No, no, no... I didn’t mean it like that
WOMAN 7: Mmm... The English colonial food perhaps is good, but the English food – beuh!...
They make a lot of pastries very good, these cones... and all the... and the breakfast...
WOMAN 6: The pies... I have tried their pies and they are delicious even the [inaudible] [38.29-33]
MAN 5: Which is your favourite restaurant in London?
WOMAN 6: I don’t know... I only go every so often to London ...[inaudible] [38.41]
MAN 5: Aaah... Ok, so where do you usually go? Either in Greece, or Paris, or...? Which is your favourite restaurant in the world?
[conversation falls between microphones] [38.55]
WOMAN 6: It’s a difficult question – do you have a favourite restaurant? A favourite meal?
MAN 5: Yes
WOMAN 7: Yes, we have a lot of restaurants... [inaudible] [39.07]
WOMAN 6: The Moroccon one we went in Paris was very nice...
WOMAN 7: But in my neighbourhood, I have some places, some cafés, a little bit... Yes
MAN 5: Which is your favourite restaurant in Paris?
WOMAN 7: Ah, I cannot say that, because...
MAN 5: OK, tell us what you like
WOMAN 7: Euh...
[conversation falls between microphones] [39.29]
MAN 5: If I go to Paris, where would you invite me for lunch?
WOMAN 7: Yes, yes, yes... It’s difficult because it’s not-
MAN 5: Something small, not fancy
WOMAN 7: Yes?
MAN 5: Like a bistro...
WOMAN 7: Ah, you like a bistro
MAN 5: Yes...
WOMAN 7: Near my home, there is a bistro, the name is P-
MAN 5: P-
WOMAN 7: It’s near the... D-... and there is a free [inaudible] [40.17]... Very good, very [?]... C’est très chic [?] [40.23]. So, you know, there is a lot of [?] [40.27] restaurants ... I know a fish restaurant or Moroccan restaurant or Indian restaurant...
MAN 5: I am a meat eater
WOMAN 7: Meat?
MAN 5: Meat, I would go for the meat
WOMAN 7: Ah, yes, yes
MAN 5: Which one would you say is the...?
WOMAN 7: Meat restaurant? You can find in Bastille, there is a big and beautiful “brasserie”, its name is Bofinger
MAN 5: Bo-?
WOMAN 7: ... it is very near, very close to Place de la Bastille and it’s very good
MAN 6: Alors ça c’est du sorbet citron avec des olives... des sweet olives...
WOMAN 7: Ah, des sweet olives... une spécialité de Chypre... Oui, Bofinger c’est bien, c’est très beau, c’est...
MAN 5: How do you spell that?
WOMAN 7: Bofinger! B-O-F-I-N-G-E-R... [in spelling, she is mixing the French and English alphabet]
MAN 5: Bofinger
WOMAN 7: Oui, Bofinger, brasserie Bofinger... Je crois que c’est le... Bofinger, ça doit être le 11ème... et c’est très bon, it is very beautiful, there is a big coupole with a “vitrail” with colour many, many glass
MAN 5: Mmm
WOMAN 7: You go often in Paris?
MAN 5: Mmm?
WOMAN 7: You go often in Paris?
MAN 5: No, that’s why I don’t know
WOMAN 7: It’s why you don’t speak at all French
[conversations overlap] [42.44-54]
WOMAN 7: In your job you speak in Greek?
MAN 5: Greek and English
WOMAN 7: And English... Everybody here must speak English
MAN 5: Everybody speaks at least some basic English
WOMAN 7: Yes... The sweet olives is a speciality of Cyprus?
MAN 5: I never had it before
WOMAN 7: C’est la première fois... Make a wish!
MAN 5: Ah…
WOMAN 7: When you make something for the first time, you have to make a wish
MAN 5: But I ate it already, does it matter? I ate it already; can I make the wish after I have eaten it? [laughs]
WOMAN 7: A little wish
MAN 5: A little wish, OK! I have... but a little wish would not be... you know, a wish to go back to Famagusta because that would be a big one
WOMAN 7: Because you?
MAN 5: That would be a good one, a big wish... it couldn’t work with olives
WOMAN 7: But you know the problem is there... there is a lot of cleaning to do... [inaudible] [44.17]... in Famagusta – in Varosha
MAN 5: Eh, you know, it’s very funny, because we left Famagusta on the 13th of August of ’74
WOMAN 7: Of ’74, yes...
MAN 5: Yes... and we were not allowed to...
WOMAN 7: You are from Famagusta?
MAN 5: Yes
WOMAN 7: Well! You didn’t tell me...
MAN 5: I am from Famagusta – Did you go to Famagusta?
WOMAN 7: A lot of times, I was yesterday there...
MAN 5: OK, you know the beach, when you go to the beach, OK, you walk to the end of the beach where there is a barbwire and then you look [inaudible] [45.02] ... when you go there and when you are looking to the, you know, the beach that is very close, my house is there...
WOMAN 7: Yes... it’s very close?
MAN 5: ... The tenth building or something like that
WOMAN 7: Yes
MAN 5: Every year from 2003, when the Turks allowed us to cross, every year on the 13th of August, I go to Famagusta and I clean the beach – that small strip of beach that is open to the public. So, I did it once, I did it twice, I did it three times. And then I said, OK, now perhaps it seems OK that I can get someone to help me to do this. So, I asked a friend of mine, who is a Turkish Cypriot, ‘Do you know someone who would be willing to come and I’ll pay them [?] [45.59]. To clean the beach just that one day.’ He said ‘Yes of course!’, so he went to Famagusta and he brought me this man ... who was a settler; a man from Turkey. A settler. You know the settlers? The settlers are [?] [46.15] who are not Turkish Cypriot but Turkey brought after the invasion to stay here
WOMAN 7: To stay here, OK
MAN 5: And I went there with a friend of mine, he saw this settler who came to help me clean the beach, and he told me: ‘C- no, no, no! You’ve got it all wrong; we need to clean Cyprus from the settlers, not with the settlers.’
WOMAN 7: Yes... euh... perhaps it’s a good solution... no?
MAN 5: No, no...
WOMAN 7: You have not a good relation with the man who helped you cleaning?
MAN 5: I met him once, he did his job very badly, I paid him and he went away, that’s it
WOMAN 7: You have to learn to build a better world...
MAN 5: I’d rather do it on my own and he can go back to Turkey
WOMAN 7: And what do you do to the... while cleaning the beach?
MAN 5: How do you mean?
WOMAN 7: Do you pick the... the... whole? The plastic and the cigarettes?
MAN 5: Yes... The bottles and the cigarette ends and the... [overlapping] ... and the, you know, when they drink beer and stuff like that... the thing on top
WOMAN 7: The caps
MAN 5: ... [inaudible] [47.36] and cigarettes... all sorts of things
WOMAN 7: So it’s really good for you?
MAN 5: [?] [47.46] ... once a year... on the day that we left [47.49] ... the 13th of August. I was eight at the time... When we left, I was eight... My mother had heard on the radio, on the BBC that [inaudible] [47.59] ... was taking place in Geneva
WOMAN 7: Yes...
MAN 5: ...and it was announced that the negotiations had broken down... and that they were not going to be resumed the following day. So my mother said, ‘This is it... The negotiations have collapsed, so the Turks are coming again [?] [48.18].’ So, they put us in the car and they just drove. My father used to say, ‘You are crazy! You don’t know what you’re talking about – nothing is happening. Let’s stay home.’ And my mother said, ‘Well, I’m taking the kids and I’m leaving. You want to stay alone? I’m going.’ And that’s how we left Famagusta
WOMAN 7: Yes... and what do you think? Or, what do you imagine for the future?
MAN 5: Nothing. Nothing will happen. It will be like that.... Nothing will happen. Nothing
WOMAN 7: If all must make the ... [?] [48.53] as we say in France
MAN 5: Erm...
WOMAN 7: If nothing will happen, so you must make with this situation... to live with that... But what will happen to Varosha? This big, big...
MAN 5: Nothing
WOMAN 7: It will stay like a monument?
MAN 5: It will be... yes... but it’s going to fall down
WOMAN 7: ...since it is completely crumbling already...
MAN 5: Yes, maybe at some point the Turks will open it up, you know for the... for Turkish people
WOMAN 7: You think that?
MAN 5: Yeah
WOMAN 7: But if they wanted to do that, they could have made that before... Why now?
MAN 5: Because now they will say with pride [?] [49.38] after 40 years of negotiation obviously the Greek Cypriots they do not want a solution. We cannot keep the town closed, so ... [inaudible] [49.47]
WOMAN 7: In the same time, perhaps it’s better?
MAN 5: No. It’s not better to see someone using your home. It’s not better
WOMAN 7: Sure! Sure but when you cannot ... you cannot halt your life
MAN 5: No, you cannot halt it... I don't have the energy to halt it any more
WOMAN 7: Yes, yes...
MAN 5: Enough
WOMAN 7: So... You must put down the page also... and...
MAN 5: Yes, I am in that process right now
WOMAN 7: Yes
MAN 5: I am going through that phase now. It’s closure time for me
WOMAN 7: Yes...
MAN 5: It’s been very difficult and... One way or another it has to be done[50.32]
WOMAN 7: You must live and start some new project and ... [inaudible] [50.39]
MAN 5: ... [inaudible] [50.45] they got it all wrong ... [?] [50.48]
WOMAN 6: Ah look... you have bubbles, which means you have love [referring to the coffee]
MAN 5: Love
WOMAN 7: Ah...
MAN 5: Is it love or is it sex?
WOMAN 7: Voilà!
WOMAN 6: For sex, ask P-[MAN 4] ... [inaudible] [51.02]
[laughter]
MAN 5: No
WOMAN 7: Ah! Here is love! Where do you see that?
MAN 5 & WOMAN 6: The bubbles
WOMAN 6: We all learn when we ... [?] [51.08]
MAN 5: You know, when you drink your coffee...
WOMAN 7: Yes...
MAN 5: You turn it upside-down
WOMAN 7: Yes
MAN 5: You know you drink your coffee, you turn it up side down and then I’ll read the cup for you if you want, si vous voulez
WOMAN 6: Ah! He will read your coffee?
MAN 5: Absolutely!
WOMAN 6: Άντε, F-. Drink your coffee
WOMAN 7: Ah, génial! Génial
WOMAN 6: Génial!
WOMAN 7: I have to drink
MAN 6: Who reads coffee?
MAN 5: Huh?
MAN 6: Who reads coffee?
MAN 5: Εγώ!
MAN 6: You?
MAN 5: Of course!
WOMAN 7: Yes
MAN 5: Και με ύφος, μάλιστα…
MAN 6: [laugh]
WOMAN 7: It’s a good idea; I have to drink it very quickly
MAN 6: Quickly, drink quickly. Of course, if you drink all this coffee...
WOMAN 7: I want to know!
MAN 6: I can also read something for the next few hours
WOMAN 7: [laughs]
MAN 6: I will tell you what: that you won’t sleep!
WOMAN 7: [laughs]
MAN 6: You will have insomnia – that I can tell you from now
WOMAN 7: Thank you, what is this “breuvage”?
MAN 5: Commandaria, it’s quite nice, actually...
MAN 6: C’est ce qu’on appelle “Commanderie”, on l’appelle Commandaria,
MAN 5: It’s a digestif, sort of...
MAN 6: Donc, c’est très sucré, un peu comme un porto
WOMAN 7: Ah, d’accord!
MAN 6: Et on le fait à partir de raisin
WOMAN 7: D’ici, c’est une boisson d’ici?
MAN 6: Oui, mais l’histoire commence à l’époque de Richard... euh... euh... Lionheart... comment est-ce qu’on dit ?
WOMAN 7: Lion… Cœur de Lion
MAN 6: Richard Cœur de Lion et son mariage, alors ils avaient préparé ça pour lui et c’est depuis que ça a commencé, donc c’était le 14ème ou je ne sais pas quel siècle. C’est très sucré, c’est très doux
[52.47]
WOMAN 7: Mummm
MAN 6: C’est bon hein?
WOMAN 7: Très bon!
MAN 6: Dessert wine
WOMAN 7: Mummm, je vais boire un peu de café pour savoir....
MAN 6: Ha, ha! Savoir ton futur!
WOMAN 7: Ben oui quand même! Pour savoir si les projets que j’ai, vont bien arriver... ça se fait beaucoup ici, hein? Lire la vie des autres dans le café ici...
MAN 6: Tant que c’est la vie des autres... Ça va, oui [laughs]
WOMAN 7: Oui, ça va
WOMAN 7: Non mais c’est une manière de parler des autres
MAN 6: Oui, oui tout à fait
WOMAN 7: C’est une manière de s’imaginer, voilà de....
MAN 6: [Laugh]
WOMAN 7: C’est très drôle d’ailleurs... C- était très impressionnée parce que quelqu’un lui a dit son avenir... Ah non c’est vraiment sérieux, ah non c’est très sérieux, je t’assure qu’elle a dit des choses... mais vraiment c’était... hein... Ah c’est fort hein!
MAN 6: Ah bon?
WOMAN 7: Genre elle a dit quelque chose qui était vrai dans la vie, ah oui elle t’a bien regardée, elle a bien allongé ton profil...
MAN 6: Tu sais, mes parents, tous les deux, sont très... ce que les anglais disent “down to earth”, très pragmatiques, ils ne sont pas religieux du tout
WOMAN 7: Oui
MAN 6: Le contraire, hein, ils sont...
WOMAN 7: Je crois le savoir...
MAN 6: Par contre ma grand-mère, elle par exemple, elle, elle était très, très religieuse, je crois que c’est pour cette raison que mon père était contre ça
WOMAN 7: Voilà, un peu superstitieuse...
MAN 6: Mais la seule chose pour eux c’est que tout a une explication scientifique. Pour tout
WOMAN 7: Oui, oui, oui
MAN 6: Il doit y avoir une expression logique, sauf une chose. Quand vous veniez de vous marier, il y avait... comment est-ce qu’on dit... une... les ‘romas’ que nous avons en Europe... les gitans, gitans... Roms, les gitans...
WOMAN 7: Ah ben oui, oui!
MAN 6: Euh... Ici les gitans sont des musulmans, tous les gitans sont des musulmans. Aussi, ce sont des gens dont on disait qu’ils pouvaient lire la fortune, un peu “witches”, sorcière, etc
WOMAN 7: Ils prédisent l’avenir oui, en lisant les lignes de la main
MAN 6: Et ma mère toujours disait qu’il y avait une très vieille femme qui passait toujours près de chez eux avant que je sois né, qui avait mis, comment est-ce qu’on dit, un magique à mon père...?
WOMAN 7: Une potion magique
MAN 6: Il ne pouvait jamais lui dire non, pour quoi que ce soit
WOMAN 7: Ah! Oui
MAN 6: Ce n’était pas... il n’y avait rien de sexuel parce que c’était une vieille femme, mais il était tellement influencé, que elle, ma mère disait qu’il était... euh...
WOMAN 7: Qu’il était envouté quoi... Il avait reçu un sort quoi
MAN 6: Oui, oui... et en fait ma mère une fois, quand elle avait 20, 22 et quelque chose, elle a été attaquée par un homme comme pour la violer, dans sa maison. Et elle a commencé à crier, et comme par hasard, cette femme est arrivée, là-bas...
WOMAN 7: Oui
MAN 6: Le type l’a vue, il est parti, ma mère criait, elle lui a donné une gifle, elle avait peur, elle n’a jamais réapparu
WOMAN 7: Ça c’est magique, ça c’est une fée ça! Ça c’est une fée!
MAN 6: [laughs] Oui!
WOMAN 7: Alors. J’ai fini mon café!
MAN 6: Ah!
WOMAN 7: Comme ça, comme ça?
MAN 5: Non attendez... Trois fois comme ça
WOMAN 7: Retourne-la comme ça
MAN 5: Et plus fort
MAN 6: Mais...
WOMAN 8: Mais... ah oui, patience...
MAN 5: Trois fois!
WOMAN 7: Attendez...
MAN 5: Alors, tu fais ça... OK...
WOMAN 7: Hop!
MAN 5: And you take this... très bien!
MAN 6: Alors
MAN 5: Attendez...
WOMAN 7: Quand on le laisse tomber... a sculpture
MAN 6: How long do we have to wait?
MAN 5: Until it is dry
MAN 6: Until... tomorrow!
MAN 5: No, no, no....
MAN 6: [laughs] Until it’s dry....
WOMAN 7: Sculptural
MAN 5: Alors, one, two, three... [glass clinks] … Φτού, φτού, φτού…
WOMAN 7: Et après ça tombe voilà... et c’est ce qui reste dans la... it’s what…is left behind... in the tasse ?
MAN 6: The way it flows down...
WOMAN 7: And the design is coming
MAN 5: Yes
WOMAN 7: It’s like Leonard Da Vinci, you know Leonard Da Vinci, sees in a sculpture
MAN 5: Sculpture...
MAN 6: Moi je n’ose pas... je n’ose pas boire à cette heure-ci du soir, sinon, je ne dors pas jusqu’à demain matin
WOMAN 7: You will..., tu ne connaîtras rien de ton avenir
MAN 6: Je le connais déjà
WOMAN 7: Ha! Ha! Ha!
MAN 6: C’est moi qui fait mon avenir
WOMAN 7: Homme présomptueux!
MAN 6: C’est à moi de faire ce qu’il faut faire...
WOMAN 7: Mmummmm.... Tu es sûr de ça?
MAN 6: Non, mais...
WOMAN 7: Non, quand même tu préfères te rassurer...
MAN 6: J’ai l’impression que j’ai tout sous contrôle... voilà, oui [laughs]
[conversations cross between microphones] [58.37]
MAN 6: Hey! Nous avons... We have somebody here who can read... yes?
WOMAN 7: Trois fois il faut tourner
MAN 6: He knows, he knows how to do it. Ναι…
WOMAN 7: Tu as tourné trois fois, il faut tourner trois fois... dans le même sens
MAN 6: Tourner la tasse comme ça un petit peu
WOMAN 8: Il faut tourner trois fois clockwise
MAN 6: Maintenant, c’est trop tard. Faut prendre la tasse comme ça et tourner trois fois comme ça avant
WOMAN 8: Clockwise, clockwise
MAN 6: Oui, clockwise
WOMAN 6: [to WOMAN 7] Do you know what he just said he is interested in? Health, sex and money
MAN 5: In that order
WOMAN 7: C’est original!
MAN 5: Yes
WOMAN 8: Who is the fortune teller here?
MAN 6: C- [referring to MAN 5]
WOMAN 8: Ah! Nαι, είναι;
WOMAN 7: Normal, you are human
WOMAN 6: A normal man!
WOMAN 7: Oui
MAN 5: You are the first one who said that! [laughter]
MAN 6: What... what are you talking about?
MAN 5: She said, ‘You are a normal human being’ and I said, ‘You are the first person who said that’
WOMAN 6: What are the three most important things?
MAN 6: To whom?
MAN 5: To you
WOMAN 6: To you, for example... OK, I shouldn’t say
MAN 6: Sex...
MAN 5: What? Say it again
MAN 6: Sex
MAN 5: OK, to you and then...
MAN 6: My family. Which goes together but, anyway...
WOMAN 7: [laughs]
MAN 6: Not necessarily, but ... [laughs]
WOMAN 7: Comme tu y vas, Comme tu y vas...
MAN 6: Health
MAN 5: It’s there... That’s what I said. I said health, sex...
MAN 6: And family... and wealth
WOMAN 6: [gasps] Aah! The same! Peace never comes in?
MAN 6: It assumes that there is peace... because without peace, you don’t have any of these
WOMAN 6: You take it for granted?
MAN 5: You don’t have health; you get killed in the war
WOMAN 6: But then you take peace for granted but not health for granted?
MAN 6: Of course, of course... I take... No. It’s not that it’s for granted... It’s the basis for everything. From the moment you don’t have peace, nothing of the other things happen. Maybe wealth happens – I don't know – but only for a very few
WOMAN 6: They are starting to do astrology here
WOMAN 7: Ah, astrology... Here it’s the coffee
MAN 6: The... you know the gentleman there?
WOMAN 7: C’est fini?
MAN 6: Very good!
[WOMAN 6 can be heard conversing with the crew]
WOMAN 7: Mince alors, il n’y a pas la séquence avec le café!
[snapping noise – clapperboard falling?]
MAN 6: Bravo!
MAN 5: Τελειώσαμε;;
WOMAN 8: Bravo, well done
MAN 5: Μα, ηντα’λλοής;; Έν θα με βγάλει να βγάλω – Oo! Μα χρυσέ μου, χρυσέ μου...! [inaudible] [61.36]
MAN 6: Να σου βάλω; Αν θες να σου βάλω μιαν κασσετούα, Κ-!
WOMAN 7: Tout ça...
[clapperboard drops down, shooting finishes and guests applaud] [61.36]
WOMAN 6: Ah, thank you! You continue and I will bring some more guests on the table. Continue, continue! Don’t go...
WOMAN 7: On voulait juste en arriver là et puis voilà
MAN 6: We are not going
WOMAN 7: Alors attends, tu attends que ce soit, you wait... It must be really dry
MAN 5: Yes, because if it starts changing
WOMAN 7: Yes
MAN 5: Οh-la-la-la...
[background conversations continue] [62.46]
WOMAN 7: [conversing with someone across the table] Vous avez vu les images... vous avez vu les cadres? … Ben non, mais j’aimerais bien voir en fait…. Ah oui, oui, c’est intéressant … J’attends là, je veux savoir ce qui va se passer
[background conversations continue] [63.50]
WOMAN 7: Alors, on s’est trompée ! C’était pas du tout un œuf couvé, ça n’était pas du tout un œuf couvé [63.57]
– ENDS –
LET’S TALK ABOUT PEACE
Dinner – April 9, 2011
[*Note: at times, two completely separate conversations are taking place simultaneously on this file that overlap with AUDIO 6. All efforts have been made to extract and distinguish them]
AUDIO 7.wav
[00.00]
Preparation sounds and voice of Lia Lapithis giving instructions on how microphones work. Cameraman gives instructions to MAN 1 to perform some hand gestures to ensure dolly and camera arm are operating properly , clapper falls.
[00.04]
HOSTESS: What I recommend is if you could possibly speak to the people on your right and the people on your left. So on the first plate you speak to the people on your right and then the second plate on your left, accordingly
[00.23]
WOMAN 10: All right… Comment on fait?
MAN 8: Ha, ils vont recommencer le… no politics !
WOMAN 9: [inaudible] [00.38] ... political? No problems
MAN 8: No politics.
WOMAN 9: Actually, who wants politics?
WOMAN 10: Il fallait mettre le… il fallait mettre R- à côté de C-
MAN 9: And… We don’t have to look at the camera, is that right? You should tell this
WOMAN 10: Oui, you should tell…
WOMAN 9: It’s a sore subject
HOSTESS : Do not look at the cameras, it’s a pleasant meal
WOMAN 10: D’accord donc, comment on fait, on commence… moi, je te parle ?
MAN 9: Oh, comme on est en coin, on est en coin donc on peut parler…
WOMAN 10: Oui voilà
MAN 8: Non, non, c’est facile
WOMAN 9: C’est facile
MAN 8: It’s more easy for us
WOMAN 9: You speak French?
MAN 8: You speak French? Ah, εντάξει
WOMAN 9: I understand, I speak very little..
MAN 9: … ensemble. Alors, tsss, no we can, tsss, tsss, tsss!
WOMAN 10: The menu under the plat [in french] [01.06]
MAN 9: We can speak English
MAN 8: My accent is very bad
WOMAN 9: Your accent is very good, it’s very I think
MAN 8: When, when I speak you put your hand…
WOMAN 10: Υes, you put your…
MAN 9: Yes, I put my hand on it all right
WOMAN 9: Act as if you are in a very nice dinner
WOMAN 10: Yes it’s very nice, it is a very nice dinner
MAN 9: Yes, it is !
WOMAN 9: It is a very nice dinner
WOMAN 10: Ok, so… Γειά σας!
WOMAN 9: Don’t think about the cameras.
MAN 7: What cameras?
WOMAN 9: What cameras? No cameras.
MAN 9: Γειά σας, cheers!
WOMAN 9: Cheers!
MAN 9: Cheers! What’s your name? [01.47]
WOMAN 9: Ε-
MAN 9: Ε-, and yours?
MAN 7: N-
MAN 9: N-
MAN 7: and yours?
MAN 9: D-
MAN 7: Cheers
MAN 9: Cheers!
WOMAN 10: So you are half Greek
WOMAN 9: Half Greek
WOMAN 10: ...and half Cypriot? Ok
WOMAN 9: My mum is Greek
WOMAN 10: Ah, d’accord
WOMAN 9: My great-grandfather was from Sparta
WOMAN 9: It’s in the… Peloponnese
MAN 9: Ah, in Peloponnese?
WOMAN 10: In Peloponnese oui
WOMAN 9: In Sparte…
MAN 9: Sparte
WOMAN 10: Alors là, c’est un oeuf
WOMAN 9: That is a very special…
WOMAN 10: That is a very special… egg
MAN 9: It’s a very special egg ?
WOMAN 10: C’est très spécial
MAN 9: Why is it so special ?
WOMAN 10: Déjà, c’est très beau, je trouve…
MAN 9: Oui…
WOMAN 10: Vous ne trouvez pas que c’est beau ? C’est vraiment très joli…
MAN 8: Vous n’oubliez pas ce qu’il y a écrit sur le plat [?] [02.46]
WOMAN 10: Oui «Δεν Ξεχνώ» ? Je n’oublie pas. Je n’oublie pas, je n’oublie pas, je n’oublie pas…
MAN 8: Ah, c’est la répétition
MAN 9: D’accord !
WOMAN 10: Ah, c’est la répétition, je n’oublie pas…
MAN 8: Je n’oublie pas, I don’t…
WOMAN 9: I don’t forget
MAN 9: mhmmh…
WOMAN 10: Je n’oublie pas…
MAN 9: Je n’oublie pas
WOMAN 10: Donc c’est un peu le… le rapport à Chypre
MAN 9: Oui, c’est…
WOMAN 10: Vous voyez ce que c’est, non ? C’est un peu.. euh…
MAN 9: Je crois… C’est … C’est … Je… Je…
WOMAN 10: Je n’oublie pas en fait ça…
MAN 8: Ça existe… [?] [03.13] Je vis avec, mais je n’oublie pas
WOMAN 10: Exactement et en plus c’est devenu, cette petite phrase, c’est devenu un peu
MAN 9: Un slogan !
WOMAN 10: Un slogan pratiquement… pour….
MAN 8: Pour Chypre
MAN 9: Pour Chypre, oui
WOMAN 10: Excusez-moi… [sound of glass clinking] et oui
[CONVERSATION 1] [03.29-08.46]
MAN 9: Et donc on dit je n’oublie pas, on ne dit pas nous n’oublions pas ?
WOMAN 10: Ben… je n’oublie pas
MAN 9: Oui
WOMAN 10: c’est vraiment personnel parce que…
MAN 9: C’est à dire c’est euh… [eating] [03.37]
WOMAN 10: Oui, voilà, c’est parce que… parce que c’est une démarche très personnelle et voilà c’est «Δεν ξεχνώ», parce que je crois que c’est à la fois historique et personnel non ? Tu ne trouves pas
MAN 9: Non, oui, il y a un rapport très, très personnel à ça, et pas justement un rapport à la nation tout entière qui dirait « nous n’oublions pas »
WOMAN 10: Exactement
MAN 9: Donc c’est un rapport plus individuel, voilà et plus, plus sentimental on va dire
WOMAN 10: Et en fait c’est devenu, vraiment, un slogan, pratiquement
MAN 9: mmuhmmm
WOMAN 10: En même temps « Δεν ξεχνώ» est ce que… on oublie, on n’oublie pas, justement la gestion de la mémoire, est-ce que la gestion de la mémoire est liée à la paix ?
MAN 9: muhmmmmm
WOMAN 10: Moi, je crois que oui, parce que afin de résoudre un problème, il faut quand même gérer la mémoire, c’est un peu ça, gérer les traumas, gérer euh… gérer… [ ?] [04.44]
[giggles]
MAN 9: On dirait que ça te gène de parler de ce sujet
WOMAN 10: Non, non ça ne me gène pas, non…
MAN 9: Ça te donne des…
WOMAN 10: Non ça ne me gène pas, non ça ne me gène pas, je crois que, c’est une question fondamentale
MAN 9: Non, parce que souvent le rire, c’est une espèce de défense… tu sais ?
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Mhummm
WOMAN 10: [giggles again] Oui, tu as raison
MAN 9: Et encore d’ailleurs tu vois
WOMAN 10: T’as raison [giggling], t’as raison… un peu parce que, oui… c’est pas… et en même temps attends, on est là dans un cadre, je ne sais pas… hyper…
MAN 9: muhmmm muhmmm
WOMAN 10: Je ne sais pas… [05.36] Mais la question, enfin pour moi… si quelqu’un dit que je peux pas oublier, je ne VEUX pas oublier, je ne vois pas comment il peut être en paix
MAN 9: Oui, parce qu’il dit : je ne veux pas oublier
WOMAN 10: Je ne veux pas oublier, oui mais si tu ne VEUX pas oublier, est-ce que tu peux vraiment être en paix ?
MAN 9: muhmmmm
WOMAN 10: Moi je crois que non
MAN 9: Ben c’est compliqué parce que je ne veux pas oublier tu l’énonces au présent
WOMAN 10: Hum muhmmm
MAN 9: Voilà, donc ça fait pas partie de la mémoire justement, alors à partir de quand est-ce que ça fait partie de la mémoire ? Parce que je ne veux pas oublier, tu vois, tu l’énonces au présent donc, ce travail-là est encore… euh encore…
WOMAN 10: Tu sais, bon, peut-être ‘Δεν ξεχνώ’ comme phrase, moi, je me rappelle de cette phrase depuis toujours si tu veux, ainsi que ses connotations, parce qu’on voit toujours cette phrase à côté des photos et tout… et pour moi c’est vraiment, elle est liée à un processus de ne pas oublier, de ne pas… et de ne pas avancer
MAN 9: muhm muhm, oui !
WOMAN 10: Peut-être que je me trompe, mais j’ai ce sentiment-là !
MAN 9: muhmmm
WOMAN 10: On dit que je ne veux pas avancer
MAN 9: Ça évoque ça pour toi ?
WOMAN 10: Bon après … pour chacun c’est personnel, mais je crois qu’il faut, il faut… parfois il faut oublier pour avancer, être en paix. Je ne sais pas. Et toi ?
MAN 9: euh… oui, peut-être qu’oublier ce n’est pas tout à fait effacer alors… Je ne sais pas
WOMAN 10: Ben, justement il y a…
MAN 9: Bon, moi, de manière très personnelle…
WOMAN 10: Bon après c’est personnel justement, comment toi tu gères…
MAN 9: mumm… de manière très personnelle, ma mère… ma mère est issue d’une famille juive très orthodoxe…
WOMAN 10: muhm muhm
MAN 9: Et pendant la guerre justement, ils ont été obligés de… de quitter l’Allemagne précipitamment pour fuir le… pour fuir le troisième Reich, et donc c’est vrai que cette… que cette mémoire attachée à la deuxième guerre mondiale, pour moi, c’est important de ne pas oublier
WOMAN 10: Absolument, mais est-ce que… mais ils ont quand même… leur vie…
MAN 9: Après la grande différence, je crois, avec cette situation chypriote, c’est que cette histoire n’est pas terminée
WOMAN 10: C’est à dire ?
MAN 9: Ben l’histoire
WOMAN 10: Ah, tu veux dire, l’histoire chypriote
MAN 9: mhummmm
WOMAN 10: Oui, exactement, exactement, exactement
MAN 9: Alors moi, évidemment c’est toute cette période assez… assez terrible de cette seconde guerre mondiale est très douloureuse, mais c’est quand même quelque chose qui est définitivement terminé
WOMAN 10: Muhmmm, c’est vrai, c’est vrai
[CONVERSATION 2] [03.37-08.20]
MAN 8: [inaudible] [03.37]
WOMAN 9: This is ‘I don’t forget’ – ‘Δεν ξεχνώ’ … ‘Δεν ξεχνώ’ and it’s crying if you see the letters... they are dripping
MAN 8: OK, so it’s a little bit...
WOMAN 9: It’s forgotten, is what Lia- wanted to tell us... and we’re saying, ‘Δεν ξεχνώ’ or ‘I don’t forget’... but we do forget. After so many years, people do forget...
MAN 8: [inaudible] [04.09]
WOMAN 9: ...but we don't want to let them forget ... I heard about your [?] [04.20] research about Cyprus and Cyprus history [inaudible] [04.26]
MAN 8: Yes, I am responsible for the history and... it’s been very difficult to do something with history because it is not [?] [uniform??] [04.39]... There are a lot of histories and I gather information and books in order to get a clearer picture about Cyprus’ history ... and I tried to make something ... [inaudible] [04.56] ... I wrote [sic] drawings ... [?] [05.00] to confront this text [largely inaudible] [05.10-05.16] [but possibly referring to the process of trying to create an objective graphical representation of history through art] ... just to explain the facts but with the drawings they were very informative but without explanation. So for someone who never heard something of Cyprus, we had a short document that a [?] [novice could recognise?] [05.28] ... everything. Because the drawing was made from a lot of...
[conversation between MAN 8 & WOMAN 9 is completely lost between microphones] [05.33-07.32]
WOMAN 9: E-, how come your work is so interested in Cyprus? There are not many people who... [?] [07.44]
MAN 8: It was a little of that...
WOMAN 9: Is it because of friends you have here, or?
MAN 8: At first, yes... I am teaching in the university in France. I have a friend teaching too, maybe you know her, too – A-. She is French but she is [visiting?] in Cyprus [?] [07.57]... She is organising music workshop, with [?] [08.07] and project with D- at the Municipal Arts Centre. I was invited as an artist on this project [inaudible] [08.15] and I have to finish this
[08.47]
WOMAN 10: Alors E- pour toi, la question Δεν ξεχνώ, je n’oublie pas, est-ce que tu crois que quelqu’un peux avancer quand il dit, non je n’oublie pas, je ne veux pas oublier
MAN 8: Je ne sais pas si tu es déjà allée à … à…
WOMAN 10: Au niveau personnel hein ? C’est pas…
MAN 8: Oui… Moi j’étais surpris de ça quand j’étais allé à Oradour-sur-Glane
MAN 9: Muhmmm
MAN 8: C’est un village français qui a été détruit, mais surtout qui a fait l’objet d’un massacre, un des derniers de SS qui fuyaient l’arrivée des forces françaises au sud de la France. Donc ils sont partis et il y a eu assez peu de choses comme ça, il y a eu un… un village martyr, où ils ont enfermé tout le monde dans l’église et ils ont mis le feu, ils font ça aussi souvent dans les fins de guerre comme ça
MAN 9: hummm
MAN 8: Et c’est marrant parce que…
MAN 9: Ce n’est pas tout à fait le mot…
MAN 8 : Non, mais c’était marrant quand même ou plutôt intéressant…
MAN 9: Oui
MAN 8: C’est que ce village, qui est un village martyr, a été euh… je pense que l’endroit où il était en terme géographique c’est… euh… il y avait une raison. Donc, il y a eu un village moderne qui s’est construit
MAN 9: Qui s’appelle Oradour-sur-Glane… qui est assez vilain
MAN 8: Mais ce lieu de mémoire nous permet… ils ont développé un musée comme souvent tu vois… Et ce qui est étonnant c’est que ce musée est devenu quelque chose de très joli, parce que le village est très vilain et le musée ressemble un peu à un… à une vieille carte postale de la France parce qu’il y a encore des maisons en pierre et puis il y a encore les rails du train qui passaient au milieu, des vieux objets. C’est un très joli petit village en pierre tout détruit, comme ça. Et puis il y a de la pelouse qui a poussé puis comme c’est un musée, ben ils tondent la pelouse, tu vois, tu as l’herbe qui rentre dans les maisons, c’est très beau. Et partout, c’est écrit en très, très gros DON’T FORGET
WOMAN 10: C’est vrai ?
MAN 8: Ils sont obligés de l’écrire en très grand parce qu’en fait c’est un lieu où les familles viennent se promener, et donc évidemment quand tu es là-bas tu le lis sans que tu sois obligé de t’arrêter pour lire. Et je m’étais dit, je ne pense pas que, par exemple, à Auschwitz, ils soient obligés de mettre DON’T FORGET
WOMAN 10: Don’t forget
MAN 8: Et je pense qu’il y a des choses qui sont… qui ont rapport à la mémoire qui ont… Qui sont forcément amenées à être oubliées. Ce n’est pas grave. Je pense sincèrement que si on oublie Oradour Sur Glane, ce n’est pas grave, les familles… Je suis sûre que maintenant ça n’embêterait personne si on oublie Oradour-sur-Glane, parce que tu as des allemands en fin de guerre qui ont fait un massacre… à toutes les guerres il y a des massacres, ce n’est pas un truc… à Auschwitz en revanche, c’est plus grave
MAN 9: Moi je pensais qu’ils avaient… qu’ils avaient conservé le… Moi je ne suis jamais allée sur place à Oradour-sur-Glane, je n’ai vu que des photos, mais je pensais qu’ils avaient conservé le village en l’état, parce que j’ai uniquement consulté des photographies avec des espèces de carcasses de voitures qui sont laissées, des immeubles complètement éventrés… des… voilà !
MAN 8: Non, non, oui ! C’est en l’état, c’est en l’état…
MAN 9: Oui, oui
MAN 8: Mais le problème, c’est que ça n’a pas été habité. Ce ne sont que des maisons en pierre
MAN 9: Oui
MAN 8: Et que l’herbe a poussé, c’est que des pavés, tu as des pavés…
MAN 9: Bien sûr
MAN 8 : C’est en l’état et du coup ça devient un super mignon petit endroit pour se promener
MAN 9: Oui
MAN 8: J’y étais en été, c’était plein de gens en short qui se promenaient
MAN 9: mhummmmm
MAN 8: C’était euh… et ce qui était drôle, c’était l’ironie d’avoir marqué en gros ‘DON’T FORGEΤ, NEVER FORGET’, évidemment que ça va être oublié…
MAN 9: Oui
MAN 8: Donc voilà, par rapport à ça, je me disais, par rapport à ta question, il me semble que cette question ne se posera plus
WOMAN 10: Ne se posera plus, euh…
MAN 8: Dans quelques années
WOMAN 10: Tu crois ?
MAN 8: Je pense
WOMAN 10: Oui
MAN 8: Je pense qu’il y a des… des… il y a des situations dramatiques qui sont tellement marquantes pour les peuples que ça cimente la mémoire collective…
WOMAN 10: C’est vrai
MAN 8: C’est à dire que le peuple se construit autour de ça, je ne pense pas que Chypre se construise autour du drame chypriote
WOMAN 10: Muhmmm, ça c’est vrai, oui
MAN 8: Mais bon c’est une lecture de salon
[12.44]
WOMAN 10: Mais tu sais pas euh…
MAN 8: Il y a deux types d’assiettes, moi je trouve ça très joli
WOMAN 10: C’est très joli !
MAN 8: C’est vraiment de la cuisine… [ ?] [12.50]
MAN 9: Oui, oui
WOMAN 10: Ah oui, ben, ils ont fait exprès donc les petits…
MAN 9: mhummmm
WOMAN 10: Comment… comment est-ce que tu peux manger un pigeon en sauce ?
MAN 8: Normalement tu peux le découper comme un poulet
MAN 9: Comme un poulet
WOMAN 10: Non, non, je veux dire, c’est pas ça…
MAN 9: Ah, tu veux dire comment est-ce qu’on peut manger un animal mort, c’est ça que tu veux dire… C-
WOMAN 10: Vraiment, oui exactement, c’est un peu…
MAN 9: Tu vas avoir du mal à le manger
WOMAN 10: Je crois que je vais avoir du mal à le manger
MAN 8: Tu n’aimes… tu n’aimes pas la viande
WOMAN 10: Pas… oui, non
MAN 8: Pas petits animaux
WOMAN 10: Non, voilà
MAN 8: [inaudible] [13.18] Je trouve ça incroyable
WOMAN 10: Tu sais, je ne peux pas… en fait, quand c’est de la viande hachée par exemple, ça va, mais quand je vois la forme, je peux reconnaître les pieds ou la tête, je ne sais pas…
MAN 8: muhmmm, je connais quelqu’un qui est comme ça, je trouve ça très étonnant
WOMAN 10: Ah bon ?
MAN 8: Parce que par exemple le veau… tu manges une tranche de veau, tu ne reconnais pas, il n’y a pas plus mignon qu’un veau, c’est super mignon un veau
WOMAN 10: Muhmmm
MAN 8: C’est très joli
WOMAN 10: D’accord …
MAN 8: Tu ne reconnais pas
WOMAN 10: Mais tu ne reconnais pas
MAN 8: Moi ça m’embête plus de manger un veau, j’ai déjà vu un veau ce que c’est, c’est long à cuire un veau
MAN 9: Plus qu’un petit oiseau !
MAN 8: Qu’un oiseau, en plus un pigeon qui [ ?] [13.54]
MAN 9: Oui mais pas ceux là. Ce ne sont pas les pigeons des villes ça
WOMAN 10: Oui, exactement
MAN 8: Non t’as raison
WOMAN 10: Bon en même temps… Ah farcis !… Ah ma grand-mère faisait ça !
MAN 8: Il y a du riz dedans ?
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Alors, je ne sais pas, sur le menu, il m’a semblé voir du lotus
WOMAN 10: mhummm
MAN 9: De la fleur de lotus
MAN 8: Je ne savais pas que ça se mangeait d’abord
WOMAN 10: Ah ben, Ulysse a mangé ça tu sais
MAN 8: C’était vraiment très bon l’entrée
MAN 9: Ah oui, c’était délicieux
MAN 8: Mais ce n’était pas des œufs de poulet ?
MAN 9: Hein ?
MAN 8: Ce n’était pas des œufs ?
MAN 9: Non, non, non, non…
MAN 8: c’était des vrais œufs…
MAN 9: Des œufs pochés
MAN 8: Mais euh… euh… oui
WOMAN 10: Oui
[14.28]
WOMAN 10: Oui ça va changer… après… mais…
MAN 8: Mais les herbes dessus étaient très bonnes
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Il n’y a pas que des lotus hein, il y a des pignons, il y a plein d’autres choses hein là- dedans
WOMAN 10: Les lotus c’est avec… le… le petit oiseau là ?
MAN 9: Hein ? Qu’est-ce que tu dis ?
WOMAN 10: Les lotus ?
MAN 9: Elles sont à l’intérieur du pigeon… les fleurs
WOMAN 10: Ah, d’accord
MAN 8: This is the red [?] [14.54]
WOMAN 9: … in the stufffing
WOMAN 10: In the stuff, d’accord, d’accord…
WOMAN 9: ... in the stuffing, the orange [?] [15.02]
WOMAN 10: mhummm, d’accord… Et puis demain on ne va pas… On aura tout oublié
MAN 9: Alors à propos d’oiseau…
WOMAN 10: Oui, vas-y…
MAN 9: J’ai lu il n’y a pas longtemps… un livre de Mahmoud Darwish, et j’ai appris que oiseau… avion c’était le féminin d’oiseau, c’est à dire que c’est le même mot, un avion, c’est le féminin d’oiseau
MAN 8: En arabe
MAN 9 : En arabe, je ne l’avais pas dit. Mais c’est mignon hein ? Je trouvais ça vraiment incroyable
MAN 8: D’autant plus mignon que nous, on dit un avion, et pas une avion
MAN 9 : Oui
WOMAN 10: Enfin, mais l’avion euh…
MAN 9 : Plane
WOMAN 10 : D’accord
MAN 9: Plane. The plane
WOMAN 10 : C’est l’oiseau, enfin l’oiseau.. D’accord
MAN 8: ??? [ 15.22] une oiseau. Et c’était une note de lecture, j’imagine pour expliquer un poème ?
MAN 9: Ce n’est pas une note de lecture, non, du tout. Quand il parle… il parle d’une journée de bombardement à Beyrouth
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Il parle surtout en fait de la difficulté…
WOMAN 10: Oui
MAN 9: … De la difficulté à aller faire son café dans la cuisine, parce qu’il y a des bombardements, il a peur que les… que les bombes…
MAN 8: C’est super bon ! Vas-y continue
MAN 9: Et vraiment il y a des pages et des pages où il imagine l’odeur du café, il a vraiment besoin de cette odeur et il n’arrive pas à se…
WOMAN 10: C’est vrai ?
MAN 9: Il n’arrive pas à ramper jusqu’à sa cuisine, il a trop peur pour aller dans sa cuisine, et c’est donc à ce moment là qu’il commence à parler des avions, parce qu’il entend aussi le chant des oiseaux voilà. Et donc, il dit qu’en arabe, l’oiseau est masculin…
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Et c’est le même mot pour dire… pour dire l’avion, mais qu’il est féminin
WOMAN 10: Muhmmm
MAN 8: Quand j’étais à Bruxelles, lors d’un colloque sur Beyrouth, je regardais les livres et j’ai regardé le livre de Mahmoud Darwish, et il y a un monsieur, on a su après qu’il était palestinien, il travaillait sur les camps, qui m’a dit… euh… dans ce livre là, il y a un passage qui m’a fait pleurer
WOMAN 10: Pleurer ?
MAN 8: Livre magnifique, Je ne le connaissais pas, c’était lui qui parlait de ça, et il m’a dit, j’étais avec S- et il nous a dit, c’est un passage où il est dans sa cuisine, où il est dans sa chambre ou dans sa salle à manger
MAN 9: Il est dans le couloir en fait
MAN 8: Parce que justement, il ne peut pas aller dans sa cuisine parce qu’en général dans les grands bombardements, on se mettait là où il n’y avait pas de fenêtre
WOMAN 10: Ah oui d’accord
MAN 8: Et donc il sait que dans la cuisine c’est dangereux
MAN 9: C’est pour ça qu’il se met dans le couloir, en fait, de l’appartement
MAN 8: Des fois, c’est dans les toilettes ou la salle de bain, et il a vraiment envie de se faire un café. Mais ça ne peut se faire que dans la cuisine et donc il décrit apparemment le… le [ ?] [17.40], cette scène-là, c’est marrant c’est celle dont tu viens de parler
MAN 9: Ah ben écoute, ce passage-là est absolument… extraordinaire, extraordinaire
MAN 8: Pour rebondir sur ce qu’on disait tout à l’heure, je pense que, du point de vue individuel, ce type d’anecdote montre bien qu’un [ ?] [17.59] souvenir était un plus indépendant de la façon de s’exprimer…
MAN 8: Oui, c’est pas du tout euh… C’est pas du tout parce que c’était important qu’il s’en souvient [ ?] [18.07]
WOMAN 10: Non c’est important, si tu te souviens de quelque chose ça veut dire que c’est important pour toi
MAN 9: mummm
MAN 8: Au-delà même, je pense qu’en terme artistique, ce que fait ce poète qui décrit une scène qui n’a aucune importance historique mais qui, pour un lecteur qui la compare à sa propre mémoire, il y a quelque chose qu’il ne peut pas oublier. C’est pour cela aussi que le rapport à la mémoire est souvent confié aux artistes parce qu’à priori, ça fait partie de leur mission que de jouer avec la mémoire
MAN 9: Ce que je trouvais intéressant aussi par rapport à cette histoire de mémoire c’est que ça passe aussi souvent par de sensations… Par des sensations … fortes comme… comme le goût. Moi j’ai… euh voilà j’ai des souvenirs qui sont très attachés à de la nourriture, à des mets particuliers que je mangeais quand j’étais enfant et lui …
MAN 8: Oui, oui, bien sûr…
MAN 9: Et lui ce n’est pas le goût du café, c’est vraiment l’odeur du café le matin…
WOMAN 10: Ha oui
MAN 9: Donc il se lève… enfin il se lève… il est dans ce couloir, le matin se lève et il ne peux pas sentir cette odeur de café
[19.23]
WOMAN 10: Vous avez goûté le pain, c’est le pain aux olives, c’est très très bon hein !
MAN 8: Faut arrêter parce que ça à l’air tellement bon ce qu’on mange que j’ai peur de ne pas…
WOMAN 10: Non, je sais mais euh…
MAN 9: Mummm… Je ne sais pas si cela se fait de manger avec les doigts ? Do you think we can eat with fingers or not ?
WOMAN 10: Maybe not
MAN 9: No, maybe not ?
WOMAN 10: Νο, no...
MAN 9: Ok
WOMAN 10: Même si…
MAN 9: Oh yes, somebody is eating with fingers over there !
WOMAN 10: Ah bon ?
MAN 9: No ? I think I’ll use my fingers.
WOMAN 9: Ναι … Of course, of course you can use your fingers...
MAN 9: Yes, you think so, OK. For that kind of dish I think it’s…
WOMAN 9: Definitely
MAN 8: You are the first [?] [20.06]
MAN 9: No, not the first
WOMAN 9: The pigeon is not soft. It’s tough meat...
MAN 9: Yes
WOMAN 9: It’s tough... it’s always like that
MAN 9: Well, it’s, euh...
WOMAN 9: Bone
MAN 9: Game, you say? Yes OK… a game, game is gibier
WOMAN 10: Oui… Oh, poor little thing. Je ne peux pas le manger hein
MAN 8: C’est mieux de le tuer à la chasse au moins il a eu une belle vie
WOMAN 10: A la chasse ?
MAN 8: Ben c’est mieux ça. Sinon, tu l’élèves
WOMAN 10: Mais est-ce qu’il faut vraiment le tuer ?
MAN 8: Ce soir oui
WOMAN 10: Tu as raison, non, non, non, ça va, moi j’ai mangé tout ce qu’il y a dedans
[21.06]
MAN 8: [ ?] [21.06] Tu es végétarienne … ou un peu…
WOMAN 10: En fait, je ne l’étais pas mais quand j’avais 16 ans… en fait en Grèce pour Pâques il y a de l’agneau pour le méchoui, et donc j’étais vraiment en pleine campagne, j’étais dans un village, et là quelqu’un a ouvert une porte et c’était quelqu’un qui avait un brebis, enfin un agneau et il était prêt à le tuer
MAN 8: Un bébé ?
WOMAN 10: Un bébé, oui, enfin, euh, ben…euh, moi, je me rappelle de… de.. de- enfin… du, du, du sang enfin du… Je ne sais pas s’il a crié mais c’était…
MAN 8: C’est un cris qui ressemble au cris de l’enfant, c’est un peu bizarre
WOMAN 10: Et après, ça c’était le matin, je n’ai pas tout à fait vu, mais j’ai compris, parfois c’est pire quand tu n’as pas l’image mais…
MAN 8: Et après tu l’as mangé ?
WOMAN 10: Et justement, ensuite, parce qu’il y a cette tradition magnifique de porter l’agneau, mais vraiment, la tête, les yeux, tout quoi !
MAN 8: Tu l’as reconnu ?
WOMAN 10: Ben, je ne sais pas si c’est le problème, mais voilà. Et donc là, j’avais 16 ans et j’ai dit que c’est bon, je ne mange plus de viande. Et je crois que jusqu’à l’âge de 22 ans, je n’y avais pas touchée…
WOMAN 9: We just won’t think about it...
MAN 8: Oui? Yes!
WOMAN 9: We just won’t think about it!
MAN 9: [laughs]
WOMAN 10: Yes, yes, I know, I know. Mais ça, voilà, quand je vois ce petit truc ça me… bon… bref ! And now I eat but not so much
MAN 8: [inaudible 23.01]
MAN 9: Yes, no the taste… its taste is delicious
WOMAN 10: Yes, yes… ok
MAN 8: You don’t smoke? .... You don’t drink?
WOMAN 10: Ah ça !
MAN 9: I think it’s not so much the bird in the plate, it’s the knife, cutting the bird
WOMAN 10: Mummm
MAN 9: It’s not the bird, it doesn’t bother me really, but it is the knife cutting the bird
MAN 8: F- est assez amusante pour ça, car elle n’aime pas la viande, [ ?] [23.50], mais la seule viande qu’elle aime vraiment, et vraiment elle adore, c’est le foie gras
MAN 9: Oui
WOMAN 10: Ah d’accord !
MAN 8: C’est la plus méchante à mon avis
WOMAN 10: C’est vraiment méchant mais à fond
MAN 9: Vraiment c’est…
MAN 8: Et comme elle vient du sud-ouest, c’est culturel, elle en a mangé tout le temps, si tu veux, c’est son pays. C’est drôle parce que…
MAN 9: We were speaking of foie gras… you know… yes…
MAN 8 : You know how they …
MAN 9: You know, yes… How they stuff the gooses…
[24.26]
WOMAN 9: But I love it!
MAN 9: Ah, you know! Yes
WOMAN 9: Yes, I know, I know you’re right, but you just have to... You shouldn’t think about it... I mean, if you had to think about it you would become a vegetarian... [?] [24.41] ... when I travel in the morning. When I go to another city, I go early in the morning and I see those lorries full of animals and I know they’re going to be slaughtered... and I think, ‘I’m not going to eat meat again...’
WOMAN 10: And then...
WOMAN 9: You go back home
WOMAN 10: And you eat
MAN 8: And you smell chicken!
WOMAN 9: ... [?] [25.20] from the Seventh Grade... [?]
WOMAN 10: [25.23] Seven years, it seems like yesterday but it’s seven years ago. So it’s very funny because the first time I came in Cyprus, it was via la France … euh… via France. Which was really interesting
WOMAN 10: Yes it’s really interesting
WOMAN 9: You had a workshop right now?
MAN 9: Yes, we just had a workshop... mummm
WOMAN 9: What did you do ?
MAN 9: Well the name of the project is Suspended Spaces, so we are interested in the spaces which are suspended
WOMAN 10: Obviously, obviously
MAN 9: And we’ve worked on the city of Famagusta in Cyprus, Varosha,
WOMAN 9: Varosha, yes...
MAN 9: ...the closed city of Varosha as an example of the suspended space, mmmm
WOMAN 10: And so you came from…
WOMAN 9: My dad
WOMAN 10: You were born here?
WOMAN 9: I was born here, and then I lived in Greece then I lived in London, then back here
WOMAN 10: All right
MAN 8: Nicosia
WOMAN 9: Yes, Nicosia
MAN 9: And you decided to live in Cyprus?
WOMAN 9: I didn’t decide
MAN 9: Oh you didn’t decide?
WOMAN 9: It just happened
MAN 7: The decision was taken for her
MAN 9: Oh, it happened
WOMAN 10: Oh, all right, OK, d’accord
MAN 8: And you live in Cyprus?
MAN 9: You are half Italian, you’re half Cypriot mummm [to MAN 7]
WOMAN 9: Italian
MAN 8: From where in Italy?
MAN 7: Ee, north – [?] [[27.11]
MAN 8: Do you speak Italian?
MAN 7: No
MAN 8: I understand... I can understand
MAN 7: Yes... [27.32]
WOMAN 10: You are working on…
WOMAN 9: Interior design
WOMAN 10: Interior design, yes
WOMAN 9: In Cyprus
WOMAN 10: That’s nice, it’s very nice
WOMAN 9: It’s very nice
WOMAN 10: So you are working for… like apartments or hotels…
WOMAN 9: Friends, only friends... but I do everything
WOMAN 10: And so what, do you like Cypriot taste and Cypriot way of…?
MAN 9: [chortles]
WOMAN 9: Don’t ask me now
WOMAN 10: Oh, why not?
MAN 9: I want to hear, you are making faces, you know
WOMAN 10: No, I think we are talking about this, so you have to…
MAN 9: No, no, she told you ‘don’t ask me now…’
WOMAN 10: All right, ok
MAN 7: [inaudible] [28.15] [referring to the question]
WOMAN 10: That’s a very beautiful answer
WOMAN 9: [?] [28.22] [maybe referring to her work for the dinner party?]
WOMAN 10: I know this so nice, I know
[inaudible] [28.28-28.59]
[conversation between MAN 8 & WOMAN 9 about working and visiting the north of Cyprus is drowned out almost in entirety] [28.30-30.28]
MAN 9: [28.59] ...and we’ve been here four times, I think four or five times, five times… mummm… C’est drôle quand même K- quand on… quand les gens se présentent
WOMAN 10: Mummm, j’adore ce pain !
MAN 9: Oui, oui c’est absolument délicieux, mais quand les gens se présentent, ils disent où ils sont nés
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Et de quel pays ils sont
WOMAN 10: Oui c’est normal ça
MAN 9: Oui ?
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Non mais tout d’un coup je trouvais ça… heu…
WOMAN 10: Et surtout à Chypre hein
MAN 9: Ah oui !
WOMAN 10: Surtout à Chypre, il faut toujours préciser, justement ici quand tu rencontres un chypriote, il faut toujours… déjà… s’il a un certain âge… il faut déjà savoir et … essayer de savoir où il était en 1974 parce que déjà…
MAN 9: Oui, muhmmmm, oui, savoir s’il vit ici où s’il est arrivé après…
WOMAN 10: Voir qu’est-ce qui s’est passé le moment de …
MAN 9: Au moment de… Qu’est-ce que sa famille a vécu…
WOMAN 10: Est-ce qu’il a gardé sa maison, est-ce qu’il a perdu sa ... tout ce qu’il avait et oui !
MAN 9: Bon en même temps peut-être qu’on se présente aussi comme ça parce que de manière évidente on est étranger à Chypre… [30.28] Non, I was saying… it’s strange because when we present each other, we say I am from that country…
WOMAN 10: I was born…
MAN 9: I was born in that country, I
WOMAN 10: Yes that’s nice .Which is, I was telling D- that, for example in Cyprus, well when you meet someone that is from Cyprus you should ask where he was exactly in 1974 with his family, do you know the impact?
MAN 9: So where were you in 1974?
WOMAN 9: I was here
WOMAN 10: Ah you were here!
MAN 9: You were here and?
WOMAN 9: And I was 10 years old
MAN 9: Ten years old
WOMAN 10: So you do remember?
WOMAN 9: Of course I remember [inaudible] [31.25] ... as soon as the invasion happened, both my parents had to go to the hospital. That’s where they were supposed to be, they are doctors...
WOMAN 10: But were you in Nicosia with your parents?
WOMAN 9: Yes, I was in Nicosia with my parents… I came with my uncle – here, actually
WOMAN 10: Ah, actually here!?
MAN 9: You mean in the place where we… here! In here!
WOMAN 9: We thought we would be protected by staying in the basement
WOMAN 10: So we are eating in the place where you tried to protect yourself?
MAN 9: Because you were living in another part of Nicosia?
WOMAN 9: We were living ten minutes from here. As you know, Nicosia is not a very big city
MAN 9: Yes...
WOMAN 9: Here there was a [?] [32.27]... and we were hiding in the basement [inaudible] [32.27-32.33]... and there were no lights or vents... And it was really weird... My brother was four years old...
WOMAN 10: [32.49] And you stayed here for days or?
WOMAN 9: We stayed here for a week and then my auntie decided that it was safer for us to go to the mountains
MAN 9: Ah, to the mountains… Troodos?
WOMAN 9: Yes, to the mountains... And we were waiting and waiting until we could hear news from my parents...
WOMAN 10: And your parents were in the hospital in Nicosia or…?
WOMAN 9: My father was in the General Hospital of Nicosia and my mother was with the Red Cross [??] ...
WOMAN 10: OK
WOMAN 9: So that was weird...
WOMAN 10: Yes...
WOMAN 9: These things you don’t forget
MAN 9: [33.28] And there were a lot of people in the basement?
WOMAN 9: There were quite a few, actually. There were 19-25 ... 25 people...
WOMAN 10: Really? Relatives? I mean, members of the family, or…
WOMAN 9: Not relatives, but workers. They were working in the factory and they knew the basement here, so... some of them decided they would come here
WOMAN 10: [33.53] And the basement, I mean can we get to the basement, even now, today?
WOMAN 9: You can see it from there. The staircase is right there [34.03]
WOMAN 10: Wow, that is nice
MAN 9: You’ve been back to the basement since then?
WOMAN 9: Since then? Once
[34.30]
WOMAN 10: Mmmm!
MAN 9: Mmmm, delicious !
MAN 8: What’s inside ?
MAN 9: Chocolate I think, white chocolate
WOMAN 10: Mocha I think
MAN 9: Mocha?
WOMAN 9: Did you see Lia’s presentation at the... Bank of Cyprus?
MAN 8: No
WOMAN 9: With the table with the chocolate?
MAN 9: I saw it on internet, on YouTube I saw it,
WOMAN 9: It had a huge mountain of chocolate
MAN 9: Yes, that’s huge yes
WOMAN 10: Did you like it?
WOMAN 9: Yes, I liked it... I was away but I saw it...
WOMAN 10: No, you were not there…
WOMAN 9: [?] [35.10]
WOMAN 10: I know, I would remember you… no I’m joking
WOMAN 9: Yes, yes... I saw it and I thought it was really [?] [35.27] that it was a white Pendadaktylos and that anybody could take a piece and ...
MAN 8: It was strange because in the video, a lot of people turned around… when it first started… brrrr [mouth sound]…
MAN 9: Très bien, c’était drôle … they all begin to eat, yes
WOMAN 10: And it’s very funny because at the beginning ... Lia began because nobody could touch ... and then it was... everybody was, like ... [gesturing] thinking... ‘I won’t...’, ‘Should I?’, and there were some kids and they just went. They got the big pieces
MAN 8: They can do that
WOMAN 10: And so, afterwards everyone began to [eat?]... but it was quite funny...
MAN 9: It was a special mountain?
WOMAN 9: It was Pentadaktylos... with Kyrenia, [?]... It’s this one
WOMAN 10: Pentadaktylos!
MAN 9: Oh, Pentadaktylos – this is the mountain!
WOMAN 10: Allez D-… please!
MAN 9: No… I was reading this like a line of division (possibly pointing to the drawing of Pentadactylos Mountain range on the desert plate)
MAN 8: Frontiers
MAN 9: Yes, frontiers
WOMAN 10: No, no, no,
MAN 9: The plate divided in two…
WOMAN 10: Actually not, it’s the… les cimes sur les sommets de Pentadaktylos
MAN 8: You’ve seen the name of the recipe?
MAN 9: No
MAN 8: The white cimes [peaks], I think… [ ?] [36.44], il y a une œuvre qui est intéressante sur ça, c’est une œuvre de [ ?] [36.58], un artiste… je ne sais pas de quelle origine il est, il est né aux Etats-Unis je crois
WOMAN 10: Ah bon ?
MAN 8: … et il a fait pareil pour un vernissage, une énorme… avec l’argent de la production, une énorme ligne de cocaïne et c’est interdit
WOMAN 10: Oui, c’est interdit
MAN 8: C’est interdit d’en acheter, c’est interdit de…
WOMAN 10: C’était dans quel cadre ?
MAN 8: Une exposition
WOMAN 10: Non, je veux dire dans quel musée, quel centre d’art ?
MAN 8: Je pense un musée privée… et moi j’ai juste lu un article sur la description du vernissage, c’est que pendant très longtemps, les gens venaient, voyaient ça et personne ne touchait à ça, il y avait des pailles tout autour…
WOMAN 10: Oh c’est dur ça !
MAN 8: Et puis à un moment donné, il y en a un ou deux qui ont commencé à euh… et en quelques minutes… frrrrr,
WOMAN 10: Ah ouais, c’est génial, il faut dire ça à Lia -, c’était qui l’artiste ?
MAN 8: [?] [37.53]
WOMAN 10: D’accord, ha ben…
MAN 8: [Spells the name of the artist], and he made a very large line of cocaine…
WOMAN 9: Really?
MAN 8: Yes, for the opening… So at first everybody said ‘oh, ho, ho’ that is forbidden so… and after one, two, three hours, someone tried to…
WOMAN 10: In which country?
MAN 8: USA
WOMAN 10: Ah, all right
MAN 8: They tried to taste…
MAN 9: And then the police entered the gallery
MAN 8: I don’t know but in the description I read after one, two, three hours [?] [38.39]… in a few minute everything went tfffffff !
MAN 9: Was gone [laugh]
WΟΜΑΝ 9: An artist in the US made something quite similar to Lia
WOMAN 10: Αυτό είναι πολύ ωραίο
MAN 9: White chocolate is not illegal
MAN 8: If you want I can [inaudible] [39.02]
WOMAN 10: Oh oui, oui, oui, oui… mais il faut faire ça à Athènes
MAN 8: Oui … Athènes c’est…
WOMAN 10: C’est… non… c’est [ ?] [39.09]
MAN 8: [inaudible] [39.12] … tu fais ça au Brésil, c’est pas ce qui manque
WOMAN 10: Oui c’est ça… en même temps je ne suis pas trop…euh…
MAN 9: Ça doit être interdit par la loi quand même…
WOMAN 10: Oui, bien sûr
MAN 9: Oui, mais… après… après c’est interdit mais le lieu d’exposition n’est pas tout à fait la vrai vie…
WOMAN 10: Oui d’accord mais…
MAN 9: Ça joue… oui voilà c’est une oeuvre
MAN 8: Je ne pense pas que… pas mal d’artistes ont travaillé avec de la cocaïne mise dans les matériaux
MAN 9: Oui
[CONVERSATION 4] [39.16-39.24]
MAN 7: So it was a white chocolate surprise
WOMAN 9: Yes, that was a white surprise
MAN 8:[laughs] White dessert
WOMAN 9: Yes…. but [ ?] [39.24]
[39.41]
WOMAN 10: Θα πω στην Λια να το κάνουμε στην Κύπρο
WOMAN 9: Ναι, έτσι;
WOMAN 10: Πολύ θα γελάσουμε
WOMAN 9: Ναι, ναι
MAN 9: Yes
WOMAN 9: How did he manage to find so much cocaine?
MAN 9: Well it wasn’t so much I think
WOMAN 10: Did he have a budget ?
MAN 8: It has requested a budget for the production of this piece
WOMAN 10: Yes, but you can find, I mean…
MAN 9: Yes, muhmmm
MAN 8: I think it was maybe a line of three metres
WOMAN 10: That’s a good quantity...
MAN 9: Oh, and that thick?
MAN 8: Yes
WOMAN 10: Ah, quand même!
MAN 9: Oh, it wasn’t a small little line running on a table
MAN 8: No, a large one… like that
MAN 9: So a few... a few kilos!
WOMAN 10: So it is very, very expensive
MAN 8: I think it is one year for a dealer!
MAN 9: [laugh]
WOMAN 10: I don’t know the price exactly, but I suppose it is quite expensive
MAN 8: Maybe it is white chalk…
WOMAN 10: What chalk?
MAN 8: ...la craie
MAN 9: Ah, chalk
WOMAN 10: ah la craie, craie…
MAN 8: Sorbet
WOMAN 10: Ben, il faut oser, hein
MAN 8: [?] [40.55]
MAN 9: Ben, ça joue sur ça, si personne ne l’avait touchée, elle serait restée en l’état
WOMAN 10 : Oh… ça c’est le… mummm…Oui… le.. the…
WOMAN 9: Sweet olives…
WOMAN 10: Ah !
WOMAN 9: Yes, with lemon…
MAN 9: Ah !
WOMAN 10: It’s nice
MAN 9: Ah, sweet olives like the… yes… like the… other fruits we… eat here
WOMAN 10: ‘Γλυκά του κουταλιού’ ça s’appelle
MAN 9: The walnuts and the oranges
WOMAN 10: Because they have the καρυδάκι
MAN 9: Olives is very special !
WOMAN 10: Yes try it !
WOMAN 9: It’s very rare actually, you don’t find it everywhere. This is from Kykko Monastery in the mountains
MAN 8: Ce sont des moines qui ont fait ça ?
WOMAN 10: Comment ?
MAN 8: Ce sont des moines qui font ça ?
WOMAN 10: C’est intéressant comme goût hein ?
MAN 9: C’est carrément incroyable… Carrément incroyable !
MAN 8: C’est très parfumé
MAN 9: Oui, oui
WOMAN 10: Oui, oui
MAN 9: Non, non, mais c’est…
MAN 8: Il n’y a pas du tout d’huile d’olive
WOMAN 10: C’est vraiment … c’est très fin, c’est très fin… oui, oui, oui
MAN 9: Il y a un petit parfun qui se dégage après quand même dans la bouche
MAN 8: C’est super
WOMAN 10: Mummmm
MAN 9: Oh la la !
WOMAN 10: Mummmm, c’est sucré, mais en même temps c’est un peu acide [ ?] [42.35]
MAN 8: C’est parfumé comme une fleur [ ?] [42.36]. Est-ce qu’on peut manger des olives sur l’arbre ?
MAN 9 : C’est à dire ? Est-ce qu’on peut les cueillir et les manger
WOMAN 10: Ah non ! C’est dégueulasse !
MAN 8: Ce n’est pas bon
WOMAN 10: Ah ! C’est dégueulasse ! En fait il faut… il y a un truc… il faut mettre dans l’eau pendant deux jours et changer l’eau
MAN 8: [ ?] [ 42.54]
WOMAN 10: Oui, voilà, exactement, et ensuite ça prend des semaines et des semaines…
MAN 8: Et les olives vertes que l’on mange…
WOMAN 10 : C’est pareil, il y a une préparation à faire parce que comme ça si tu prends une olive pour la manger, ce sera immangeable
MAN 9: Ah oui, tu ne peux pas
MAN 8: Il n’y a pas une période où… c’est jamais bon ?
WOMAN 10: Ah oui, c’est jamais bon… enfin c’est bon à cueillir…
MAN 8: Parce qu’il y a des olives noires qui sont un peu plus [ ?] [43.17] comme ça
WOMAN 10: Ah c’est une procédure, mais ce n’est pas automatique
MAN 8: Et elles sont salées ?
WOMAN 10: Elles sont salées
MAN 8: Il y a une saumure non… une saumure c’est de l’eau et du sel
WOMAN 10: Oui parce qu’en fait je crois que l’eau déjà est salée
MAN 9: Do you understand French?
WOMAN 10: So the question is if you can just take an olive and eat it
MAN 9: Yes
WOMAN 10: And I say, ‘No don’t do it!’ Because it will taste terrible – bitter!
WOMAN 9: Very bitter
MAN 9: We are from far away countries and we don’t know if we can pick an olive and eat it. It looks a bit stupid as a question you know
WOMAN 10: Non, non, c’est pas
WOMAN 9: But if you were living in the south of France…
MAN 9: Yes we would know
WOMAN 9: So, where were you born?
MAN 8: I was born in Lyon
MAN 9: I was born in the suburbs of Paris, not very… very far
MAN 8: Which suburbs ?
MAN 9: Levallois Perret
WOMAN 10: Mhummm there !
MAN 9: Very posh district
WOMAN 9: Ah oui, c’est pas mal
MAN 9: Actually I was born in an English hospital
MAN 8: [?] [44.17] his accent from there!
MAN 9: [laugh] I was born in an English hospital, my mother is English and she…
MAN 8: [?] [44.30]
MAN 9: No, no, no
MAN 8: [laugh] sorry
WOMAN 9: You’re mother is from England and your father is French?
MAN 8: Vietnamese
WOMAN 9: Vietnamese?
MAN 9: Yes
WOMAN 9: That’s interesting... And you grew up in Paris?
MAN 9: Yes, in Paris
WOMAN 10: Your mother is English?
MAN 9: Not really, she was born in Germany, she is from a Jewish family and in ’37 she had to leave Germany and they went to England
MAN 8: In London
MAN 9: London
WOMAN 10: Ah so she was Ger… She was born in Germany ?
MAN 9: Yes
WOMAN 10: Ah, d’accord
MAN 8: There was a big [?] [45.14]
MAN 9: Yes
WOMAN 10: So she was born in Germany, but she lived in London
MAN 9: She left Germany in ’37, she was 8 years old… yes she was [?] [45.33]
MAN 8: When did she meet your father? In Paris?
MAN 9: No, she met my father in London, my father came from Vietnam to study in France and then he went to England to continue his studies, and learn English and he met my mother in a nightclub, in a Hungarian nightclub
WOMAN 10: Oh, that is so multicultural!!
WOMAN 9: It sure is
WOMAN 10: That’s nice!
MAN 8: [?] [45.54] in London?
MAN 9: Well at that time, that’s what they told me, in London, there were different communities, and all the different communities do their own nightclub, the Greek nightclub, the Hungarian nightclub and …
WOMAN 10: Ah bon?
MAN 9: Yes
MAN 8: And why a Vietnamese and a German are going to a Hungarian nightclub?
WOMAN 10: Yes that’s the question; I wanted to ask, yes
MAN 9: For my mother is quite normal because her grandfather was Hungarian, so she was related to Hungary
WOMAN 9: This is good
MAN 9: But my father, I really don’t know why he went to a Hungarian…
MAN 8: Your mother speaks Hungarian ?
MAN 9: No, no, she only speaks German and English
WOMAN 10: Your mother’s mother tongue is German
MAN 9: German
WOMAN 10: Right
MAN 8: So your father was a good English speaker…
MAN 9: Yes, yes, speaker, English speaker. You speak very good English?
MAN 8: She was in [?] [47.11]
MAN 9: Oh, you studied yes, I’m sorry
WOMAN 9: [inaudible 47.16]
WOMAN 10: And where in London?
WOMAN 9: [inaudible] [47-18-48.15]
[48.15]
WOMAN 10: No, because the old Cypriot and the young generation, they all go in England or… for example. So I think it’s more open
WOMAN 9: [inaudible 48.26]
MAN 9: Yes, there is a lawyer
WOMAN 10: There is a lawyer
WOMAN 9: There’s a lot of them
WOMAN 9: We were with Lia and we were discussing about our children. Her daughter and my son were schoolmates and we said ‘OK, what are they going to study?’ [??] [48.56] Lawyers, businessmen, penguin suits.
[laughter]
WOMAN 10: Something different, yes
MAN 9: Well you see we are artists and we dress like penguins
WOMAN 10: Everyday [laugh]… me neither, really, franchement
MAN 9: C- ne tape pas sur la table comme ça, tu sais
WOMAN 10: Ah, oui [laugh]
MAN 9: Ah tu ne peux pas faire ce que tu veux hein, ça c’est sûr
WOMAN 10: Non attends, mais en même temps il faut rester soi-même
MAN 8: Il y a des gens qui rigolent beaucoup par là, il y a une différence de volume
WOMAN 10: Oui, parce que là, attends, ils ont des sujets un peu…
MAN 9: Non, il y a des gens qui parlent plus fort que d’autres
MAN 8: Il y a des gens qui parlent fort aussi c’est vrai
WOMAN 10: Je crois vraiment que c’est une question de sujet
WOMAN 9: They read in the greek coffee
WOMAN 10: Oh this greek coffee… of course I know… Ah! Can you read my coffee, like we say in greek?
WOMAN 9: I wish I could but I can’t ... I don't have any answers [?] [50.10]
WOMAN 10: Ah, ah, ah, ah
MAN 9: Ah, ah, ah, ah…
WOMAN 10: Actually I’ve learnt..
MAN 8: British style
MAN 9: No, no, no! It’s a...
WOMAN 10: That if you have bubbles... Do you have bubbles?
WOMAN 9: I do have, yes...
WOMAN 10: That’s not a good thing because it’s the bad eye, mauvais œil, enfin…
WOMAN 9: You know what I remember now? Bubbles is love
WOMAN 10: Ah! D’accord...
MAN 8: Good eyes
WOMAN 10: Ça fait combien?
MAN 8: But every time it does the bubbles, non?
WOMAN 9: Not every time
MAN 9: Yes
WOMAN 10 : Not always, not always…
MAN 9: No?
WOMAN 10: But actually… I met... Is S- Turkish?
MAN 8: Turkish Cypriot
WOMAN 9: But whoever’s saying Turkish Cypriot, Greek Cypriot.... We are the same
WOMAN 10: So, she saw my coffee…
MAN 8: Oh yes, the other day
WOMAN 10: The other day, and so I had many bubbles, and she told me ‘Ah mauvais œil! Bad eye!’, and she told me to be careful
WOMAN 9: Wear a bracelet
MAN 9: A bracelet?
WOMAN 10: Yes, like the bracelet that you get from [?] [51.27]... with the eyes...
MAN 9: The bracelet with the little eye
WOMAN 9: Exactly
MAN 9: Ok
WOMAN 10: Ah, merde !
WOMAN 9: You see these bubbles means lots of love
WOMAN 10: That means love, ok… if it’s love… ah, ça y est !
MAN 8: Lot of love many problems
WOMAN 10: Non, non, non, ça y est, ça me convient !
MAN 9: You might have too many lovers
WOMAN 10: Ah ben tant mieux !
MAN 9: Tant mieux ?!
MAN 7: Εμένα, mine had two leaves, what does that mean?
WOMAN 9: Ναι, φύλλα ελιάς ... He says he has tea leaves, what does that mean?
MAN 9: [laughter]
WOMAN 10: What does he have?
WOMAN 9: Tea leaves
MAN 9: Two leaves
WOMAN 10: What does that mean?
MAN 9: Olive tea
MAN 8: … Comment on dit «les feuilles »
MAN 9: Leaf, leaf et leaves, leaves
MAN 8: Avec un ‘F’ comme ça, leaf
MAN 9: Ah ça, c’est le fameux vin qui a cent ans
WOMAN 10: Oui, commandaria, actually afterwards, with S- this Turkish girl, she read the coffee and actually she told me very nice things, yeah we sorted it out
[conversation lost between microphones] [MAN 8 talks about generic nature of coffee cup readings] [52.45-52.57]
WOMAN 10: Ah, bah... L-. She said not so great...
MAN 8: It was for L-?
WOMAN 10: She said to L-. Because like we say in greek, we ‘read’ the cup
WOMAN 9: Yes, that’s the expression
WOMAN 10: For L-, she said ‘No, no, I see tears... and uh-uh... no, no, no...’ But actually when she turned the cup, there was a big heart… mummm, oh it’s so nice, I remember when we were kids me and my brother and our grandmother was having her coffee, we wanted to have coffee but of course we weren’t allowed because we were kids. So what she was giving us the φλιτζάνι (coffeecup), and she was putting just a drop of water. But we were happy because we thought we had coffee, which was not true but we were very, very happy because we had our coffee as well, but …
MAN 8: We do that too in France but we name it «canard», duck
WOMAN 10: Canard?
MAN 9: Oui
MAN 8: Yes, you do it with a piece of sugar and you dip it into the coffee and give it to the children
WOMAN 10: That’s the canard?
MAN 8: Canard, yes, because the canard drops [sic]
WOMAN 10: Ah, oui, oui
MAN 9: We call it the canard
MAN 8: So the children say Ah je veux un canard…
WOMAN 10: Ah, je ne savais pas
MAN 8: It’s a tradition. In France, we made that with alcohol too, for children too, no more now but when I was young we made canard. With very strong alcohol, when they made that my parents thought that it was without alcohol because of the sugar but it’s more alcoholic with the sugar
WOMAN 10: Ah c’est pire! [laugh]
MAN 9: And some parents used to put alcohol in the milk for the…
WOMAN 10: No… you mean alcoholic parents?
MAN 9: How do you say biberon in…
WOMAN 10: … biberon
MAN 9: No, not that much… a little bit
WOMAN 9: Just a little bit, I heard about it
WOMAN 10: Yes, I heard…
MAN 9: Yes, so they slept at night
MAN 8: They will be quiet
WOMAN 10: Yes exactly, I’ve heard a story about someone in Agrinio
WOMAN 9: Yes...
MAN 9: Who
WOMAN 10: Agrinio is a region in… East…
WOMAN 9: Mainland Greece
WOMAN 10: Mainland… it’s really mainland… and it was a lady, she had her fifth child, she was very tired, like really, very tired
MAN 9: True story?
WOMAN 10: It’s a true story
WOMAN 9: Why did she have a fifth child?
WOMAN 10: Parce que… because God gives children… exactly
MAN 9: Who gives children?
WOMAN 10: God gives children
MAN 9: God!
WOMAN 10: It’s up to God!
MAN 9: Are you waiting for God… to give you children? [laughs]
WOMAN 10: Moi personnellement, non [laughs]
MAN 8: If you are alone and…
WOMAN 10: Non, no, bon c’est bon, all right, anyway…
[MAN 9 & MAN 8 laugh]
WOMAN 10: because of her fifth child she couldn’t sleep so she put marijuana
MAN 9: Marijuana ? Come on
WOMAN 10: Vraiment, dans le biberon
WOMAN 9 : Στο μπιμπερό;;
WOMAN 10: Oui, oui, and the baby would fall asleep
WOMAN 9: And the baby would fall asleep
MAN 9: No, asleep
WOMAN 9: But she couldn’t… I mean… Did she ever wake up?
MAN 9: Very happily!
WOMAN 10: Oh yes, yes actually he is a person I know, so he is really… so yes… but I think it’s great ... I mean, yes it’s really cool
MAN 9: C’est très très bon
MAN 8: Ça a un peu le goût du … tu sais des…
WOMAN 9: Κουμανδαρία …
WOMAN 10: Κουμανδαρία... Δεν το έχω ξανά…
WOMAN 9: It tastes and smells like port
MAN 9: Like port, yes
WOMAN 10: It’s very nice
MAN 9: Cyprus port
MAN 8: Ça a le goût de Porto, mais un porto qui serait un peu comme le muscatmusca
MAN 9: Oui, mummm, mais c’est drôle parce que ça a l’odeur d’un vin très madérisé mais pas le goût
MAN 8: Non mais ça a une odeur résinée moi je trouve, je pense que c’est conservé en fût de chêne… non, ça n’a pas cent ans ce n’est pas possible
MAN 9: Non
MAN 8: Ça a vraiment cent ans ? Ou c’est une expression ?
MAN 9: Enfin, je ne sais pas
MAN 8: C’est vraiment conservé cent ans, ou c’est une expression ?
WOMAN 10: Attends, moi, I will do my greek thing
MAN 9: Yes…
WOMAN 10: Sorry... I don’t know
MAN 9: [laughs]
WOMAN 10: Non, attends, je préfère ça
MAN 9: Oh, God is going to come and give me children!
WOMAN 10: Really… Ah… tu as fait aussi… attends, attends
MAN 8: Ho, ho !
WOMAN 10: C’est qui le spécialiste ?
MAN 9: Qui est-ce…. ?
MAN 6: C-
MAN 8: The lawyer ? The lawyer ?
WOMAN 9: The lawyer, the lawyer...
MAN 8: That is strange, that
WOMAN 10: The lawyer… ah…
MAN 6: He knows how to do it…
WOMAN 10: Άντε!
MAN 9: Ah il faut tourner, tourner trois fois… comment ?
MAN 6: Tourner la tasse comme ça un petit peu
WOMAN 10: Comment ? Comme ça ?
MAN 9: Comme ça ?
[voices overlapping] [59.18]
WOMAN 10: Με το σταυρό, ναι..
MAN 9: On le renverse… ah… un , deux, trois…
WOMAN 10: Ah, tu veux dire… oui… et maintenant on attend…
MAN 9: And then you wait
WOMAN 10: Non, and then το σταυρώνεις… tu fais la croix…
MAN 9: La croix ?
WOMAN 10: Oui, tu fais comme ça, non ?
MAN 8: Comment ?
WOMAN 9: Comme ca, trois fois
WOMAN 10: … deux, trois…
MAN 9: C’est drôle de rapprocher une espèce de coutume un peu mystique à la religion
MAN 8: Ben c’est souvent que ça arrive
WOMAN 10: C’est souvent que ça arrive
MAN 9: Oui
[ ?] [60.05]
WOMAN 10: Ah, il faut aller là-bas pour…
MAN 9: Non, non, on n’a pas le droit de se lever [laugh]
WOMAN 10: Je suis coincée…
MAN 8: C’est un repas
MAN 9: C’est un repas
MAN 8: Ce n’est pas une courcours d’école, ce ne sont pas des jeux
WOMAN 10: D’accord
MAN 8: Ça ne va pas du tout, [ ?] [60.26]
WOMAN 10: Ben oui, ben attends !
MAN 9: Ah non, le café oui, ça ne gène pas le café, mais le thé non
WOMAN 10: E- we can change, we can begin to say stories, you know, I can say [ ?] [60.44]…
MAN 8: We can mix
WOMAN 9: We can mix?
WOMAN 10: And we can begin to say stories, because this Turkish girl....S-, oui... Actually, she was ...
MAN 8: Turkish Cypriot
MAN 9: No, she is not Turkish
WOMAN 10: Non, ce n’est pas péjoratif, Cypriot Turkish girl, all right, she was …
WOMAN 9: They all do that, they all do that...
WOMAN 10: I’m sorry...
WOMAN 9: It doesn’t matter
MAN 8: [?] [61.15]
MAN 9: Ah, it’s finish I think
WOMAN 9: OK, it’s finished... It doesn’t matter, we continue
WOMAN 10: Ah ! Non pourquoi ?
MAN 9: Je crois que c’est fini, hein…
WOMAN 10: C’est fini là
MAN 8: S’ils parlent comme ça c’est que c’est fini
MAN 9: All right
[clapperboard drops down, shooting finishes and guests begin to applaud] [61.36]
WOMAN 10: Oui! Mais justement...
MAN 9: Ah, we don’t go. OK...
WOMAN 10: We don’t go
MAN 9: So we stay...
WOMAN 10: Là H- vous connaissez?
MAN 9: C’est qui H-?
WOMAN 10: Elle est vraiment sympa, mais vraiment sympa
MAN 8: Ah! H- qui est au bout là-bas?
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Oui, j’ai discuté avec elle dehors…
WOMAN 10: C’est une très bonne copine de L- …
MAN 9: On l’a croisé en sortant du resto
MAN 8: C’est qui ? Je ne vois pas…
MAN 9: Elle est tout au bout de… Elle est à ta place mais à l’opposé
MAN 8: Celle qui a le… le…
WOMAN 10: Ah non, non, non!
MAN 9: Ha non!
WOMAN 10: Ha non, je ne parle pas d’elle
MAN 8: Alors qui est-elle?
WOMAN 10: Elle est blonde
MAN 9: Celle qui lève les bras?
MAN 8: Celle qui a le costume avec des trucs gris avec des mots écrits dessus?
WOMAN 10: Je n’ai pas entendu?
MAN 8: Elle parle français
WOMAN 10: Elle parle français, oui, oui, elle était à Lille, elle a fait une thèse à Lille. Super sympa!
MAN 9: Mais laquelle blonde, parce qu’il y a deux blondes?
WOMAN 10: Là! Là!
MAN 9: Avec les cheveux longs?
WOMAN 10: Oui, voilà
MAN 9: D’accord
MAN 8: [inaudible] [62.45]
WOMAN 10: Non, non, non, toi tu as vu? Mais attends là, on a du boulot à faire. Franchement… il ne faut pas oublier l’essentiel.
MAN 9: C’est l’ouelle [ ?] [63.01], non mais n’importe quoi de choisir un thé!
WOMAN 10: Quoi?
MAN 9: N’importe quoi de choisir un thé!
MAN 8: Ouais [ ?] [63.08)
MAN 9: [laughs]
WOMAN 10: C’est con hein?
MAN 9: Ah c’est tout rate!
WOMAN 10: Ha! Toi tu en as aussi?
MAN 9: Je ne regardais pas la camera, mais j’aimerais bien savoir comment elle se promenait en fait?
WOMAN 10: Moi je n’ai pas regardé
MAN 8: Elle se promenait comme ça… et pour qu’on voit les assiettes, elle fallait quelle fasse comme ça…
MAN 9: Ah, elle reste à ce niveau-là, c’est à dire qu’elle n’avançait pas vers nous, au-dessus de la table
MAN 8: Non, non, elle reste comme ça
WOMAN 10: Ah bon?
MAN 8: Non, en fait, on est pas complètement au-dessus, ce qui est mieux je pense
MAN 9: Non… je le pense aussi
MAN 8: Et par contre, ils disaient que les trios caméras avaient une large focale, elles prennent quasiment toute la table
MAN 9: Ah, tout les trois
MAN 8: Quasiment
WOMAN 10: Quoi? [63.57]
– ENDS –
LET’S TALK ABOUT PEACE
Dinner – April 9, 2011
AUDIO 6.wav
[00.00]
Preparation sounds and voice of Lia Lapithis giving instructions on how microphones work. Cameraman gives instructions to MAN 1 to perform some hand gestures to ensure dolly and camera arm are operating properly , clapper falls.
[*Note: at times, two completely separate conversations are taking place simultaneously on this file – and unfortunately they do not appear on any other file. All efforts have been made to extract and distinguish them]
MAN 7: … έτσι για να…
WOMAN 8: Για να μην φαίνεται…
MAN 7: All right...
[00.04]
HOSTESS: What I recommend is if you could possibly speak to the people on your right and the people on your left. So on the first plate you speak to the people on your right and then the second plate to your left, accordingly...
MAN 6: Or the other way around...
HOSTESS: ... but when the plates go, have a conversation with this lovely lawyer from Famagusta-
MAN 5: Yes, this lovely lawyer from Famagusta- is called C- [referring to himself]
MAN 8: No politics...
WOMAN 8: ... [?] [00.42] politics...
MAN 6: Άντε… ξεκίνησαν όλοι ;
MAN 8: ... [?] [00.47] from Famagusta....
HOSTESS: Do not look at the cameras
MAN 6: We don’t even know where they are...
WOMAN 8: It’s a sore subject... [laughs]
MAN 6: Άντε… Έλα, γλήγορα, τέλειωνε!
MAN 7: Άντε… We have to follow instructions...
MAN 6: Έτοιμοι; Ναι;
HOSTESS: Ναι;
MAN 6: Αα… Όι, τον γκαρσόνι [?] έτοιμο…
WOMAN 9: Don’t think about the cameras...
MAN 7: What cameras?
WOMAN 9: What cameras? No cameras...
MAN 7: Λοιπόν, εις υγείας…
WOMAN 8: Στην υγεία σας…
MAN 8: What’s your name?
WOMAN 8: E- ... and N-
MAN 8: And?
MAN 7 & WOMAN 8: N-
WOMAN 8: And you...
MAN 9: D-
MAN 7: Cheers
[introductions go down the table]
WOMAN 9: And C-... I am half Greek
MAN 7: Εν αυγό;
WOMAN 8: Πως πήγε η συμμετοχή σας στην καρναβαλίστικη παρέλαση;
MAN 6: Εγώ προσωπικά δεν έλαβα μέρος, εν η Λ- έλαβε
WOMAN 8: Ήρθες Λεμεσό;
MAN 6: Συγγνώμη;
WOMAN 8: Ήρθες στην Λεμεσό
MAN 6: Όι, δεν ήρθα. Είχα δουλείες να κάνω, και έτσι…
MAN 7: Είναι αυγό;
MAN 6: Είναι αυγό, και ελπίζω να μην έχει… πως την λένε… σαλμονέλα
MAN 7: Αα, ναι είχε στην εφημερίδα γιά την … σαλμονέλα
MAN 6: … [?] [02.29] μέσ’τα αυγά
MAN 7: Ναι, αυτό είδα στην εφημερίδα, ότι όλα τα αυγά…
WOMAN 8: Υπήρχε, μάλιστα αριθμός… Σχετικά με τα…
MAN 6: Ναι, ο αριθμός παρτίδας και παραγωγού με τα προβληματικά αυγά
[various conversations overlap]
MAN 6: Και υπάρχει λόγος για το καθένα πιάτο που τρώμε, υπάρχει λόγος... Το αυγό, και τα λοιπά… Το αυγό,βγάζει σου πουλάκι
WOMAN 8: Που γεννήθηκε το περιστέρι
MAN 7: Αα, εγώ νόμιζα σαλμονέλα...
MAN 6: Όχι... όχι
MAN 7: Αα…
WOMAN 8: Που γεννήθηκε το περιστέρι… το οποίο είναι το σύμβολο της κυπριακής δημοκρατίας…
MAN 6: Μπράβο…
MAN 7: Είναι αρσενικό η θηλυκό το πούλι;
WOMAN 8: Είναι αυτό που τρώμε εδώ… Ναι, είναι αυτό που τρώμε
MAN 6: Ήταν πεζούνα
WOMAN 9: This is ‘I don’t forget’ – ‘Δεν ξεχνώ’ … ‘Δεν ξεχνώ’ and it’s crying if you see the letters... like here in this first plate ... they are dripping
MAN 8: OK, so it’s a little bit...
WOMAN 9: It’s forgotten, is what Lia- wanted to tell us... and we’re saying, ‘Δεν ξεχνώ’ or ‘I don’t forget’... but we do forget. After so many years, people do forget...
MAN 8: [inaudible] [04.09]
WOMAN 9: ...but we don't want to leave [let] them forget
MAN 6: Νάμπου, ρε Ν-; Εν τρώεις το αυγό εσύ;
MAN 7: Όι. Ειδικά μετά που μου είπες για την σαλμονέλα
MAN 6: [laughs]
MAN 7: Γενικά, δεν τρώω αυγά… Και νομίζω θα έχω πρόβλημα σε όλη την βραδιά… Νομίζω έχει αυγά και πάρακατω
MAN 6: ‘Οι… Εν έχει… Ύστερα εν πουλί… πεζούνι…
MAN 7: Μήπως έχει τίποτα … κάτι με αυγό αυτό το πουλί;
MAN 6: Όι...
MAN 7: Απλώς ότι το πουλί βγήκε από το αυγό…
MAN 6: Ναι, και μεγάλωσε, και ύστερα τρώμε το…
MAN 7: Μάλιστα…
MAN 6: [laughs]
MAN 7: Αν εν πουλί μόνο, τρώω το…
MAN 6: Λοιπόν…
WOMAN 8: Νομίζω ήταν η χρονιά του πουλιού, φέτος… Του περιστεριού!! (referring to the 50 year anniversary of the republic of Cyprus)….
MAN 6: Έτσι;
WOMAN 8: Τα πάντα ήταν σχετικά με το περιστέρι της δημοκρατίας!
MAN 6: Ναι… έχεις δίκιο
WOMAN 8: Το 2010
MAN 6: Και τρώμε το
WOMAN 8: Και τρώμε το…
MAN 6: Εε… Η Ν- έχει κάνει το δοκτοράτο της στην Αγγλία για τον Λεόντιο Μαχαιρά
WOMAN 8: Ναι
MAN 6: Στο;
WOMAN 8: Στο χρονικό του 15ου αιώνα του Λεόντιο Μαχαιρά -. Το οποίο ερεύνησα από πλευράς λογοτεχνικής και γλωσσικής
MAN 6: Όχι, όμως, το περιεχόμενο, ούτε το ιστορικό του
WOMAN 8: Ιστορικό, περιεχόμενο, είναι [?] [05.44]
MAN 6: Ah, OK... Ah... Οπότε… Ερευνάς … την γλωσσολογία [05.54];
WOMAN 8: [?] [05.57] της αφήγησης που ακολουθεί ο Λεόντιος Μαχαιράς -
MAN 6: Αα… ΟΚ
WOMAN 8: Την προφορικότητα [06.07] που προκύπτει όσον αφορά την μετάδοση του [06.11]
MAN 6: Και είναι όλα καταγραμμένα, δεν είναι;
WOMAN 8: Είναι όλα καταγραμμένα
MAN 6: Είχα δει κάτι στο μοναστήρι του Σταυροβουνίου
WOMAN 8: Ναι…
MAN 6: Έχεις δει κάποια…
WOMAN 8: Χειρόγραφα;
MAN 6: Ναι, κάποια χειρόγραφα
WOMAN 8: Δεν τα έχω δει, όχι…
MAN 6: Έτυχε να πάω εκεί [inaudible] [06.27]... Αλλά ήταν πολλά ενδιαφέρον ο τρόπος, και η γλώσσα που εγγράφετου [06.34] … Βλέπεις την καθαρά κυπριακή
WOMAN 8: Είναι κυπριακή διάλεκτος…
MAN 6: Αλλά, με… χαρακτήρες
WOMAN 8: Όπως άρχισε να διαμορφώνεται … με τα πάρα πολλά στοιχειά [06.47]… από την τότε [06.51] γλώσσα της εποχής
MAN 6: Ναι, αλλά γράφονταν, όπως την εμιλούσαν
WOMAN 8: Όπως την εμιλούσαν, ναι. Έτσι μια προφορική απόδοση της γλώσσας … [inaudible] [07.01]
[conversations in low tones]
[07.19]
WOMAN 8: Έχεις διαβάσει καθόλου το ιστορίκο αυτό; [07.23];
MAN 6: Εε, όχι το… το original... αλλά είχα διαβάσει αποσπάσματα… στο σχολείο, νομίζω, που το είχα διαβάσει
WOMAN 8: Ναι…
MAN 6: Αλλά, εκείνο που … όταν διαβάζεις την ιστορία… όταν διαβάζουμε ιστορία… Αυτά που μαθαίνουμε στο σχολείο… εν πολλά διαφορετικά από αυτά που διαβάζω αλλού
WOMAN 8: Υπάρχει συνεχώς μια αναδιαμόρφωση του τι πρέπει να μάθεις
MAN 6: Τούτον ένει; Είναι, δηλαδή; Η απλώς είναι χρωματισμένο αυτό που μας διδάσκουν;
WOMAN 8: Χρωματισμένο ανάλογα με την κάθε εποχή και…
MAN 6: Αυτό προς το οποίο θέλουν να μας κατευθύνουν…
WOMAN 8: Και το ιδεολογικό περιεχόμενο της κάθε εποχής
MAN 6: Ναι
[dining sounds]
[08.22]
MAN 7: Πάει το αυγό…
WOMAN 8: Πραγματικά υπέροχο
[CONVERSATION 1] [08.30-11.39]
WOMAN 9: Ο Ε- (referring to MAN 7) έκανε ένα project στην ιστορία της Κύπρου από παλιά… Από παλαιολιθική ιστορία και προχώρησε σε όλους τους κατακτητές με drawings και visual arts… [inaudible] [08.44-08.51]
MAN 7: Ζει στην Κύπρο;
WOMAN 9: Όχι, διδάσκει στο πανεπιστήμιο στην Γάλλια. Όχι, μου λέει, ότι έχει μια φίλη Kύπρια η οποία διδάσκει στο πανεπιστήμιο στην Γαλλία
MAN 7: Ναι…
WOMAN 9: Και από εκεί άρχισε…
MAN 7: Ναι… Κάνει μου εντύπωση πως αποφασίζει κόσμος τι να ακολουθήσει, και τι να διαβάσει, και γιατί να επικεντρωθεί πάνω σε κάποια πράγματα … [inaudible] [09.19]… Είμαστε όλοι διαφορετικοί
[sound of other conversations] [09.53-10.05]
WOMAN 9: Σου αρέσει η διακόσμηση [10.08]; [maybe referring to the table decorations?]
MAN 7: Είναι ενδιαφέρον
WOMAN 9: Ήμαστε τυχεροί που βρήκαμε ελιά που είχε ελίτσες πάνω. Κλαδιά ελιάς με ελίτσες.. Νομίζω είναι πολύ όμορφα
MAN 7: Κόψατε τις ελιές του κόσμου…
WOMAN 9: Όι. Κόψαμε τις ελιές του Κώστα…[10.23]
MAN 7: Αα….
WOMAN 9: Και τα λουλουδάκια, τα διαλέξαμε σε χρώματα της κυπριακής σημαίας
MAN 7: Ναι…
WOMAN 9: Είναι και η εποχή που ανθίζουν …δίδει την αίσθηση ανοιξιάτικου πασχαλινού γεύματος [10.40]
MAN 7: [inaudible] [10.58-11.03] … Το πούλι έχει αυγό πάνω;
WOMAN 9: Όχι… όχι, δεν έχει αυγό…
MAN 7: Δηλαδή μπορώ να το φάω…
WOMAN 9: Ναι… rice and lotus...
MAN 7: [inaudible] [11.33-39]
[CONVERSATION 2] [08.38-13.21]
MAN 6: Λοιπόν, οι Γάλλοι που είναι εδώ: Η κοπέλα και οι δυο κύριοι απ’εδώ και η κυρία στα δεξιά, κάμνουν ένα project για το Βαρώσι… Γιά το εγκλωβισμένο μέρος του Βαρωσίου … [inaudible] [08.54-09.00] [prob. referring to project’s subject]
WOMAN 8: Τι έρευνα κάμνουν;
MAN 6: Χωρίς να εμπλέκονται στη πολιτική εξετάζουν απο εικαστικής πλευράς αυτήν την πόλη φάντασμα…και όλη μέρα σήμερα έπρεπε να πάνε στο Βαρώσι [09.06]
WOMAN 8: Μάλιστα…
MAN 6: … οι πλείστοι ειναι εικαστικοι, και η Φ. (referring to WOMAN 7) είναι video artist, και καθηγήτρια στην Γαλλία [09.14-09.21]
WOMAN 8: Έτσι, εε; Και είναι στο Παρίσι; [09.30]
MAN 6: Ναι…
WOMAN 8: Εχει και άλλους Κύπριους και τι κάμνουν [09.34]
MAN 6: Ναι [laughs] ... Λοιπόν, τώρα είναι γύρω στouς 50 εικαστικούς, λογοτέχνες, και τα λοιπά… … καταγράφουν και δημιουργούν [09.53]
WOMAN 8: Πόσον καιρό έχει…;
MAN 6: Δυο χρόνια; Δυο η τρία χρόνια
WOMAN 8: Ναι;
MAN 6: Αα, και η Λια- λαμβάνει μέρος στο project τούτο… Ναι… Τζαι εν ενδιαφέρον το αποτέλεσμα; [10.08]…
WOMAN 8: Μάλιστα
MAN 6: Που εκάμαν έναν… Όταν έγινε το inaugural meeting – λάθος, ήταν το δεύτερο… Είχαν πάει στην Τόχνη, και είχαν έρθει και Τουρκοκύπριοι… Οι οποίοι όμως, σε κάποιο στάδιο, δεν ήθελαν να συνεχίσουν
WOMAN 8: Θυμηθήκαν την σφαγή των Τουρκοκυπρίων στην Τόχνη, υποτίθεται;
MAN 6: Τζείνο ήταν το ένα, ναι… Εντάξει, οι άνθρωποι δεν το ήξεραν όταν οργάνωναν… Αλλά, είπαν εντάξει, κάπου τράβας μιαν γραμμή και συνεχίζεις… Δηλαδή, πόσο;
WOMAN 8: Ναι
MAN 6: Εε… Αλλά,… Εντάξει, υπάρχουν ορισμένους από τους Τουρκοκύπριους που συνεχίζουν να είναι στο πρότζεκτ αυτό, ένας ποιητής κτλ [10.58] και είναι πάρα πολλά ενδιαφέρουσα η ιδέα… Αλλά ο τίτλος, ενώ αρχικά ήταν Famagusta … γύρισε σε… Suspended Spaces... Suspended Spaces... χώροι που έχουν μείνει σε αναμονή
WOMAN 8: Μάλιστα…
MAN 6: Και όταν φύγουν από εδώ, εν να παν στο Λίβανο
WOMAN 8: Μμμμ…
MAN 6: Και εκεί σίγουρα μπορόυν να βρουν παρόμοιες καταστάσεις… [11.27]
WOMAN 8: Γιατί επιλέγηκε η Τόχνη; Επειδή ήταν ένα μικρό χωρίο; Τυχαία…
MAN 6: Όι… Νομίζω ήταν τυχαία, σαν residence τόπος για να τους χωρούν όλους μαζι.
WOMAN 8: Ξέρεις, έχω ιδιαίτερη σχέση με την Τόχνη, γιατί η γιαγιά μου γεννήθηκε στην Τόχνη… στην Τόχνη. Είχε πάρα πολλά ωραία σπίτια στης Καμάρες, είναι η αρχιτεκτονική στην περιοχή και έχω αρκετούς συγγενείς στην Τόχνη. Και βεβαίως κάθε χρόνο, παραδοσιακά πηγαίνουμε στην Τόχνη για το πανήγυρη του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης
MAN 6: Ναι… Να σου πω…
WOMAN 8: Κάθε Μάιο
MAN 6: Αα…
WOMAN 8: Βεβαίως, η Τόχνη είναι ένα χωριό που αναφέρεται και λαμβάνει ιδιαίτερο … ιδιαίτερη … τέλος πάντων, βαρύτητα στον Λεόντιο Μαχαίρα, που περιγράφει την άφιξη της Αγίας Ελένης στην Κύπρο
MAN 7: Ναι;
MAN 6: Έχει σχέση με την Τόχνη;
WOMAN 8: Ναι, ήρθανε στην Κύπρο… Φέρνοντας κομμάτι από το τίμιο ξύλο…
MAN 6: Μμμ…
WOMAN 8: Κομμάτι του Τιμίου Σταυρού από την Ιερουσαλήμ
MAN 6: Ναι…
WOMAN 8: Τότε, η Κύπρος είχε ξηρασία και είχε γεμίσει με φίδια. Οπότε έφερε γάτες στην Κύπρο για να φαν τα φίδια. Και μετά… ευχαριστώ… μετά που μια φωνή της λεει από τον ουρανό: «Αγία Ελένη κτίσε εκκλησία του Τιμίου Σταυρού σε αυτό το λεγόμενο Τόχνη». Πηγαίνει και κτίζει πρώτα το γεφύρι πάνω από τον πόταμο. Και πάνω στο γεφύρι κτίζεται την εκκλησία του Τίμιου Σταυρού, οπού αφήνει κομμάτι του Τίμιου Σταυρού
MAN 6: Ναι
WOMAN 8: Και έτσι η Τόχνη συσχετίζεται άμεσα με την Αγία Ελένη, και με την έλευση της στην Κύπρο
[CONVERSATION 1] [12.49-13.03]
MAN 7: Εβάλαμεν τα ανάποδα τα πιάτα… πρέπει να τα γυρίσουμε
[WOMAN 9 & MAN 7 converse inaudibly]
MAN 7: Έχουμε 15 λεπτά
[13.20]
MAN 7: Το λοιπόν, καλή όρεξη!
MAN 6: Καλή όρεξη
MAN 7: Το πουλί της δημοκρατίας!
WOMAN 9: Το πουλί πέταξε…
WOMAN 8: Εν το περιστέρι τούτο;
WOMAN 9: Ναι…
MAN 6: Εν το περιστέρι
WOMAN 9: Πάει, φαγώθηκε
WOMAN 8: Δηλαδή τρώμε το περιστέρι της κυπριακής δημοκρατίας
MAN 6: Μπράβο, ναι…
MAN 7: Έχει χρόνια που το τρώμε σιγά, σιγά
MAN 6: [laughs]
WOMAN 9: Και στο τέλος δεν θα αφήσουμε τίποτα
WOMAN 8: Ξέρεις ότι εφτιάξαμε 50 περιστέρια της κυπριακής δημοκρατίας μέσα στον Ιούλιο
MAN 6: Ναι
WOMAN 8: … από 50 κύπριους καλλιτέχνες
MAN 6: Ναι…
WOMAN 8: Οι οποίοι εκθέσαμε μέσα στο κάστρο της Λεμεσού
WOMAN 9: Που παρουσιάστηκαν; Που τα παρουσιάσατε;
WOMAN 8: Στην αρχή, στο κάστρο της Λεμεσού στο προαύλιο… και στην συνέχεια στην Πύλη Αμμοχώστου
WOMAN 9: Ααα… πότε ήταν αυτό;
WOMAN 8: Από τον Ιούλιο μέχρι το Σεπτέμβριο, η εγκατάσταση μ’αυτά τα περιστέρια τοποθετήθηκε στο προαύλιο του μεσαιωνικού κάστρου της Λεμεσού, και στην συνέχεια το Δεκέμβριο στην Λευκωσία για τα πενηντάχρονα της Κυπριακής δημοκρατίας
WOMAN 9: Δεκέμβριο
MAN 7: Για να δούμε πότε θα μας κάνουν και το αρχαιολογικό μουσείο στην Λευκωσία
WOMAN 9: Να φτιαχτεί;
[conversations on AUDIO 7 & 5] [14.41-15.04]
MAN 7: Τι έγινε με το ‘stuffing’;
WOMAN 8: Lotus, pine nuts...
MAN 7: To stuffing, very nice
WOMAN 8: It’s good... Ναι, ναι…
MAN 6: [inaudible] [15.15]
[dining sounds] [15.16-16.32]
WOMAN 8: [to WOMAN 9] Είσαι η φίλη της Λίας που διευθέτησες το στήσιμο εδώ, δεν είναι έτσι;
WOMAN 9: Ναι… Τελικά, πως ήρθατε από Λεμεσό;
WOMAN 8: Εξήγησε μου, νομίζω ο πατέρας σου, μου εξήγησε…
WOMAN 9: Ο θείος μου
WOMAN 8: Ο θείος σου, ναι!
WOMAN 9: Ήταν δύσκολο;
WOMAN 8: Όχι… από Λεωφόρο Αθαλάσσας… Μου εξήγησε, ακριβώς απέναντι από την Pepsi-Cola μου είπε, οπόταν εντάξει
WOMAN 9: ΟΚ
MAN 7: Ναι…
WOMAN 8: Ούτε που ήξερα που εβρισκόταν, οπόταν πήρα τηλέφωνο και μου εξήγησε…
[dining sounds] [17.26-18.08]
WOMAN 9: Πως σου φαίνεται το στήσιμο;
WOMAN 8: Κατ’ακρίβεια το πρόσεξα, και εγίνηκαν πάρα πολλά ωραία… και τα αγριολούλουδα… τι είναι;
WOMAN 9: Τα αγριολούλουδα είναι μαργαριτούλες, χαμομήλι… Αλλά ηθέλαμε να βάλουμε κίτρινα και άσπρα όπως είναι η σημαία
WOMAN 8: Όπως είναι η σημαία, ακριβώς
WOMAN 9: Συμβολικό…
WOMAN 8: Πάρα πολύ ωραία
WOMAN 9: Και όπως είναι το σύμβολο της Κύπρου με την ελιά και το περιστέρι….
WOMAN 8: Εγώ τα παρατηρούσα μόλις ήρθα
MAN 7: Ναι. Καλά, εγώ νόμιζα ότι ήταν ψεύτικα
WOMAN 9: Είναι αληθινές, και είμαστε τυχεροί που βρήκαμε να έχουν ελίτσες πάνω…
WOMAN 8: Που τα μαζέψατε;
WOMAN 9: [?] [18.50] … μια κοπέλα που…
MAN 7: Στον κήπο μιας κοπέλας…
WOMAN 9: … [?] [18.54] Florabella...
MAN 7: Αα, εκείνη η αυλή…
WOMAN 9: Αα, όχι στην [?] [18.59]
WOMAN 8: Ναι, νομίζω ξεχωρίζει η σύνθεση με τα λουλούδια. Είναι φρέσκο, φυσικό και συμβολικό… Και τα αρωματικά κεριά; Ήταν δική σου ιδέα, η της Λ-;
WOMAN 9: Και των δύο μας. Πέφταμε η μια πάνω στην άλλη...
MAN 7: Το ψωμί είναι πολύ ωραίο
WOMAN 9: Ναι, αυτό ήταν της Λιάς-. Το ελαιόψωμο ήταν της Λιάς
WOMAN 8: Ο κ. Π.Σ. (referring to the furniture designer in the warehouse of which the dinner is taking place)- μου μιλούσε για το πόσον λυπημένος είναι που έπρεπε να σταματήσει...
MAN 7: Την δουλεία του
WOMAN 8: Ναι, γιατί ο κόσμος πλέον θέλει να αγοράζει έτοιμα σχέδια [20.29]
MAN 7: Ναι
WOMAN 8: Και θέλει να τα παραγγέλλει απο το εξωτερικό… δεν εκτιμούν το ντόπιο χειροποίητο
MAN 7: Νομίζω ότι δεν εκτιμούμε τίποτε πλέον. [?] [20.40] … να περάσουμε μια φάση και ύστερα θα ξαναπάμε πίσω στις παλιές αξίες
WOMAN 8: Ναι… Υπάρχει μια πάρα πολύ μεγάλη αλλαγή
MAN 6: Αρχίσαμε να την νιώθουμε την αλλαγή, αλλά ακόμα είμαστε μακριά από την ολοκλήρωση της …
WOMAN 8: Νομίζω είναι ο θείος σου απέναντι… [21.03]
MAN 7: … Ναι
[dining sounds conversations] [23.19-23.36]
WOMAN 8: Ήρθε ο πρέσβης
WOMAN 9: Ήρθε ο Μ-;
MAN 6: Ναι
WOMAN 9: Ο πρέσβης της Αυστρίας
[dining sounds, conversations] [23.40-24.37]
WOMAN 8: Τι ακολουθεί, τι ακολουθεί;
MAN 7: Είναι η σοκολάτα. Η άσπρη σοκολάτα…
WOMAN 8: Ωραίο ήταν το κόκκινο κρασί…
MAN 7: Πολύ ωραίο... Και το άσπρο ήταν…
WOMAN 8: Προτιμώ το κόκκινο
MAN 7: Εννοείς συνήθως, προτιμάς;
WOMAN 8: Συνήθως, ναι…
MAN 7: Ναι…
[dining sounds, partial conversations on AUDIO 7] [25.32-28.15]
MAN 7: Άλλαξε ο καιρός…
MAN 6: Ναι;
MAN 7: Έτσι φαίνεται
MAN 6: Ήταν εφτά μποφόρ σήμερα, σε παρακαλώ
MAN 7: Ναι… πράγματι
MAN 6: Ήταν να τους έπαιρνα τους Γάλλους sailing, και κοιτάζω τις προβλέψεις
MAN 7: Ναι, και εν επήγες...
MAN 6: Και είδα τις προβλέψεις και είπα ‘δεν κοντεύκουμε’. Ήταν εφτά και... μποφόρ
MAN 7: Και που το πρωί
MAN 6: Ναι, ναι… έβαλε τον αέρα πρωί, που είναι περίεργο
MAN 7: Καλό…
MAN 6: ... από εβδομάδας πάμε στην Ελλάδα
MAN 7: Να πάτε προς το Καστελόριζο…;
MAN 6: Όι, εν να ξεκινήσουμε απο Καλαμάκι… ενοικιάσαμε πέντε σκάφοι… Και θα πάμε για Αίγινα, Ύδρα, Σπέτσες,
WOMAN 8: Άντε, ρε…
MAN 6: Ύστερα θα γυρίσουμε Τήλο- sorry, Μήλο… Σέριφο…
MAN 7: Είπα εγώ, άκουγα Τήλο, και έλεγα που εβρεθήκαν εκεί;
MAN 6: Sorry?
MAN 7: Λαλώ κι εγώ, που εβρεθήκατε Τήλο;
MAN 6: Η Τήλο εν λίγο παρακάτω! [laughs]
WOMAN 8: Ποιος οδηγεί;
MAN 6: Ε, το δικό μου, εγώ…
WOMAN 8: Εσύ…
MAN 6: Ναι
MAN 7: Και νά’ναι ο Δ- και η Κ- μαζί… ναι, θα ειμαστε 3 ζευγάρια
WOMAN 8: Είναι δύσκολο να το κουμαντάρεις…
MAN 6: Άμα δεν είναι δύσκολος ο καιρός, δεν είναι δύσκολο. [laughs] Τώρα να δούμε, ο καιρός σιγά σιγά αλλάζει..Και είναι στις αλλαγές που έχει τους κακούς καιρούς, στην Ελλάδα, το Ιούλιο και τον Αύγουστο ειναι τα μελτέμια
MAN 7: Τώρα το καλό ότι… υποτίθεται ότι δεν θα συναντήσετε τα μελτέμια
MAN 6: ‘Οι… Αλλά εν να βρούμε νοτιάδες
MAN 7: Ναι…
MAN 6: Εσύ ήβρες καμία φορά μελτέμια;
MAN 7: [shakes his head]
MAN 6: Εν ήβρες καμία φορά...
MAN 7: Ναι, αλλά ήβρα 10 μποφόρ μια φορά …
MAN 6: [laughs]
MAN 7: Στην Ίο
MAN 6: Που;
MAN 7: Ίο
MAN 6: Στην Ίο! Αα, καλά… Πηγές στους [?] [30.09] ... Τζαμέ είναι …. [laughs]
MAN 7: Περιμέναμε περίπου δυο η τρεις μέρες…
MAN 6: …για να περάσει…
MAN 7: Ναι, για να μπορέσουμε να φύγουμε. Δοκιμάσαμε να φύγουμε από το λιμάνι
MAN 6: Μμμ…
MAN 7: …και ήταν τόσο πολύς ο αέρας που δεν μπορούσαμε να στραφούμε πίσω. Και έτσι μπήκαμε σε ένα κόλπο
MAN 6: Ναι
WOMAN 8: Ναι… Στην Ίο συμβαίνει τούτο…
MAN 6: Αα;
WOMAN 8: Στην Ίο συμβαίνει, δεν είναι;
MAN 6: Εις στις Κυκλάδες γίνεται ο χαμός
WOMAN 8: Και στην Μύκονο, μπορεί να είναι η μέρες πάρα πολλά…
MAN 6: Ναι, Μύκονος, Πάρος… Τζαμέ… Κάμνει το μελτέμι…
WOMAN 8: Ο πρέσβης έμεινεν έξω…
[conversation is side-tracked by gestures off camera telling him to move sideways as he was located in the middle of the scopes of 2 different cameras] [30.51]
MAN 7: Εν σε σένα που μιλά;
MAN 6: Ναι, κάτι μου λέει…
WOMAN 8: Ναι, σε εσένα
MAN 7: Κάτι λέει, πρέπει να βιαστείς
MAN 6: Yes, yes, yes... Thank you...
WOMAN 8: Λοιπόν, από πότε ασχολείσαι με την ιστιοπλοΐα
MAN 6: Με την ιστιοπλοΐα; Έίχα ξεκινήσει στην Κερύνεια το εβδομήντα… δυο… ‘72… Ναι, το ‘72… Αλλά ήταν με dinghies. Ύστερα από την Κερύνεια, για πάρα πολλά χρόνια δεν έκανα, και ξανάρχισα το ‘93 στην Λάρνακα
MAN 7: Τώρα που είναι η μαρίνα στην Λεμεσό θα μετακομίσεις;
MAN 6: Αν αλλάξω σκάφος, ναι, διότι δεν θα με χωρούν οι τόποι… Τζείνο που θέλω να πιάσω... [chuckles]
WOMAN 8: Τζαι θα αγοράσεις σκάφος στην Λεμεσό;
MAN 6: Όι, εν να πάω στην καινούργια μαρίνα της Λεμεσού – ίσως… Και σκέφτομαι σοβαρά να πιάσω ένα καταμαράν – τα Lagoon. Είδες τα; [31.53]
MAN 7: Ναι
MAN 6: Είναι το 42/1. Είναι…
MAN 7: Τεράστιο
MAN 6: Εε;
MAN 7: Είναι τεράστιο
MAN 6: Τεράστιο, ναι… [chortles] Εν γι’αυτό που δεν μπορώ να μείνω στην Λάρνακα!
MAN 7: Στην Λάρνακα φαντάζομαι ακόμα γίνονται οι τσακωμοί για ποιος εν να παρκάρει που. Ήταν το αιώνιο πρόβλημα
MAN 6: Εν ήταν… Εν ήταν τσακωμοί… Εν ηξέρω, εγώ ποτέ μου δεν είχα πρόβλημα… οπότε έχω θέση… Τέλος πάντων, δικαιούμαι την ούτως η άλλως…
MAN 7: Μπαίνουν οι άλλοι με το πλάι [?] [32.31]
MAN 6: [laughs]
MAN 7: Ως συνήθως στην Κύπρο, μπορείς να δικαιούσαι κάτι, αλλά δεν σημαίνει ότι θα την εξασφαλίσεις
MAN 6: Αα, τζείνο μιλάς τώρα για subsidies μήπως… [laughs]
MAN 7: Ναι… Είναι όπως την σημαία με το περιστέρι
MAN 6: Ναι…
WOMAN 8: Αα… Τούτο είναι φτιαγμένο από το υλικό που ήταν φτιαγμένη η σοκολάτα του Πενταδάκτυλου…
MAN 6: Της Λίας, ναι
WOMAN 8: Της Λίας - για το Πενταδάκτυλο
MAN 6: Μπράβο
MAN 7: Ας ελπίζουμε να μην είναι το ίδιο υλικό, ήταν πριν κανένα εξάμηνο
MAN 6: Είναι! [laughs] Το είχε φυλάξει κασιωμένο στην κατάψυξη [33.14]
WOMAN 8: Ωραίο, ε;
MAN 7: Ως τώρα ήταν το πιο καλό
WOMAN 8: Το περιστέρι δεν ήταν πολύ καλό…
MAN 7: Ναι, ήταν σκληρό… Κανένα γέρικο… Και τούτο είναι διότι της ανεξαρτησίας, που σκλήραινε η πέτσα της…
[34.31]
Έφυγαν τα παιδιά;
[various conversations overlap] [34.52-35-02]
[extended comic scream in background and laughter] [35.03]
[conversation between MAN 6 & WOMAN 8 about relatives]
MAN 6: Ήταν ο δευτερότοκος αδελφός της οικογένειας… Ήταν ο παππούς ο πιο μεγάλος, και ύστερα ο θείος ο Γ-
WOMAN 8: Ήταν ο Γ-; Και μετά ο Κ-, έτσι;
MAN 6: Όι, ο Κ- ήταν ο πιο μικρός. Ήταν ο Π-, που εζούσε στην Αθήνα, ήταν η θεια… η… τέλος πάντων, είχαν την μιαν αδελφή και ύστερα ήταν ο Κ-, ο οποίος ήταν ο πιο μικρός
WOMAN 8: Ο πατέρας μου είχε την αντιπροσωπεία των ειδών που εισήγαγαν οι Σ- στην Κύπρο, στην Λεμεσό
MAN 6: Αα! ΟΚ… Εξ ου…
WOMAN 8: Εξ ου… ναι
MAN 6: Ναι, εντάξει
WOMAN 8: Έχω φωτογραφίες
MAN 6: Αα, ναι; Wow! ... Ήταν πολλά αστείο, διότι ο θειος ο Κ- επέμενε να οδηγά ακόμα και όταν δεν έβλεπε
WOMAN 8: Και έμενε Αμμόχωστο μέχρι την εισβολή…
MAN 6: Ναι… Λοιπόν, και… Όταν έγινε πολλά μεγάλος … ούτε έβλεπε, επέμενε να οδηγά… Είχε μάθει τον δρόμο να πηγαίνει στο γραφείο του στους Αγίους Ομολογητές. Οι δρόμοι είχαν γίνει μονόδρομοι, και τα λοιπά… Αυτός, αχάμπαρος! Τον δρόμο που ήξερε, ακολούθαν το, έστω και αν εγίνε μονόδρομος
WOMAN 8: Ο κ. Γ- και η κ. Α- ήταν πραγματικά αυστηροί με ήθος, με αρχές [36.46]
MAN 6: Μμμ... Ήταν πάρα πολλά – όλοι εκείνη η γενιά, ήταν πάρα πολλά αυστηροί [36.54]
WOMAN 8: Ο Κ- ήταν άλλης νοοτροπίας
MAN 6: Εμεγάλωσε στην Κύπρο … ήταν πιο πολλά Κύπριος στην νοοτροπία, διαφορετική νοοτροπία
WOMAN 8: Οι άλλοι ήταν καθαρά Μικρασιάτες
MAN 6: Πολλά, πολλά…
WOMAN 8: Και έφεραν τζείνη την… ευγένεια, την καλλιέργεια των Μικρασιατών
MAN 6: Ναι, ναι. Ήταν τα ήθη τους, η ηθική τους που ήταν και ένα από τα προβλήματα που είχαν ακριβώς, που ήταν τόσον αυστηροί και με τους εαυτούς τους
WOMAN 8: Ναι, ναι, ναι… Έχω πάρα πολλές ωραίες φωτογραφίες… με τον κ. Γ- και την κ. Α-… [inaudible] [37.33]
MAN 6: Ναι…
WOMAN 8: Ήταν μιαν εποχή πολύ διαφορετική από την σημερινή
MAN 6: Εκείνη, ναι. Σίγουρα
WOMAN 8: Εντελώς…
MAN 6: Ναι, ναι…
WOMAN 8: Αν αναλογιστούμε μόνο την ομοιογένεια που υπήρχε στο…
MAN 6: Ναι… Ο μπαμπάς σου ήταν έμπορος; [38.26]
WOMAN 8: Ο πατέρας μου είχε μιαν αντιπροσωπεία στην Λεμεσό
MAN 6: Ήταν έμπορος;
WOMAN 8: Ναι… Η κ. Α- όμως, ήταν Κυπρία, δεν είναι;
MAN 6: Ναι…
WOMAN 8: Ο Γ-, ο Σ- ήταν Μικρασιάτης;
MAN 6: Και η γιαγιά μου ήταν Κυπραία, όλοι τους επαντρευτήκαν στην Κύπρο
WOMAN 8: Ναι
MAN 6: Ο Π-, ο τρίτος, παντρεύτηκε με Ελλαδίτισσα … και ζούσαν στο Βαρώσι… Και ο γιος του, ο Δ-, ήταν ο πρώτος που οργάνωσε τα πρώτα rallies στην Κύπρο
WOMAN 8: Ναι; Ο Κ- ήταν στο Βαρώσι δεν είναι έτσι;
MAN 6: Ποιος Κ-; Τι εννοείς; Είχαν ζήσει στην Λάρνακα, σε διάφορους τόπους, ώσπου να αποφασίσουν να εγκατασταθούν μόνιμα. Άλλα ήταν πάντα έτοιμοι να φύγουν
WOMAN 8: Αα, έτσι;
MAN 6: Πρόσφυγες όντες από την Μικρά Ασία… [inaudible] [39.48]
[conversation is only audible in parts - about the strong will and nature of the subjects]
WOMAN 8: Όπως οι Εβραίοι, βασικά
MAN 6: Ναι, ναι… Ακριβώς η ίδια λογική. Και όταν ο πατερας μου αγόραζε γή τον κατέκριναν [40.07]
WOMAN 8: Όπως κι εμείς… Όπως κι εμείς..
MAN 6: … αγόρασε στην γη στην Κερύνεια, και φυσικά την έχασε
WOMAN 8: Δεύτερη φόρα πρόσφυγες…
[inaudible] [40.15-34]
[conversation drops below microphones... continues about old generation and resourcefulness]
WOMAN 8: 1960 γέννημα εσύ;
MAN 6: 1957. Είμαι πιο μικρός από τον Ν-, που κοιτάζει απο δίπλα σου [referring to MAN 7]
MAN 7: Αα… γλυκό ελιάς
MAN 6: Sorbet με γλυκό ελιάς
WOMAN 8: Και τώρα βρισκόμαστε …
MAN 7: Στο τέλος
[41.26]
WOMAN 8: Ελιά που έγινε γλυκό. Πρώτη φόρα που τρώω ελιά για γλυκό
MAN 6: Ναι; [chuckles] Το είχαμε ανακάλυψει στην Λέσβο
[inaudible] [41.35]
WOMAN 8: Η γιαγιά μου έκαμνε πολλά ωραίο περγαμόντο, κιτρόμιλο… … Πως τζαι έγινε έτσι;
MAN 6: Μμμμ… εν ωραίο
WOMAN 8: Μάζευε ελιές για να κάνει λάδι, αλλά δεν έκανε τέτοιο η γιαγιά...
MAN 6: Ναι, ναι, ναι… παλιά δεν τα έκαναν γλυκό τες ελιές…
MAN 7: Εν λίγο έτσι…
MAN 6: Πιθανόν να σου πω γιατί…
MAN 7: Έχει γεύση σαν το… καρυδάκι
MAN 6: Διότι τον παλαιό καιρό η ελιά στην Κύπρο είχε πολύ λίγη σάρκα
WOMAN 8: Μπορεί, ναι...
MAN 6: Εν είχε να κάνεις έτσι… Άσε που είχαν και τόσα άλλα πράγματα να κάνουν… Ενώ στα νησιά που τα κάνουν, δεν έχουν πολλά άλλα πράγματα
WOMAN 8: Στα νησιά είναι ελιές και κυπαρίσσια και πεύκα –δεν είναι έτσι;
MAN 6: Ναι… Και ιδίως στον ανατολικό , έχουν μόνο βράχοι… Άντε καμιάν ελιά [42.30]
MAN 7: Οπότε, έλεγαν όταν ξυπνούσαν, ‘Τι γλυκό θα φάμε σήμερα;’ ‘Ελιά’
MAN 6: [laughs] Ελιά! Εε, με λίγο ελαιόλαδο, άντε καμία ελιά… [42.40]
WOMAN 8: Αρέσκει μου η Μύκονος ακριβώς επειδή είναι μόνο πέτρα και θάλασσα, τίποτε άλλο …
MAN 6: Ναι
WOMAN 8: Ο απόλυτος μινιμαλισμός ... πάντα για μένα είναι Μύκονος
MAN 6: Εχεις πάει Καστελόριζο; [something about Castellorizo?]
WOMAN 8: Καστελόριζο εν επήγα, πήγα Ρόδο, Κω, αλλά δεν επήγα Καστελόριζο
MAN 6: Εε, τζείνα είναι πολλά τουριστικά τα νησιά, αυτά που μου λες…
WOMAN 8: Ναι
MAN 6: Το Καστελόριζο είναι… πιστεύω από τα πιο ωραία νησιά. Η Χίος είναι επίσης, αλλά πρέπει να πάεις μέσα
[ambient volume increases, only parts of conversation are discernable] [43.37]
WOMAN 8: Και η Χίος είναι πολλά ενδιαφέρον [inaudible] [43.40] [something about the dialect?]
MAN 6: Ναι. Μ’αρέσει πάρα πολλά η διάλεκτος τους [43.49]
WOMAN 8: Χίος, Δωδεκάνησος … [inaudible] [43.40] [referring to the origins of the Cypriot language] ... Άμα πας στα νησιά αυτά, λες και είσαι στην Κύπρο
MAN 6: Στην Σύμη, τον Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο κάθε νύχτα έχουν ένα πολιτιστικό γεγονός. Κάθε νύχτα για 60 μέρες… Και έχουν και τραγουδιστές, έχουν θέατρα, έχουν ποίηση… Κάθε νύχτα κάτι γίνεται. Και έτυχε να ήμουν εκεί ένα βράδυ που είχε μιά θεατρική παράσταση. Η ανακοίνωση έλεγε θέατρο με τίτλο τάδε, όταν πήγαμε τζαμέ ‘Απολογούμαστε,’ λέει ο σκηνοθέτης, ‘αλλά, δεν πρόλαβε ο κόσμος να μάθει το
MAN 7: ...script?
MAN 6: Ναι… «Δεν προλάβανε να κάνουμε τις πρόβες τους. Και έτσι θα ξανακάνουν το περσινό τους!» Και ευτυχώς! Διοτι ήταν ένα θέατρο γραμμένο από Συμήτες – από την Σύμη – και γραμμένο στην διάλεκτο της Σύμης… το οποίο ήταν τέλια κυπριακή διάλεκτος – μα τέλια!
WOMAN 8: Όταν πήγα στον Αρχάγγελο στην Ρόδο, μιλούσαν ακριβώς σαν να ήμουν στην Κύπρο – καμία διαφορά, πραγματικά
MAN 7: Ναι…
WOMAN 8: Είναι η λεγόμενη νοτιοανατολική περιοχή της Ελληνικής διαλέκτου. Δωδεκάνησα, Κύπρος και Χίος
MAN 6: Ναι… Και η Χίος, ναι…
WOMAN 8: Και η Χίος
MAN 6: Ναι
WOMAN 8: Είναι καταπληκτική ομοιότητα [45.26]
MAN 6: Είχαμε κάνει ένα ταξίδι, πήγαμε μέχρι την Λέσβο, sailing με την Λ- και τον μικρό τον Α-, ως την Λέσβο. Σταματήσαμε σε ένα νησί, το Αγαθόνησο . Πήγες καμία φόρα Αγαθόνησο;
MAN 7: No... Όι…
MAN 6: Είναι ένα μικροσκοπικό νησί το οποίο έχει ένα κόλπο… Και μπροστά στον κόλπο έχει έναν άλλο νησί. Και έτσι, δεν εχει κύμματα… είναι πολλά ήρεμος κόλπος, και με καθαρότατα νερά. [45.45], ρίχνεις άγκυρα μέσ’το λιμάνι… Μέσα στο λιμάνι – και κολυμπάς. Τόσο καθαρά
MAN 7: Αστυπάλαια επήγες;
MAN 6: Επήγα, ναι…
MAN 7: Ωραία…
MAN 6: Ναι, Εν πάρα πολλά ωραία
WOMAN 8: Εγώ επήγα σε όλα τα νησιά γύρω από την Νίσυρο [46.10]
MAN 6: Αα, επήγες Νίσυρο [46.12], είναι ωραίο το ηφαίστειο
WOMAN 8: Με το ηφαίστειο [46.14] απέναντι στην Αλικαρνασσό που μετονομάστηκε Bodrum
MAN 6: Τα αρχαία εκει ονομάζονται Αλικαρνασσός. Αλλά όχι, στο Bodrum, εν επήγα…
MAN 7: Αντιλαμβάνεσαι ότι άμα πηγαίνεις με σκάφος… Δεν είναι… Δεν πηγαίνεις στα μεγάλα τα νησιά τα τουριστικά, διότι δεν έχει τίποτα να κάνεις. Δηλαδή από την στιγμή που είσαι πάνω στο σκάφος, δεν είναι ανάγκη να κατεβείς να πάεις στην πόλη, και άμα πάεις στην Μύκονο, εν να ταλαιπωρηθείς. Πρώτη φορά που πήγα Μύκονο με σκάφος έπρεπε να μείνω για 5 μέρες λόγω του καιρού..
MAN 6: Ήταν απλώς για να περιμένεις να φύγεις
MAN 7: ...και πρέπει οποσδήποτε να μένεις πάνω στο σκάφος να το προσέχεις
MAN 6: [chuckles] Ναι!
MAN 7: Ώσπου να πέσει ο αέρας για να μπορείς να φύγεις, ναι. Εν βλέπεις Μύκονο, ενώ άμα πάεις στα μικρά τα νησάκια, τζάμε στο λιμάνι, ζεις όλη την ζωή του νησιού
MAN 6: Το πιο αστείο στην μοναδική φορά που πήγα στην Μύκονο, ήταν ότι είχαμε ενοικιάσει σκάφη. Όταν ετράβηξα την άγκυρα, πρώτα απ’όλα άρχισε να μας ξεσέρνει, πήγαμε στην μέση της μαρίνας… και την στιγμή που ανέβηκε η αλυσίδα πάνω στο σκάφος, εκόπηκε το shackle…
MAN 7: Ναι.. [47.21]
MAN 6: …τζαι έπεσε η άγκυρα μες στο νέρο… Λαλλώ, ‘Παιδιά, γρήγορα φεύγουμε αμέσως!’ Ξεκινήσαμε, και φύγαμε, διότι δεν είχαμε chance να κάνουμε οτιδήποτε άλλο λόγω του αέρα… Και βγήκαμε έξω… Το επόμενο σκάφος που έβγαινε, άρχισε και εκείνο να ξεσέρνει, σαν εμάς με την άγκυρα… Και ύστερα μάγκωσε η άγκυρα τους, ανέβαινε αλλά μετά δυσκολίας… Μα, τι εψάρεψαν; – την αγκυρα μας! Ανέβασαν την άγκυρα μας τυχαία, και εφέραν μας την!
MAN 7: Μπράβο! … Το ότι το λιμάνι της Μυκόνου είναι πάντα ένα χάος… και έριχναν όλοι την άγκυρα μέσ’την μέση και πήγαιναν πίσω και στο τέλος όλες οι άγκυρες μπλέκονται.
MAN 6: Αα... Εσύ μιλάς, εσύ μιλάς για το παλιό λιμάνι
MAN 7: Το παλιό…
MAN 6: Εγώ μιλώ για το καινούριο το λιμάνι
MAN 7: Ύστερα την νύχτα, ερχόταν και το ferry boat … και πάρκαρε στην είσοδο και δεν μπορούσε να φύγει κανένας πλέον
MAN 6: [laughs]
WOMAN 8: Αλλα είναι εντελώς άλλη αίσθηση να επισκέπτεσαι τα νησιά με το δικό σου σκάφος, ε; [48.11]
MAN 6: Ναι, τέλια…
WOMAN 8: Εντελώς άλλο πράγμα
MAN 6: Ναι, ναι, τέλια
MAN 7: Ναι
MAN 6: Και πηγαίνουμε σε εποχές που δεν έχει κόσμο καθόλου
WOMAN 8: Ακριβώς
MAN 6: Πάμε σε τόπους, μπορείς να πάεις σε τόπους που δεν έχει κόσμο… Άντε ρε Ν-, πρέπει να αρχίσεις πάλι
MAN 7: Όι, φτάνει… Ξέρεις, νομίζω ένα πράγμα που έπρεπε να έκαμα εγώ, ήταν να αλλάξω το σκάφος με ένα αεροπλανάκι [48.47]
MAN 6: Αα…
MAN 7: Δικινητήριο αεροπλανάκι
MAN 6: Δικινητήριο
MAN 7: Για να μπορείς να πετάξεις λίγο. Να πηγαίνεις… Δεν στοιχίζει παραπάνω από το σκάφος. Άνετα ταξίδια, πιο άνετα [49.09]
MAN 6: Ναι…
MAN 7: Να μην είναι μόνο ο πρόεδρος που ταξιδεύει με private jets [49.14]
[WOMAN 8 & MAN 6 laugh]
MAN 7: Έχω κάτι φίλους που το κάναν [49.21]
MAN 6: Ναι, ναι
MAN 7: Είχε ένα πόθο να ταξιδέψει με το δικό του αεροπλάνο
MAN 6: Πάρα πολλά αστείο, διότι τούτος είναι μηχανολόγος και του αρέσει να συντηρεί εκείνος το αεροπλάνο του, την μηχανή του. Εντωμεταξύ ήταν παντρεμένος με μια Σκανδιναβή. Εξακολουθούν να είναι παντρεμένοι; –
MAN 7: Eh, last time I looked, ναι…
MAN 6: Εντάξει. Τέλος πάντων, είχε πάει για λίγο καιρό στην χώρα της. Και αυτός το βρήκε σαν καλή ευκαιρία να συντηρήσει την μηχανή του αεροπλάνο του. Οπόταν, τι έκανε; Έπιασε την μηχανή του αεροπλάνου και την επήρε και την έβαλε πάνω στο τραπέζι του σαλονιού στο σπίτι του.. Στο τραπέζι του dining table στο σαλόνι του… Και επέστρεψε η γυναικά του λίγο πιο νωρίς από αυτό που περίμενε ο φίλος μας… Και επέστρεψε να βρει μια μηχανή του αεροπλάνου πάνω στο dining table της [laughter]
WOMAN 8: Ώστε το αγαπημένο σου νησί του Αιγαίο είναι το…..
MAN 6: Καστελόριζο
WOMAN 8: Καστελόριζο. Συνορεύει με την Τουρκία
[50.27]
MAN 6: Τέλια. Τέλια κοντά. Ούτε καν δυο χιλιόμετρα απόσταση
WOMAN 8: Και από την Κω, μπορείς να πας στην Αλικαρνασσό σε μιάμιση ώρα
MAN 6: Ναι. Έχει ένα εστιατόριο, όταν πάω στο Καστελόριζο. Είναι ένα εστιατόριο και έχει τέσσερα τραπέζια. Λοιπόν… Πάεις εκεί, έχει ουζομεζέδες, και κάθομαι η ώρα δώδεκα και σηκώνομαι η ώρα τέσσερις η πέντε το απόγευμα. Τρώεις και πίνεις, τρώεις, και πίνεις συνέχεια.. Τζαμέ ξεκινούν οι διακοπές σου
WOMAN 8: Ο σκέτος καφές είναι απόλαυση
MAN 6: Ναι
[ambient noise increases and conversation is either silent or falls between microphones]
[51.08-51.56]
MAN 7: Εμένα, mine had two leaves, what does that mean?
WOMAN 8: Αα, εσύ επήρες τσάι
MAN 7: Τσάι, είναι ωραίο το τσάι
WOMAN 8: Τι είναι, φύλλα ελιάς;
WOMAN 9: Ναι, φύλλα ελιάς
MAN 6: Θα το πιώ μιάς και δεν έφαγα πριν
WOMAN 8: Θα μασίσεις … τα φύλλα ελιάς
MAN 7: Ναι, έτσι εν να κάνω … Πέσ΄το;
WOMAN 9: I was asking C-(Woman 10) what the leaves mean
MAN 7: Αα; … Να πάεις πίσω Λεμεσό;
WOMAN 8: Εγώ πρέπει να πάω Λεμεσό. Εν να περάσω το άλκοτεστ, έν’ναι;
MAN 7: Πάνω στο highway... εν κάμνουν άλκοτεστ. Μετά άμα μπαίνεις στην Λεμεσό, νομίζω στην Λεμεσό δεν πολύ τσακάρουν
WOMAN 8: Τσακάρουν. Μια φόρα το μήνα σταματούν με..
MAN 7: Ναι;
WOMAN 8: Αλλά, ξέρεις με το άλκοτεστ, ρωτούν με ερωτήσεις αντί να μου κάνουν άλκοτεστ
MAN 6: Ναι;
WOMAN 8: Εε, ρωτούν με… ‘Τι χρώμα είναι το αυτοκίνητο σου;’ ‘Ποιοι είναι οι αριθμοί του αυτοκινήτου σου;’ ‘Ποιοι είναι οι αριθμοί του κινητού σου;’ Έτσι πράγματα, και δεν μου κάμνουν το άλκοτεστ
MAN 7: Ναι… Αλλά εντάξει, ΟΚ... Όντως είναι διαφορετικό. Δηλαδή άμα δουν ένα 16 χρόνο και έναν πιο μεγάλο σοβαρό… Νομίζω υπάρχει, υπάρχει κάποια διαφορά, έν΄ναι
WOMAN 8: Ναι, ίσως ναι…
MAN 7: Η αστυνομία είχαν σταματήσει έναν γιατρό μες στην Λευκωσία που βιάζετου να πάει στο ιατρείο για ένα περιστατικό στην νύχτα. Και του έλεγαν, ‘Να σου κάνουμε έναν άλκοτεστ, κύριε.’
Λέει τους, ‘Βιάζομαι, είμαι γιατρός ’εχω επείγον περιστατικό …’
‘Να σου κάνουμε έναν άλκοτεστ’
‘Εν έπινα, ήμουν σπίτι μου, ξύπνησαν με, πρέπει να πάω’… Ξέρω εγώ...
‘Να σου κάνουμε έναν άλκοτεστ’
‘Κάνετε να τελειώνουμε’
Λοιπόν, πιάνουν το άλκοτεστ, λέει ο μικρός αστυνομικός του μεγάλου, ‘Εν μηδενική η ένδειξη’
‘Ναι,’ λέει και ο γιατρός, ‘όπως και ο νους σου!’ [laughs]
WOMAN 8: [laughs] Εμένα το άλκοτεστ που μου έκαμαν, ήταν σαν φάρσα… σχεδόν νόμιζα ότι με κινηματογραφούσαν για ‘Αόρατο Φακό’
MAN 7: Uhuh...
WOMAN 8: ‘Τι χρώμα είναι το αυτοκίνητο σας; Ποιος ειναι ο αριθμός του τηλέφωνου σας; Ποιο είναι το όνομα σας;’ Κάτι ερωτήσεις, έτσι γελοίες που μου έκαμναν… είχα την εντύπωση ότι σε κάποια φάση θα μου πουν ότι έχω κινηματογραφηστεί για να τον ‘Αόρατο Φακό’
MAN 7: Για παράδειγμα σήμερα εγώ, ήρθα από εδώ να δω μια μάτια τι κάνουν. Ύστερα… ε, Σάββατο απόγευμα, πάω να κάνω το shopping μου – τα φαγιά [inaudible] [54.50]… Τζαι τζαμέ που ετέλειωσα όλα τα πράγματα μέσα στο supermarket, επήγα να βάλω και λίγες ντομάτες, να πάω να τες ζυγίσω, μα ξέχασα που άφησα το καρότσι μου; Γύρευα, γύρευα το καρότσι, και ήμουν σίγουρος ότι με έπιανε κανένας ‘Αόρατος Φακός’ … όπως τον ηλίθιο!
WOMAN 8: [laughs]
MAN 7: [55.15] Κρατούσα και τες ντομάτες… και ύστερα έλεγα ότι κάποιος έπρεπε να το πήρε κατά λάθος… και ύστερα, ξεκίνησα να φύγω… και κάποιος το είχε πάρει κατά λάθος, όντως. Είδα το κάπου αλλού
[55.47]
Κουμανδαρία, δεν δοκιμάσαμε
WOMAN 8: Κουμανδαρία; Αα, ναι! Ούτε που το πήρα είδηση… Μας φέρνει στο Κολόσσι η Κουμανδαρία…
MAN 7: Εσύ θα πάεις πιο γρήγορα εκεί! [56.06]
WOMAN 8: Εγώ πρέπει να σταματήσω να πίνω
MAN 7: Έφαγες το περιστέρι, οπότε είσαι εντάξει
WOMAN 8: Μα το περιστέρι δεν μπορούσα να το κόψω. Εγώ έφαγα το εσωτερικό του μόνον
MAN 7: Ναι, ούτε εγώ …
MAN 7: Το πιο επικίνδυνο είναι τούτο… το γλυκό το κρασί. Τούτο μεθά
WOMAN 8: Το γλυκό το κρασί
MAN 7: Μμμ…
WOMAN 8: Η Κουμανδαρία
MAN 7: 9.30 ωρα είπαν να φύγουν;
WOMAN 8: Εν εξαιρετικό… Να αρχίσω να γελώ με την Κουμανδαρία
MAN 7: Cheers!
[glasses clink and a toast goes around the table corner]
[long silence, then a conversation begins across AUDIO 5 & 7 over coffee cup readings]
MAN 7: Άρα τι θα δούμε μετά; [60.03] Ο Πάμπος έφυγε;
[clapperboard drops down, shooting finishes and guests begin to applaud] [61.36]
WOMAN 8: Ν- μου, πέρασες ωραία;
MAN 7: Τελεία! Τελεία! Έφαγα το περιστέρι!
[63.21]
Εγώ ήμουν έκτακτος!
WOMAN 8: Ήσουν έκτακτος εσύ;
MAN 7: Ήμουν έκτακτος διότι δεν ήρθε ο πρέσβης
WOMAN 8: Όι έ’τον…
MAN 7: Ναι. Αλλά άργησε, τζαι εφέραν με έμενα. Γι’αυτό δεν είμαι και ντυμένος
WOMAN 8: Ε, είσαι στο κάθε…
MAN 7: [inaudible] [63.35]
[63.57]
– ENDS –
LET’S TALK ABOUT PEACE
Dinner – April 9, 2011
[*Note: at times, two completely separate conversations are taking place simultaneously on this file that overlap with AUDIO 6. All efforts have been made to extract and distinguish them]
AUDIO 7.wav
[00.00]
Preparation sounds and voice of Lia Lapithis giving instructions on how microphones work. Cameraman gives instructions to MAN 1 to perform some hand gestures to ensure dolly and camera arm are operating properly , clapper falls.
[00.04]
HOSTESS: What I recommend is if you could possibly speak to the people on your right and the people on your left. So on the first plate you speak to the people on your right and then the second plate on your left, accordingly
[00.23]
WOMAN 10: All right… Comment on fait?
MAN 8: Ha, ils vont recommencer le… no politics !
WOMAN 9: [inaudible] [00.38] ... political? No problems
MAN 8: No politics.
WOMAN 9: Actually, who wants politics?
WOMAN 10: Il fallait mettre le… il fallait mettre R- à côté de C-
MAN 9: And… We don’t have to look at the camera, is that right? You should tell this
WOMAN 10: Oui, you should tell…
WOMAN 9: It’s a sore subject
HOSTESS : Do not look at the cameras, it’s a pleasant meal
WOMAN 10: D’accord donc, comment on fait, on commence… moi, je te parle ?
MAN 9: Oh, comme on est en coin, on est en coin donc on peut parler…
WOMAN 10: Oui voilà
MAN 8: Non, non, c’est facile
WOMAN 9: C’est facile
MAN 8: It’s more easy for us
WOMAN 9: You speak French?
MAN 8: You speak French? Ah, εντάξει
WOMAN 9: I understand, I speak very little..
MAN 9: … ensemble. Alors, tsss, no we can, tsss, tsss, tsss!
WOMAN 10: The menu under the plat [in french] [01.06]
MAN 9: We can speak English
MAN 8: My accent is very bad
WOMAN 9: Your accent is very good, it’s very I think
MAN 8: When, when I speak you put your hand…
WOMAN 10: Υes, you put your…
MAN 9: Yes, I put my hand on it all right
WOMAN 9: Act as if you are in a very nice dinner
WOMAN 10: Yes it’s very nice, it is a very nice dinner
MAN 9: Yes, it is !
WOMAN 9: It is a very nice dinner
WOMAN 10: Ok, so… Γειά σας!
WOMAN 9: Don’t think about the cameras.
MAN 7: What cameras?
WOMAN 9: What cameras? No cameras.
MAN 9: Γειά σας, cheers!
WOMAN 9: Cheers!
MAN 9: Cheers! What’s your name? [01.47]
WOMAN 9: Ε-
MAN 9: Ε-, and yours?
MAN 7: N-
MAN 9: N-
MAN 7: and yours?
MAN 9: D-
MAN 7: Cheers
MAN 9: Cheers!
WOMAN 10: So you are half Greek
WOMAN 9: Half Greek
WOMAN 10: ...and half Cypriot? Ok
WOMAN 9: My mum is Greek
WOMAN 10: Ah, d’accord
WOMAN 9: My great-grandfather was from Sparta
WOMAN 9: It’s in the… Peloponnese
MAN 9: Ah, in Peloponnese?
WOMAN 10: In Peloponnese oui
WOMAN 9: In Sparte…
MAN 9: Sparte
WOMAN 10: Alors là, c’est un oeuf
WOMAN 9: That is a very special…
WOMAN 10: That is a very special… egg
MAN 9: It’s a very special egg ?
WOMAN 10: C’est très spécial
MAN 9: Why is it so special ?
WOMAN 10: Déjà, c’est très beau, je trouve…
MAN 9: Oui…
WOMAN 10: Vous ne trouvez pas que c’est beau ? C’est vraiment très joli…
MAN 8: Vous n’oubliez pas ce qu’il y a écrit sur le plat [?] [02.46]
WOMAN 10: Oui «Δεν Ξεχνώ» ? Je n’oublie pas. Je n’oublie pas, je n’oublie pas, je n’oublie pas…
MAN 8: Ah, c’est la répétition
MAN 9: D’accord !
WOMAN 10: Ah, c’est la répétition, je n’oublie pas…
MAN 8: Je n’oublie pas, I don’t…
WOMAN 9: I don’t forget
MAN 9: mhmmh…
WOMAN 10: Je n’oublie pas…
MAN 9: Je n’oublie pas
WOMAN 10: Donc c’est un peu le… le rapport à Chypre
MAN 9: Oui, c’est…
WOMAN 10: Vous voyez ce que c’est, non ? C’est un peu.. euh…
MAN 9: Je crois… C’est … C’est … Je… Je…
WOMAN 10: Je n’oublie pas en fait ça…
MAN 8: Ça existe… [?] [03.13] Je vis avec, mais je n’oublie pas
WOMAN 10: Exactement et en plus c’est devenu, cette petite phrase, c’est devenu un peu
MAN 9: Un slogan !
WOMAN 10: Un slogan pratiquement… pour….
MAN 8: Pour Chypre
MAN 9: Pour Chypre, oui
WOMAN 10: Excusez-moi… [sound of glass clinking] et oui
[CONVERSATION 1] [03.29-08.46]
MAN 9: Et donc on dit je n’oublie pas, on ne dit pas nous n’oublions pas ?
WOMAN 10: Ben… je n’oublie pas
MAN 9: Oui
WOMAN 10: c’est vraiment personnel parce que…
MAN 9: C’est à dire c’est euh… [eating] [03.37]
WOMAN 10: Oui, voilà, c’est parce que… parce que c’est une démarche très personnelle et voilà c’est «Δεν ξεχνώ», parce que je crois que c’est à la fois historique et personnel non ? Tu ne trouves pas
MAN 9: Non, oui, il y a un rapport très, très personnel à ça, et pas justement un rapport à la nation tout entière qui dirait « nous n’oublions pas »
WOMAN 10: Exactement
MAN 9: Donc c’est un rapport plus individuel, voilà et plus, plus sentimental on va dire
WOMAN 10: Et en fait c’est devenu, vraiment, un slogan, pratiquement
MAN 9: mmuhmmm
WOMAN 10: En même temps « Δεν ξεχνώ» est ce que… on oublie, on n’oublie pas, justement la gestion de la mémoire, est-ce que la gestion de la mémoire est liée à la paix ?
MAN 9: muhmmmmm
WOMAN 10: Moi, je crois que oui, parce que afin de résoudre un problème, il faut quand même gérer la mémoire, c’est un peu ça, gérer les traumas, gérer euh… gérer… [ ?] [04.44]
[giggles]
MAN 9: On dirait que ça te gène de parler de ce sujet
WOMAN 10: Non, non ça ne me gène pas, non…
MAN 9: Ça te donne des…
WOMAN 10: Non ça ne me gène pas, non ça ne me gène pas, je crois que, c’est une question fondamentale
MAN 9: Non, parce que souvent le rire, c’est une espèce de défense… tu sais ?
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Mhummm
WOMAN 10: [giggles again] Oui, tu as raison
MAN 9: Et encore d’ailleurs tu vois
WOMAN 10: T’as raison [giggling], t’as raison… un peu parce que, oui… c’est pas… et en même temps attends, on est là dans un cadre, je ne sais pas… hyper…
MAN 9: muhmmm muhmmm
WOMAN 10: Je ne sais pas… [05.36] Mais la question, enfin pour moi… si quelqu’un dit que je peux pas oublier, je ne VEUX pas oublier, je ne vois pas comment il peut être en paix
MAN 9: Oui, parce qu’il dit : je ne veux pas oublier
WOMAN 10: Je ne veux pas oublier, oui mais si tu ne VEUX pas oublier, est-ce que tu peux vraiment être en paix ?
MAN 9: muhmmmm
WOMAN 10: Moi je crois que non
MAN 9: Ben c’est compliqué parce que je ne veux pas oublier tu l’énonces au présent
WOMAN 10: Hum muhmmm
MAN 9: Voilà, donc ça fait pas partie de la mémoire justement, alors à partir de quand est-ce que ça fait partie de la mémoire ? Parce que je ne veux pas oublier, tu vois, tu l’énonces au présent donc, ce travail-là est encore… euh encore…
WOMAN 10: Tu sais, bon, peut-être ‘Δεν ξεχνώ’ comme phrase, moi, je me rappelle de cette phrase depuis toujours si tu veux, ainsi que ses connotations, parce qu’on voit toujours cette phrase à côté des photos et tout… et pour moi c’est vraiment, elle est liée à un processus de ne pas oublier, de ne pas… et de ne pas avancer
MAN 9: muhm muhm, oui !
WOMAN 10: Peut-être que je me trompe, mais j’ai ce sentiment-là !
MAN 9: muhmmm
WOMAN 10: On dit que je ne veux pas avancer
MAN 9: Ça évoque ça pour toi ?
WOMAN 10: Bon après … pour chacun c’est personnel, mais je crois qu’il faut, il faut… parfois il faut oublier pour avancer, être en paix. Je ne sais pas. Et toi ?
MAN 9: euh… oui, peut-être qu’oublier ce n’est pas tout à fait effacer alors… Je ne sais pas
WOMAN 10: Ben, justement il y a…
MAN 9: Bon, moi, de manière très personnelle…
WOMAN 10: Bon après c’est personnel justement, comment toi tu gères…
MAN 9: mumm… de manière très personnelle, ma mère… ma mère est issue d’une famille juive très orthodoxe…
WOMAN 10: muhm muhm
MAN 9: Et pendant la guerre justement, ils ont été obligés de… de quitter l’Allemagne précipitamment pour fuir le… pour fuir le troisième Reich, et donc c’est vrai que cette… que cette mémoire attachée à la deuxième guerre mondiale, pour moi, c’est important de ne pas oublier
WOMAN 10: Absolument, mais est-ce que… mais ils ont quand même… leur vie…
MAN 9: Après la grande différence, je crois, avec cette situation chypriote, c’est que cette histoire n’est pas terminée
WOMAN 10: C’est à dire ?
MAN 9: Ben l’histoire
WOMAN 10: Ah, tu veux dire, l’histoire chypriote
MAN 9: mhummmm
WOMAN 10: Oui, exactement, exactement, exactement
MAN 9: Alors moi, évidemment c’est toute cette période assez… assez terrible de cette seconde guerre mondiale est très douloureuse, mais c’est quand même quelque chose qui est définitivement terminé
WOMAN 10: Muhmmm, c’est vrai, c’est vrai
[CONVERSATION 2] [03.37-08.20]
MAN 8: [inaudible] [03.37]
WOMAN 9: This is ‘I don’t forget’ – ‘Δεν ξεχνώ’ … ‘Δεν ξεχνώ’ and it’s crying if you see the letters... they are dripping
MAN 8: OK, so it’s a little bit...
WOMAN 9: It’s forgotten, is what Lia- wanted to tell us... and we’re saying, ‘Δεν ξεχνώ’ or ‘I don’t forget’... but we do forget. After so many years, people do forget...
MAN 8: [inaudible] [04.09]
WOMAN 9: ...but we don't want to let them forget ... I heard about your [?] [04.20] research about Cyprus and Cyprus history [inaudible] [04.26]
MAN 8: Yes, I am responsible for the history and... it’s been very difficult to do something with history because it is not [?] [uniform??] [04.39]... There are a lot of histories and I gather information and books in order to get a clearer picture about Cyprus’ history ... and I tried to make something ... [inaudible] [04.56] ... I wrote [sic] drawings ... [?] [05.00] to confront this text [largely inaudible] [05.10-05.16] [but possibly referring to the process of trying to create an objective graphical representation of history through art] ... just to explain the facts but with the drawings they were very informative but without explanation. So for someone who never heard something of Cyprus, we had a short document that a [?] [novice could recognise?] [05.28] ... everything. Because the drawing was made from a lot of...
[conversation between MAN 8 & WOMAN 9 is completely lost between microphones] [05.33-07.32]
WOMAN 9: E-, how come your work is so interested in Cyprus? There are not many people who... [?] [07.44]
MAN 8: It was a little of that...
WOMAN 9: Is it because of friends you have here, or?
MAN 8: At first, yes... I am teaching in the university in France. I have a friend teaching too, maybe you know her, too – A-. She is French but she is [visiting?] in Cyprus [?] [07.57]... She is organising music workshop, with [?] [08.07] and project with D- at the Municipal Arts Centre. I was invited as an artist on this project [inaudible] [08.15] and I have to finish this
[08.47]
WOMAN 10: Alors E- pour toi, la question Δεν ξεχνώ, je n’oublie pas, est-ce que tu crois que quelqu’un peux avancer quand il dit, non je n’oublie pas, je ne veux pas oublier
MAN 8: Je ne sais pas si tu es déjà allée à … à…
WOMAN 10: Au niveau personnel hein ? C’est pas…
MAN 8: Oui… Moi j’étais surpris de ça quand j’étais allé à Oradour-sur-Glane
MAN 9: Muhmmm
MAN 8: C’est un village français qui a été détruit, mais surtout qui a fait l’objet d’un massacre, un des derniers de SS qui fuyaient l’arrivée des forces françaises au sud de la France. Donc ils sont partis et il y a eu assez peu de choses comme ça, il y a eu un… un village martyr, où ils ont enfermé tout le monde dans l’église et ils ont mis le feu, ils font ça aussi souvent dans les fins de guerre comme ça
MAN 9: hummm
MAN 8: Et c’est marrant parce que…
MAN 9: Ce n’est pas tout à fait le mot…
MAN 8 : Non, mais c’était marrant quand même ou plutôt intéressant…
MAN 9: Oui
MAN 8: C’est que ce village, qui est un village martyr, a été euh… je pense que l’endroit où il était en terme géographique c’est… euh… il y avait une raison. Donc, il y a eu un village moderne qui s’est construit
MAN 9: Qui s’appelle Oradour-sur-Glane… qui est assez vilain
MAN 8: Mais ce lieu de mémoire nous permet… ils ont développé un musée comme souvent tu vois… Et ce qui est étonnant c’est que ce musée est devenu quelque chose de très joli, parce que le village est très vilain et le musée ressemble un peu à un… à une vieille carte postale de la France parce qu’il y a encore des maisons en pierre et puis il y a encore les rails du train qui passaient au milieu, des vieux objets. C’est un très joli petit village en pierre tout détruit, comme ça. Et puis il y a de la pelouse qui a poussé puis comme c’est un musée, ben ils tondent la pelouse, tu vois, tu as l’herbe qui rentre dans les maisons, c’est très beau. Et partout, c’est écrit en très, très gros DON’T FORGET
WOMAN 10: C’est vrai ?
MAN 8: Ils sont obligés de l’écrire en très grand parce qu’en fait c’est un lieu où les familles viennent se promener, et donc évidemment quand tu es là-bas tu le lis sans que tu sois obligé de t’arrêter pour lire. Et je m’étais dit, je ne pense pas que, par exemple, à Auschwitz, ils soient obligés de mettre DON’T FORGET
WOMAN 10: Don’t forget
MAN 8: Et je pense qu’il y a des choses qui sont… qui ont rapport à la mémoire qui ont… Qui sont forcément amenées à être oubliées. Ce n’est pas grave. Je pense sincèrement que si on oublie Oradour Sur Glane, ce n’est pas grave, les familles… Je suis sûre que maintenant ça n’embêterait personne si on oublie Oradour-sur-Glane, parce que tu as des allemands en fin de guerre qui ont fait un massacre… à toutes les guerres il y a des massacres, ce n’est pas un truc… à Auschwitz en revanche, c’est plus grave
MAN 9: Moi je pensais qu’ils avaient… qu’ils avaient conservé le… Moi je ne suis jamais allée sur place à Oradour-sur-Glane, je n’ai vu que des photos, mais je pensais qu’ils avaient conservé le village en l’état, parce que j’ai uniquement consulté des photographies avec des espèces de carcasses de voitures qui sont laissées, des immeubles complètement éventrés… des… voilà !
MAN 8: Non, non, oui ! C’est en l’état, c’est en l’état…
MAN 9: Oui, oui
MAN 8: Mais le problème, c’est que ça n’a pas été habité. Ce ne sont que des maisons en pierre
MAN 9: Oui
MAN 8: Et que l’herbe a poussé, c’est que des pavés, tu as des pavés…
MAN 9: Bien sûr
MAN 8 : C’est en l’état et du coup ça devient un super mignon petit endroit pour se promener
MAN 9: Oui
MAN 8: J’y étais en été, c’était plein de gens en short qui se promenaient
MAN 9: mhummmmm
MAN 8: C’était euh… et ce qui était drôle, c’était l’ironie d’avoir marqué en gros ‘DON’T FORGEΤ, NEVER FORGET’, évidemment que ça va être oublié…
MAN 9: Oui
MAN 8: Donc voilà, par rapport à ça, je me disais, par rapport à ta question, il me semble que cette question ne se posera plus
WOMAN 10: Ne se posera plus, euh…
MAN 8: Dans quelques années
WOMAN 10: Tu crois ?
MAN 8: Je pense
WOMAN 10: Oui
MAN 8: Je pense qu’il y a des… des… il y a des situations dramatiques qui sont tellement marquantes pour les peuples que ça cimente la mémoire collective…
WOMAN 10: C’est vrai
MAN 8: C’est à dire que le peuple se construit autour de ça, je ne pense pas que Chypre se construise autour du drame chypriote
WOMAN 10: Muhmmm, ça c’est vrai, oui
MAN 8: Mais bon c’est une lecture de salon
[12.44]
WOMAN 10: Mais tu sais pas euh…
MAN 8: Il y a deux types d’assiettes, moi je trouve ça très joli
WOMAN 10: C’est très joli !
MAN 8: C’est vraiment de la cuisine… [ ?] [12.50]
MAN 9: Oui, oui
WOMAN 10: Ah oui, ben, ils ont fait exprès donc les petits…
MAN 9: mhummmm
WOMAN 10: Comment… comment est-ce que tu peux manger un pigeon en sauce ?
MAN 8: Normalement tu peux le découper comme un poulet
MAN 9: Comme un poulet
WOMAN 10: Non, non, je veux dire, c’est pas ça…
MAN 9: Ah, tu veux dire comment est-ce qu’on peut manger un animal mort, c’est ça que tu veux dire… C-
WOMAN 10: Vraiment, oui exactement, c’est un peu…
MAN 9: Tu vas avoir du mal à le manger
WOMAN 10: Je crois que je vais avoir du mal à le manger
MAN 8: Tu n’aimes… tu n’aimes pas la viande
WOMAN 10: Pas… oui, non
MAN 8: Pas petits animaux
WOMAN 10: Non, voilà
MAN 8: [inaudible] [13.18] Je trouve ça incroyable
WOMAN 10: Tu sais, je ne peux pas… en fait, quand c’est de la viande hachée par exemple, ça va, mais quand je vois la forme, je peux reconnaître les pieds ou la tête, je ne sais pas…
MAN 8: muhmmm, je connais quelqu’un qui est comme ça, je trouve ça très étonnant
WOMAN 10: Ah bon ?
MAN 8: Parce que par exemple le veau… tu manges une tranche de veau, tu ne reconnais pas, il n’y a pas plus mignon qu’un veau, c’est super mignon un veau
WOMAN 10: Muhmmm
MAN 8: C’est très joli
WOMAN 10: D’accord …
MAN 8: Tu ne reconnais pas
WOMAN 10: Mais tu ne reconnais pas
MAN 8: Moi ça m’embête plus de manger un veau, j’ai déjà vu un veau ce que c’est, c’est long à cuire un veau
MAN 9: Plus qu’un petit oiseau !
MAN 8: Qu’un oiseau, en plus un pigeon qui [ ?] [13.54]
MAN 9: Oui mais pas ceux là. Ce ne sont pas les pigeons des villes ça
WOMAN 10: Oui, exactement
MAN 8: Non t’as raison
WOMAN 10: Bon en même temps… Ah farcis !… Ah ma grand-mère faisait ça !
MAN 8: Il y a du riz dedans ?
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Alors, je ne sais pas, sur le menu, il m’a semblé voir du lotus
WOMAN 10: mhummm
MAN 9: De la fleur de lotus
MAN 8: Je ne savais pas que ça se mangeait d’abord
WOMAN 10: Ah ben, Ulysse a mangé ça tu sais
MAN 8: C’était vraiment très bon l’entrée
MAN 9: Ah oui, c’était délicieux
MAN 8: Mais ce n’était pas des œufs de poulet ?
MAN 9: Hein ?
MAN 8: Ce n’était pas des œufs ?
MAN 9: Non, non, non, non…
MAN 8: c’était des vrais œufs…
MAN 9: Des œufs pochés
MAN 8: Mais euh… euh… oui
WOMAN 10: Oui
[14.28]
WOMAN 10: Oui ça va changer… après… mais…
MAN 8: Mais les herbes dessus étaient très bonnes
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Il n’y a pas que des lotus hein, il y a des pignons, il y a plein d’autres choses hein là- dedans
WOMAN 10: Les lotus c’est avec… le… le petit oiseau là ?
MAN 9: Hein ? Qu’est-ce que tu dis ?
WOMAN 10: Les lotus ?
MAN 9: Elles sont à l’intérieur du pigeon… les fleurs
WOMAN 10: Ah, d’accord
MAN 8: This is the red [?] [14.54]
WOMAN 9: … in the stufffing
WOMAN 10: In the stuff, d’accord, d’accord…
WOMAN 9: ... in the stuffing, the orange [?] [15.02]
WOMAN 10: mhummm, d’accord… Et puis demain on ne va pas… On aura tout oublié
MAN 9: Alors à propos d’oiseau…
WOMAN 10: Oui, vas-y…
MAN 9: J’ai lu il n’y a pas longtemps… un livre de Mahmoud Darwish, et j’ai appris que oiseau… avion c’était le féminin d’oiseau, c’est à dire que c’est le même mot, un avion, c’est le féminin d’oiseau
MAN 8: En arabe
MAN 9 : En arabe, je ne l’avais pas dit. Mais c’est mignon hein ? Je trouvais ça vraiment incroyable
MAN 8: D’autant plus mignon que nous, on dit un avion, et pas une avion
MAN 9 : Oui
WOMAN 10: Enfin, mais l’avion euh…
MAN 9 : Plane
WOMAN 10 : D’accord
MAN 9: Plane. The plane
WOMAN 10 : C’est l’oiseau, enfin l’oiseau.. D’accord
MAN 8: ??? [ 15.22] une oiseau. Et c’était une note de lecture, j’imagine pour expliquer un poème ?
MAN 9: Ce n’est pas une note de lecture, non, du tout. Quand il parle… il parle d’une journée de bombardement à Beyrouth
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Il parle surtout en fait de la difficulté…
WOMAN 10: Oui
MAN 9: … De la difficulté à aller faire son café dans la cuisine, parce qu’il y a des bombardements, il a peur que les… que les bombes…
MAN 8: C’est super bon ! Vas-y continue
MAN 9: Et vraiment il y a des pages et des pages où il imagine l’odeur du café, il a vraiment besoin de cette odeur et il n’arrive pas à se…
WOMAN 10: C’est vrai ?
MAN 9: Il n’arrive pas à ramper jusqu’à sa cuisine, il a trop peur pour aller dans sa cuisine, et c’est donc à ce moment là qu’il commence à parler des avions, parce qu’il entend aussi le chant des oiseaux voilà. Et donc, il dit qu’en arabe, l’oiseau est masculin…
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Et c’est le même mot pour dire… pour dire l’avion, mais qu’il est féminin
WOMAN 10: Muhmmm
MAN 8: Quand j’étais à Bruxelles, lors d’un colloque sur Beyrouth, je regardais les livres et j’ai regardé le livre de Mahmoud Darwish, et il y a un monsieur, on a su après qu’il était palestinien, il travaillait sur les camps, qui m’a dit… euh… dans ce livre là, il y a un passage qui m’a fait pleurer
WOMAN 10: Pleurer ?
MAN 8: Livre magnifique, Je ne le connaissais pas, c’était lui qui parlait de ça, et il m’a dit, j’étais avec S- et il nous a dit, c’est un passage où il est dans sa cuisine, où il est dans sa chambre ou dans sa salle à manger
MAN 9: Il est dans le couloir en fait
MAN 8: Parce que justement, il ne peut pas aller dans sa cuisine parce qu’en général dans les grands bombardements, on se mettait là où il n’y avait pas de fenêtre
WOMAN 10: Ah oui d’accord
MAN 8: Et donc il sait que dans la cuisine c’est dangereux
MAN 9: C’est pour ça qu’il se met dans le couloir, en fait, de l’appartement
MAN 8: Des fois, c’est dans les toilettes ou la salle de bain, et il a vraiment envie de se faire un café. Mais ça ne peut se faire que dans la cuisine et donc il décrit apparemment le… le [ ?] [17.40], cette scène-là, c’est marrant c’est celle dont tu viens de parler
MAN 9: Ah ben écoute, ce passage-là est absolument… extraordinaire, extraordinaire
MAN 8: Pour rebondir sur ce qu’on disait tout à l’heure, je pense que, du point de vue individuel, ce type d’anecdote montre bien qu’un [ ?] [17.59] souvenir était un plus indépendant de la façon de s’exprimer…
MAN 8: Oui, c’est pas du tout euh… C’est pas du tout parce que c’était important qu’il s’en souvient [ ?] [18.07]
WOMAN 10: Non c’est important, si tu te souviens de quelque chose ça veut dire que c’est important pour toi
MAN 9: mummm
MAN 8: Au-delà même, je pense qu’en terme artistique, ce que fait ce poète qui décrit une scène qui n’a aucune importance historique mais qui, pour un lecteur qui la compare à sa propre mémoire, il y a quelque chose qu’il ne peut pas oublier. C’est pour cela aussi que le rapport à la mémoire est souvent confié aux artistes parce qu’à priori, ça fait partie de leur mission que de jouer avec la mémoire
MAN 9: Ce que je trouvais intéressant aussi par rapport à cette histoire de mémoire c’est que ça passe aussi souvent par de sensations… Par des sensations … fortes comme… comme le goût. Moi j’ai… euh voilà j’ai des souvenirs qui sont très attachés à de la nourriture, à des mets particuliers que je mangeais quand j’étais enfant et lui …
MAN 8: Oui, oui, bien sûr…
MAN 9: Et lui ce n’est pas le goût du café, c’est vraiment l’odeur du café le matin…
WOMAN 10: Ha oui
MAN 9: Donc il se lève… enfin il se lève… il est dans ce couloir, le matin se lève et il ne peux pas sentir cette odeur de café
[19.23]
WOMAN 10: Vous avez goûté le pain, c’est le pain aux olives, c’est très très bon hein !
MAN 8: Faut arrêter parce que ça à l’air tellement bon ce qu’on mange que j’ai peur de ne pas…
WOMAN 10: Non, je sais mais euh…
MAN 9: Mummm… Je ne sais pas si cela se fait de manger avec les doigts ? Do you think we can eat with fingers or not ?
WOMAN 10: Maybe not
MAN 9: No, maybe not ?
WOMAN 10: Νο, no...
MAN 9: Ok
WOMAN 10: Même si…
MAN 9: Oh yes, somebody is eating with fingers over there !
WOMAN 10: Ah bon ?
MAN 9: No ? I think I’ll use my fingers.
WOMAN 9: Ναι … Of course, of course you can use your fingers...
MAN 9: Yes, you think so, OK. For that kind of dish I think it’s…
WOMAN 9: Definitely
MAN 8: You are the first [?] [20.06]
MAN 9: No, not the first
WOMAN 9: The pigeon is not soft. It’s tough meat...
MAN 9: Yes
WOMAN 9: It’s tough... it’s always like that
MAN 9: Well, it’s, euh...
WOMAN 9: Bone
MAN 9: Game, you say? Yes OK… a game, game is gibier
WOMAN 10: Oui… Oh, poor little thing. Je ne peux pas le manger hein
MAN 8: C’est mieux de le tuer à la chasse au moins il a eu une belle vie
WOMAN 10: A la chasse ?
MAN 8: Ben c’est mieux ça. Sinon, tu l’élèves
WOMAN 10: Mais est-ce qu’il faut vraiment le tuer ?
MAN 8: Ce soir oui
WOMAN 10: Tu as raison, non, non, non, ça va, moi j’ai mangé tout ce qu’il y a dedans
[21.06]
MAN 8: [ ?] [21.06] Tu es végétarienne … ou un peu…
WOMAN 10: En fait, je ne l’étais pas mais quand j’avais 16 ans… en fait en Grèce pour Pâques il y a de l’agneau pour le méchoui, et donc j’étais vraiment en pleine campagne, j’étais dans un village, et là quelqu’un a ouvert une porte et c’était quelqu’un qui avait un brebis, enfin un agneau et il était prêt à le tuer
MAN 8: Un bébé ?
WOMAN 10: Un bébé, oui, enfin, euh, ben…euh, moi, je me rappelle de… de.. de- enfin… du, du, du sang enfin du… Je ne sais pas s’il a crié mais c’était…
MAN 8: C’est un cris qui ressemble au cris de l’enfant, c’est un peu bizarre
WOMAN 10: Et après, ça c’était le matin, je n’ai pas tout à fait vu, mais j’ai compris, parfois c’est pire quand tu n’as pas l’image mais…
MAN 8: Et après tu l’as mangé ?
WOMAN 10: Et justement, ensuite, parce qu’il y a cette tradition magnifique de porter l’agneau, mais vraiment, la tête, les yeux, tout quoi !
MAN 8: Tu l’as reconnu ?
WOMAN 10: Ben, je ne sais pas si c’est le problème, mais voilà. Et donc là, j’avais 16 ans et j’ai dit que c’est bon, je ne mange plus de viande. Et je crois que jusqu’à l’âge de 22 ans, je n’y avais pas touchée…
WOMAN 9: We just won’t think about it...
MAN 8: Oui? Yes!
WOMAN 9: We just won’t think about it!
MAN 9: [laughs]
WOMAN 10: Yes, yes, I know, I know. Mais ça, voilà, quand je vois ce petit truc ça me… bon… bref ! And now I eat but not so much
MAN 8: [inaudible 23.01]
MAN 9: Yes, no the taste… its taste is delicious
WOMAN 10: Yes, yes… ok
MAN 8: You don’t smoke? .... You don’t drink?
WOMAN 10: Ah ça !
MAN 9: I think it’s not so much the bird in the plate, it’s the knife, cutting the bird
WOMAN 10: Mummm
MAN 9: It’s not the bird, it doesn’t bother me really, but it is the knife cutting the bird
MAN 8: F- est assez amusante pour ça, car elle n’aime pas la viande, [ ?] [23.50], mais la seule viande qu’elle aime vraiment, et vraiment elle adore, c’est le foie gras
MAN 9: Oui
WOMAN 10: Ah d’accord !
MAN 8: C’est la plus méchante à mon avis
WOMAN 10: C’est vraiment méchant mais à fond
MAN 9: Vraiment c’est…
MAN 8: Et comme elle vient du sud-ouest, c’est culturel, elle en a mangé tout le temps, si tu veux, c’est son pays. C’est drôle parce que…
MAN 9: We were speaking of foie gras… you know… yes…
MAN 8 : You know how they …
MAN 9: You know, yes… How they stuff the gooses…
[24.26]
WOMAN 9: But I love it!
MAN 9: Ah, you know! Yes
WOMAN 9: Yes, I know, I know you’re right, but you just have to... You shouldn’t think about it... I mean, if you had to think about it you would become a vegetarian... [?] [24.41] ... when I travel in the morning. When I go to another city, I go early in the morning and I see those lorries full of animals and I know they’re going to be slaughtered... and I think, ‘I’m not going to eat meat again...’
WOMAN 10: And then...
WOMAN 9: You go back home
WOMAN 10: And you eat
MAN 8: And you smell chicken!
WOMAN 9: ... [?] [25.20] from the Seventh Grade... [?]
WOMAN 10: [25.23] Seven years, it seems like yesterday but it’s seven years ago. So it’s very funny because the first time I came in Cyprus, it was via la France … euh… via France. Which was really interesting
WOMAN 10: Yes it’s really interesting
WOMAN 9: You had a workshop right now?
MAN 9: Yes, we just had a workshop... mummm
WOMAN 9: What did you do ?
MAN 9: Well the name of the project is Suspended Spaces, so we are interested in the spaces which are suspended
WOMAN 10: Obviously, obviously
MAN 9: And we’ve worked on the city of Famagusta in Cyprus, Varosha,
WOMAN 9: Varosha, yes...
MAN 9: ...the closed city of Varosha as an example of the suspended space, mmmm
WOMAN 10: And so you came from…
WOMAN 9: My dad
WOMAN 10: You were born here?
WOMAN 9: I was born here, and then I lived in Greece then I lived in London, then back here
WOMAN 10: All right
MAN 8: Nicosia
WOMAN 9: Yes, Nicosia
MAN 9: And you decided to live in Cyprus?
WOMAN 9: I didn’t decide
MAN 9: Oh you didn’t decide?
WOMAN 9: It just happened
MAN 7: The decision was taken for her
MAN 9: Oh, it happened
WOMAN 10: Oh, all right, OK, d’accord
MAN 8: And you live in Cyprus?
MAN 9: You are half Italian, you’re half Cypriot mummm [to MAN 7]
WOMAN 9: Italian
MAN 8: From where in Italy?
MAN 7: Ee, north – [?] [[27.11]
MAN 8: Do you speak Italian?
MAN 7: No
MAN 8: I understand... I can understand
MAN 7: Yes... [27.32]
WOMAN 10: You are working on…
WOMAN 9: Interior design
WOMAN 10: Interior design, yes
WOMAN 9: In Cyprus
WOMAN 10: That’s nice, it’s very nice
WOMAN 9: It’s very nice
WOMAN 10: So you are working for… like apartments or hotels…
WOMAN 9: Friends, only friends... but I do everything
WOMAN 10: And so what, do you like Cypriot taste and Cypriot way of…?
MAN 9: [chortles]
WOMAN 9: Don’t ask me now
WOMAN 10: Oh, why not?
MAN 9: I want to hear, you are making faces, you know
WOMAN 10: No, I think we are talking about this, so you have to…
MAN 9: No, no, she told you ‘don’t ask me now…’
WOMAN 10: All right, ok
MAN 7: [inaudible] [28.15] [referring to the question]
WOMAN 10: That’s a very beautiful answer
WOMAN 9: [?] [28.22] [maybe referring to her work for the dinner party?]
WOMAN 10: I know this so nice, I know
[inaudible] [28.28-28.59]
[conversation between MAN 8 & WOMAN 9 about working and visiting the north of Cyprus is drowned out almost in entirety] [28.30-30.28]
MAN 9: [28.59] ...and we’ve been here four times, I think four or five times, five times… mummm… C’est drôle quand même K- quand on… quand les gens se présentent
WOMAN 10: Mummm, j’adore ce pain !
MAN 9: Oui, oui c’est absolument délicieux, mais quand les gens se présentent, ils disent où ils sont nés
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Et de quel pays ils sont
WOMAN 10: Oui c’est normal ça
MAN 9: Oui ?
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Non mais tout d’un coup je trouvais ça… heu…
WOMAN 10: Et surtout à Chypre hein
MAN 9: Ah oui !
WOMAN 10: Surtout à Chypre, il faut toujours préciser, justement ici quand tu rencontres un chypriote, il faut toujours… déjà… s’il a un certain âge… il faut déjà savoir et … essayer de savoir où il était en 1974 parce que déjà…
MAN 9: Oui, muhmmmm, oui, savoir s’il vit ici où s’il est arrivé après…
WOMAN 10: Voir qu’est-ce qui s’est passé le moment de …
MAN 9: Au moment de… Qu’est-ce que sa famille a vécu…
WOMAN 10: Est-ce qu’il a gardé sa maison, est-ce qu’il a perdu sa ... tout ce qu’il avait et oui !
MAN 9: Bon en même temps peut-être qu’on se présente aussi comme ça parce que de manière évidente on est étranger à Chypre… [30.28] Non, I was saying… it’s strange because when we present each other, we say I am from that country…
WOMAN 10: I was born…
MAN 9: I was born in that country, I
WOMAN 10: Yes that’s nice .Which is, I was telling D- that, for example in Cyprus, well when you meet someone that is from Cyprus you should ask where he was exactly in 1974 with his family, do you know the impact?
MAN 9: So where were you in 1974?
WOMAN 9: I was here
WOMAN 10: Ah you were here!
MAN 9: You were here and?
WOMAN 9: And I was 10 years old
MAN 9: Ten years old
WOMAN 10: So you do remember?
WOMAN 9: Of course I remember [inaudible] [31.25] ... as soon as the invasion happened, both my parents had to go to the hospital. That’s where they were supposed to be, they are doctors...
WOMAN 10: But were you in Nicosia with your parents?
WOMAN 9: Yes, I was in Nicosia with my parents… I came with my uncle – here, actually
WOMAN 10: Ah, actually here!?
MAN 9: You mean in the place where we… here! In here!
WOMAN 9: We thought we would be protected by staying in the basement
WOMAN 10: So we are eating in the place where you tried to protect yourself?
MAN 9: Because you were living in another part of Nicosia?
WOMAN 9: We were living ten minutes from here. As you know, Nicosia is not a very big city
MAN 9: Yes...
WOMAN 9: Here there was a [?] [32.27]... and we were hiding in the basement [inaudible] [32.27-32.33]... and there were no lights or vents... And it was really weird... My brother was four years old...
WOMAN 10: [32.49] And you stayed here for days or?
WOMAN 9: We stayed here for a week and then my auntie decided that it was safer for us to go to the mountains
MAN 9: Ah, to the mountains… Troodos?
WOMAN 9: Yes, to the mountains... And we were waiting and waiting until we could hear news from my parents...
WOMAN 10: And your parents were in the hospital in Nicosia or…?
WOMAN 9: My father was in the General Hospital of Nicosia and my mother was with the Red Cross [??] ...
WOMAN 10: OK
WOMAN 9: So that was weird...
WOMAN 10: Yes...
WOMAN 9: These things you don’t forget
MAN 9: [33.28] And there were a lot of people in the basement?
WOMAN 9: There were quite a few, actually. There were 19-25 ... 25 people...
WOMAN 10: Really? Relatives? I mean, members of the family, or…
WOMAN 9: Not relatives, but workers. They were working in the factory and they knew the basement here, so... some of them decided they would come here
WOMAN 10: [33.53] And the basement, I mean can we get to the basement, even now, today?
WOMAN 9: You can see it from there. The staircase is right there [34.03]
WOMAN 10: Wow, that is nice
MAN 9: You’ve been back to the basement since then?
WOMAN 9: Since then? Once
[34.30]
WOMAN 10: Mmmm!
MAN 9: Mmmm, delicious !
MAN 8: What’s inside ?
MAN 9: Chocolate I think, white chocolate
WOMAN 10: Mocha I think
MAN 9: Mocha?
WOMAN 9: Did you see Lia’s presentation at the... Bank of Cyprus?
MAN 8: No
WOMAN 9: With the table with the chocolate?
MAN 9: I saw it on internet, on YouTube I saw it,
WOMAN 9: It had a huge mountain of chocolate
MAN 9: Yes, that’s huge yes
WOMAN 10: Did you like it?
WOMAN 9: Yes, I liked it... I was away but I saw it...
WOMAN 10: No, you were not there…
WOMAN 9: [?] [35.10]
WOMAN 10: I know, I would remember you… no I’m joking
WOMAN 9: Yes, yes... I saw it and I thought it was really [?] [35.27] that it was a white Pendadaktylos and that anybody could take a piece and ...
MAN 8: It was strange because in the video, a lot of people turned around… when it first started… brrrr [mouth sound]…
MAN 9: Très bien, c’était drôle … they all begin to eat, yes
WOMAN 10: And it’s very funny because at the beginning ... Lia began because nobody could touch ... and then it was... everybody was, like ... [gesturing] thinking... ‘I won’t...’, ‘Should I?’, and there were some kids and they just went. They got the big pieces
MAN 8: They can do that
WOMAN 10: And so, afterwards everyone began to [eat?]... but it was quite funny...
MAN 9: It was a special mountain?
WOMAN 9: It was Pentadaktylos... with Kyrenia, [?]... It’s this one
WOMAN 10: Pentadaktylos!
MAN 9: Oh, Pentadaktylos – this is the mountain!
WOMAN 10: Allez D-… please!
MAN 9: No… I was reading this like a line of division (possibly pointing to the drawing of Pentadactylos Mountain range on the desert plate)
MAN 8: Frontiers
MAN 9: Yes, frontiers
WOMAN 10: No, no, no,
MAN 9: The plate divided in two…
WOMAN 10: Actually not, it’s the… les cimes sur les sommets de Pentadaktylos
MAN 8: You’ve seen the name of the recipe?
MAN 9: No
MAN 8: The white cimes [peaks], I think… [ ?] [36.44], il y a une œuvre qui est intéressante sur ça, c’est une œuvre de [ ?] [36.58], un artiste… je ne sais pas de quelle origine il est, il est né aux Etats-Unis je crois
WOMAN 10: Ah bon ?
MAN 8: … et il a fait pareil pour un vernissage, une énorme… avec l’argent de la production, une énorme ligne de cocaïne et c’est interdit
WOMAN 10: Oui, c’est interdit
MAN 8: C’est interdit d’en acheter, c’est interdit de…
WOMAN 10: C’était dans quel cadre ?
MAN 8: Une exposition
WOMAN 10: Non, je veux dire dans quel musée, quel centre d’art ?
MAN 8: Je pense un musée privée… et moi j’ai juste lu un article sur la description du vernissage, c’est que pendant très longtemps, les gens venaient, voyaient ça et personne ne touchait à ça, il y avait des pailles tout autour…
WOMAN 10: Oh c’est dur ça !
MAN 8: Et puis à un moment donné, il y en a un ou deux qui ont commencé à euh… et en quelques minutes… frrrrr,
WOMAN 10: Ah ouais, c’est génial, il faut dire ça à Lia -, c’était qui l’artiste ?
MAN 8: [?] [37.53]
WOMAN 10: D’accord, ha ben…
MAN 8: [Spells the name of the artist], and he made a very large line of cocaine…
WOMAN 9: Really?
MAN 8: Yes, for the opening… So at first everybody said ‘oh, ho, ho’ that is forbidden so… and after one, two, three hours, someone tried to…
WOMAN 10: In which country?
MAN 8: USA
WOMAN 10: Ah, all right
MAN 8: They tried to taste…
MAN 9: And then the police entered the gallery
MAN 8: I don’t know but in the description I read after one, two, three hours [?] [38.39]… in a few minute everything went tfffffff !
MAN 9: Was gone [laugh]
WΟΜΑΝ 9: An artist in the US made something quite similar to Lia
WOMAN 10: Αυτό είναι πολύ ωραίο
MAN 9: White chocolate is not illegal
MAN 8: If you want I can [inaudible] [39.02]
WOMAN 10: Oh oui, oui, oui, oui… mais il faut faire ça à Athènes
MAN 8: Oui … Athènes c’est…
WOMAN 10: C’est… non… c’est [ ?] [39.09]
MAN 8: [inaudible] [39.12] … tu fais ça au Brésil, c’est pas ce qui manque
WOMAN 10: Oui c’est ça… en même temps je ne suis pas trop…euh…
MAN 9: Ça doit être interdit par la loi quand même…
WOMAN 10: Oui, bien sûr
MAN 9: Oui, mais… après… après c’est interdit mais le lieu d’exposition n’est pas tout à fait la vrai vie…
WOMAN 10: Oui d’accord mais…
MAN 9: Ça joue… oui voilà c’est une oeuvre
MAN 8: Je ne pense pas que… pas mal d’artistes ont travaillé avec de la cocaïne mise dans les matériaux
MAN 9: Oui
[CONVERSATION 4] [39.16-39.24]
MAN 7: So it was a white chocolate surprise
WOMAN 9: Yes, that was a white surprise
MAN 8:[laughs] White dessert
WOMAN 9: Yes…. but [ ?] [39.24]
[39.41]
WOMAN 10: Θα πω στην Λια να το κάνουμε στην Κύπρο
WOMAN 9: Ναι, έτσι;
WOMAN 10: Πολύ θα γελάσουμε
WOMAN 9: Ναι, ναι
MAN 9: Yes
WOMAN 9: How did he manage to find so much cocaine?
MAN 9: Well it wasn’t so much I think
WOMAN 10: Did he have a budget ?
MAN 8: It has requested a budget for the production of this piece
WOMAN 10: Yes, but you can find, I mean…
MAN 9: Yes, muhmmm
MAN 8: I think it was maybe a line of three metres
WOMAN 10: That’s a good quantity...
MAN 9: Oh, and that thick?
MAN 8: Yes
WOMAN 10: Ah, quand même!
MAN 9: Oh, it wasn’t a small little line running on a table
MAN 8: No, a large one… like that
MAN 9: So a few... a few kilos!
WOMAN 10: So it is very, very expensive
MAN 8: I think it is one year for a dealer!
MAN 9: [laugh]
WOMAN 10: I don’t know the price exactly, but I suppose it is quite expensive
MAN 8: Maybe it is white chalk…
WOMAN 10: What chalk?
MAN 8: ...la craie
MAN 9: Ah, chalk
WOMAN 10: ah la craie, craie…
MAN 8: Sorbet
WOMAN 10: Ben, il faut oser, hein
MAN 8: [?] [40.55]
MAN 9: Ben, ça joue sur ça, si personne ne l’avait touchée, elle serait restée en l’état
WOMAN 10 : Oh… ça c’est le… mummm…Oui… le.. the…
WOMAN 9: Sweet olives…
WOMAN 10: Ah !
WOMAN 9: Yes, with lemon…
MAN 9: Ah !
WOMAN 10: It’s nice
MAN 9: Ah, sweet olives like the… yes… like the… other fruits we… eat here
WOMAN 10: ‘Γλυκά του κουταλιού’ ça s’appelle
MAN 9: The walnuts and the oranges
WOMAN 10: Because they have the καρυδάκι
MAN 9: Olives is very special !
WOMAN 10: Yes try it !
WOMAN 9: It’s very rare actually, you don’t find it everywhere. This is from Kykko Monastery in the mountains
MAN 8: Ce sont des moines qui ont fait ça ?
WOMAN 10: Comment ?
MAN 8: Ce sont des moines qui font ça ?
WOMAN 10: C’est intéressant comme goût hein ?
MAN 9: C’est carrément incroyable… Carrément incroyable !
MAN 8: C’est très parfumé
MAN 9: Oui, oui
WOMAN 10: Oui, oui
MAN 9: Non, non, mais c’est…
MAN 8: Il n’y a pas du tout d’huile d’olive
WOMAN 10: C’est vraiment … c’est très fin, c’est très fin… oui, oui, oui
MAN 9: Il y a un petit parfun qui se dégage après quand même dans la bouche
MAN 8: C’est super
WOMAN 10: Mummmm
MAN 9: Oh la la !
WOMAN 10: Mummmm, c’est sucré, mais en même temps c’est un peu acide [ ?] [42.35]
MAN 8: C’est parfumé comme une fleur [ ?] [42.36]. Est-ce qu’on peut manger des olives sur l’arbre ?
MAN 9 : C’est à dire ? Est-ce qu’on peut les cueillir et les manger
WOMAN 10: Ah non ! C’est dégueulasse !
MAN 8: Ce n’est pas bon
WOMAN 10: Ah ! C’est dégueulasse ! En fait il faut… il y a un truc… il faut mettre dans l’eau pendant deux jours et changer l’eau
MAN 8: [ ?] [ 42.54]
WOMAN 10: Oui, voilà, exactement, et ensuite ça prend des semaines et des semaines…
MAN 8: Et les olives vertes que l’on mange…
WOMAN 10 : C’est pareil, il y a une préparation à faire parce que comme ça si tu prends une olive pour la manger, ce sera immangeable
MAN 9: Ah oui, tu ne peux pas
MAN 8: Il n’y a pas une période où… c’est jamais bon ?
WOMAN 10: Ah oui, c’est jamais bon… enfin c’est bon à cueillir…
MAN 8: Parce qu’il y a des olives noires qui sont un peu plus [ ?] [43.17] comme ça
WOMAN 10: Ah c’est une procédure, mais ce n’est pas automatique
MAN 8: Et elles sont salées ?
WOMAN 10: Elles sont salées
MAN 8: Il y a une saumure non… une saumure c’est de l’eau et du sel
WOMAN 10: Oui parce qu’en fait je crois que l’eau déjà est salée
MAN 9: Do you understand French?
WOMAN 10: So the question is if you can just take an olive and eat it
MAN 9: Yes
WOMAN 10: And I say, ‘No don’t do it!’ Because it will taste terrible – bitter!
WOMAN 9: Very bitter
MAN 9: We are from far away countries and we don’t know if we can pick an olive and eat it. It looks a bit stupid as a question you know
WOMAN 10: Non, non, c’est pas
WOMAN 9: But if you were living in the south of France…
MAN 9: Yes we would know
WOMAN 9: So, where were you born?
MAN 8: I was born in Lyon
MAN 9: I was born in the suburbs of Paris, not very… very far
MAN 8: Which suburbs ?
MAN 9: Levallois Perret
WOMAN 10: Mhummm there !
MAN 9: Very posh district
WOMAN 9: Ah oui, c’est pas mal
MAN 9: Actually I was born in an English hospital
MAN 8: [?] [44.17] his accent from there!
MAN 9: [laugh] I was born in an English hospital, my mother is English and she…
MAN 8: [?] [44.30]
MAN 9: No, no, no
MAN 8: [laugh] sorry
WOMAN 9: You’re mother is from England and your father is French?
MAN 8: Vietnamese
WOMAN 9: Vietnamese?
MAN 9: Yes
WOMAN 9: That’s interesting... And you grew up in Paris?
MAN 9: Yes, in Paris
WOMAN 10: Your mother is English?
MAN 9: Not really, she was born in Germany, she is from a Jewish family and in ’37 she had to leave Germany and they went to England
MAN 8: In London
MAN 9: London
WOMAN 10: Ah so she was Ger… She was born in Germany ?
MAN 9: Yes
WOMAN 10: Ah, d’accord
MAN 8: There was a big [?] [45.14]
MAN 9: Yes
WOMAN 10: So she was born in Germany, but she lived in London
MAN 9: She left Germany in ’37, she was 8 years old… yes she was [?] [45.33]
MAN 8: When did she meet your father? In Paris?
MAN 9: No, she met my father in London, my father came from Vietnam to study in France and then he went to England to continue his studies, and learn English and he met my mother in a nightclub, in a Hungarian nightclub
WOMAN 10: Oh, that is so multicultural!!
WOMAN 9: It sure is
WOMAN 10: That’s nice!
MAN 8: [?] [45.54] in London?
MAN 9: Well at that time, that’s what they told me, in London, there were different communities, and all the different communities do their own nightclub, the Greek nightclub, the Hungarian nightclub and …
WOMAN 10: Ah bon?
MAN 9: Yes
MAN 8: And why a Vietnamese and a German are going to a Hungarian nightclub?
WOMAN 10: Yes that’s the question; I wanted to ask, yes
MAN 9: For my mother is quite normal because her grandfather was Hungarian, so she was related to Hungary
WOMAN 9: This is good
MAN 9: But my father, I really don’t know why he went to a Hungarian…
MAN 8: Your mother speaks Hungarian ?
MAN 9: No, no, she only speaks German and English
WOMAN 10: Your mother’s mother tongue is German
MAN 9: German
WOMAN 10: Right
MAN 8: So your father was a good English speaker…
MAN 9: Yes, yes, speaker, English speaker. You speak very good English?
MAN 8: She was in [?] [47.11]
MAN 9: Oh, you studied yes, I’m sorry
WOMAN 9: [inaudible 47.16]
WOMAN 10: And where in London?
WOMAN 9: [inaudible] [47-18-48.15]
[48.15]
WOMAN 10: No, because the old Cypriot and the young generation, they all go in England or… for example. So I think it’s more open
WOMAN 9: [inaudible 48.26]
MAN 9: Yes, there is a lawyer
WOMAN 10: There is a lawyer
WOMAN 9: There’s a lot of them
WOMAN 9: We were with Lia and we were discussing about our children. Her daughter and my son were schoolmates and we said ‘OK, what are they going to study?’ [??] [48.56] Lawyers, businessmen, penguin suits.
[laughter]
WOMAN 10: Something different, yes
MAN 9: Well you see we are artists and we dress like penguins
WOMAN 10: Everyday [laugh]… me neither, really, franchement
MAN 9: C- ne tape pas sur la table comme ça, tu sais
WOMAN 10: Ah, oui [laugh]
MAN 9: Ah tu ne peux pas faire ce que tu veux hein, ça c’est sûr
WOMAN 10: Non attends, mais en même temps il faut rester soi-même
MAN 8: Il y a des gens qui rigolent beaucoup par là, il y a une différence de volume
WOMAN 10: Oui, parce que là, attends, ils ont des sujets un peu…
MAN 9: Non, il y a des gens qui parlent plus fort que d’autres
MAN 8: Il y a des gens qui parlent fort aussi c’est vrai
WOMAN 10: Je crois vraiment que c’est une question de sujet
WOMAN 9: They read in the greek coffee
WOMAN 10: Oh this greek coffee… of course I know… Ah! Can you read my coffee, like we say in greek?
WOMAN 9: I wish I could but I can’t ... I don't have any answers [?] [50.10]
WOMAN 10: Ah, ah, ah, ah
MAN 9: Ah, ah, ah, ah…
WOMAN 10: Actually I’ve learnt..
MAN 8: British style
MAN 9: No, no, no! It’s a...
WOMAN 10: That if you have bubbles... Do you have bubbles?
WOMAN 9: I do have, yes...
WOMAN 10: That’s not a good thing because it’s the bad eye, mauvais œil, enfin…
WOMAN 9: You know what I remember now? Bubbles is love
WOMAN 10: Ah! D’accord...
MAN 8: Good eyes
WOMAN 10: Ça fait combien?
MAN 8: But every time it does the bubbles, non?
WOMAN 9: Not every time
MAN 9: Yes
WOMAN 10 : Not always, not always…
MAN 9: No?
WOMAN 10: But actually… I met... Is S- Turkish?
MAN 8: Turkish Cypriot
WOMAN 9: But whoever’s saying Turkish Cypriot, Greek Cypriot.... We are the same
WOMAN 10: So, she saw my coffee…
MAN 8: Oh yes, the other day
WOMAN 10: The other day, and so I had many bubbles, and she told me ‘Ah mauvais œil! Bad eye!’, and she told me to be careful
WOMAN 9: Wear a bracelet
MAN 9: A bracelet?
WOMAN 10: Yes, like the bracelet that you get from [?] [51.27]... with the eyes...
MAN 9: The bracelet with the little eye
WOMAN 9: Exactly
MAN 9: Ok
WOMAN 10: Ah, merde !
WOMAN 9: You see these bubbles means lots of love
WOMAN 10: That means love, ok… if it’s love… ah, ça y est !
MAN 8: Lot of love many problems
WOMAN 10: Non, non, non, ça y est, ça me convient !
MAN 9: You might have too many lovers
WOMAN 10: Ah ben tant mieux !
MAN 9: Tant mieux ?!
MAN 7: Εμένα, mine had two leaves, what does that mean?
WOMAN 9: Ναι, φύλλα ελιάς ... He says he has tea leaves, what does that mean?
MAN 9: [laughter]
WOMAN 10: What does he have?
WOMAN 9: Tea leaves
MAN 9: Two leaves
WOMAN 10: What does that mean?
MAN 9: Olive tea
MAN 8: … Comment on dit «les feuilles »
MAN 9: Leaf, leaf et leaves, leaves
MAN 8: Avec un ‘F’ comme ça, leaf
MAN 9: Ah ça, c’est le fameux vin qui a cent ans
WOMAN 10: Oui, commandaria, actually afterwards, with S- this Turkish girl, she read the coffee and actually she told me very nice things, yeah we sorted it out
[conversation lost between microphones] [MAN 8 talks about generic nature of coffee cup readings] [52.45-52.57]
WOMAN 10: Ah, bah... L-. She said not so great...
MAN 8: It was for L-?
WOMAN 10: She said to L-. Because like we say in greek, we ‘read’ the cup
WOMAN 9: Yes, that’s the expression
WOMAN 10: For L-, she said ‘No, no, I see tears... and uh-uh... no, no, no...’ But actually when she turned the cup, there was a big heart… mummm, oh it’s so nice, I remember when we were kids me and my brother and our grandmother was having her coffee, we wanted to have coffee but of course we weren’t allowed because we were kids. So what she was giving us the φλιτζάνι (coffeecup), and she was putting just a drop of water. But we were happy because we thought we had coffee, which was not true but we were very, very happy because we had our coffee as well, but …
MAN 8: We do that too in France but we name it «canard», duck
WOMAN 10: Canard?
MAN 9: Oui
MAN 8: Yes, you do it with a piece of sugar and you dip it into the coffee and give it to the children
WOMAN 10: That’s the canard?
MAN 8: Canard, yes, because the canard drops [sic]
WOMAN 10: Ah, oui, oui
MAN 9: We call it the canard
MAN 8: So the children say Ah je veux un canard…
WOMAN 10: Ah, je ne savais pas
MAN 8: It’s a tradition. In France, we made that with alcohol too, for children too, no more now but when I was young we made canard. With very strong alcohol, when they made that my parents thought that it was without alcohol because of the sugar but it’s more alcoholic with the sugar
WOMAN 10: Ah c’est pire! [laugh]
MAN 9: And some parents used to put alcohol in the milk for the…
WOMAN 10: No… you mean alcoholic parents?
MAN 9: How do you say biberon in…
WOMAN 10: … biberon
MAN 9: No, not that much… a little bit
WOMAN 9: Just a little bit, I heard about it
WOMAN 10: Yes, I heard…
MAN 9: Yes, so they slept at night
MAN 8: They will be quiet
WOMAN 10: Yes exactly, I’ve heard a story about someone in Agrinio
WOMAN 9: Yes...
MAN 9: Who
WOMAN 10: Agrinio is a region in… East…
WOMAN 9: Mainland Greece
WOMAN 10: Mainland… it’s really mainland… and it was a lady, she had her fifth child, she was very tired, like really, very tired
MAN 9: True story?
WOMAN 10: It’s a true story
WOMAN 9: Why did she have a fifth child?
WOMAN 10: Parce que… because God gives children… exactly
MAN 9: Who gives children?
WOMAN 10: God gives children
MAN 9: God!
WOMAN 10: It’s up to God!
MAN 9: Are you waiting for God… to give you children? [laughs]
WOMAN 10: Moi personnellement, non [laughs]
MAN 8: If you are alone and…
WOMAN 10: Non, no, bon c’est bon, all right, anyway…
[MAN 9 & MAN 8 laugh]
WOMAN 10: because of her fifth child she couldn’t sleep so she put marijuana
MAN 9: Marijuana ? Come on
WOMAN 10: Vraiment, dans le biberon
WOMAN 9 : Στο μπιμπερό;;
WOMAN 10: Oui, oui, and the baby would fall asleep
WOMAN 9: And the baby would fall asleep
MAN 9: No, asleep
WOMAN 9: But she couldn’t… I mean… Did she ever wake up?
MAN 9: Very happily!
WOMAN 10: Oh yes, yes actually he is a person I know, so he is really… so yes… but I think it’s great ... I mean, yes it’s really cool
MAN 9: C’est très très bon
MAN 8: Ça a un peu le goût du … tu sais des…
WOMAN 9: Κουμανδαρία …
WOMAN 10: Κουμανδαρία... Δεν το έχω ξανά…
WOMAN 9: It tastes and smells like port
MAN 9: Like port, yes
WOMAN 10: It’s very nice
MAN 9: Cyprus port
MAN 8: Ça a le goût de Porto, mais un porto qui serait un peu comme le muscatmusca
MAN 9: Oui, mummm, mais c’est drôle parce que ça a l’odeur d’un vin très madérisé mais pas le goût
MAN 8: Non mais ça a une odeur résinée moi je trouve, je pense que c’est conservé en fût de chêne… non, ça n’a pas cent ans ce n’est pas possible
MAN 9: Non
MAN 8: Ça a vraiment cent ans ? Ou c’est une expression ?
MAN 9: Enfin, je ne sais pas
MAN 8: C’est vraiment conservé cent ans, ou c’est une expression ?
WOMAN 10: Attends, moi, I will do my greek thing
MAN 9: Yes…
WOMAN 10: Sorry... I don’t know
MAN 9: [laughs]
WOMAN 10: Non, attends, je préfère ça
MAN 9: Oh, God is going to come and give me children!
WOMAN 10: Really… Ah… tu as fait aussi… attends, attends
MAN 8: Ho, ho !
WOMAN 10: C’est qui le spécialiste ?
MAN 9: Qui est-ce…. ?
MAN 6: C-
MAN 8: The lawyer ? The lawyer ?
WOMAN 9: The lawyer, the lawyer...
MAN 8: That is strange, that
WOMAN 10: The lawyer… ah…
MAN 6: He knows how to do it…
WOMAN 10: Άντε!
MAN 9: Ah il faut tourner, tourner trois fois… comment ?
MAN 6: Tourner la tasse comme ça un petit peu
WOMAN 10: Comment ? Comme ça ?
MAN 9: Comme ça ?
[voices overlapping] [59.18]
WOMAN 10: Με το σταυρό, ναι..
MAN 9: On le renverse… ah… un , deux, trois…
WOMAN 10: Ah, tu veux dire… oui… et maintenant on attend…
MAN 9: And then you wait
WOMAN 10: Non, and then το σταυρώνεις… tu fais la croix…
MAN 9: La croix ?
WOMAN 10: Oui, tu fais comme ça, non ?
MAN 8: Comment ?
WOMAN 9: Comme ca, trois fois
WOMAN 10: … deux, trois…
MAN 9: C’est drôle de rapprocher une espèce de coutume un peu mystique à la religion
MAN 8: Ben c’est souvent que ça arrive
WOMAN 10: C’est souvent que ça arrive
MAN 9: Oui
[ ?] [60.05]
WOMAN 10: Ah, il faut aller là-bas pour…
MAN 9: Non, non, on n’a pas le droit de se lever [laugh]
WOMAN 10: Je suis coincée…
MAN 8: C’est un repas
MAN 9: C’est un repas
MAN 8: Ce n’est pas une courcours d’école, ce ne sont pas des jeux
WOMAN 10: D’accord
MAN 8: Ça ne va pas du tout, [ ?] [60.26]
WOMAN 10: Ben oui, ben attends !
MAN 9: Ah non, le café oui, ça ne gène pas le café, mais le thé non
WOMAN 10: E- we can change, we can begin to say stories, you know, I can say [ ?] [60.44]…
MAN 8: We can mix
WOMAN 9: We can mix?
WOMAN 10: And we can begin to say stories, because this Turkish girl....S-, oui... Actually, she was ...
MAN 8: Turkish Cypriot
MAN 9: No, she is not Turkish
WOMAN 10: Non, ce n’est pas péjoratif, Cypriot Turkish girl, all right, she was …
WOMAN 9: They all do that, they all do that...
WOMAN 10: I’m sorry...
WOMAN 9: It doesn’t matter
MAN 8: [?] [61.15]
MAN 9: Ah, it’s finish I think
WOMAN 9: OK, it’s finished... It doesn’t matter, we continue
WOMAN 10: Ah ! Non pourquoi ?
MAN 9: Je crois que c’est fini, hein…
WOMAN 10: C’est fini là
MAN 8: S’ils parlent comme ça c’est que c’est fini
MAN 9: All right
[clapperboard drops down, shooting finishes and guests begin to applaud] [61.36]
WOMAN 10: Oui! Mais justement...
MAN 9: Ah, we don’t go. OK...
WOMAN 10: We don’t go
MAN 9: So we stay...
WOMAN 10: Là H- vous connaissez?
MAN 9: C’est qui H-?
WOMAN 10: Elle est vraiment sympa, mais vraiment sympa
MAN 8: Ah! H- qui est au bout là-bas?
WOMAN 10: Oui
MAN 9: Oui, j’ai discuté avec elle dehors…
WOMAN 10: C’est une très bonne copine de L- …
MAN 9: On l’a croisé en sortant du resto
MAN 8: C’est qui ? Je ne vois pas…
MAN 9: Elle est tout au bout de… Elle est à ta place mais à l’opposé
MAN 8: Celle qui a le… le…
WOMAN 10: Ah non, non, non!
MAN 9: Ha non!
WOMAN 10: Ha non, je ne parle pas d’elle
MAN 8: Alors qui est-elle?
WOMAN 10: Elle est blonde
MAN 9: Celle qui lève les bras?
MAN 8: Celle qui a le costume avec des trucs gris avec des mots écrits dessus?
WOMAN 10: Je n’ai pas entendu?
MAN 8: Elle parle français
WOMAN 10: Elle parle français, oui, oui, elle était à Lille, elle a fait une thèse à Lille. Super sympa!
MAN 9: Mais laquelle blonde, parce qu’il y a deux blondes?
WOMAN 10: Là! Là!
MAN 9: Avec les cheveux longs?
WOMAN 10: Oui, voilà
MAN 9: D’accord
MAN 8: [inaudible] [62.45]
WOMAN 10: Non, non, non, toi tu as vu? Mais attends là, on a du boulot à faire. Franchement… il ne faut pas oublier l’essentiel.
MAN 9: C’est l’ouelle [ ?] [63.01], non mais n’importe quoi de choisir un thé!
WOMAN 10: Quoi?
MAN 9: N’importe quoi de choisir un thé!
MAN 8: Ouais [ ?] [63.08)
MAN 9: [laughs]
WOMAN 10: C’est con hein?
MAN 9: Ah c’est tout rate!
WOMAN 10: Ha! Toi tu en as aussi?
MAN 9: Je ne regardais pas la camera, mais j’aimerais bien savoir comment elle se promenait en fait?
WOMAN 10: Moi je n’ai pas regardé
MAN 8: Elle se promenait comme ça… et pour qu’on voit les assiettes, elle fallait quelle fasse comme ça…
MAN 9: Ah, elle reste à ce niveau-là, c’est à dire qu’elle n’avançait pas vers nous, au-dessus de la table
MAN 8: Non, non, elle reste comme ça
WOMAN 10: Ah bon?
MAN 8: Non, en fait, on est pas complètement au-dessus, ce qui est mieux je pense
MAN 9: Non… je le pense aussi
MAN 8: Et par contre, ils disaient que les trios caméras avaient une large focale, elles prennent quasiment toute la table
MAN 9: Ah, tout les trois
MAN 8: Quasiment
WOMAN 10: Quoi? [63.57]
– ENDS –
